dinsdag 9 oktober 2012

Een protocol tegen seksueel misbruik is echt niet genoeg

http://www.antibjz.nl/page/articles.html/_/jeugdzorg-algemeen/%e2%80%98een-protocol-tegen-seksueel-misbruik-is-echt-n-r1059

Voor psycholoog Aafke Scharloo is het geen verrassing dat kinderen met een lichte verstandelijke handicap in instellingen het grootste risico lopen op seksueel misbruik, zoals blijkt uit het vandaag gepubliceerde rapport van de commissie Samson.
Uit eerder onderzoek is dat al lang bekend. Uit een rapport van onderzoeksinstituut Movisie vorig jaar bleek dat 61 procent van de vrouwen met een lichte verstandelijke handicap ooit te maken heeft gehad met seksueel geweld.

Scharloo is gespecialiseerd in behandeling na seksueel misbruik en verwerking van trauma’s, en lid van de nieuwe Taskforce Kindermishandeling onder voorzitterschap van de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan. Wat haar verbijstert is dat het probleem nooit goed is aangepakt. „Als instellingen er een protocol voor hebben, vinden ze dat ze doen wat ze kunnen. Alsof dat genoeg is. 61 procent krijgt te maken met misbruik! Dat moet in iedere instelling bovenaan de agenda staan. Als het zou gaan om een lichamelijke ziekte, zou dat ook gebeuren. Kijk wat er in gang gezet werd voor de Mexicaanse griep.”

Wat moeten instellingen anders doen?

„De persoonlijke verzorging van mensen met een beperking is de klus met de laagste status. Degenen die het kortst in de instelling werken, moeten de cliënten aan- en uitkleden. Daarmee maak je hen weerloos – ál die wisselende verzorgers. Iedereen die je niet kent, grijpt je in de broek. Iedereen mag jou naakt zien, zelfs stagiairs. Mensen worden opgevoed tot gehoorzaamheid. Alleen mensen met verkeerde intenties moeten ze dan weer niet gehoorzamen. Dat kán niet.

„Je zou duidelijke regels moeten hebben. Dat je mensen met een beperking pas mag aanraken als je ze zo en zo lang kent. Dat je minimaal een half jaar in dienst moet zijn voor je iemand mag douchen. Zodat het een eer is als zo’n taak je wordt toevertrouwd.”

Een groot deel van het misbruik wordt gepleegd door medebewoners. Wat gebeurt er met hen?
„Ze gaan van instelling naar instelling. Ik kom cliënten tegen die al tien verkrachtingen gepleegd hebben. Je kunt zeggen dat ze er niets aan kunnen doen. Maar ze maken wél slachtoffers. Ongeveer 30 procent van de mensen die misbruikt zijn, wordt zelf ook dader. Zo blijven we in een kringetje.

„Politie en justitie denken: die daders zitten al in een instelling. Maar dat zijn meestal woonvoorzieningen die deze daders niet kunnen behandelen. Ze mogen niet eens slapen achter slot en grendel. Wie weet wat er ’s nachts gebeurt? Je zou willen dat ze verhuizen naar een plek waar ze behandeld kunnen worden.”

Wat gebeurt er met hulpverleners die cliënten misbruiken?
„Ze worden meestal ontslagen of mogen ontslag nemen. Er zijn beleidsstukken waarin staat dat er aangifte gedaan moet worden. Maar veel zaken worden geseponeerd. Dat komt door het maatschappelijk vooroordeel dat mensen met een verstandelijke beperking geen goede getuigen zijn. Er is onderzoek waaruit het tegendeel blijkt.”

Welke gevolgen ondervinden deze slachtoffers?

„Dezelfde als hoger begaafde mensen. Angst, depressies, nachtmerries, niet kunnen slapen, niet meer naar buiten durven.”


Bron NRC

                    Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horsehttp://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html


 

1 opmerking:

  1. Protocollen beschermen niet.
    OTS en UHP opheffen veelal wel.

    Het gaat niet enkel om het uiterste, seksueel misbruik, maar om de veel meer voorkomende verkeerde signalen naar een opgroeiende in een onbekende pleegsituatie.
    Onnodige 'jeugdzorg' schaadt kinderen in hun beleven en ontwikkeling.
    Vermijdt het voortbestaan van BJZ.
    https://dl.dropbox.com/u/2479159/2012-Verkort%20Jeugdbeschermingsplan-JzBlH.pdf .

    BeantwoordenVerwijderen