donderdag 31 oktober 2013

Grootschalig gegevens verzamelen voor jeugdzorg is onwettig

http://www.privacybarometer.nl/nieuws/3827/Grootschalig_gegevens_verzamelen_voor_jeugdzorg_is_onwettig

Grootschalig gegevens verzamelen voor jeugdzorg is onwettig 

Gemeenten gaan onder de nieuwe wet jeugdzorg massaal gegevens verzamelen en uitwisselen zonder dat daar een juridische basis voor is. Gegevens gaan gebruikt worden voor andere doelen dan waarvoor ze verzameld zijn. Dat is bij wet verboden. Daarnaast is het nog onbekend welke gegevens in de gemeentelijke dossiers opgenomen gaan worden en wie daar allemaal in mogen kijken. Toestemming voor het gebruik van gegevens van de betrokkenen zal niet worden gevraagd. 

Regisseur 

In de nieuwe situatie wordt de gemeente verantwoordelijk voor de uitvoering van de jeugdzorg. Het idee hierachter is dat de gemeente dichter op de burger zit en er daarom beter zicht op heeft. Gaat er in een gezin iets mis, dan krijgt een 'regisseur' bij de gemeente hierover een 'signaal' van bijvoorbeeld de school of een hulpverlener via een uitgebreid meldsysteem 

Deze regisseur kan vervolgens uit allerlei bronnen gegevens over dit gezin raadplegen en een totaalplaatje maken. Denk hierbij aan gegevens over inkomen, over de medische situatie, van justitie en jeugdzorg, maar ook bijvoorbeeld hoe het met de huurbetalingen bij woningcorporaties zit. Met al deze gegevens bij elkaar, kan de regisseur beoordelen of en hoe hij ‘passend’ kan ingrijpen. 

Hiermee brengt de gemeente straks erg veel gegevens over individuele gezinnen bij elkaar. Maar die gegevens zijn nooit voor dat doel vastgelegd. Gebruik van gegevens voor een ander doel dan waarvoor ze zijn verzameld, is volgens de wet niet toegestaan. 

Risico's voor de privacy 

Niet alleen ontbreekt de wettelijke basis, het is ook nog onbekend welke detailgegevens er allemaal bij de gemeente terecht komen en wie daar in mag kijken. Het wetsvoorstel stelt dat het medisch beroepsgeheim zelfs wordt ingeperkt, zodat medische gegevens bij gemeente-ambtenaren terecht kunnen komen. Hoe het precies zit, wordt pas later vastgesteld als de wet in werking treedt. Maar omdat de wet dan al is goedgekeurd, zal niemand meer controleren of de privacy niet ten onrechte wordt geschaad. 

Het kabinet is verplicht van tevoren te onderzoeken welke maatregelen genomen moeten worden om de impact op de privacy te beperken. De staatssecretaris heeft dit verplichte onderzoek niet uitgevoerd. Het College Bescherming Persoonsgegevens waarschuwde hiervoor en spreekt daarnaast van "bovenmatige gegevensverwerking". Toch is het wetsvoorstel voor decentralisatie van de jeugdzorg op 17 oktober 2013 door de Tweede Kamer aangenomen. 

Eerste Kamer 

Omdat dit wetsvoorstel behoorlijk rammelt en een enorme inbreuk op de privacy maakt, schreef Privacy Barometer de Eerste Kamer een brief. De brief is vanmiddag samen met onder andere de petitie jeugd-GGZ aangeboden aan de voorzitter van de commissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport. 

Lees de volledige brief.

Ze willen kinderen niet helpen, totdat.....

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/en-bedankt-jeugdzorg.html
 
"Ze (BJZ, die van Sprokkereef's club Jeugdzorg Nederland, BJZ) konden me niet helpen". . . .


Ze wìllen kinderen niet helpen, totdat het uit de hand loopt, en dàn kan het BJZ/ de RvdK zeggen, dat de ouders het zo bont hebben gemaakt....
Nee, niet de ouders (meervoud), maar één ouder onder goedkeuring van BJZ dat niet hielp!

Die éne ouder die de omgang saboteert, die dus eigenlijk (onderbewust?) kindermishandelende signalen stuurt naar haar kinderen: niet instaat voor onbelaste omgang met beide ouders. Daar wil Jeugdzorg niet aan werken ten goede, kennelijk.

Anders had BJZ wel deskundig (??) ingegrepen ten behoeve van ontspanning van contact in het gevoel van deze kinderen. De mamma of papa laten leren wat ze haar kinderen aandoet! Dàn wordt zo'n opvoeder bewust!


Dàn kan ze leren mentaal een scheiding te maken tussen haar eigen emoties naar de ex tegenover wat ze haar kinderen aandoet met stigmatiserende signalen, verbaal en non-verbaal. (Wie heeft ze het liefst?: haar kinderen, waar twee ouders bij horen, òf haar emoties???)
 
Saboteren 

Als goede ouder bereid je het kind voor dat het een dag of weekeind naar de vader gaat, en je bent dus thuis voor de "overdracht;
dit niet doen is onpedagogisch en dit saboteren heeft nadelige gevolgen voor het kind, dat 2 ouders heeft (en -bewezen- daar later ook behoefte toe heeft, het 'kennen', gezien de identiteitsfase tot volwassen adolescentie). Het gemis is een boodschap dat het kind echt wel doorheeft!

Mamma's (en enige pappa's) die de omgang met welke smoes dan ook saboteren, zonder diagnostische achtergrond, vastgelegd door een toegesneden diagnost, en zich hier bewust van geworden zijn, maar ook de jeugdzorgwerker die niet hielp, maken zich strafbaar schuldig aan kindermishandeling.
(Zo zie je maar dat ook jeugdzorgwerkers mishandelen in hun gedragingen).

Het voordeel van vonnis LJN AS6020 is dat de vader het éénoudergezag kreeg (zo nodig tijdelijk totdat het de moeder/vader gaat dagen), zodat hij de kinderen kon benaderen, nogwel in de vertrouwde omgeving waarin ze het meest opgroeien. De niet met gezag beklede moeder moet op straffe het contact toelaten, ten gunste van het kind.

Dat is een kindbelang, dat geen ouder zomaar zonder bewezen basis mag wegredeneren of vals weg beschuldigen.

Verschuilen
 

Het is jammer dat de jeugdzorgwerker zich kan verschuilen in een bos aan jeugdzorgwerkers en in het instituut Stichting Bureau Jeugdzorg, en geen concrete, heldere beroepscode heeft waaraan het inspanningsverzuim goed aan afgemeten kan worden. Elders op deze blog de Beroepscode voor de Jeugdzorgwerker met vraagtekens:


Jeugdzorg geeft door haar keuzes te kennen dat het vaak niet effectief wil (of kan -wegens ondeskundigheid-) helpen:
Jeugdzorg laat escaleren!... Dan een OTS... Daarop geen hulp verstrekken, maar een gemakzuchtig advies om tot éénoudergezag voor de frustrerende moeder te komen, met OTS, aan de onzakelijke rechter. (Het strafrecht ontbreekt in dit soort familie(on)recht).
 Dat betekent jarenlang OTS en dus geld voor BJZ. Zonder zorg.
De vader heet te 'strijden' (volgens Sprokkereef), omdat hij voor het kindbelang opkwam.

En het kind???..... Dat krijgt in 85% problemen tijdens of na de pubertijd. Dàt is jeugdzorg-hulp! Welk een niveau, welk een ponem!!!

Dat moet een deskundige weten, waaraan hulp gevraagd werd! BJZ en RvdK lieten deze hulp na! Dit moet elke 'professional' weten in scholen en geneeskunde.


 

Teamlid JDH

Het gaat goed hoor met de voorbereiding....

http://www.ijmuidercourant.nl/regionaal/ijmond/article25404533.ece/Velsen-speurt-naar-budgetten-in-Jeugdzorg 

VELSEN - De voorbereiding op de transitie van de jeugdzorg naar de gemeente verloopt op schema, zegt wethouder Annette Baerveldt (D66V). ,,Maar er blijft nog heel veel onduidelijk. Voortdurend lopen we tegen dingen aan die niet waren voorzien.''  

 ,,De afspraken die met andere gemeenten moeten worden gemaakt over budgetten bijvoorbeeld.’’ 

,,Stel je voor dat een Velsenaar interne zorg krijgt bij een instelling in Heerhugowaard’’, noemt Baerveldt als voorbeeld. ,,In dat geval kan het zijn dat de rekening naar Velsen gaat en het budget voor zijn zorg naar Heerhugowaard.  

Andersom hebben wij in Velsen bijvoorbeeld Lijn 5 waar ook veel cliënten uit andere gemeenten zorg krijgen.  

Dan krijgen wij mogelijk het budget en die andere gemeente de rekening. Het blijkt heel erg lastig te zijn om de juiste cijfers op tafel te krijgen.  

Over hoeveel cliënten er zijn, waar ze wonen, en over de geldstromen tussen gemeenten. We moeten voorkomen dat we in de toekomst elkaar continu bonnetjes aan het sturen zijn’’, zegt de wethouder. 

Lees het complete artikel in IJmuider Courant van donderdag 31 oktober 2013

En bedankt Jeugdzorg...

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/jeugdzorg-lokt-ouders-uit.html

Ik als vader kan hierover mee praten. Mijn kinderen waren 12 - 10 en 7 jaar oud toen wij gingen scheiden. Er is door de rechtbank uitspraak gedaan dat wij beiden het ouderlijk gezag zouden krijgen.

Vanaf dag een na de scheiding heb ik mijn dochter van zeven nooit meer gezien.

Steeds als ik aan de deur kwam om mijn dochter op te halen was moeder weg.
In het begin kwamen mijn zonen van twaalf en tien elk weekend bij mij.

Mijn zoon van twaalf gaf na een half jaar aan dat hij graag bij mij kwam wonen
Moeder heeft onze zoon van 12 buiten gezet en na mij gestuurd omdat ze zich verraden voelde door onze zoon. Vanaf die dag kreeg ik mijn tienjarige zoon van niet meer te zien.
 

Jeugdzorg gebeld

Ik heb Jeugdzorg gebeld en later ook de Kinderbescherming, omdat ik hoorde dat onze zoon van tien het heel moeilijk had en het criminele pad op ging, ook heb ik daar aan gegeven dat ik mijn dochter en zoon nooit mocht zien van moeder. Ze konden mij niet helpen zeiden ze.

Later kwamen mijn dochter en zoon onder toezicht te staan (OTS) en kreeg ik een brief om me te melden bij de rechter. Ik heb nooit maar dan ook nooit contact gehad met iemand van Jeugdzorg, terwijl wij beiden het ouderschap hadden over de kinderen.


Ook bij de rechtbank zelf werd er gezegd dat dit niet mocht kunnen en dat de kinderen gewoon ook na mij moesten komen. Jeugdzorg heeft er nooit niks mee gedaan.

 
Lef 
 
Na zeven jaar stress en bellen, smeken kreeg ik een bericht dat mijn jongste zoon 18 werd en wat ik vond van de hulpverlening die ze gegeven hebben??? Waar halen ze het lef vandaan terwijl ik nooit op de hoogte werd gehouden en ook nooit de kinderen zag? Nu is mijn zoon 18 en zit in detentie, verslaafd aan drugs en alcohol.

Ik ben op bezoek geweest bij hem en hij heeft daar gezegd dat zijn moeder niet wilde dat zijn zusje en hij contact met mij mochten hebben omdat ze anders bij haar niet meer welkom zouden zijn.

Laten stikken
 

Mijn oudste zoon wil ze niet meer zien, sinds hij sinds zijn twaalfde bij mij is komen wonen. Nou, dit was het in het kort wat de Jeugdzorg gedaan heeft voor de kinderen en mij. Mijn hartelijke dank daarvoor.
 
Jullie hebben niet alleen voor mij het leven vergald jullie hebben ook mijn kinderen een vader die echt heel veel van ze houd ontnomen, met andere woorden twee kinderen hebben jullie laten stikken.
 

AN

Behandeling Jeugdwet Eerste Kamer uitgesteld!

http://www.nji.nl/nl/Actueel/Nieuws-over-de-jeugdsector/2013/Behandeling-Jeugdwet-in-Eerste-Kamer-uitgesteld
 
'Behandeling Jeugdwet in Eerste Kamer uitgesteld'
31 oktober 2013


De behandeling van de nieuwe Jeugdwet is uitgesteld tot het voorjaar van 2014. Dat bericht Binnenlands Bestuur op basis van tweets van verschillende Tweede Kamerleden.
De verwachting was dat de senaat op 29 oktober een behandeldatum in december zou prikken, maar dat besluit is verschoven naar 12 november.
Tweede Kamerlid Fleur Agema (PVV) toonde zich in een tweet opgetogen over het uitstel. Zij vindt 2015 te vroeg voor de invoering van de wet en pleitte tijdens de behandeling in de Kamer voor uitstel, omdat er nog veel onduidelijkheden zijn.
Het is nog onbekend waarom de behandeling mogelijk is uitgesteld. Binnenlands Bestuur speculeert dat het verzet vanuit de jeugd-ggz een rol speelt. Jeugdpsychiater Menno Oosterhoff stuurde op 29 oktober de Eerste Kamer een open brief tegen de Jeugdwet namens een groep jeugdpsychiaters.

Bron: Binnenlands Bestuur
Meer informatie



Jeugdzorg Dark horse: Nu is dus de tijd om de Eerste Kamerleden in te lichten over de handelswijze en de misstanden binnen de Jeugdzorg. De e-mail adressen zijn te vinden via internet.

dinsdag 29 oktober 2013

Nu preventief handelen tegen Jeugdzorg!

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/allemaal-verklaarbaar.html
 
Wees voorbereid! 

Het wordt dus tijd dat ouders zelf (tijdig, voor een AMK-overval) de zorg en pedagogie gaan regelen met inroepen van echte gecontroleerde deskundigheid.

Het vertrouwen op een bezuinigende overheid, een zorgschrappende overheid, is je als ouders overgeven aan geloof in een voorbije wereld; irreëel!

Dat mag, maar dan moet je als ouder niet verwonderd of aangeslagen zijn als je wordt overvallen door wat dan onder het niveau Jeugdzorg met je kind gebeurt.

Van de overheid hebben we niets meer te verwachten. De meeste politici volgen in hun 'drukte' gemakzuchtig de p.r. van de lobbyisten van Jeugdzorg en BJZ's.
Betaalde lobbyisten! Betaald door ons, de belastingbetaler, waarvan Jeugdzorg ruim 4 miljard krijgt, ook voor de p.r., de mooipraat, het hersenspoelen van beleidsmakers en politici en rechters.

De aanstaande Jeugdwet
 

De Jeugdwet is reeds door de Tweede Kamer aangenomen zonder treffende wijzigingen. Enige amendementen zijn niet goed doordacht en een schijntje, een verstoppertje-spelen als valse mogelijkheid voor de jeugdzorgwerker, die door de rechter geloofd wordt in hun 'professie', van eigenlijk een te laag niveau. :

Er ontbreekt diagnostiek in de ingang tot manipulatie en dwang door Jeugdzorg.
Doel: met OTS en UHP en Ontheffen uit Ouderlijke macht verdient BJZ; de gezinsvoogdij onder BJZ neemt kinderen graag onder die dwangmaatregelen in eigen beheer (werkgelegenheid). Met bovenstaand niveau van pleegzorg. Dat gaat door. De overheid en de rechterlijke macht blijken dus nauwelijks meer de kwaliteit te bewaken en te toetsen.

Preventie tegen het gevaar Jeugdzorg
 

DUS moeten OUDERS zelf preventief zorg dragen tegen gedrag van het kind in school, in openbare ruimten, op speelplaatsen, enzovoort, dat als verdacht bestempeld kan worden door ondeskundige melders van mogelijke kindermishandeling.
Een kind mag niet meer achterlopen in een deeltje van zijn ontwikkeling!
Dat zou verdacht zijn. Er kan aan een AMK gemeld worden!. En dwang kan dan het gezin overvallen, met politiebegeleiding, zoals elders op deze blog te vinden is.

Traumatiserend, maar door jeugdzorgwerkers als het meest 'veilig' bevonden. Tja, niet voor de ervaring van het kind, maar wel voor de overtuiging van de onwetende rechter.


 

Ouders die hun kind lief hebben dienen dus nu ZELF preventief te zorgen: te weten wat 'jeugdzorg' is, niet van de BJZ-site, maar van de ervaringsdeskundigen, zoals artsennet.nl, en deze blog, die zich stoelt op wetenschappelijke inzichten en dossieronderzoek.

Het zijn geen meningen uit de losse pols. Geen incidenten aanreiken doch een beleidsstroming aangeven in jeugdzorgland.

Het moge duidelijk zijn dat dit Jeugdzorgland geen diagnostische zorg inhoudt.

Het moge duidelijk zijn dat ouders ZELF dit jeugdzorgniveau weten te mijden, ook op school, bij de arts, overal. Preventief. En plots te verhuizen, als er een melding is gedaan die men ontdekt op tijd, en die verhuizing op een dag niet aankondigen!

Wat is mogelijk?
 
Om de paar jaar een preventieve orthopedagogische test van het kind en zijn gezins-dyade, met een schriftelijke rapportage.


Na een OTS met spoed-Uithuisplaatsing kan dat niet meer, en dan heb je als ouders geen nulmeting/beginmeting, waarbij een OTS een juridisch gevecht inhoudt bij jeugdzorg en de rechter.

En in Jeugdzorg, onder OTS-drang, wordt een integraal diagnostisch onderzoek als bedreiging gezien, zgn. voor het kind, maar eigenlijk, ongezegd, voor het niveau van de jeugdzorgwerker zelf, die door de mand zou kunnen vallen.


OUDERS: wees onder de a.s. Jeugdwet zeer preventief! Loop op alles vooruit!!!

Uw kind moet voorbeeldig blijven; en ook dat kan als signaal gemeld worden, dus wees voorbereid! Als de politie met jeugdzorg voor de deur staat is het te laat. 


Teamlid JDH

Wet Jeugd-GGZ naar gemeenten onuitvoerbaar

http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Menno-Oosterhoff/Blogbericht-Menno-Oosterhoff/138453/Geacht-Eerste-Kamerlid.htm 

29 oktober 2013
 
Geacht Eerste Kamerlid, 

Binnenkort zal de Eerste Kamer zich buigen over de nieuwe Jeugdwet. Uiteindelijk zult u daar allen over stemmen, dus ook als u geen woordvoerder bent willen wij u graag op hoofdlijnen informeren.  

Als deze wet aangenomen wordt, gaat de gezondheidszorg voor kinderen en jeugdigen met psychische problematiek in zijn geheel uit de zorgverzekering. Het wordt dan ingericht als een gemeentelijke voorziening.  

Het zou ondenkbaar zijn met de kindergeneeskunde hetzelfde te doen.  

Door werkelijk alle bij jeugd-GGZ betrokken organisaties, meer dan 80, is hiertegen bezwaar gemaakt. Zie ook de bijlage onderaan deze brief.

Daarnaast ondertekenden ruim 57.200 mensen de petitie om hiervan af te zien, waaronder tienduizenden ouders, het merendeel van de medewerkers van de jeugd-ggz en meer dan 300 hoogleraren. Dit aantal is nog steeds groeiende.  

Deze petitie is aangeboden aan de vaste Kamercommissie VWS van de Tweede Kamer in aanwezigheid en met steun van: 

André Rouvoet, voorzitter Zorgverzekeraars Nederland;
Aart-Jan Beekman, voorzitter Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie;
Jacobine Geel, voorzitter GGZ Nederland
Ariëlle de Ruijter, voorzitter Vereniging voor Kinder- en Jeugdpsychotherapie;
Arnoud van Buuren, voorzitter Nederlandse Vereniging van Vrijgevestigde Psychologen & Psychotherapeuten;
Henny Vermolen, bestuurslid Landelijk Platform GGZ;
Ella Vogelaar, voorzitter Landelijke Vereniging Georganiseerde eerste lijn. 

Wij geven onze bezwaren tegen dit wetsvoorstel hieronder weer op drie thema's: onzorgvuldigheid, onuitvoerbaarheid  en juridische tekorten. 

Wij menen dat de procedure rond deze wet onzorgvuldig is geweest. De wet is behandeld, terwijl de transitiearrangementen, die de gemeentes moesten maken nog niet bekend waren en dus ook nog niet beoordeeld door de transitiecommissie. Verder zijn de (frictie)kosten van de overheveling niet bekend.  

Voor de gemeentes was het uiterst moeilijk een transitiearrangement op te stellen omdat er nog veel onduidelijkheid is over het beschikbare budget.  

Ook vinden we het onzorgvuldig, dat een operatie van een dergelijke omvang en een dergelijke importantie nog niet in één praktijkproef is uitgeprobeerd.

Wij menen dat de wet onuitvoerbaar is.  

Er is nu een landelijk stelsel van geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en jeugdigen in samenhang met de kindergeneeskunde, de huisartsenzorg en de volwassenen-GGZ. 
 
Binnen dit stelsel zijn kwaliteitsbewaking, onderwijs, wetenschappelijk onderzoek, ontwikkeling van nieuwe behandelvormen, 7 keer 24 uurs bereikbaarheid, juridische kaders, cliënt- en familiebetrokkenheid, specialistische voorzieningen en een uniform vergoedingssysteem geregeld. Het is organisatorisch ondoenlijk 408 gemeentes een dergelijk samenhangend stelsel vorm te laten geven. Twee voorbeelden van de bureaucratische chaos die zal ontstaan worden hier en hier beschreven.  

Verder gaf de Raad van State al aan dat de verwijsmogelijkheid door de huisarts de gemeentes met een onuitvoerbare opdracht opzadelt. Dit is alleen nog maar meer het geval door de aanscherping van de onafhankelijkheid van de huisarts door het amendement van mevrouw Keijzer en de uitspraken van de staatsecretaris. De gemeente moet zorgen voor beschikbaarheid van de hulp waar de huisarts naar toe verwijst.  

Op deze manier is het voor gemeentes onmogelijk om het volume van de zorg te beheersen. Dat zou weliswaar gezien kunnen worden als een garantie voor voldoende beschikbaarheid van jeugd-GGZ maar een oncontroleerbare beschikbaarheid is niet realistisch en dus onuitvoerbaar. 

Wat betreft de onuitvoerbaarheid is de afwezigheid van draagvlak bij de veldpartijen ook zeer zorgelijk. Bij een goede wet hoort ook voldoende draagvlak en dat is er ten enenmale niet waar het de transitie van de jeugd-GGZ betreft. Van de artsen die hun specialisatie tot kinderpsychiater bijna hebben afgerond geeft nu al 40% aan te overwegen in de volwassenen-GGZ  te gaan werken en dat terwijl er al een tekort is aan kinder- en jeugd psychiaters. Denkbaar is dat ook ervaren professionals en ook van andere disciplines iets dergelijks zullen doen. 

We menen dat de wet juridische tekorten vertoont. In een aan de Eerste Kamercommissie VWS gestuurde juridische analyse wordt meer in detail ingegaan op sommige van de hierna genoemde punten: 

De wet lijkt niet te voldoen aan de eisen die gesteld moeten worden aan bewaking van privacy. Een uitgebreide toelichting hiervan is toegezonden aan de Eerste Kamercommissie VWS. 

De rechtsbescherming van ouders en kinderen is onvoldoende doordacht; in het licht van de met de Jeugdwet beoogde machtsconcentratie bij de gemeente en de ondoorzichtige juridische status van het begrip 'drang' die op gezinnen mag worden uitgeoefend, verdient dit aspect dringend verdere uitwerking.

De wet is discriminerend omdat  kinderen met een psychische aandoening anders behandeld worden dan kinderen met een lichamelijke aandoening en anders dan volwassenen met een psychische aandoening.  

De wet is mogelijk in strijd met het Internationale Verdrag voor de Rechten van het Kind omdat het recht op zorg niet meer bestaat als het gaat om psychische aandoeningen. Ouders zijn bang dat de jeugdhulpplicht van de gemeente niet vergelijkbaar is met het recht op zorg.  

Onduidelijk is hoe de Jeugdwet zich verhoudt tot de wet op de geneeskundige behandelovereenkomst en wanneer welke wet van kracht is. De WGBO blijft gelden als er sprake is van gezondheidszorg maar het is onduidelijk welk deel van de jeugdhulp ook als gezondheidszorg aangemerkt moet worden. Welke gevolgen deze onduidelijkheid heeft wordt hier beschreven.  

Voor meer uitgebreide informatie wil ik verwijzen naar:

De open brief van de kernhoogleraren psychiatrie aan de leden van de Staten-Generaal; 

Onze website, met name het stuk feiten en zorgen over de transitie jeugd-ggz;

De positionpaper van 4 oktober 2013 van de Koninklijke Maatschappij ter bevordering van de Geneeskunde, namens diverse andere organisaties;

De gezamenlijke positionpaper van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, Landelijk Platform GGz, GGZ Nederland, Nederlands Instituut van Psychologen, Zorgverzekeraars Nederland, Nederlandse Vereniging van Vrijgevestigde Psychologen en Psychotherapeuten, Landelijke Vereniging van Eerstelijnspsychologen; 


Wij zijn ervan overtuigd dat het onverantwoord is gezondheidszorg voor kinderen met een psychische aandoening onder te brengen bij de gemeentes.

We hopen dat u onze bezwaren deelt en laat meewegen in uw uiteindelijke stem over deze wet. Wij zijn altijd bereid ons standpunt nader toe te lichten.
 

Met vriendelijke groeten,
 

Menno Oosterhoff namens de groep-petitiejeugdggz.nl

Allemaal verklaarbaar....

http://www.ad.nl/ad/nl/1038/Rotterdam/article/detail/3534939/2013/10/29/Pleegmoeder-slaat-meisjes-bont-en-blauw.dhtml 

 
Een pleegmoeder (64) die van Jeugdzorg de zorg kreeg over twee jonge meisjes blijkt hen vier jaar lang bont en blauw te hebben geslagen met een stok, riem, paraplu en een slipper. De kinderen werden volgens justitie voor hoerenkind en kind van de duivel uitgescholden en ze moesten op hun blote knieën op bakstenen zitten. 
 
De vrouw bekent vrijwel alles en hoorde gisteren in de Rotterdamse rechtbank acht maanden cel eisen, waarvan vier voorwaardelijk. Volgens advocaat G. Maduro was het allemaal verklaarbaar. De vrouw hangt immers de Jehova's Getuigen aan, zei hij.

'En ook in christelijke kringen is het niet ongebruikelijk om een corrigerende tik uit te delen.' Volgens Maduro kende de vrouw, uit de Dominicaanse republiek, de Nederlandse normen en wet niet. 'Ik wist niet dat slaan verboden was', zei de verdachte.

Jeugdzorg had al die jaren geen idee van het geweld. De meisjes verzwegen de mishandeling. De kinderen kwamen bij de vrouw terecht toen hun moeder hen bij haar achterliet. Jeugdzorg vroeg de vrouw of zij de pleegmoeder wilde zijn. Ze wilde dat eerst niet. 'Omdat ik geen ervaring heb met het opvoeden van kinderen.' Uitspraak over 13 dagen 

Jeugdzorg Dark horse: Dit lijkt mij een uitstekend voorbeeld van de ‘zorgvuldigheid’ waarmee pleegouders worden uitgekozen in de woorden van Lodewijk Asscher (PvdA), ondersteund door Vera Bergkamp (D66), Marc Bent (JN) en de rest van de meute, toen er oproer ontstond over de pleegplaatsing van Yunus in maart 2013.
 
In Nederland gaan we héél zorgvuldig met die dingen om. Nou, dat zien we! Kinderen die met moeder mogen inwonen bij opa die een veroordeelde pedofiel is, een kind dat wordt toegewezen aan een bejaarde man ‘omdat hij zo eenzaam is’, kinderen die aan terreurregimes worden onderworpen in instellingen of zorgboerderijen. Het is allemaal heel professioneel geregeld.
 
En kinderen kunnen zich ook zo goed uiten tijdens de bezoekjes van pleegzorg/jeugdzorg in het gezin, waar de pleegouders bij zitten…Als ze vertellen wat er stiekem met ze gebeurt krijgen ze daar de represailles van zodra het bezoek weer vertrokken is, dus die houden hun mond wel. Helemaal ‘leuk’ is dat aanstaande pleegmoeder verklaart dat ze geen ervaring heeft met opvoeden! Maar dat maakt jeugdzorg allemaal niets uit, want met ‘goede bedoelingen’ kom je een heel eind.
 
"Ze wist niet dat slaan verboden was". Normaal gesproken goed voor een driedubbele AMK-melding dus. Een zoveelste voorbeeld van de willekeur van Jeugdzorg, de blindheid, het gemakzucht, de on-professionaliteit en het slappe excuus dat we van ze gewend zijn: “We wisten het niet.”

maandag 28 oktober 2013

Jeugdzorg lokt ouders uit



Dirk Jan Sprokkereef (Jeugdzorg Nederland ) wil terug naar wetgeving van voor 1998.

Toen moesten de ouders strijden om wie het beste was als ouder (één ouder gezag was wettelijk standaard). Dat escaleerde in het bekend geworden 'omgangsfrustreren' en PAS, oudervervreemding.

Ik dacht dat Jeugdzorg juist bedoeld was om deze strijd te ontzenuwen door middel van directe toegepaste hulp en voorlichting aan die ouder die denkt te moeten escaleren om zich beter voor te doen dan de andere ouder. Dat is dus niet zo.

Nu lokt jeugdzorg ouders uit, in plaats van die directe hulp te bieden om het kind te ontlasten. Volgens deze manier van denken mag het conflict tussen twee ouders rijzen.

Wat Sprokkereef wil


Toen werd tegen het kind dat zijn andere ouder niet meer zag, gezegd dat die andere ouder dood was, of in het gevang zat. Op het moment dat het opgroeiende kind ontdekte dat het een leugen was, door zijn vertrouwde opvoeder, stortte z'n wereld even in. En dat wil jeugdzorg dus!
 
Leven met leugens

Het opgegroeide kind is dan 18-plus, en dus kan Sprokkereef zeggen: "Het is niet meer onze verantwoordelijkheid". - Natuurlijk is het wèl zijn verantwoordelijkheid, want hij en Jeugdzorg behoren dit te weten. Ze behoren te weten wat het met een adolescent doet te hebben geleefd met leugens op het gebied van kind-ouderband, twee families, en gehechtheid. Het fundament van identiteit, dat eigen zou moeten worden aan de opgegroeide. Vreemd dat Sprokkereef zich zo ondeskundig toont!

Jeugdzorgwerkers

Eigenlijk zou elke jeugdzorgwerker nu tegen zijn aanstelling moeten protesteren...
En tegen elke bestuurder in Jeugdzorgland die dit ook propageert.

Het beleid rond omgangssabotage in vechtscheidingen moet veranderd worden met deskundigen op hoger niveau, gespecialiseerd  in het voorlichten en enthousiasmeren om te zorgen geen signalen, hoe dan ook, af te geven naar het kind die belastend zijn en het kind aanzetten tot valse keuzes maken. Voorkom loyaliteitsconflict! En wel direct waar de hulp gevraagd wordt. Niet na maanden, niet na tekening-maken, niet na roddelen, maar direct - aan het begin. 
 

Voorkom omgangssabotage door een ouder

Voorkom de strijd, welke ouder de beste is , het meest gelijk heeft, zich het meest zielig mag voelen na de scheiding. Het gaat om de signalen, de boodschappen naar het kind. Ongenoegens kunnen verwerkt worden bij een eigen psycholoog, en niet met de andere ouder over het hoofd van het kind heen!  
 

Strafrecht als de ouder saboteert
Bij en na echtscheiding moet geen kinderrechter maar een zakelijk rechter de scheiding afronden, met een ouderschapsplan, dat bij onenigheid 50-50% dient te zijn, zodat de ouders later in overleg het anders naar praktijk kunnen regelen. Één week hier, één week daar, als het moet, en 't wordt anders als er overleg en overeenstemming is.


- Strafrecht als een ouder saboteert!
- Zorg en hulp als een ouder niet acuut liefde voor het kind kan opbrengen door het kind te belasten met levende ongenoegens naar de andere ouder, ex-partner.
 
Politie en justitie 
Als de andere ouder strafbare feiten vermoedt moet het strafrecht in werking treden en moeten verdachtmakingen van mishandeling, seksueel misbruik door politie en justitie onderzocht worden. Dat moet je niet overlaten aan het civiele recht en Jeugdzorg. Zij maken de zaak vaak veel erger.

Ouders moeten beseffen dat het kind centraal dient te staan, en niet die ongenoegens, en dat bij het kind die andere ouder hoort! Dàt is liefde voor het kind!
Laat het hart van een kind groot genoeg zijn voor al zijn familie, dàt is liefde.

Generiek Gezinsgericht werken
 

 
In het eerste gesprek moet direct deze mentale scheiding duidelijk gemaakt worden aan de saboterende ouder. Zo ook met Erik van BJAA, die met Generiek Gezinsgericht Werken eerst tekeningen onder invloed van een jeugdzorgwerker/gezinsvoogdes, wil laten maken:

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/generiek-gezinsgericht-werken-door-bjaa.html
 


is bij UHP zònder diagnostisch rapport en zònder echte reden.... als 'vivisectie' aan het kind plegen, te experimenteel, waar de kind-ouderband en de familie centraler dient te staan, met zo nodig echte deskundige hulp aan huis!

Kindermishandeling door jeugdzorgmeningen!


Echte deskundigheid met beëdiging is wenselijk. Dus stel diagnostici aan die de ingang tot dwang bewaken en zo nodig de juiste hulp inzetten aan kind en gezin.

Rechters kunnen daar wat aan doen, door geen jeugdzorg en kinderbescherming in te roepen, maar een echte deskundige te benoemen.

Jeugdzorgwerkers kunnen er wat aan doen als zij doorverwijzen naar een deskundige, een specialist (waarmee de werkdruk vermindert!).
Beleidsmakers kunnen er wat aan doen.
Gemeenten kunnen er straks wat aan doen.
Ouders kunnen nu nog er wat aan doen door de gemeenten er op aan te spreken welk niveau aan zorg (beëdigd of onbeëdigd; BIG of lage opleiding) de gemeente als zorginkoop gaat inkopen. Dat kan NU. 
 
 

Teamlid Jeugdzorg Dark horse

Jeugdzorg Dark horse geen ingebakken vlieg



Beste lezers, 

Bij nader inzien lijkt het format van de avond van 6 november 2013 in de Balie niet te passen in de doelstelling van Jeugdzorg Dark horse; het mensen ervan doordringen dat de werkelijke omvang en ernst van de misstanden in de jeugdzorg en de feitelijke oorzaken daarvan (niet de zogenaamde dilemma’s van de hulpverlener) aan het licht zullen komen. 

Wij hebben inmiddels het document van de RMO ‘Het onbehagen voorbij’ waar het thema van de drie avonden op afgestemd is gelezen en zijn van mening dat het leidmotief van ‘de onderbuik voorbij’ voor ons niet van toepassing kan zijn op een zinvolle discussie over Jeugdzorg. 



(op 50:52 Peter Prinsen)

Onbehagen 

Het RMO-rapport geeft in grote lijnen aan dat er veel maatschappelijk onbehagen is dat niet gefundeerd is door feitenkennis, maar op een te gemakkelijke meningvorming- en uiting daarvan, bijvoorbeeld op internet en te weinig onderbouwing, gecombineerd met een uitblijven van oplossingen, of constructieve bijdrage van verbeterpunten.  

Daarbij wordt er in het rapport naar ons idee een soort pseudo-sociologie bedreven die een generalisering betreft van het psychologisch individuele proces of de psychische zijnstoestand van individuen en hoe hun eigen levensstatus (tevredenheid met zichzelf/zelfbeeld) van invloed is op hun politieke of maatschappelijke bewustzijn. Het is kenmerkend voor het rapport dat specifiek PVV’ers worden genoemd als vertegenwoordigers van de mensen met een laag zelfbeeld en het daarbij behorende gebrek aan engagement en het niet in staat zijn of er geen behoefte aan te hebben om de dieperliggende structuur van maatschappelijke problemen te begrijpen. 

Het zijn op zichzelf interessante analyses die naar voren worden gebracht over het persoonlijk gevoel van welzijn van mensen, of het gebrek daaraan en de relatie daarmee met hun 'in de maatschappij staan' en het vertrouwen of gebrek aan vertrouwen in hoe de maatschappij zich zal ontwikkelen. Helaas worden deze analyses misbruikt, of kunnen misbruikt worden om te betogen dat mensen die kritisch zijn (een onderbuikgevoel) proberen te maskeren dat zij ontevreden zijn met zichzelf en daarom clichés aangrijpen om zich in maatschappelijke termen negatief te uiten, in plaats van zichzelf gelukkig te maken.  

De onderbuik 

Het doel van het rapport en ook van de drie avonden in de Balie is al van te voren duidelijk. ‘De onderbuik voorbij’, wat wil zeggen een poging doen om de oppervlakkige meningen voorbij te gaan en de achtergrond van dingen te gaan begrijpen, zodat er een zinvolle en opbouwende manier van omgaan met een maatschappelijk probleem ontstaat. 

Waar voor ons de schoen wringt, is dat wij van mening zijn dat er naast de oppervlakkige meningen over jeugdzorg, ook al decennia lang heel goede en wetenschappelijk onderbouwde meningen over jeugdzorg naar voren zijn gebracht door diverse kritische instanties en personen. Jeugdzorg Dark horse is de zoveelste in dat rijtje. Dat kritiek stelselmatig terzijde wordt geschoven en dat de onderliggende structuur van de problemen in de jeugdzorg nooit boven water is gekomen, is niet een kwestie van te gemakkelijke of een te weinig inhoudelijke kritiek.  

Het feit is dat jeugdzorgouders maar een betrekkelijk klein deel van de bevolking uitmaken. Er gaat 4 miljard naar de Jeugdzorg (waarvan een deel jeugdreclassering) en bijvoorbeeld 80 miljard naar de sociale zekerheid. Wat er in de Jeugdzorg misgaat raakt te weinig mensen en daarbij maakt het stigma dat je als jeugdzorgouder hebt je á priori minder geloofwaardig voor ambtenaren, politici, bestuurders of politie.  

Geen behoefte 

Wij voelen geen behoefte om aan een discussie mee te doen waarvan de uitkomst al duidelijk is. Het is onze intentie om de onderbuik niet voorbij te gaan, maar er juist dieper in te duiken. De jeugdzorgmigraine van politici zal niet eerder verdwijnen dan dat ze echt naar de spijsvertering van de bevolking gaan luisteren. Veel ervaringsdeskundigen en wetenschappers vinden de kwaliteit van Jeugdzorg niet te verteren. 

En de concrete oorzaken die tot dit misselijkmakende gevoel leiden worden nog steeds niet volledig onderkend. Zo is het amendement van D66 en VVD voor waarheidsvinding een goed bedoelde poging om aan de jarenlange onvrede van ouders tegemoet te komen, maar het laat zien dat deze politici van de dagelijkse praktijk van familierechtzittingen weinig kaas gegeten hebben. Het is weer eens een oplossing op papier. http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/amendement-waarheidsvining-vooralsnog.html

Deze brief heeft niet als doel om het hele scala van fouten in de jeugdzorgconstructie op te sommen, maar om aan te geven dat een discussie over Jeugdzorg niet moet gaan over de uitvoering van jeugdzorgtaken, maar over het ontwerp van het hele jeugdzorgsysteem, want ook in de nieuwe wet op de jeugdzorg zijn veel van de oude mankementen voort blijven bestaan. 

Irritatie 

Met name roept het RMO rapport en de hierop gebaseerde discussie avonden bij ons irritatie op, omdat de boodschap van het rapport en de vormgeving van de nieuwe Jeugdzorg vanaf de Transitie naadloos op elkaar aansluiten. Zowel de Transitie met haar Sociale Wijkteams, Ouder- en Kindadviseurs en Civil Society alsook de RMO streven naar een participerende maatschappij waarbij dingen SamenDoen de oplossing moet brengen. Volgens de RMO zou de overheid niet teveel taken naar zich toe moeten trekken en als haar verantwoordelijkheid moeten zien, maar meer de burger zelf verantwoordelijk laten zijn in kleinere sociale eenheden, zoals wijken en regio’s.  

Het bezwaar hierbij, zeker als het gaat om Jeugdzorg, is dat door het versterken van de sociale cohesie getracht wordt een beter Jeugdzorg te creëren ingebed in de rest van het sociale leven, waarmee het disfunctioneren van Jeugdzorg dat we decennialang gezien hebben gecamoufleerd zal worden.  

Machtsmisbruik 

Leugens in rapporten, (die door dossieronderzoek aan het licht zijn gekomen), in de rechtszaal, machtsmisbruik door jeugdbeschermers, onkunde, onervarenheid die voor zoveel menselijk leed heeft gezorgd voor zo lange tijd is nooit fundamenteel onderkend en wordt ook niet fundamenteel onderzocht. De werkgroep Jeugdzorg waar de nieuwe Jeugdwet uit is voortgevloeid had eigenlijk een Parlementaire Enquête moeten zijn. Het nieuwe bestuurlijke model is mensen hun individualiteit voor een aanzienlijk deel af te nemen en van hen groepsdieren te maken die elkaar moeten helpen, opgelegd door de overheid vanuit enerzijds de behoefte aan meer sociale cohesie (doorgeslagen individualisme) en anderzijds een onbetaalbaar wordende verzorgingsstaat. 

Discussies over Jeugdzorg waarbij politici en journalisten aanvankelijk een kritische insteek hebben, verzanden na verloop van tijd altijd in valse dilemma’s die suggereren dat de aard van het werk zelf, de ethische kwesties die aan de orde zijn voor onvermijdelijke problemen zorgen in de uitvoering van jeugdzorgtaken, er van uitgaande dat de jeugdwerkers het altijd ‘goed bedoelen’ en dat het instituut Jeugdzorg over de hele linie genomen goed functioneert en belangrijk werk doet. 

Verkeerde aannames 

Dit zijn twee verkeerde aannames. Ten eerste is de structuur van Jeugdzorg een zeer merkwaardige constructie, omdat in de jeugdbescherming twee tegenovergestelde taken dooreen lopen, het beschermen van kinderen en het helpen van ouders bij de opvoeding, die sinds de oprichting van Bureau Jeugdzorg voor problemen hebben gezorgd. Het ondersteunen van gezinnen valt onder Volksgezondheid en het beschermen van jeugdigen valt onder Justitie. 

De fundamentele zwakte van het misbaksel Jeugdzorg is dat te allen tijde de falende hulpverlening gemaskeerd kan worden door het gezin vanuit een hulpverleningstraject naar het gedwongen kader over te hevelen (wat valt onder Justitie) zodat de hulpvraag omgevormd wordt tot een risicovraag omtrent de veiligheid van de kinderen, waardoor de ouders vanaf dat moment volstrekt irrelevant zijn. De schuld van falende hulpverlening kan op deze manier altijd bij ouders worden neergelegd. 

‘Goede intenties’ 

Daarnaast rust er een taboe op het twijfelen aan de ‘goede intenties’ van hulpverleners, instanties en scholen. Professionals schijnen geen mensen te zijn met de zwakheden en kleinzieligheden van iedere sterveling, maar uit hoofde van hun functie per definitie betrouwbaar. Fouten maken doen zij zoals verondersteld altijd  ‘per ongeluk’ of door ‘te grote werkdruk’. Men schijnt collectief niet te begrijpen dat in een samenleving die geregeerd wordt door angst juist de angst voor reputatieschade voor individuen en instanties vaak leidend is voor het handelen. 

Vooral voor grote instituties valt er veel te verliezen als er onfrisse zaken naar buiten komen. Geen wonder dat men ze graag afdoet als incidenten en beterschap belooft, maar ze niet tot de bodem laat uitzoeken. Het is opmerkelijk dat politici en bestuurders kunnen aannemen dat mensen die zoveel macht gegeven wordt als de gezinsvoogden, waarvoor in de nieuwe Jeugdwet juist weer extra ruimte geschapen zal worden om het eigen oordeel en de eigen ‘professionaliteit’ te volgen (met de intentie om ook indicatiebesluiten en Plannen van Aanpak af te schaffen, zodat ouders niets hebben op papier om hun rechten aan te ontlenen) er zomaar vanuit gaan dat zij die macht niet zullen misbruiken.  

Beerput 

Terwijl er van machtsmisbruik van gezinsvoogden, of teamleiders van AMK/Jeugdzorg/RvdK toch talloze bewijzen voorhanden zijn. Ook BJZ-bestuurders maken zich hier schuldig aan en zelfs Staatssecretarissen en ministers proberen met gedupeerde jeugdzorgouders soms tot oplossingen achter de schermen te komen, zodat de werkelijke beerput niet hoeft worden uitgegraven en in de publiciteit terechtkomt.  

Een goede manier voor politici om te doen of hun neus bloedt, is hun eigen ondeskundigheid op dit gebied te verhullen met een ‘vertrouwen’ op de mensen in het veld. Ten onrechte hechten ze geloof op het zelfregulerende vermogen van de sector. Vandaar dat Jeugdzorg vaak zichzelf mocht verbeteren en controleren. Wij kunnen dus niet deelnemen aan een discussieavond als men meent ergens voorbij te moeten gaan dat naar onze mening nog onvoldoende is onderkend of geïdentificeerd.  

Pro-jeugdzorg 

De meeste sprekers voor deze avond zijn pro-jeugdzorg of op zijn best neutraal, waarbij de neutraliteit van sommigen zelfs betwijfeld mag worden gezien hun opdrachtgevers in het verleden. Het gewenste resultaat van de discussie ligt al vast en het heeft er de schijn van dat Jeugdzorg Dark horse is uitgenodigd als kritisch geluid om de discussie een ogenschijnlijk evenwichtig karakter te geven. Wij zijn echter niet van plan om in de rol te stappen van de ontevreden burger (het PVV-ertje van de avond), de ingebakken vlieg, omdat onze kritiek op Jeugdzorg veel dieper gaat dan het zogenaamde dilemma van te vroeg of te laat ingrijpen. De werkelijke discussie zou moeten gaan over de vraag waarom Jeugdbescherming na 68 jaar nog steeds niet professioneel genoemd kan worden in de kwalitatieve zin van het woord. 

Om deze reden zullen we op de bewuste avond niet verschijnen. 

Jeugdzorg Dark horse

Sven Snijer
Ranada van Kralingen