Minder privacy, zelfde zorg'kwaliteit'

Dichtbij hulp en preventie verstrekken is nog niet denken aan kwaliteit. Nog steeds adverteren Jeugdzorg Nederland en de BJz's om hèn in te kopen als de 'specialist' in jeugdzorg. Daarmee zeggen ze in feite dat 'jeugdzorg' niet kwalitatief is, want jeugdzorg heeft zich bewezen nauwelijks aan open diagnostiek te doen.  

Er al zijn decennia te veel klachten over jeugdzorg; en de bevindingen van wetenschappers (N.W. Slot e.c., Jo Hermanns, Joseph J. Doyle, S.L. Smith, R. Hoksbergen, etc.) buiten BJz zijn ook niet zo positief, in tegendeel. Slechts 5% van de interventies van BJz zijn evidence-based (elders op JDH). Als men meeneemt dat op Artsennet.nl (zoek: transitie jeugdzorg) er ook artsen en medische hoogleraren schrijven over dubieuze aspecten van deze a.s. jeugdwet, dan is 'jeugdzorg' niet de zorg die een gezin wenst.  

Het leidt te snel en te speculatief tot drang (betweterij en dreigen met OTS en UHP) en tot dwangmaatregelen via de rechter, waarbij diagnostieke grond veelal ontbreekt of niet integraal, maar sturend is verricht. Jeugdzorgwerkers zijn geen diagnosten! 

 

Kortzichtig

Teeven houdt de klachten en "krokodillentranen" op "onzekerheid". Je moet wel erg kortzichtig of gehersenspoeld zijn om dit te beweren, waar er voldoende gronden zijn gerezen in de laatste decennia om deze speculatieve (ook wel genoemd: 'als kwakzalvers werkende') zorg-ingang tot drang en dwang niet structureel op het niveau diagnostiek te brengen.

Jeugdzorg mag nog meer de privacy schenden ten behoeve van enkele opsporingen van mishandeling, waar te veel gewone kinderen eveneens onder zullen lijden door de speculatieve fuikwerkende methode van het niveau jeugdzorg. Daar vertrouwen (ervaringsrijke) gezinnen en artsen niet op; moeten ambtenaren van de gemeente daar dan wel op vertrouwen? De Wbp is niet veilig voor jeugdzorgwerkershanden.

We weten dat één persoon (de zogeheten ’generalist’) breed en dus niet diepgaand diagnostisch, opgeleid kan zijn. Dat is vragen om het niet-herkennen van organisatorische, psychosomatische of somatische problematiek en door dit over het hoofd te zien, het niet tijdig medisch ingrijpen. De inzet van deze transitie is immers 'òntmedicaliseren', al medicaliseert de gezinsvoogdij (BJz) nogal (kinderen in residentiële instellingen, waarvan de signalen van gehechtheid aan de biologische ouders moeten worden onderdrukt).  

Een bacteriële infectie die tot gedragsverandering leidde, wordt het met ‘Eigen Kracht’ bestreden, i.p.v. met noodzakelijke medische zorg. En als blijkt dat het niet werkt, dan toch maar uit huis plaatsen (UHP).

 

Rotterdam

Als Rotterdamse niet-medische "ambtenaren snakken" naar een experiment met jeugd, met een beperkte doelgroep voor ogen, dan wil het nog niet zeggen dat jeugdzorg-nieuwe-stijl een verbetering is die zonder naar diagnostiek niveau te kijken doorgedramd moet worden.

 

Het lijkt mij dat Rotterdam niet maatgevend zou moeten zijn. Teeven lijkt gehersenspoeld waar hij het omgekeerde beweert.
Staatssecretaris Van Rijn klaagt dat er "te veel hulpverleners" zijn; maar die blijven, want het gaat immers om één coördinator, die niet van alles diepgaand af weet?! Die andere hulpverleners blijven regelmatig nodig. Vaak zonder diagnostiek rapport om de kern te bepalen van het probleem.

 Het gaat om versnippering tegen te gaan in coördinatie. Het zal dus niet echt groots bezuinigend werken, of men moet op diverse vlakken geen hulp meer geven en het zal snel diagnostiek zijn dat afvalt. Mogelijk kunnen een paar hulpverleners wegvallen in een multiprobleemgezin, maar de meeste gezinnen onder OTS zijn geen multiproblem-gezinnen; ja, 't zijn soms zelfs belezen gezinnen met pedagogische opleiding die gediskwalificeerd werden door de jeugdzorgwerker in de ingang.  

Het voortzetten met de bewering dat deze wijkgebonden gezinsregie "betere zorg" is, waar eisen aan de kwaliteit ontbreken en er geen woord gerept wordt over diagnostiek niveau, is volksverlakkerij. Maar ook het intimideren van de Kamerleden en ambtenaren der gemeenten. Er wordt met geen woord gerept over de bovenlokale en bovenregionale jeugdzorg (BJZ), dat waarschijnlijk BJZ zal zijn met gezinsvoogdij (de slager keurt z'n eigen vlees).  

 

Waarheidsvinding

Public Relations is nog geen wetenschap. "Expertise" van een sociaal werkster is nog geen kundigheid van beëdigd artsen-niveau. "Informatie" dat door vele handen gaat wordt vervormd en de klacht is al lang dat er niet aan (diagnostieke) waarheidsvinding wordt gedaan door deze jeugdzorgwerkers.

 
"Jeugdreclassering", aldus Teeven "met oudere werknemers", na een waarheidlievend strafproces, is nog geen jeugdzorg of jeugdbescherming waarbij de 'ingang' anders ligt, zonder waarheidsvinding en bezet wordt door vaak jonge broekjes die alles zouden moeten weten over het gezin en de diversiteit van problematieke oorzaken??? Kan niet!

Hun opleiding is te laag en kan niet met het volgen van cursusjes bijgespijkerd wordt om medisch-academisch niveau te halen. Hoe kun je dit zeggen als Staatssecretaris?
Drang zònder rechter, zonder waarheidsvinding, is het toverwoord om vele mishandelingen voor te zijn. Is dat geen speculeren? Is dat niet, gepleegd door het niveau jeugdzorgwerkers, experimenteren met kinderen als proefdieren? Met toestemming van de overheid?!

Het is mooipraat dat de oplossing (eerst) meer "in het gezin gezocht wordt", maar daarna, als de ouders mondiger zijn, hun twijfels hebben over het beweerde door de jeugdzorgwerker, of klagen over valse bejegening, zal dan niet gewoon weer de spoed-UHP (naar pleegsettingen) in beeld komen (zonder Rv 800 lid 3 te raadplegen), als werk voor dezelfde werknemersgroep, gezinsvoogdij??

 

Zichzelf etaleren en verkopen

Natuurlijk 'liepen de OTS-sen en UHP's de afgelopen jaren terug',  als p.r. voor de aanstaande zorginkoop. De besturen van de BJz's willen zichzelf toch goed etaleren en verkopen? Maar vanaf het begin van de vorige Wet op de Jeugdzorg per 1-1-2005 zijn de kosten tot 2012 met 50% gestegen.  

Hulptrajecten van jeugdzorg duurden vaak te lang. Gemiddeld meer dan 4 jaar, met hoge kosten per jaar. Daar staat tegenover dat zorg via de J-GGZ veel korter duurt, effectiever is en gemiddeld veel minder duur.

 

Jeugdzorg Nederland heeft reeds geklaagd om meer geld, zeggende dat er toch niet bezuinigd wordt op de onverkoopbare gebouwen die leeg komen te staan van de j-GGZ, dat dus wil zeggen dat JN/BJz niet graag doorverwijst naar die j-GGZ, en dus geen (integrale) diagnostiek wil plegen als het even kan, op de woorden en naar het inzicht van de jeugdzorgwerker (gezinsregisseur, OKA, wijkteamlid, gezinscoach, etc.).

Speculeren in de ingang tot dwang zònder rechter en het 'tegenwerken' van mondige of belezen ouders als reden tot UHP, is niet gezond! Teeven ziet dat niet zo. Hij komt zeker uit de strafrechthoek (met waarheidsvinding)?
Inderdaad wordt (inhoudelijk) het "straks niet anders" dan nu. Helaas.

 

Teamlid JDH