Over Sprokkereef gesproken….

Sprokkereef (JN van BJZ's) heeft nu al een paar maal in het openbaar gepropageerd om tegen 'vechtscheidingen' terug te gaan naar éénoudergezag na een echtscheiding.

 
Dat is gemakzucht!

Dat is tegen het belang van het kind!

Dat is erkennen dat je geen hulp aan ouders in huis hebt.

Dat is erkennen dat je geen deskundigen wil inzetten om de sabotage van omgang door één ouder te wìllen voorkomen.

Dat is de rechter misleiden in adviezen t.a.v. omgang en gezag (zgn. vechtscheiding’).  

Vechtscheiding

Het gebruik van “vechtscheiding” en het verzwijgen van “omgangssabotage” en zwartmaken door één ouder is valse manipulatie van de rechtsgang en het belang van het kind beide ouders te kennen.

De 'nieuwe' inzet van jeugdzorg (met oog op de zorginkoop der gemeenten en met oog op de jeugdwet) is in diverse gespreksrondes (en na maanden) tot een advies aan de rechter te komen.

Dat is niet: direct de saboterende omgangsfrustrerende ouder uitleggen dat er mentaal een scheiding gemaakt moet worden in het belang van het ontvankelijke kind tussen de denkchaos in het hoofd door de ongenoegens naar de ex-partner, tegenover de eigen houding is signalen afgeven naar het kind over die ex.
Die ex is wel deel van het kind.

En dat kind kan vreemde kronkels moeten maken, internaliserend, om daar mee om te gaan.  

Omgangsfrustratie

Belastende signalen, veroordelende signalen, voor het kind vreemde omgangsfrustrerende constructies en afspraken ten aanzien van omgang met die andere ouder, zijn zeer belastend voor een kind, als een vorm van kindermishandeling.

Omdat veel ouders dat niet weten, en niet zover in het kind willen kijken of weten te kijken (met interesse in scheidingspedagogie), zou aan het begin van jeugdzorg of kinderbescherming dit geleerd moeten worden door een deskundige die jeugdzorg zou moeten leveren, ja, aan het begin en niet na maanden of helemaal niet (met dan een advies aan de rechter om maar éénoudergezag toe te wijzen). Daar ontbreekt het aan.
De smoes van Jeugdzorg is dat de gezinsvoogden het zo druk hebben.... Uiteraard komt dat door het kind in eigen beheer te willen houden, zonder deskundige te benoemen.

 
Dat is een vorm van inspanningsverzuim, nadelig voor het kind met zijn kind-ouderbanden en familiebanden (want bij omgangssabotage ziet het kind vaak een helft van de familie niet meer).

 

Kindermishandeling door Jeugdzorg en de Staat

Dat een kind aandoen is ook een vorm van (institutionele) kindermishandeling.

 
Het kan beter door de werkdruk weg te nemen door middel van het doorverwijzen naar een scheidingsdeskundige of scheidingspedagoog, die de ouder(s) leert die mentale scheiding van ongenoegens enerzijds en ouderlijke verantwoordelijkheid anderzijds in het denken (en 'gevoel') te maken.

Dit mag men verwachten van een juiste jeugdzorg, maar dat gebeurt te zelden. ‘30% wel goed’ is niet goed genoeg voor 'jeugdzorg'.

Het smoesje 'werkdruk' zou niet meer gebruikt mogen worden

  

Het ouders direct leren die innerlijke keuze te maken in het voordeel van het kind (verantwoord ouderschap boven ongenoegens tegen ex via kind) dient de primaire inzet te zijn bij scheidingszaken. En die komen zeer veel voor.

Nog een smoes of afleidend woord van Jeugdzorg - dat de ouder die het kind nauwelijks of niet meer mag zien van de omgangssaboterende ouder - is dat deze ouder, als die opkomt voor het recht van het kind beide ouders goed te kennen en er onbelast contact mee te mogen hebben, als vechter en strijder te boek staat, met een veroordelend negatief stempel, ondanks dat pedagogisch gezien juist die andere ouder, die saboteert en manipuleert en beschuldigt, de strijder over het hoofd van het kind is. Deze saboterende ouder is de oorzaak van ‘vechten’ over het hoofd van het kind, de psychische ontwikkeling van het kind in gevaar brengend.

Dit veroorzaakt nadelige psychische kronkels in het kind, loyaliteitsconflict, minderwaardigheidsproblemen, oudervervreemdingssyndroom, met psychisch pathogene gevolgen. Nogmaals, dat zou als een vorm van kindermishandeling moeten worden gezien, als die saboterende ouder geleerd is wat die doet naar het kind.

Dit niet leren door of liever via jeugdzorg, of direct door een door de RECHTER aangestelde scheidingsdeskundige of scheidingspedagoog, is justitiële kindermishandeling;en daaraan zouden RECHTERS niet mogen meedoen.

Gezinsvoogden straffen voor kindermishandeling 

De jeugdzorger/gezinsvoogd die dit fout 'behandelt', zou gestraft moeten worden voor kindermishandeling via het strafrecht en met een psycholoog. Eveneens zou de ouder die deze vorm van kindermishandeling na het geleerd te hebben van een voorlichter (liefst deskundige) gestraft kunnen worden met het tijdelijk en totdat het geleerd is, met ontheffing uit het gezag. LJN AS6020 als voorbeeld.

Omdat omgangssabotage (vaak als omgangsfrustratie benoemd door ouder) een kindermishandelende vorm vaak voorkomt, zou dit onder het strafrecht behandeld moeten worden en NIET door een kinderrechter/familierechter; niet civiel.

Jeugdzorg heeft zich te ondeskundig en hulpvermijdend getoond, en zou niet meer bij echtscheidingszaken mogen worden ingezet. Ondanks de p.r. vanuit Jeugdzorg Nederland en BJZ’s. (De mooipraat met "gezinsgeneriek werk" is onzin gebleken in te veel zaken, al zijn er gezinsvoogden die het wel heel goed doen; te veel gezinsvoogden doen het niet goed en beschadigen het kind zodoende).

 

Teamlid JDH