vrijdag 5 oktober 2012

'We willen een gewoon leven leiden'


Dagblad van het Noorden, vrijdag 5 oktober
 
2012-10-05
 
We willen een gewoon leven leiden
 
INTERVIEW
PAUL EN ANNA
 
Paul de Hoop (33) en Anna Kruize (42) namen eind vorige week na afloop van de bezoekregeling bij een speel- paradijs in Hoogezand hun drie dochters mee. Wegens eerdere relatieproblemen waren deze op last van Bu- reau Jeugdzorg uit huis ge- plaatst. De politie heeft inmiddels een opsporingsverzoek uitgevaardigd. In een hotel in Duitsland mocht deze krant het gezin spreken.
 
DOOR Mannus van der Laan
 
Hoe voelt het om 'onderqedoken' te zijn?
 
Paul: ”Beroerd. Als een jood die wordt vervolgd."
 
Anna: "Je wordt belemmerd in je doen en laten."


Kunnen jullie gewoon over straat?

Paul: "In Duitsland wel. Maar we moeten opletten. Bureau Jeugd-
z
org heeft de politie ingeschakeld
dus je weet niet wat ze van plan
zijn."


Kunnen jullie beschrijven hoe erg het is als kinderen bij hun ouders worden weggehaald?

Paul: "Het is net of je je kinderen naar het graf draagt, terwijl je weet dat ze leven. De eerste weken ben. je
helemaal ve
rdoofd. We waren 24  uur per dag bezig met het lezen van wetboeken om te kijken w
at onze
rechten zi
jn."


Anna: "Het is alsof je ziel uit je lijf wordt getrokken."

Paul: "Als je kinderen weg zijn, kun je ze niet meer beschermen. Dat is een radeloos gevoel."

Jullie hebben de kinderen vorige weel, vrijdag meegenomen, na afloop van een omqangsreqelinq. Juridisch is dat onrechtmatig.

Anna: 'Wij hebben niet onrechtmatig gehandeld. Bureau Jeugdzorg heeft gesjoemeld met data en andere gegevens:'

Jullie schrijven alles eenzijdig toe aan Bureau Jeugdzorg. Het feit dat jullie ermee in aanrakinq zijn
g
ekomen, heeft wel een reden
.

Paul: 'We hadden een dipje in de relatie."

Een dipje? Kun je niet beter spreken van een ernstige relatiecrisis?

Paul: "Nee, dan spreek je over iets dat in elkaar dreigt te donderen. We kwamen erin de onderlinge communicatie niet goed uit."

Anna: 'We zochten relatietherapie om de balans te herstellen:'

Overwogen uit elkaar te gaan?

Paul: "Nee. We zouden eigenlijk in juli in Hamburg gaan trouwen. Dat is ons ontnomen,netzoals de ver-
jaardagen van
dekinderen en de eerste tandjes van Caithlyn".


Bureau Jeugdzorg meldt dat er sprake was van huiselijk geweld.

Paul: "Er was wel eens wat getrek en geduw"

Anna- "Maar het is niet waar de kinderen bij waren. En dat beweert Jeugdzorg wel,"

Paul: "In Duitsland hebben ze zelfs gezegd dat we elkaar met benzine hebben overgoten om elkaar in de
f
ik te steken, en dat we peuken op elkaars huid hebben uitgedrukt. A
llemaal leugens. (Trekt trui omhoog) Waar ben ik dan verbrand? Waar zitten de littekens?"

Maar jullie trokken zelf bij de politie aan de bel.

Paul: 'We zochten hulp en kwamen terecht bij het Steunpunt Huiselijk Geweld. Daar hoorden we dat we
aangifte tege
n
elkaar moesten doen om een indicatie voor hulp te krijgen. We deden er goed aan het
ve
rhaal aan te dikken:'
 
Wat staat er in die aangiftes?

Paul: "Iets over slaan en trappen:"

Vervolgens 'kregen jullie Bureau Jeugdzorg op je dak?    .

Anna: 'We hebben hulp over de vloer gehad, maar die is stopgezet,"

Paul
:"Zogenaamd omdat we niet zouden meewerken."                 . "

Anna: "En als het op vrijwillige basis niet lukt, komt er een onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming:'

Dat kwam er, maar jullie zijn een dag voor de uitspraak van de kinderrechter van Stadskanaal naar
Duitsland geëmigreerd. Dat lijk
op vluchten.               " ,


Paul: 'Wij wisten niet dat er de volgende dag een uitspraak werd gedaan."_
Jullie hebben de schijn tegen.

Paul: 'We wilden al sinds 2007 naar Duitsland verhuizen."


Anna: 'Wij hebben 'hier-familie en vrienden. Kinderen kunnen hier ook naar school. Dat wordt nu belemmerd. Maar ze zijn nog geen zes jaar, dus niet leerplichtig."
De kinderen zijn wel de dupe.

Anna: "De kinderen moeten nu eens met rust worden gelaten, Ze hebben genoeg meegemaakt, hebben drie keer in een ander pleeggezin gezeten:'
 
Paul: "Een uithuisplaatsing moet een allerlaatste redmiddel zijn, maar het werd bij ons als eerste in gezet. En waarom? Omdat Bureau Jeugdzorg 34.000 euro per kind per uithuisplaatsing ontvangt."
Dat is wel erg cynisch gedacht.

Paul: "Het gaajeugdzorg alleen om omzet en schaalvergroting."
Hoe nu verder?
 
Paul: 'We gaan naar het Europese Hof van Justitie:'
Dat kost veel tijd. Hoe gaat jullie dagelijlkse leven er de komende maanden uitzien?
Anna: "Wij voelen ons niet opgesloten. De kinderen hebben er geen weet van. We doen de dingen die we normaal ook doen."
Jullie worden door de politie gezocht.
Anna: "Wij staan 100 procent in ons recht".
Op lange termijn lijkt de situatie onhoudbaar
Anna: "Wij willen natuurlijk een normaal leven leiden".
Paul: "We gaan tegen alle hulpverleningsinstanties in duitsland en nederland klachten indienen. en ook tegen alle rechters in Nederland.
Er moet ook brood op de plank.
Anna: "Ik zit in Nederland in de ziektewet. we hebben geen zorgen over geld. Absoluut niet. Familie staat ons bij."
De kinderen moeten straks wel naar school.
Anna: "Dat is volgend jaar in maart. Dan hoop ik dat alles achter de rug is voor de kinderen én voor ons".
'Er komt geen klopjacht'
Groningen Martin Sitalsing, direc- teur van Bureau Jeugdzorg Gronin gen, vindt het 'een trieste situatie'
waarin het gezin van Paul en Anna is beland. Hij constateert dat er wel wat aan de hand is, 'maar dat je ove
r
de ernst ervan kunt discussiëren'. "Ik vertrouw op de professionaliteit van mijn mensen dat ze
een goede
i
nschatting hebben gemaakt. En de Raad voor de Kinderbescher
ming  de rechter hebben er ook nog met een objectieve blik naar gekeken."

Sitalsing wil het contact met de ouders het liefst zo snel mogelijk herstellen, desnoods via aan be- middelaar. 'We moeten weer met elkaar in gesprek komen. In het belang van de kinderen en de ouders wil ik niet dat er een klopjacht op ze wordt gehouden."

 




 

5 opmerkingen:

  1. "Er komt geen klopjacht op de kinderen." Uit deze woorden leid ik af dat het ook tot Sitalsing is doorgedrongen dat hij juridisch fout zit.

    De ouders moeten er nu vooral voor zorgen dat hun kinderen geen stap meer zetten in Nederland. En hoe meer internationale aandacht voor de Nederlandse JZ, hoe beter. Dat is, denk ik, de enige kans dat er nog iets iets gaat veranderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lees goed wat er staat. Sitalsing wil geen klopjacht op de ouders. Maar contact. Dat neemt niet weg dat er geen enkele toezegging is dat het gezin niet allang op de telex staat en met politiegeweld opgehaald kan worden. Geen enkele garantie. Als het dan toch gebeurt krijgen de ouders gewoon de schuld. Hadden ze zich maar aan de eisen van de staat moeten houden. De woorden van Sitalsing zijn gewoon bedoelt om de publieke opinie te sussen hoe goed BJZ bezig is. Anders niet. Het is showoff.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Waarom zou je als BJZ weer in gesprek willen met de ouders, waar de ouders gezamenlijk dat niet nodig achten? Er zijn meer ouders die emigreren naar Duitsland vanuit die streek. Er is dan geen hulpvraag meer in Nederland.
    Dat 'in gesprek gaan'(in Nederland) wil je als 'jeugdzorg' alleen als je wat op je kerfstok hebt zitten, een stiekum plan tot toch dwingend ingrijpen voor het behalen van een bezettingsgraad. We moeten dan nu spreken van Martin S. (als verdachte/dader).
    Anders hoef je niet met een geëmigreerd gezin in gesprek; die kunnen in hun land ook - zo nodig - zelf hulp vragen. Dat ze hulp kunnen vragen hebben ze reeds aangetoond. BJZ is er mee vandoor gegaan als negatief en kleeft er het etiket op als "ernstige bedreiging"... maar van wat? en Hoe werkt dat dan pedagogisch (thuis of UHP?), zonder verstrekte hulp thuis???

    Hoe dom kan je als bestuurder zijn om je (laag-opgeleide) werkers op de vloer te vertrouwen waar vele ouders (ook gewone goede ouders) hun ongenoegen uiten over BJZ:

    Hoe weet je als bestuurder dat de RvdK en de rechter (die geen psychiater is) er "objectief naar gekeken" hebben? Zonder wederhoor?! Met 'objectief' bedoelt BJZ kennelijk kinderen als werkgelegenheids-object!
    Een nieuwe betekenis binnen 'jeugdzorg'! Net zoals 'professional'. Dat niet deskundig betekent! Misleidend.

    Hoe kan een bestuurder (voor veel salaris) nu zeggen dat z'n sociaal werkers een goede inschatting hebben gemaakt, waar er niet naar een diagnost is doorverwezen voor relatietherapie en opvoedingscursus? Dus geen goede inschatting! UHP is voor een kind schadelijk, lazen we.

    Het dossier sluiten lijkt mij het minst belastend voor de kinderen. Dat moet BJZ op schrift stellen. En er zich aan houden. (Want we kennen BJZ met z'n misleiding en beloftes breken.) En bij uitblijven van zo'n brief van Martin S. niet vertrouwen op de te brede maar niet diepgaande kennis van de jeugdzorgwerkers, maar op een specialist in deze materie.
    Die zijn er, en dat kan leuk en interessant zijn, ouders, dus leer ervan. Vermijdt 'jeugd-zorg', maar vertrouw op eigen gezochte deskundigen (die beroepsgeregistreerd werken)!!!!
    Niet tegenop zien!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Moedig van Sitalsing, deze opstelling. Mag ook wel eens gezegd worden. De man is nieuw in de jeugdzorg en weet nog niet van het enorme aantal fouten dat er gemaakt wordt. Maar het feit dat hij toe geeft dat er over de ernst van de problemen met de ouders inderdaad valt te discussiëren is beslist moedig.

    Het is goed als dit soort positieve ontwikkelingen - nieuwe mensen in de jeugdzorg die zich eerlijk opstellen en twijfel toegeven - ook opgemerkt worden. Zo krijgen mensen als Sitalsing een hart onder de riem gestoken en dat zal best nodig zijn want hij krijgt vast medewerkers en collega-bestuurders over zich heen.

    Twijfel en de bereidheid ergens opnieuw naar te kijken, zijn niet zo gebruikelijk in de jeugdzorg bestuurderscultuur. Toejuichen dus, blij mee zijn, bemoedigen en niet zuur doen over dat het nog niet perfect is. Dit is een positieve en moedige zet.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nou, dat is inderdaad zeer netjes van Dhr Sitalsing. Daar moesten er meerdere van zijn. Het zou gewoon open in gesprek gaan moeten zijn, zonder allerlei strafsenario`s. Kinderen willen vaak anders dan wat jeugdzorg hen aandoet, en in deze huidige tijd zijn inderdaad de ouders het beste ingesteld om hun kinderen te beschermen, omdat er van kwetsbare kinderen misbruik wordt gemaakt. Ouders zijn ook kwetsbaarder met kinderen, maar het moet toch leuk blijven?..waarom maakt men het dan vaak zoveel minder leuk? Ik begrijp dat werkelijk niet. Het geld wat men eraan verdient maakt het vaak inhumaan. Laatst in een programma de Wandeling op 5 Oktober,daar sprak een vrouw /moeder genaamd Vlinder over haar bordeline. Met veel liefde voedt ze haar kinderen op,toch vraag ik me zo af, waar zit het verschil? Zovelen worden er juist door gestigmatiseerd, of aan het kruis gehangen. Er worden scheppen met negativiteit bovenop gegooid, middels rapporten. Vreemd toch, terwijl juist die groep behoeften heeft aan ''vriendelijkheid'',worden ze nog meer getraumatiseerd. Maar zie ook Baas B, toen met zijn vriendin die met een pistool op pad ging om zijn voorgaande partner iets te willen aandoen. Dat was publiekelijk nieuws,en toch kwam er geen jeugdzorg. Het programma Barbie, en laat ik wel zijn, ik mag ze allemaal even graag, maar het contrast is zo groot bij jeugdzorg! Ze kunnen iemand asociaal noemen in rapporten, terwijl wanneer men kijkt wat voor een woorden ze gebruiken over ziekte`s,etc,en toch hebben de kinderen daar hun nest..dus wat is perfect volgens jeugdzorg?..robotten..levende mensen met emotie en gevoel,waar het niet altijd perfect kan zijn...omdat de wereld ook niet perfect is, en de systemen niet perfect zijn. Vaak worden degenen die hun best doen onder toezicht gesteld en worden ze letterlijk 'weggeschreven' en dat moest niet kunnen. Het is verouderd, en het lijkt op de heksenvervolgingen, waar toen een hoop geld aan te verdienen was, en nu eigenlijk nog steeds. Vernieuwing is er nodig, want ..hoort u het zingen op de straat?...

    BeantwoordenVerwijderen