Handtekeningencircus op de schop

https://abonneren.rijksoverheid.nl/article/rap-regeldruk-aanpak-/nieuwsbrief-regeldruk-aanpak/-handtekeningencircus-op-de-schop/1457/14757?mode=html_mail

Het kost hulpverleners veel tijd om ervoor te zorgen dat de cliënten daadwerkelijk hun handtekening zetten. Andersom kan dit bij cliënten irritatie oproepen. Bij het Doorbraakproject ‘Tijd voor Jeugd’ zocht een team van Jeugdhulp Friesland uit of dat niet anders zou kunnen. Daartoe won het team onder andere advies in bij een jurist van een collega-instelling, de Inspectie Jeugdzorg, het ministerie van VWS, en - in verband met HKZ normen - bij brancheorganisatie Jeugdzorg Nederland. Tot hun verbazing kwamen alle deskundigen tot de conclusie dat een handtekening niet perse nodig is. Dit leidde tot een vereenvoudigd handtekeningenbeleid.

Vanuit de dialoog werken aan overeenstemming en afspraken

De Wet op de Jeugdzorg schrijft voor dat het hulpverleningsplan instemming behoeft van de cliënt of zijn vertegenwoordigers. In het vrijwillige kader is instemming verplicht, bij een maatregel voor kinderbescherming is instemming ‘belangrijk maar niet vereist’. Hoe de instemming eruit moet zien, wordt niet omschreven. Er wordt verwezen naar de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO). Als een patiënt zich door een arts laat behandelen, is er sprake van een overeenkomst.

Maar ook in de WGBO staat niet dat schriftelijke toestemming voor deze overeenkomst is vereist.

Natuurlijk is instemming het meest duidelijk als er een handtekening onder een formulier staat. Maar instemming kan ook op een andere wijze blijken: meedoen met de behandeling zonder aanwijzingen dat iemand het er niet mee eens is. Volgens het team van Jeugdzorg Friesland leidt het najagen van handtekeningen terwijl de zorg soms allang gestart is, alleen maar af van waar het werkelijk om hoort te gaan. Namelijk: dat hulpverleners en cliënten in een open dialoog tot overeenstemming en waar nodig afspraken komen. Het doel hiervan is om elkaar goed te begrijpen en te blijven begrijpen. In plaats van de handtekening wordt dus vanuit dialoog gewerkt aan overeenstemming en afspraken.

Geen onnodige administratieve lasten en een betere relatie

Om die reden stelt Jeugdhulp Friesland verslagen voortaan op in samenspraak met cliënten. In het gesprek vergewissen hulpverleners zich ervan dat hun cliënten de inhoud begrepen hebben en dat zij het ermee eens zijn. Dit is het zogenaamde ‘informed consent’. Een aantekening daarvan door de hulpverlener in het dossier volstaat. Alleen voor medicatiegebruik is bij een minderjarige formeel toestemming nodig voorzien van een handtekening. Verschillende belanghebbenden zoals de Inspectie Jeugdzorg, VWS en Provincie Fryslan hebben met instemming gereageerd op deze doorbraak.

De conclusie van het team: deze wijze van werken bevordert de positieve relatie tussen cliënt en zorgverlener en verlost de zorgverlener van onnodige administratieve lasten. Bovendien vergroot het de rechtszekerheid voor de betrokken cliënten. Zij moeten hun toestemming te allen tijde in kunnen trekken. Bij een getekend toestemmingsformulier is dat veel moeilijker dan bij mondelinge intrekking. In de praktijk blijkt het gesprek over de behandeling hierdoor een opener en dynamischer karakter te krijgen.

Zie voor het uitgebreide artikel Jeugdbeleid nummer 3, 2012: ‘Handtekeningencircus in jeugdzorg op de schop’, door Gabriël Anthonio en Jeroen van Oijen. {Zou mooi zijn als het niet met epateren onderdrukt wordt door BJZ}.

Reactie van TS:

Wanneer de ouders het eens zijn met de indicatiebesluit (IB) (en ook bij ‘t Plan van Aanpak) is er niets mis mee met snel en niet-ondertekend. Maar als de ouders iets (aan onkunde of institutionele kindermishandeling door BJZ) niet zien zitten daarin, dan geldt het vonnis dat een IB wel alle onderdelen naar wet moet vermelden, wel geldig moet zijn, en dus aan de voorwaarden moet voldoen zoals laten tekenen aan einde overlegfase en tijdig overlegging van concept (max. 6 weken na OTS-vonnis, liever ervoor).  

Ouders moeten wel rekening houden dat een IB ook als een aanwijzing geldt naar BW1:258, en moeten dus weten wat in BW1:259 en 260 staat, met een heel korte termijn om gratis naar de rechter te stappen met goede motivatie en vooruitlopend op smoesjes dat BJZ kan opperen. 

Bij betwisting of verzet (tegen een IB of aanwijzing) is het niet-ondertekend zijn van een IB goed om makkelijk en snel naar de rechter te stappen, mèt het precedent LJN BX8851 (of LJN BG6538 [!] of LJN BL7150 of LJN BL9674 of LJN BQ7754 etc. zijn ook handig en te Googlen; uit pag.~46 van Nico Mul’s link. http://dl.dropbox.com/u/3224280/Videos%20%2B%20media%20links%20jeugdzorg.pdf  

Een indicatiebesluit dient aan wet te voldoen en is anders ongeldig. Een ongeldig IB leidde in het precedent tot einde UHP. 

Te snel is vaak niet eens nodig, of er moet een bezettingsgraad op een datum gehaald worden.  

Wel kan het voorkomen dat een spoedige opname in een Medisch KinderDagverblijf nodig is ter diagnostiek, gewenst door de ouders. Dan is het hopen dat het snel gaat, maar ook te hopen dat de onderzoeksvragen reëel en integraal (niet-sturend) zijn gesteld door BJZ, de a.s. gi (gi = gecertificeerde instelling onder de a.s. Jeugdwet, zie elders op de site). Of bij een agressief geworden puber die onhoudbaar is geworden thuis, maar dan is sprake van vrijwillig kader i.p.v. UHP, dus is er geen BJZ; tenzij de puber ook nog door de politie is opgepakt wegens criminaliteit, en dat komt ook voor. Dan moet het snel.  

Ik hoop wel dat Nine Kooiman (SP) niet haar zin krijgt om met dwang, middels een maatregel oncontroleerbaar te gemakkelijk te maken voor niet-goedwillende jeugdzorgwerkers, dit om de zgn. ‘bureaucratie te verlichten’, een bureaucratie die juist niet hoeft omdat BJZ niet zo zou moeten zoeken naar werkgelegenheid door haarzelf, waar diagnosten een beter behandelplan kunnen maken na anamnese en diagnostiek.  

Zij gaat uit van haar eigen goodwill, maar zo zijn andere vaak ondeskundige of blinde, niet-retrospectieve gezinsvoogden niet, die liegen en manipuleren (kijk maar de gegeven LJN-uitspraken). Vele gezinsvoogden insinueren en bedriegen, maken ouders zwart, bleek uit onderzoek.

De aanstaande wetgeving moet ook de eisen blijven stellen aan een IB.

Het bestaan van de Inspectie mag geen argument zijn om de discutabele teugels te laten vieren, immers de inspectie ziet geen details, doet aan meta-analyse, dus is geen kwaliteitswaarborg!

Ook klachtrecht niet dat te langzaam werkt en geen verbetering geeft (na decennia ervaring van dezelfde klachten).

In de hoop dat de jeugdzorgwerkers niet meer een melding mogen doen en zelf de OTS en UHP gaan hanteren. Laat de OTS- en UHP-onderzoeken tot mogelijke beschermingsmaatregelen maar via een diagnostisch werkend en genormeerde RvdK lopen, als een niet uit te besteden overheidstaak.  

Er kan veel minder zogenaamd beschermd worden, waar het kind de dupe van is. Er kan met minder werk zoeken minder werkdruk ontstaan, en dat zal de jeugd-hulp goedkoper maken. De genormeerde RvdK kan een filter worden tegen beschadigen van kinderen door ondeskundigheid in jeugdzorgland. Tegen BJZ/GI (gecertificeerde instelling) beschermen!

 

TS

                       Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html