Stelt
u zich eens voor dat er een weg is aangelegd met mooi nieuw asfalt. Een brede
weg waar lekker op doorgereden kan worden, zodat u snel in de buurt van uw
bestemming bent. Maar dan houdt de weg plotseling op en gaat na het viaduct
over in een hobbelig en blubberig boerenlandweggetje met kuilen in het wegdek,
waarover de reis verder voltooid moet worden, onzeker of de bestemming nog
wel op tijd en zonder schade gehaald kan worden.
Het
zou er met al die ‘deskundigheid’ toch toe moeten leiden dat mensen zich voor
de poort van Bureau Jeugdzorg staan te verdringen om door hen geholpen te mogen
worden? Dat mensen schreeuwen om als eerste aan de beurt te zijn, want waar
begrijpen ze het belang van het kind nu beter dan bij het Bureau van beroepszorgenmakers?
Men
vraagt zich af welk gevaar er dan al die tijd voor de kinderen heeft bestaan,
als reden voor terugplaatsing niet dieper hoeft te gaan dan dat de pleegouders
er niet meer tegen kunnen met hun eigen geweten geconfronteerd te worden.
Zo
ongeveer mag men zich de route voorstellen van de ‘zorgen om het kind’, die
steeds gestroomlijnder wordt aangelegd, waarna als bij het AMK van deze zorgen
melding is gedaan (na het viaduct) Jeugdzorg het verder overneemt en zich de
zorgen om het kind toe-eigent, zonder dat de melder verder weet heeft van de
afloop. Het aanleveren wordt steeds leuker, maar de verwerking van de verse
kindertjes blijft vooralsnog hetzelfde rampenplan als het altijd was.
Nog één keer dan…
Het
is al vaker gezegd, maar voor de jeugdzorgterreur-sceptici zullen we het nog
maar een keer herhalen, dat geen zinnig mens tegenstander is van het melden van
kindermishandeling, indien er zorgvuldig onderzoek wordt gedaan en daarbij de
feiten worden gevolgd en niet de speculaties.
Niemand kan bezwaar maken tegen
het voorkomen van kindermishandeling als de rechtspositie van mensen niet wordt
aangetast, omdat de jeugdbeschermers in hun heilige woede over wat kinderen
wordt aangedaan, denken dat de regeltjes en de waarheid minder belangrijk zijn
dan het vermoede kinderleed. Of het verzet van ouders tegen een schandalige behandeling
onmiddellijk bestempelen als ‘bewijs’ van hun projecties. Maar de noodzakelijke
objectiviteit en deskundigheid voor het onderzoeken van kindermishandeling
heeft jeugdzorg gewoon niet. En daarom is een goedbedoelde melding van een
bezorgde burger, vaak het startsein van een marteltraject voor ouders en
kinderen.
Niet minder mishandeling
Uit onderzoek is gebleken dat er ondanks dat er meer gemeld wordt, er niet minder wordt mishandeld (wat jeugdzorg omschrijft als mishandeling). In de periode vanaf 2005 tot 2010 werd er met de tweede Nationale Prevalentiestudie Mishandeling van kinderen en jeugdigen, uitgevoerd in opdracht van VWS geconstateerd dat er geen afname was van de kindermishandeling, terwijl er voortdurend reclame wordt gemaakt door AMK om meer te melden. Hoe komt dit? Onderzoeker Lenneke Alink:
Uit onderzoek is gebleken dat er ondanks dat er meer gemeld wordt, er niet minder wordt mishandeld (wat jeugdzorg omschrijft als mishandeling). In de periode vanaf 2005 tot 2010 werd er met de tweede Nationale Prevalentiestudie Mishandeling van kinderen en jeugdigen, uitgevoerd in opdracht van VWS geconstateerd dat er geen afname was van de kindermishandeling, terwijl er voortdurend reclame wordt gemaakt door AMK om meer te melden. Hoe komt dit? Onderzoeker Lenneke Alink:
‘Het lijkt erop dat het beleid dat
gericht was op beter signaleren effectief is geweest. Wel zou er meer moeten
worden geïnvesteerd in opvoedingsondersteuning voor ouders. Er is nog maar
weinig evidence-based onderzoek
gedaan naar de effectiviteit van maatregelen, naar de vraag wat in de praktijk
nu eigenlijk het beste werkt. Daarnaar zou meer aandacht moeten uitgaan.’
Maar
voor die conclusie hoef je natuurlijk geen Leidse onderzoeker te zijn. Dat
Bureau Jeugdzorg al jaren precies datgene doet wat niet werkt, is een
onvermijdelijke conclusie gezien hun grote liefde voor kinderen, hun enorme
budgetten en een almaar toenemende signaleringsinspanningen. Als je met de voortdurende
hetze tegen biologische ouders, met de politici aan je touwtjes en de
kinderrechters in je zakken, nog steeds niet een gezonder opvoedklimaat kunt
creëren in ons land, dan lijkt het er sterk op dat je dat een beetje expres
doet.
‘Deskundigheid ‘
van de beroepszorgmakers
Zou
het niet verminderen van kindermishandeling in ons land, kunnen worden
veroorzaakt doordat er met alarmsignalen over het lot van kinderen, sneller
geld uit de zak geklopt kon worden van politici? Zou het iets te maken hebben
met de reactie van jeugdzorg op een aantal vervelende incidenten die de
voorpagina van de kranten haalden, die zich samenvatten als ‘Wij hebben meer
geld nodig’?
Het
heeft er toch alle schijn van dat niet het verminderen van de aantallen
gevallen van kindermishandeling hun doelstelling is, maar een steeds groter
aantal signaleringen. Want
daar verdienen ze aan en daaraan danken ze hun bestaansrecht. Jeugdzorg schiet
er niets mee op als er over tien jaar alleen nog maar pedagogisch bekwame
ouders rond lopen, die wanneer ze er zelf even niet uitkomen, door middel van
specialistisch onderzoek hun kind beter leren begrijpen en gericht op de
specifieke behoefte van het kind de opvoeding daarop kunnen aanpassen (en van
de omgeving wat meer begrip krijgen). Of oudervriendelijke opvoedondersteuning
waar de ouders wat van leren en wat stimulerend werkt door het contact met
andere ouders. Zo’n maatschappij moet je als jeugdzorg niet willen.
Specialistisch
hulp weigeren
Regelmatig
ontvangen wij op de redactie van Jeugdzorg Dark horse verhalen van ouders
waaruit blijkt dat jeugdzorg onderzoek en specialistische hulp voor kinderen
weigert, waarna het beschuldigen van ouders gewoon verder gaat. Ze laten de
ouders aanmodderen en staan er hoofdschuddend bij, zich afvragend of er
misschien toch niet even een ‘time-out’ moet komen voor het kind. Dan kan het
kind onder de gierenvleugels van jeugdzorg even ‘tot rust komen’ voor een paar
jaar, weg van zijn ouders, broertjes en
zusjes, zonder therapie, in een instelling waar de hele ‘behandeling’ bestaat
uit ‘structuur’ bieden.
De opvoedpolitie
Naast
het feit dat deze kinderen zich vaak urenlang zitten te vervelen op hun
kamertjes, ze wanneer ze de ellende en de eenzaamheid niet meer aankunnen en
doordraaien en in de isoleercel worden geplaatst, hun ouders negatief worden
afgeschilderd en het kind de schuldvraag (zoals kinderen doen) op zichzelf kan
betrekken, valt er weinig geestelijke verfrissing te beleven. Tenzij je uit een
gezin komt waar het zo een onvoorstelbare hel was dat alles beter is dan thuis,
maar indien het thuis zo verschrikkelijk zou zijn geweest bij al die uit huis
geplaatste kindertjes, zou ik toch echt verwachten dat Justitie veel vaker in
actie was gekomen en niet slechts de opvoedpolitie.
De
schade van een uithuisplaatsing uit zich bovendien door de zéér gebrekkige
onderwijskwaliteit voor kinderen in residentiële instellingen, in combinatie
met de stress over hun situatie, vaak in een dramatische daling van hun
leervermogens. Kinderen komen uit de Jeugdzorg met aanmerkelijk verminderde
kansen op de arbeidsmarkt.
Maria Youssef
En
dat de onveilige opvoedsituatie thuis vaak schromelijk wordt overdreven door
jeugdzorg bewijzen meerdere casussen, waaronder recentelijk nog die van Maria
Youssef, die omdat ze maar lang genoeg door ging met actie voeren voor haar
kinderen, uiteindelijk omdat de pleegouders alle negatieve publiciteit spuug
zat waren, haar kinderen weer terug kreeg!
Erik Gerritsen
en ‘multiprobleemgezinnen’
Sinds
de bestuursvoorzitter van BJAA Erik Gerritsen op deze blog een aantal malen op
de vingers getikt is over de multiprobleemgezinnen waar hij altijd mee schermde
in zijn columns op Binnenlands Bestuur, alsof alle jeugdzorgcliënten aan dat
profiel zouden voldoen, is jeugdzorg van tactiek gewijzigd en overgeschakeld op
vechtscheidingen als haar voornaamste zorg. Want om de zogenaamde universaliteit van BJz kenbaar te
maken, scheen het er opeens toe dat ook veel hoger opgeleiden mensen op een
lelijke manier hun echtscheiding afwikkelen, waarbij ze jeugdzorg misbruiken om
hun ex een hak te zetten. (En dat vindt jeugdzorg verschrikkelijk!)
En
ook hier vraag je je af wat de professionaliteit van jeugdzorg nu eigenlijk
voorstelt, want zijn de onderontwikkelde ouders ‘te dom’ om te begrijpen wat in
het belang van hun kind is, bij hoger opgeleide ouders wil het jeugdzorg
kennelijk ook niet erg lukken duidelijk te maken wat pedagogisch verantwoord
is.
Knipogend
En
dan komen we weer op de eerdere vraag, of jeugdzorg er belang bij heeft dat de
opvoeding voorspoedig verloopt (na enige hulp en advies) en dat
echtscheidingen, met terzijde schuiven van de eigen emoties van ouders, in het
belang van het kind toch een redelijke basis behouden, omdat jeugdzorg het
fantastisch zou vinden als ouders er op het punt van de kinderen tenminste wel
samen uit komen. Of grijpt jeugdzorg werkelijk alles aan om het belang van het
kind -en met name hoe dat belang ‘bedreigd’ wordt- in geuren en kleuren uit de
doeken te doen, om op die manier zelf steeds groter te groeien en met een
negatieve deskundigheid tot vervelens toe aan de kinderrechter knipogend uit te
leggen wat er allemaal in de weg staat, om het kind bij de eigen ouders te laten
opgroeien?
Dus,
beste mensen op scholen, in ziekenhuizen, bij de politie, sportverenigingen,
tandartspraktijken, j-GGZ, kraamzorg, oppascentrale, naschoolse opvang en verder
iedereen die dol is op kinderen, u mag natuurlijk zelf bepalen wat de nobele doelstellingen
van jeugdzorg zijn, maar misschien is het een aanrader om voordat men de
telefoon oppakt om het AMK te verwittigen over een mogelijk zorgenkindje, eerst
wat meer op deze blog te lezen en dan na te gaan of kinderen er echt beter van
worden als de meldingsmachine voor kindermishandeling op nog vollere toeren
gaat draaien, als datgene wat na de melding in werking treedt ook zonder
bescheidenheid de naam kindermishandeling opgespeld mag krijgen.
Sven
Snijer
Vergeet niet dat jeugdzorg dus ook juristerij is!!!!
BeantwoordenVerwijderenJeugdzorg is heel wat anders dan zorg van een arts!!!
Jeugdzorg is geen zorg met diagnostiek, maar met drang of dwang, met rechters enz.!!!!
Jeugdzorg 'indiceert' zònder diagnostiek, en beperkt de zorgrechten, zonder deskundigheid op medisch niveau, zonder vrijblijvendheid, die te vinden is bij artsen die onder de WGBO (BW7:446 e.v.) werken en beëdigd zijn en onder tuchtrecht werken, zodat er individueel gecontroleerd kan worden.
Dat is er in jeugdzorg (CJG/AMHK, BJZ, RvdK) niet bij!!!
Ouders hebben de plicht de wet te kennen, en dat is goed voor hun kind.
Zo kunnen ouders voldoen aan de wet BW1:247.
Zo kunnen ouders voldoen aan het belang van het kind, met moderne inzichten en ter verdediging tegen jeugdhulpdwang. Jeugdzorg/-hulp is geen diagnostisch-therapeutische hulp!!!
Wees voorbereid!
Weet wat jeugdzorg/jeugdhulp is, ook juridisch, voor het te laat is.
Zorg voor alles zwart op wit, want de rechter na jeugdzorg is niet rechtsprekend maar een ambtelijke molen, die op het drankje geloof werkt.
Uit onderzoek is gebleken dat er ondanks dat er meer gemeld wordt, er niet minder wordt mishandeld (wat jeugdzorg omschrijft als mishandeling). In de periode vanaf 2005 tot 2010 werd er met de tweede Nationale Prevalentiestudie Mishandeling van kinderen en jeugdigen, uitgevoerd in opdracht van VWS geconstateerd dat er geen afname was van de kindermishandeling, terwijl er voortdurend reclame wordt gemaakt door AMK om meer te melden. Hoe komt dit? Onderzoeker Lenneke Alink:
BeantwoordenVerwijderenMijn vraag: De uitkomst van dit onderzoek wat uitgevoerd is in opdracht van VWS, waar is die op gebaseerd? Mogelijk op basis van de gegevens van BJZ en de Raad voor de Kinderbescherming die alles overschrijft, zo blijkt, uit de rapporten van BJZ?
Ja, een groot deel van de gegevens is aangeleverd door AMK en Jeugdzorg en een ander gedeelte door het ondervragen van schoolpersoneel en leerlingen. Zie ook het artikel: het is allemaal niet pluis
Verwijderen