https://www.dropbox.com/s/qquq55pz646il8c/2013%20OpenBrief%20-MinJusVWS%20-%20Jz-niveau%2C%20Sandra%20Veenstra.pdf
Het wordt echt de hoogste tijd dat men tot zich door laat dringen dat nu
vaak als zgn “vechtscheiding” weggezette relatiebreuken vaak een gevolg
zijn van structureel familiaal geweld en níet de oorzaak van de
problematiek. Juist in dergelijke situaties waarin intimidatie en geweld een
grote rol spelen, werkt de werkwijze van Jeugdzorg escalatie en verder en
harder geweld tegen kinderen (en de beschermende ouder) in de hand. Over
preventie hoor je nog steeds niemand.
Krijgt het kind dat door streptokokkeninfectie een gedragsverandering ondervond wel een antibioticum, waar de jeugdzorgwerker denkt aan een Eigen Krachtconferentie of anders dwang?
Wordt diagnostische hulp voor het kind nog wel vergoed door de zorgverzekeraar, als de gemeente (dus de ingekochte jeugdzorg) geen indicatie daartoe afgeeft omdat de jeugdzorgwerker andere dingen ziet of beweert?
Staat ook in:
De lezende ambtenaar van het ministerie zal vast niet doorhebben hoe de definitie van het gebruikte woord "slachtoffer" of 'kinderen' hier gelezen zou moeten worden:
Hier moet het woord "slachtoffer" gedefinieerd worden, niet als "misbruikte", doch als 'door jeugdzorg binnengehaalde cliënt'. Hierbij aangetekend dat een dwangmaatregel door jeugdzorg aangevraagd of 'geadviseerd' veelal schadelijke aspecten kent voor de ervaring van het kind:
- Een OTS (ondertoezichtstelling door jeugdzorg) kan de sfeer thuis verpesten indien de jeugdzorgwerker c.q. gezinsvoogd niet de coöperatieve, communicatieve en informerend-lerende, maar ook niet een realistische houding inneemt naar de ouders, naar het gezin. Betweterij en chantage-drang bij jeugdzorgwerkers of gezinsvoogden is niet opbouwend, niet stimulerend of niet bijdragend aan het 'willen leren' voor een moderner pedagogische houding (indien deze echt nodig zou zijn). Drang op zich geeft geen inzicht.
- Een UHP (uithuisplaatsing), een pleegplaatsing, is voor het kind een onttrekken uit zijn vertrouwde omgeving, en wordt dus NIET als 'veilig' ervaren door het kind, dat zich ontheemd gaat voelen, en pas na 5 jaar kan bijtrekken (wennen).
De grenzen van de wetgeving, zoals rond privacy, mogen worden overtreden wanneer men eerst met collega's (dus van hetzelfde lagere niveau) overlegt, en de teamleiding informeert. Van Rijn heeft daar toegezegd dit in de a.s. Jeugdwet aan te passen, opdat er zoveel mogelijk kindermishandeling wordt ontdekt. "Melden moet" -- maar is het verstandig dit naar dit niveau te doen?
Dit niveau wil veel soms dubieuze informatie, en de praktijk is dat dit selectief en verdraaiend gebruikt wordt als fuik (eenrichtingsverkeer). Veel gewone kinderen geraken daar ook in. Dwang. Ondeskundig.
Echter, m.i. is deze afspraak een mandaat geven aan een te ondeskundig niveau dat te vaak werkt aan het binnenhalen van cliënten, ook al is er te weinig of niets mee aan de hand. En met binnenhalen moet men denken aan: dwang: OTS en UHP (uithuisplaatsen naar pleegsettingen). Waar 72% van de OTS-sen na 2 jaar geen verbetering te zien gaf, is deze dwang-zorg dubieus van niveau ('909 zorgen', N.W. Slot et al. die deze week, 10-10, met emeritaat gaat: http://www.vu.nl/nl/nieuws-agenda/agenda/2013/okt-dec/10-okt-prof-dr-n-w-slot.asp **).
Bijgaande Open Brief is weer een signaal over dit jeugdzorgniveau.
(Wat nog mogelijk is: de gemeenten aanzetten tot zorginkoop van diagnosten i.p.v. jeugdzorg, ook bovenlokaal bij de 41 regio's).
Geachte heer Sven Snijer,
Bij dezen neem ik de vrijheid u te attenderen op mijn open brief
inzake kindermishandeling en seksueel misbruik van kinderen in de familiale
sfeer. Deze open brief kan inmiddels rekenen op veel adhesie van burgemeesters
(waaronder die van Zeist en Rotterdam), vele hoogleraren en vele particulieren.
Ik wil u vragen ook van deze open brief kennis te nemen en deze brief in uw
netwerk onder de aandacht te willen brengen. U treft daarbij ook de vertalingen
van deze brief aan, voor internationale contacten.
Ook dit jaar zijn in Nederland opnieuw kinderen (de broertjes Julian en
Ruben) gestorven, mede als gevolg van het incapabele ingrijpen van zogenaamd
kind-beschermende instanties waaronder Jeugdzorg, welke in de praktijk vaak
eerder escalerend werken dan beschermend. Escalerende factoren zijn: het weigeren
aan waarheidsvinding te doen, het direct waarschuwen van de van
mishandeling verdachte ouder, het onder druk zetten van de
beschermende ouder etc. Als ontwikkelingspedagoog zie ik dit al jaren
gebeuren en loop ook ik vast in bureaucratie en onderlinge afschuifsystemen,
terwijl de risico’s en schade voor de kinderen blijven en blijven toenemen.
Daarom heb ik bijgaande open brief geschreven aan de Ministers van Justitie
en van VWS.
“Het houdt niet op, niet vanzelf!”
Met hartelijke groet,
Sandra Veenstra Drs. Sandra I. Veenstra, AMI grad.
Raadgevend ontwikkelingspedagoog en kindkundige
Grow'n'up Education Coaches
- Galerij 3, 1411 LH Naarden
- Diezestraat 8hs, 1078 JP Amsterdam
Raadgevend ontwikkelingspedagoog en kindkundige
Grow'n'up Education Coaches
- Galerij 3, 1411 LH Naarden
- Diezestraat 8hs, 1078 JP Amsterdam
Teamlid JDH: De a.s. Jeugdwet treft veel gezinnen, en van
deskundigen komen signalen dat deze wet, uitgevoerd op het huidige niveau van
jeugdzorg, nogal dubieus of gevaarlijk zal zijn.
Krijgt het kind dat door streptokokkeninfectie een gedragsverandering ondervond wel een antibioticum, waar de jeugdzorgwerker denkt aan een Eigen Krachtconferentie of anders dwang?
Wordt diagnostische hulp voor het kind nog wel vergoed door de zorgverzekeraar, als de gemeente (dus de ingekochte jeugdzorg) geen indicatie daartoe afgeeft omdat de jeugdzorgwerker andere dingen ziet of beweert?
(http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Robert-Vermeiren/Blogbericht-Robert-Vermeiren/130655/Kinderpsychiatrie-uit-het-basispakket.htm)
Bijgaand een brief van een ontwikkelingspedagoge over het niveau jeugdzorg. (NL, D, GB).
Bijgaand een brief van een ontwikkelingspedagoge over het niveau jeugdzorg. (NL, D, GB).
Staat ook in:
De lezende ambtenaar van het ministerie zal vast niet doorhebben hoe de definitie van het gebruikte woord "slachtoffer" of 'kinderen' hier gelezen zou moeten worden:
Hier moet het woord "slachtoffer" gedefinieerd worden, niet als "misbruikte", doch als 'door jeugdzorg binnengehaalde cliënt'. Hierbij aangetekend dat een dwangmaatregel door jeugdzorg aangevraagd of 'geadviseerd' veelal schadelijke aspecten kent voor de ervaring van het kind:
- Een OTS (ondertoezichtstelling door jeugdzorg) kan de sfeer thuis verpesten indien de jeugdzorgwerker c.q. gezinsvoogd niet de coöperatieve, communicatieve en informerend-lerende, maar ook niet een realistische houding inneemt naar de ouders, naar het gezin. Betweterij en chantage-drang bij jeugdzorgwerkers of gezinsvoogden is niet opbouwend, niet stimulerend of niet bijdragend aan het 'willen leren' voor een moderner pedagogische houding (indien deze echt nodig zou zijn). Drang op zich geeft geen inzicht.
- Een UHP (uithuisplaatsing), een pleegplaatsing, is voor het kind een onttrekken uit zijn vertrouwde omgeving, en wordt dus NIET als 'veilig' ervaren door het kind, dat zich ontheemd gaat voelen, en pas na 5 jaar kan bijtrekken (wennen).
Onjuiste gronden tot UHP zullen later de
opgegroeide belasten.
Vreemd is dat niet de bedreiger weggeplaatst wordt, indien deze niet leerzaam bleek; maar de zorg dient wel eerst de te leren stof te verstrekken, maar dat geschiedt te weinig door jeugdzorg dat denkt de zorg enkel aan het kind, buiten de gezinsdyade te moeten of mogen verstrekken, terwijl BW1:257 lijkt te duiden op het stimuleren van de kind-ouderbanden.
Dit niveau van zorg aan het kind treft ook geadopteerden en kinderen na een scheiding (omgangsfrustratie).
Fred Teeven en Martin van Rijn (staatssecretarissen) hebben zonder een tegenwoord aangehoord wat op het Symposium Leren van Calamiteiten bij de Inspectie jeugdzorg is afgesproken:
Vreemd is dat niet de bedreiger weggeplaatst wordt, indien deze niet leerzaam bleek; maar de zorg dient wel eerst de te leren stof te verstrekken, maar dat geschiedt te weinig door jeugdzorg dat denkt de zorg enkel aan het kind, buiten de gezinsdyade te moeten of mogen verstrekken, terwijl BW1:257 lijkt te duiden op het stimuleren van de kind-ouderbanden.
Dit niveau van zorg aan het kind treft ook geadopteerden en kinderen na een scheiding (omgangsfrustratie).
Fred Teeven en Martin van Rijn (staatssecretarissen) hebben zonder een tegenwoord aangehoord wat op het Symposium Leren van Calamiteiten bij de Inspectie jeugdzorg is afgesproken:
De grenzen van de wetgeving, zoals rond privacy, mogen worden overtreden wanneer men eerst met collega's (dus van hetzelfde lagere niveau) overlegt, en de teamleiding informeert. Van Rijn heeft daar toegezegd dit in de a.s. Jeugdwet aan te passen, opdat er zoveel mogelijk kindermishandeling wordt ontdekt. "Melden moet" -- maar is het verstandig dit naar dit niveau te doen?
Dit niveau wil veel soms dubieuze informatie, en de praktijk is dat dit selectief en verdraaiend gebruikt wordt als fuik (eenrichtingsverkeer). Veel gewone kinderen geraken daar ook in. Dwang. Ondeskundig.
Echter, m.i. is deze afspraak een mandaat geven aan een te ondeskundig niveau dat te vaak werkt aan het binnenhalen van cliënten, ook al is er te weinig of niets mee aan de hand. En met binnenhalen moet men denken aan: dwang: OTS en UHP (uithuisplaatsen naar pleegsettingen). Waar 72% van de OTS-sen na 2 jaar geen verbetering te zien gaf, is deze dwang-zorg dubieus van niveau ('909 zorgen', N.W. Slot et al. die deze week, 10-10, met emeritaat gaat: http://www.vu.nl/nl/nieuws-agenda/agenda/2013/okt-dec/10-okt-prof-dr-n-w-slot.asp **).
Bijgaande Open Brief is weer een signaal over dit jeugdzorgniveau.
(Wat nog mogelijk is: de gemeenten aanzetten tot zorginkoop van diagnosten i.p.v. jeugdzorg, ook bovenlokaal bij de 41 regio's).
Zelf onderzoekende en nadenkende mensen weten het wel:
BeantwoordenVerwijderen.»Melden hoeft niet«.
MELDEN HOEFT NIET!
Bij het AMHK (voorheen AMK) melden hoeft niet.
Men kan ook een beter traject bewandelen: naar een diagnost of een deskundige die goed uitlegt en begeleidt hoe tot een betere sfeer en opvoedkwaliteit te komen.
Er zijn zoveel leuke, interessante moderne bevindingen over opvoeden en omgaan met probleemgedrag.
Gordontraining.nl is al een basis.
Waarom zou je een kind in de bureaucratische molen van jeugdzorg laten verdrinken???
Ouders kunnen leerbaar zijn, zeker zonder dwang. Zonder betweterij.
Controle op verbeteringen nadien is natuurlijk O.K..
Melden moet een niet-speculatief uiterste zijn.
Jeugdzorg is te goed in het verdraaien van feiten om objecten (kinderen) binnen de fuik te halen.
Jeugdzorg bleek te goed in insinueren naar de kinderrechters.
Jeugdzorg gaat door onder andere namen (via de gemeenten).
"Ouders zijn niet leerbaar": Dit argument wordt dikwijls gebruikt door BJZ teneinde haar doelstellingen (het kind blijvend te vervreemden van de ouder(s), te kunnen uitvoeren.
BeantwoordenVerwijderenIn feite betekent het in de praktijk dat de ouders niet doen wat BJZ zegt, daar zij dit niet in het belang van hun kind achten.
Zo mochten de ouders van Yunus hem niet oppakken, knuffelen, hem begroeten tijdens het karige bezoekuur van eens in de drie maanden omdat dat angstaanjagend zou zijn voor hem (op basis van de valse beschuldiging van kindermishandeling) het moest allemaal "uit Yunus zelf komen". Als de ouders hem dan uiteindelijk knuffelden was dat "niet leerbaar".= niet leerbaar dat zij zich moesten opstellen als vreemdelingen-bezoekers i.p.v. als ouders/niet leerbaar dat zij geen band mochten opbouwen met HUN kind.
Als zij hem optilden werd er gezegd: "Zet hem neer". Als zijn vader hem kietelde: "Houd daar mee op, maak hem niet druk". Als zij een foto van hem wilden maken: "Doe je telefoon dicht". Sowieso mochten er nooit foto's van hem met hen samen gemaakt worden.
Dit alles op weg naar de uitgestippelde route: Het stelen van Yunus.
De ‘Open Brief’ van Sandra Veenstra is heel duidelijk. Enkele van haar formuleringen gebruik ik om onze situatie onder woorden te brengen:
BeantwoordenVerwijderenIn werkelijkheid wordt de ouder/familie die de omgang met de andere ouder/familie frustreert door het ‘systeem’ uit de wind gehouden. De omgangsfrustrerende ouder/familie worden eerder gefaciliteerd door het ‘systeem’ dan dat zij door het ‘systeem’ worden tegengehouden of aangepakt.
Omgangsfrustratie wordt door de jeugdzorgketen niet of nauwelijks herkend of erkend. Het wordt afgedaan als ‘vechtscheiding’. Uitspraken van de gezinsvoogd in ons geval naar moeder: ‘Je probeert vader zwart te maken! Je zeurt!’ En een paar maanden later: ‘Jij zorgt voor onrust, als er geen rust komt, krijgt vader het eenhoofdig gezag!’ En in een gesprekje met moeders advocaat: ‘Tja, als dit gevecht niet ophoudt, dan slachtofferen we moeder maar!’ En vader en familie kregen vrij spel, gingen door, en moeder is geslachtofferd. Vader heeft nu het eenhoofdig gezag. Is er rust? Nee! Zelfs het ene weekendje in de maand dat de kinderen bij moeder mogen komen wordt de kinderen en moeder niet gegund, ook dat moet verdwijnen. Eigenlijk moeten moeder en familie verdwijnen. Vader en familie gaan nog steeds door.
Hoe gaat het verder? Bespreekt de gezinsvoogd zaken de kinderen betreffend met moeder? De gezinsvoogd zegt: Moeder heeft het gezag niet, dus daar hoeven we niet mee te praten. Wij richten ons op vader, hij heeft het gezag. De rechter heeft dat zo bepaald.
Moeder die, door vader, moeder vaderszijde en de gezinsvoogd, al voor van alles en nog wat is beschuldigd en van allerlei etiketten is voorzien, heeft zich laten onderzoeken door echte deskundigen. Hun gefundeerde visie over moeder, op basis van feiten en op basis van klinisch/wetenschappelijke methodiek voor onderzoek? De gezinsvoogd negeert het! Blijft moeder verdacht maken in Plannen van Aanpak, en blijft de rechter onwaarheid voorschotelen.
Hoe fundeert de jeugdzorgketen hun visie? Jeugdzorg werkt op basis van ‘horen zeggen’ en op basis van ‘niet-pluis gevoelens’ . Ze doen precies dat, wat ze juist niet moeten doen. Feiten? Ze onderzoeken ze niet, ze verdraaien die wel, of laten ze gewoon achterwege.
Zó, faciliteren zij de omgangsfrustrerende ouder, zó wordt deze niet afgeremd, zó neemt het kwaad toe. Zó, wordt de ouder die zich hiertegen wil verdedigen, langzaam maar zeker op sluipende wijze succesvol rechteloos gemaakt, wordt aan kinderen het recht van ongestoorde omgang met deze ouder en de familie onthouden.
Hopelijk dat Sandra Veenstra’s ‘Open Brief’ de ogen opent van VWS minister van Rijn. Anders raad ik hem aan het boek ‘Destructieve relaties op de schop’ van Jan Storms eens te lezen. Het gaat o.a. over mensen die er een genoegen in scheppen heel geraffineerd anderen te beschadigen en wat mooi is te vernielen. Daar reken ik de omgangsfrustrerende ouder ook toe.
Y.B.