Schrijver dezes. Nico Mul, is reeds ca. 18
jaar betrokken met 'kinderbescherming' en 'jeugdzorg'.
In die tijd heb ik vele ouders ondersteund bij
procedures en meegewerkt aan o.a.
'Werkgroep omgangs ONrecht', SCJF te Utrecht (werkgroep jeugdrecht en
bestuurslid), deelnemer aan 'Cliëntentafel Jeugdzorg' en ondertussen
zelfstandig ouder-ondersteuner.
Algemeen
Eerst algemeen een paar opmerkingen met
betrekking tot deze wet in vergelijking tot de 'Wet op de Jeugdhulpverlening' en
de 'Wet op de Jeugdzorg' 2005.
Ouders klagen al vele jaren over het gebrek
aan waarheidsvinding, deskundigheid en goed onderzoek. Ook deze wet vertoont de
zelfde manco's als zijn voorgangers:
- De rol van ouders is minimaal
- Er staat géén enkel opleidingcriterium in
voor de jeugdzorgwerkers en kennelijk is de huisarts juist 'niet deskundig'.
Het zou de wetgevers gesierd hebben als zij
een blik geworpen hadden op de 'Wet op het artsexamen' . Daarin had men kunnen
vaststellen dat artsen juist wel op academisch niveau nog wel, kennis dragen
van zaken als 'normale ontwikkeling van het kind' en 'gedragsafwijkingen' en
sterker nog: de arts wordt ook geacht kennis te hebben over wanneer een kind
naar een hoger deskundige op het gebied van gedragsafwijkingen te verwijzen als
een kinderpsycholoog of kinderpsychiater!
Positief is hier echter de rol van de huisarts
in art. 2.2 lid 3 onder c, het wordt echter afgezwakt door de vage formulering
van lid 4: Waarom speelt de huisarts niet de hoofdrol en worden deze genoemde
zaken, waar de arts bij wet voldoende kennis van draagt, aan vage personen over
gelaten 'die deskundigheid beschikbaar heeft op het gebied van….'?
Wederom is er in vage bewoordingen de
mogelijkheid open gelaten om kinderen bloot te stellen aan gewoonweg
'medewerkers jeugdzorg' zonder duidelijk bij wet vastgesteld opleidingsniveau.
- Op zich geeft de wet wel mogelijkheden om
hulp in te stellen voor bijvoorbeeld vrijwilligers, maar de wet geeft dit niet
verplichtend aan. Hierbij mijn voorstel:
'De gemeente stelt vrijwilligersorganisaties
in als 'ouders helpen ouders' met als doel ouders die opvoedingsproblemen met
hun kinderen hebben op de eerste plaats op gelijkwaardige basis elkaar bij te
staan' (Vergelijk bijvoorbeeld met Humanitas en 'Home Start' voor ouders met
kinderen tot 6 jaar!)
Ten aanzien van de wetsartikelen de volgende
opmerkingen:
Art. 1.1
Waar
staat de definitie van 'het belang van het kind'?
Ik geef u de mijne: 'een kind in het genot
stellen van de onvoorwaardelijke LIEFDE, AANDACHT en (ver)ZORG(ing) van BEIDE
OUDERS en hun familie'.
Toelichting: deze definitie doet recht aan een
kind en het recht op 'family-life, ook wordt ouder-vervreemding, psychische
verwaarlozing en mishandeling als tégen HBvhK beschouwd.
Art. 2.2
Hulde voor lid 1 onder a, zorgen maak ik me
over 1 onder c met betrekking tot 'derde' en het advies geven. Het laat de
vrees opkomen dat de zelfde beleid voortgezet wordt als AMK-BJZ nu doen met
'anonieme tips' en het vervolgens zonder gedegen onderzoek kinderen uit huis te
plaatsen. Hier dient overwogen te worden een verplichting tot gedegen onderzoek
door echte BIG-geregistreerde deskundige
op te nemen.
Art. 2.3
Bij lid 2 onder b: welke kwaliteitseis wordt
gesteld aan 'onderzoek' of gaat bij de nieuwe wet het fundamenteel gebrek aan
'waarheidsvinding' en het doen van 'onderzoek', zoals het AMK dit nu doet,
waarbij dit bestaat uit een compilatie van 'horen zeggen' geen onderzoek te
nomen is, gewoon verder? Hier dient een kwaliteitseis opgenomen te worden!
Waarom wordt in dit artikel niet vereist dat
de naam van de melder ook bekend gemaakt wordt aan degene over die het gaat dan
wel een punt opgenomen waarin valselijke meldingen strafbaar gesteld worden of
beter: 'Bij een duidelijk valse melding wordt het OM in kennis gesteld.' of
iets in die zin?
Het actie-ondernemen van politie en dergelijke
op grond van een melding kan ernstige implicaties hebben zowel op een gezin als
met name ernstig kind-beschadigend werken. Zie de huidige praktijken zoals het
bij een uit huisplaatsing toegaat.
Art. 2.5
Hier wordt aan de gemeenten over gelaten welke
kwaliteitseisen er worden gesteld. Dit werkt willekeur in de hand. De Staat
dient eisen te stellen. Juist gezien het feit dat hoogleraren jarenlang hebben
geroepen om opheffing van BJZ, o.a. prof. J. v. d. Acker en er een hoogleraar
was die schreef: 'jeugdzorg, al 40 jaar het zelfde verhaal' juist over
kwaliteitszaken en controle, het 'seksueel misbruik in de jeugdzorg structureel
is' (Samson-rapport / visie Uni. Leiden) dient nu juist de overheid
schoon schip te maken door zijn taak serieus te nemen:
Ik stel voor:
- Bij UHP; alleen als écht alle thuishulp
aantoonbaar geprobeerd is.
- Er minstens één gedegen onderzoek door een BIG-geregistreerde
en onafhankelijk gedragswetenschapper is dat deze noodzaak aangeeft.
- het recht van contra-expertise duidelijk
gegarandeerd is door de wet en instanties.
- Dat er een duidelijk plan van te voren is
met daarin aangegeven wat er veranderd zou moeten worden in de thuissituatie.
- Een voor de ouders makkelijk toegankelijk
toezichtorgaan, dat een macht kan uitoefenen op de jeugdhulp-instanties.
Art. 2.7 / 2.8
Met betrekking tot lid 1: ZEER GOED!
De strekking van deze artikelen: ouders en
jeugdigen betrekken bij de 'jeugdhulp' kan ik alleen maar toejuichen. Hoe zal het in de praktijk gaan?
Art. 3.1 / 3.2
Waarom wordt op geen enkele wijze vastgesteld
welke KWALITEIT er vereist gaat worden van 'raadsonderzoeken'? Gaan de
raadsonderzoeken met medewerkers zonder enige opleidingseis gewoon door? Ik attendeer hierbij op het artikel over de
houding van de Raad in het blad 'Het kind eerst', 3e jaargang nr. 5,
blz. 22: 'Discriminatie door Raad voor de Kinderbescherming', en daarin
verwoord de visie van de Nationale Ombudsman.
Gaat het beleid van 50 jaar door, waarbij de
raad nog steeds zegt dat ze 'aan het professionaliseren zijn', er ondertussen
geen enkel onderzoek is dat écht dor een gedragsdeskundige gedaan is en er
ondermeer gedragsdeskundige diagnoses gesteld worden zonder enig onderzoek en
als er 'onderzoek' gebeurt is dan is dat van 'onderzoek van horen zeggen'. Dit
is gewoonweg, wetenschappelijk gezien, amateurisme en prutswerk.
Er is zelfs geen eis gesteld aan normaal
(kinder)psychologisch onderzoek waarbij ouders bij het onderzoek van de
jeugdige betrokken worden. Zowel de NVO (pedagogen) als NIP (psychologen) eisen dat in hun gedragsregels voor pedagogen
/ psychologen. De Raad presteert het al jaren lang door te voldoen met de
regel: 'een gedragsdeskundige heeft deel uitgemaakt van het team' en daarmee
basta….
Ook is het kwalijk dat het wederom mogelijk
wordt gemaakt dat de Raad gewoonweg feitelijke informatie buiten hun onderzoek
mogen houden… er is wederom géén kwaliteitseis opgenomen in de wet! U kent de
opvatting van de huidige directeur van de Raad, mw. van Kleef, die ronduit
stelde op 15-2-2010 bij de Commissie Toekomstverkenning Jeugdzorg: '… het klopt
de Raad doet NIET aan WAARHEIDSVINDING'.
Gaat dit beleid gewoon voortgezet worden?
Ook rept dit hoofdstuk niet over beëdiging van raadsonderzoekers
en zittingvertegen-woordigers!
Art. 3.3
Treurig is dat wederom in lid 1 de
mogelijkheid open gelaten wordt dat de 'gecertificeerde instelling' de
jeugdhulp bepaald en de ouders wederom volledig worden uitgesloten.
In lid 2 wordt het 'vast protocol' de
leidraad: wederom een herhaling van de bureaucratie die we de laatste 40 jaar
gezien hebben van 'jeugdzorg'?
Hoofdstuk 4
Het is een goede zaak dat er gewerkt wordt aan
enige kwaliteitsbewaking. Toch roept dit
hoofdstuk enige vragen op:
- Waarom stelt de wetgever niet vooraf normen
op met betrekking tot opleiding van jeugdzorgwerkers en wordt dit over gelaten
aan de houder van een op te richten register?
- Waarom worden Jz-medewerkers niet
persoonlijk verantwoordelijk gesteld voor hun handelen?
- Waarom worden
jeugdzorg-zittingvertegenwoordigers niet beëdigd?
- WIE benoemt die 'klachtencommissie'??
Wederom de jeugdzorg-instellingen dan wel hun bestuur zelf?
Art. 4.1.8 lid 5
Dit dient verwijderd te worden uit de wet: het
ouderlijk gezag wordt hier bij wet buiten spel gezet. Ook bijvoorbeeld
geloofskwesties waarom ouders geen behandeling van hun kind wensen wordt
volledig genegeerd: ouders hebben dus niets meer te vertellen!
Hoofdstuk 5
Dit hoofdstuk valt op door juist wat er niet
in staat. Ik noem:
- Waarom is er geen enkele opleidingseis
gesteld aan pleegouders? Dit ontbreken lijkt mij vreemd gezien het feit dat als
een ouder begint te werken als 'gastouderopvang' voor kinderen dat deze ouder
minstens 3 diploma's moet halen op eigen kosten, pleegouders hoeven kennelijk
geen opleiding!
- Er ontbreken regels ten aanzien van het
meewerken van pleegouders aan contact met echte ouders en het begeleiden van
kinderen voor terugkeer naar de echte ouders.
Straffeloos kunnen pleegouders weer verder
gaan met het kinderen vervreemden van de echte ouders!
- Waarom wordt niet bij wet vastgelegd dat
'netwerkopvang' altijd de prioriteit geniet? Juist gezien het feit dat de het
huidige BJZ grootouders als inferieur schijnt te zien ten opzichte van
'neutraal pleeggezin'…dit gebeurt vaak zonder enig onderzoek. Ik attendeer u op
het boek 'Jeugdzorg ammehoela' van P.
Schoorstra: zijn kleinkind moest persé naar een alleen wonende man, omdat die
'anders alleen zat'.. Dhr. Schoorstra zou te oud zijn…. Die alleen wonende man
was echter ouder….en had een kind van 10-17 nodig om zijn alleen zijn te
doorbreken!
Over de overige hoofdstukken heb ik weliswaar
een mening, maar gezien het feit dat ik hier te weinig kennis van zaken over
heb, houd ik deze voor me.
Resumerend:
- Alle manco's met betrekking tot
'deskundigheid', 'waarheidsvinding' en opleidingscriteria van jeugdzorg en
raadsmedewerkers zijn overgenomen uit de vorige wetgeving.
- Een verplichting aan de jeugdzorgindustrie
om juist gezinnen in stand te houden en ouders juist hierin op de eerste plaats
te ondersteunen, ontbreekt nog steeds.
- Goed is het dat een klachtrecht is
opgenomen, wat weer ontbreekt is de echte onafhankelijkheid en het ontbreken
van ouder-invloed in het beleid.
- De zorgaanbieders blijken / lijken te
overheersen: wederom wordt de mogelijkheid open gelaten om gemeenten te laten
onderhandelen met jeugdzorg-aanbieders… in die onderhandelingen zal
ongetwijfeld opgenomen worden HOEVEEL kinderen naar de instellingen moeten om
'prestatiedoelen' te bereiken dan wel 'productie-afspraken'. Zorgelijke zaak!
Drs. N.J.M.Mul, arts (ouder-ondersteuiner in
Jz-Kb zaken)
Tel.: 0857-851342 / 06-33109214
Fax: 0847192769
* een kind naar een hoger deskundige op het gebied van gedragsafwijkingen te verwijzen als een kinderpsycholoog of kinderpsychiater!*
BeantwoordenVerwijderenIk verwijs u voor een diagnose gedragsafwijking graag door naar de enige echte specialist: De Neuroloog en niet de kinderpsycholoog of kinderpsychiater. Zelfs de kinderpsychiater zegt in deze; 'ik mag dit soort diagnoses niet stellen, omdat ik geen scan of meet-instrumenten bezit. Hoe meet u of één van die andere psych's een gedragsafwijking, met vragenlijsten en een blaadje ernaast met de antwoorden erop?
Mochten er afwijkingen zichtbaar zijn dan kan er desnoods een operatie helpen of een doorverwijzing naar de klinische Neuropsycholoog. Ik heb inmiddels 10 ziekenhuizen geraadpleegd over het gehele land, dat zou u ook moeten doen voordat u het werk van specialisten door ondeskundigen met de DSM dit werk wilt laten opknappen. De zwakzinningen zijn de duidelijkste voorbeelden, daar zie je echt de afwijkingen.
Denkt u dat na zoveel jaren schreeuwen en geen veranderingen nog mensen willen luisteren naar veranderingen? Van harte hoop ik dat dit land financieel naar z'n mallemoer gaat. Dan hebben we niets meer aan (nieuwe) wetten, rechten en onderdrukkers.
Als alle rechten en wetten niet eens gehanteert worden, wat is dan het IVRK en het EVRM nog waard? Het is nu al gebakken lucht.
Ik lees veel, maar ik zie een vertwisting in echte hulp. Zoals ik al eerder zei in een andere stuk; het is het ikke ikke ikke mentaliteit.
Ik heb enorme bewondering voor de wijze waarop u strijd voert tegen het onrecht in de jeugdzorg. Wij zijn inmiddels ook slachtoffer, dus we weten precies waar u allen over praat.
BeantwoordenVerwijderenVoor advies ben ik echter naar ouders gegaan waarvan ik persoonlijk vind dat ze een zooitje maken van de opvoeding van hun kind(eren), maar die wel aan BJZ verbonden zijn door meerdere PGB's per gezin. Ik heb ze op de man af gevraagd hoe het komt dat BJZ zich bij hen niet bemoeit met de gang van zaken. Dat bleek niet zo moeilijk:
Houdt je dom, vertel niets, zeg ja en amen tegen de jeugdzorgmedewerker. En beter nog smeer hem/haar veel stroop om de mond en prijs je casemanager de hemel in. Dan kun je vervolgens rustig met je zieke kind op de fiets naar de coffeeshop. Maak gebruik van alle hulpverlening die je maar kan krijgen, want dat vinden de instellingen fijn. Hun geldpot stroomt vol en ze hebben toch geen zin om dat geld te investeren in jouw kind, dus niemand die er verder om maalt hoe het met je kind gaat. School maakt zich misschien wel zorgen om je kind, maar denkt dat BJZ alles onder controle heeft etc.
Vooruit dan maar: Ik ben weliswaar universitair geschoold, maar in het belang van mijn kinderen wil ik best de houding aannemen dat mijn casemanager hoog boven mij verheven is (al is ze de helft jonger dan ik, nog bezig met een opleiding en heeft ze geen kinderen). En wil ik best erkennen dat ze alles van autisme af weet. Ik vind het zonde van die 4 miljard...echt ik zie liever dat ze dat geld in die arme oudjes steken die verdorie apart moeten betalen voor een douchebeurt. Maar ik zal toch moeten buigen in het belang van mijn kinderen en al die dure onnodige (jeugd) hulpverlening accepteren.
Buigen stelt mij niet gerust. Het is mij destijds geadviseerd door familie. Echter mijn kinderen met autisme en ikzelf zouden opgenomen moeten worden voor opbservatie. Daar ben ik tussen gaan staan. Dan zijn ze hun hele routine kwijt, en ik mijn baan, en het is nog maar de vraag of de hulpverlening gaat zien waar ze mee te maken hebben, na een dossier met de beschuldiging van sexueel en ander misbruik. Het is zo makkelijk om autisme te wijten aan misbruik en verwaarlozing en dat is in feite waar het hele dossier bij de kinderbescherming op gehamerd heeft. Omdat de hulpverlening niet gericht was op het autisme van mijn kinderen, konden we er helemaal niets mee. Ik heb zelf hulp gezocht en gevonden en de rechtzaken gewonnen.
BeantwoordenVerwijderen