Waar zijn de ouders???

persconferentie:

http://www.rtl.nl/components/actueel/rtlnieuws/2012/10_oktober/08/binnenland/rouvoet-gaat-onderzoek-misbruik-jeugdzorg-leiden.xml

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2726/Binnenland/video/detail/3328362/Jeugdzorg-biedt-excuses-aan-voor-misbruik.dhtml

Jeugdzorg Nederland heeft geschokt gereageerd op het rapport van de commissie-Samson over misbruik in de jeugdzorg. De organisatie zegt 'in hart geraakt te zijn' en biedt excuses aan.

Vanochtend presenteerde de commissie-Samson haar rapport over misbruik in de jeugdzorg. "We betreuren ten zeerste dat jongeren binnen de jeugdzorg worden geconfronteerd met seksueel misbruik", meldt Jeugdzorg Nederland.

Ans van de Maat, bestuurder van Jeugdzorg Nederland biedt namens de organisatie excuses aan aan de slachtoffers. "Elk kind dat in Nederland te maken krijgt met seksueel misbruik, is er één te veel.
 Het is triest om te constateren dat zoveel kinderen slachtoffer zijn geworden van misbruik onderling, maar ook door volwassen aan wie de zorg over hen was toevertrouwd. Elk kind dat dat is overkomen bied ik hierbij namens de jeugdzorg mijn excuses aan."

Redactie Jeugdzorg Dark horse: Tijdens de persconferentie is er met geen woord gerept over de ouders van al deze misbruikte kinderen. Bestaan die ouders soms niet en bestaan de grootouders niet? Zijn die ook geen slachtoffer van het misbruik, onder het toeziend oog van jeugdzorg en de Nederlandse Staat? De perverse gewoonte van jeugdbeschermers om het kind - en in het bijzonder 'het belang van het kind' - te isoleren van het hele sociale netwerk erom heen, wordt hier weer eens pijnlijk zichtbaar. Het is een feit dat er ook zeer veel ouders geweest zijn, en andere familieleden van de uit huis geplaatste kinderen, die keer op keer aan de bel getrokken hebben over seksueel misbruik of andere vormen van mishandeling, die met een kluitje in het riet gestuurd werden. Hele families hebben wakker gelegen van machteloze woede, in de wetenschap dat een kind werd misbruikt, terwijl het glashard werd ontkend, of gebagatelliseerd door de instelling. Ook wanneer verantwoordelijke ministers of staatssecretarissen  hierover werden ingelicht, konden dezen 'niet ingaan op een individuele casus'.

Dit is natuurlijk niet verwonderlijk als in ogenschouw wordt genomen hoe door de gemiddelde bestuurder wordt gedacht over het 'jeugdzorggezin'. Iedereen aan de top gelooft in de mythe van het multi-probleemgezin en in die andere mythe van het 'toetsingskader' binnen de jeugdzorg. Beiden dienen ontmaskerd te worden: Niet alle gezinnen onder jeugdzorg vallen in de zware categorie (al komen ze daar door de 'hulp' van jeugdzorg vaak wel in terecht) en het toetsingskader is een wassen neus, waar vooral de misleiding door gezinsvoogden van kinderrechters van doorslaggevende betekenis is.  Die wordt met name mogelijk gemaakt door de hardnekkige misvatting, dat er in deze sector niet aan waarheidsvinding kán en hoeft te worden gedaan. Dat de imbeciele bestuurders op het ministerie niet aan deze mythes kunnen ontsnappen, is weer te danken aan hun fundamentele luiheid en afschuifmentaliteit, omdat het gewoon het makkelijkste is om de sector zelf alles te laten bepalen. Ze kritisch te controleren en aan te sturen vanuit een eigen visie, dat is voor ministers van VWS en Jusititie teveel gevraagd. Dat zou betekenen dat ze de strijd moeten aangaan met een sector die haar eigen belangen al decennia weet te verpakken als 'het belang van het kind' met een heel juridisch kader erom heen, dat ze beschermd tegen aansprakelijkheid. Waartoe dienen de protocollen anders? Toch zeker niet om de jeugdzorg te verbeteren, maar om nog beter de verantwoordelijkheid te kunnen afschuiven bij grandioos falen. Wanneer er dan onder toezicht van jeugdzorg een kind overlijdt, kan gezegd worden dat tenminste het protocol is gevolgd, alsof daarmee het kind weer tot leven komt.

Het was een misselijkmakende vertoning om de top van Jeugdzorg Nederland haar krokodillentranen te zien plengen en te horen zeggen dat ze 'in het hart getroffen zijn'. Dat laatste zijn ze alleen in juridische strategische zin, want vanuit humanitair gezichtspunt zijn ze zo ongeloofwaardig als een ijsbeer in de Sahara. Waar ze vooral door getroffen zijn, is de doodsangst, dat ze straks allemaal schadeclaims aan hun broek zullen krijgen, omdat veel mensen die door jeugdzorg zijn gedupeerd (ouders en kinderen) beginnen door te krijgen dat vechten op individueel niveau volkomen zinloos is en dat het imperium van de  'jeugd-worg' alleen op de knieën kan worden gebracht via letsel-schadeprocessen. Jeugdzorg Nederland en de Nederlandse Staat kunnen elkaar een handje geven in tekort schieten en weg kijken van de problemen en ze dienen dus even hard aangepakt te worden. Excuses? Voor het slechte toneelstukje tijdens de persconferentie of voor het moedwillig de andere kant op kijken al die jaren?...

Sven Snijer

                  Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horsehttp://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html