dinsdag 12 juni 2012

Kamerleden denderen maar door

Kamerleden lijken - net als kinderen die enkel kleding durven te dragen zoals de rest van de klas - niet van het denderende pad af te wijken.

Alhoewel zij de ‘macht’ hebben om een radicale ombuiging voor te stellen, omdat zij doorhebben waar de knelpunten zitten, wijken ze nauwelijks af van de algemene stroom aan incidentenpolitiek, het klein knabbelen aan bestaande structuur. Hoe fout die ook is geworden.

Hoe structureel inferieur en verworden tot cliché, als een afvoerputje voor ‘problemen’, waar inhoudelijkheid niet meer overzien wordt middels wegen van echte onafhankelijke wetenschap, die als kern heeft dat BJZ niet de diagnostische kennis matcht bij de case, bij de integrale psyche van een kind.

Kennelijk hebben deze politici geen (tijd voor) zelf-retrospectie: Ze hebben behoorlijke macht, en ze horen hoe  knelpunten zitten, en ondanks dat zetten ze de gewone incidentenlijn voort. Geloven gemakshalve de mooipraat van BJZ als sausje over het echte kennen.
Hun macht weerhoudt radicaal vernieuwen, verbeteren.
Vreemd is dat ze deze lijn dan niet herkennen bij de Bureaus jeugdzorg; ook daar zet men de lijn telkens weer door aan wat de sociaal werker/ gezinsvoogd/ indiceerder denkt te zien met z’n laag kennisniveau (waarvan BJZ erkent dat er aan kennis moet worden gewerkt). Ook hier wordt de ‘macht’ - om de geopenbaarde knelpunten onder tafel te werken (als “incidentje” op ‘incidentje’ als smoes-afschuiver) en hun ondeskundig beleid door te zetten - ofwel niet gezien, ofwel bewust genegeerd. 

Zoals de politiek doordendert met hun macht, angstig om echt radicaal en wetenschappelijk (buiten BJZ-meningen om) zich te profileren, zo dendert met ‘macht’ de gezinsvoogdij z’n insinuatieve-mening-beleid door.

Maar bij BJZ treft dit wel de psyche van kinderen, waar bij allergie voor (het inschakelen van toegesneden) diagnosten de lange-termijn-behoeften van kinderen niet meegewogen wordt in behandelplannen. Grote kans op institutionele kindermishandeling als gevolg.
Clichés  zoals ‘bedreiging’, ‘professional’, en ‘veiligheid’ worden zonder definitie of uitleg of bewijs gebruikt om de a-psychologische familierechters te misleiden.

Het niet erkennen dat... een kind zich niet veilig voelt buiten z’n bekende gezinsomgeving, het kind PAS kan ontwikkelen wanneer het bijna geheel wordt weggehouden van z’n ouders, er geen rekening wordt gehouden met de daardoor ontwikkelende schijnzelfbeeld en mogelijke pathogene psyche, is een grotere ‘bedreiging’ dan de vermeende die de gezinsvoogd beweert.

Zich ‘professional’ noemen in de hoop dat de rechter en politiek denkt dat dit ‘deskundig’ betekent maar ‘broodwinnen’ in feite inhoudt, is een insinuatiepolitiek vanuit BJZ.
‘Veilig’ voelt een kind zich in z’n vertrouwde omgeving (T.Weterings: ‘5 jaar voordat pleegkind gewend is aan pleeggezin’), het oorspronkelijke bedoelen van “Family-life”, maar 1 à 2 jaar family-life in een pleeggezin is de wetenschap aan de kant schuiven en doordenderen in de mooipraat van bureaus jeugdzorg.

Dat een kind evt. wat later de psychische behoefte heeft (bekend bij geadopteerden: 85%) z’n eigen genetische ouders te ‘kennen’ (niet van foto, uiterlijk) door in stand gehouden frequente omgang, en daardoor de opgegroeide een leven lang psychische problemen ondervindt, is kennelijk geen boodschap voor ‘ad hoc’-werkers in deze ‘jeugdzorg’. Het heeft veel weg van PAS (R.Gartner; B.Goudart; ...).

Dit noemen roept bij BJZ zeer defensieve weerstand op.

Klagen helpt niet, in tegendeel: staf voor het kind (omgangsbelemmeringen)!

Diagnostisch willen werken als basis voor de overgang van vrijwillige naar gedwongen ‘hulp’ is nog ver te zoeken.
Het belastinggeld vermorsen door  de sociaal werkers in de bureaus jeugdzorg een cursusje extra te geven (wat men wil) geeft geen universitair diagnostisch niveau en is in tegenspraak met Grondwet art. 94, waar het IVRK art. 24 e.d. dient te prevaleren.

Het integraal zien van een kind, inclusief zijn psychische ontwikkeling met basisbehoeften zoals hechting, is, gezien de slechte motivaties in Plannen van Aanpak en Indicatiebesluiten, ver te zoeken en wat dat betreft heeft raadsheer Van Teeffelen groot gelijk: het lijkt wel of de cliënt er is voor het bureau jz. (en niet andersom).

Enkel slechte voorbeelden van asociale kind-dodende ouders aanhalen, waar er veel meer  gewone ouders onder OTS zijn, is volksverlakkerij. Er zijn vele gewone gezinnen die een cursus en goede informatie willen of VIB-begeleidingen adviezen, in plaats van insinuatief beschuldigd te worden ten behoeve van een reden tot OTS.

Inspanningsverzuim en miscommunicatie, maar ook macht, komen te regelmatig voor in BJZ’s.

Het aanvragen van gedwongen maatregelen (zoals OTS of UHP of zelfs ontheffing van ouderlijk gezag, zonder diagnostisch bewijs) is een grote bedreiging voor de psychische ontwikkeling van het kind.

Het zgn. “onderzoek” in jeugdzorgland dient slechts enkel -inclusief een diagnost- plaats te vinden bij een beter genormeerde Raad voor de kinderbescherming, die geen informatie meer mag overnemen van ‘jeugdzorg’ zonder eigen degelijk onderzoek. M.a.w. zowel een OTS als een UHP zou enkel door degelijk onderzoek van de Raad door de Raad mogen worden aangevraagd, met bewijslevering (diagnoserapport); waarbij de Raadsvertegenwoordiger kennis dient te hebben van de case en beëdigd dient te worden op de familierechtelijke zitting. De normering dient op tuchtrechtniveau te bevinden, opdat er middels normering (WGBO / BIG) gewogen kan worden of er inspanningsverzuim of negatie van een deel van het dossier heeft plaatsgevonden.

De slager mag eigenlijk z’n eigen vlees niet keuren.:
BJZ kan geheel verdwijnen, waardoor er zeer fors bezuinigd kan worden.
De gemeenten kunnen met een diagnost zelf voor evt. nodige gezinsbegeleiding zorgen i.p.v. gezinsvoogdij bij BJZ. Het strafrecht kan ingeschakeld worden bij asociale, inhumane opvoedingssituaties; waar waarheidsvinding (zonder diagnostieke ervoor) omarmd kan worden door juristen.

Directe diagnostiek is beter dan een verkeerd gedwongen traject voor de ontwikkeling van de psyche, het zelf- en wereldbeeld van een kind die zich onveiliger voelt bij vreemden. Zich verward voelt door suggesties van hem onbekende sociaal werkers (t/o. >5 jaar kennen).

Met het verdwijnen van BJZ verdwijnen ook vele gevolgkosten aan gevolgschades aan kind en gezin  en maatschappij.


TJ.

9 opmerkingen:

  1. Kinderen in onze maatschappij.

    Kinderen in onze maatschappij hebben niets te zeggen.
    Kinderen zijn gebruiksvoorwerpen geworden voor politieke partijen, deskundige instanties die hen te gelde maken. Met kennis en medeweten van,geestelijk en lichamelijk laten mishandelen.

    Kinderen? Daar moet je van profiteren!

    Kinderen gebruik je als machtsmiddel om een ander te onderdrukken,te pijnigen.Dwars te zitten.

    Kinderen gebruik je om je lichamelijke lusten op te botvieren.

    Kinderen gebruik je als handelswaar.

    Kinderen gebruik je als middel om te "onderhandelen".

    Kinderen gebruik je om een ander te straffen.

    De kinderen zelf worden niet gehoord ,worden nergens bij betrokken. Hebben geen stem. Alleen op papier.Ergens.

    We horen de mensen die vertellen en schrijven waarom dit gebeurt en hoe moeilijk het is een situatie die volwassen mensen zelf gecreëerd hebben, te veranderen.(Kinderen hebben daar geen schuld aan!) De dames en heren bedenken steeds nieuwe wegen waarlangs geslenterd moet worden zonder werkelijk iets te willen veranderen aan de positie van onze kinderen in onze maatschappij. ZIJ WETEN het wel! Maar wat zij NIET doen gebeurt wel in het belang van onze kinderen. Zeggen ze.

    We horen ook mensen die vertellen en schrijven waarom dit misdadig is. Zij halen alles uit de kast om aan te tonen dat het niet zo moeilijk hoeft te zijn om deze rampzalige situatie voor kinderen te veranderen te voorkomen. Als je je maar werkelijk wilt verdiepen in de wereld van het kind en zijn belangen. Zij worden ook nauwelijks gehoord,liever genegeerd want het is zo pijnlijk,zo gênant,zo lastig.

    Kinderen hebben geen stem. Behalve als ze zestien jaar worden.
    Dan krijgen ze een stem. Althans dat is een voorstel. Om kinderen te betrekken bij de maatschappij, politiek bewustzijn bij te brengen.
    Je kunt je afvragen in wiens belang dit voorstel wordt gelanceerd.

    Ik hou mijn hart vast. IK geef ze geen ongelijk als kinderen dan naar de macht grijpen en genadeloos om zich heen zullen meppen in hun eigen belang.

    Misschien dat men dan pas ziet en voelt wat de gevolgen zijn van de wijze waarop men meent met onze kinderen om te moeten gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De overheid gedraagt zich zelf als een onmachtige ouder:

    Meer regels, meer repressie, meer toegeëigende bevoegdheden (de klassieke signalen van onmacht) en levert het iets op?

    Ja, wantrouwen en zorgmijden. Vgl. Mw De Vries van de Ned. ver. v. pleeggezinnen*.

    Voor een kind zorgen graag, maar niet als bureau jeugdzorg betrokken is. Tel uit je 'winst'.

    Knoei maar lekker door daar Den Haag, net zolang tot het onbeheersbaar en onbetaalbaar wordt.

    * De algemene commissie voor Jeugd en Gezin1heeft op maandag 8 februari 2010 gesprekken gevoerd over de toekomstverkenning jeugdzorg.
    ..
    Mevrouw De Vries: Ik ben Maria de Vries, directeur van de Nederlandse Vereniging voor Pleeggezinnen. Ik zit hier namens de pleegouders. Ik wil reageren namens de pleegouders, niet namens de ouders. Ik merk dat er bij de pleegouders een grote groep ontstaat van netwerkpleegouders die zorgmijders worden omdat zij niet meer betrokken willen worden bij Bureau Jeugdzorg omdat zij bang zijn dat dan met hun kleinkind of andere kind wordt gehandeld op een wijze die zij niet op prijs stellen. Wij spreken dan niet meer over hoge of lage sociale klasse, maar over grootouders of andere bekenden van een gezin, die voor een kind willen gaan zorgen en zeggen: dat willen wij wel, maar wij willen niet te maken hebben met Bureau Jeugdzorg. Dat klassenverschil en dat motiveren gaat dus maar op tot een bepaalde grens. Daarna houdt het gewoon op. Die grens ligt vaak bij de onmogelijkheid van Bureau Jeugdzorg of een zorgaanbieder om in de samenwerking aan te sluiten bij een ouder of een pleegouder ..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. http://brandpunt.kro.nl/ Aflevering: Gewetenloos gevaar.

    Waar heel veel ouders OOK mee te maken hebben en wat NIET onderkend wordt door de "deskundigen"!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij Bjz lopen er ook heel wat volgens mij

      Verwijderen
  4. Tweede Kamer, vergaderjaar 2009–2010, 32 296, nr. 2 p. 21

    Mevrouw Greveling: De ideale methode is dat Bureau Jeugdzorg op een
    gegeven moment betrokken raakt bij een gezin. Dat kan op verschillende manieren gebeuren. Een gezinsvoogd moet in het gezin beoordelen welke
    hulp er uiteindelijk nodig is en dat coördineren. Als er een melding binnen
    is gekomen, haalt Bureau Jeugdzorg vaak al zonder pardon de kinderen
    weg. Dat is op dit moment de tendens. Ik en een aantal collega’s van mij
    strijden hiertegen. Dit kan en mag gewoon niet. Er is geen sprake van
    onderzoek. Er is geen sprake van een ots. Kinderen worden zonder pardon
    uit huis gehaald. Dat staat nergens beschreven, maar het is wel de alledaagse
    praktijk op dit moment.

    ?????

    (DE IDEALE METHODE IS DAT BJZ NIET BETROKKEN RAAKT BIJ EEN GEZIN, GEZIEN DE MANIER VAN WERKEN)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een gezinsvoogd (gebruik niet 'voogd' want dat is juridisch wat anders)
    is een sociaal werker met enkele dagdelen een extra cursusje hersenspoelen.
    Ze noemen zich graag professioneel, maar zijn zo ondeskundig (wel: broodwinnend, ja) dat ze echte diagnosten mijden. Dat mag kennelijk wel; als ouders dat doen wordt het kind zonder gegronde en uitgelegde reden UitHuisgePlaatst. Dat is goed voor 'op den duur'. Uch.

    Er staan dus in het stuk voorstellen aan de politiek. Zouden er ouders zijn die dit overnemen en aan hun partij sturen? ...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Kent u het smoesje van BJZ: "Er is een OTS dus is er wat."?! +
    "De rechter heeft bepaald." + "Het zijn privé-redenen en het is niet voor niets een zware maatregel." + "We hebben eerst het uiterste gedaan {NIKS dan Roddel} en hulp zou falen."(vgl. BW1:254, lid 1, op www.wetten.nl ).

    Heeft u er meer?
    Tja, werd het maar gezien dat er fiks bezuinigd kan worden door BJZ af te schaffen. De meest slechte overgang naar gedwongen 'hulp'.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, als je protesteert tegen ondeugdelijk of onrechtmatig handelen (vreemd toch?) ben je gericht op strijd.

      Tja. Niet gehinderd door kennis en verwarrende afwegingen brabbelen ze maar door.

      Mijn ervaring is dat veel Bjz medewerkers het moeilijk vinden om hun eigen rol te zien, en om zich te verplaatsen in anderen.

      Verwijderen
  7. Vaders kunnen ook knippen en plakken ..

    Jaarplan Rechtspraak 2012
    Voorwoord
    Rechtspraak maakt samen leven mogelijk. Om dat waar te maken moet rechtspraak onafhankelijk,
    deskundig en voortvarend zijn, maar ook betrokken en toegankelijk. Bij de uitvoering van dit jaarplan
    heeft deze opgave, met oog voor elke afzonderlijke zaak, voor de Rechtspraak de hoogste prioriteit. De
    Rechtspraak zorgt jaarlijks in circa twee miljoen zaken als vanzelfsprekend voor de integere,
    onpartijdige en deskundige beslechting van geschillen en berechting van strafbare feiten.

    > 'Jeugdrecht': doel niet gehaald

    Alle mensen moeten hun geschil voor kunnen leggen aan een onafhankelijke rechter. De rechter kan zo
    recht doen aan elk mens afzonderlijk en een geschil uit de wereld helpen. Bovendien is de rechter zo in
    staat om uit te spreken wat wel en wat niet mag. Dat stelt mensen in staat met elkaar samen te leven.
    Rechtspraak draagt zo bij aan het vertrouwen van mensen dat zij in een rechtsstaat leven: “Aan het eind
    van de dag is er een rechter die in alle eerlijkheid en met kennis van zaken een oordeel velt over mijn
    zaak”.

    > 'Jeugdrecht': doel niet gehaald

    Rechtspraak moet dit vertrouwen verdienen, elke uitspraak opnieuw. Alleen zo maakt rechtspraak het
    verschil: tussen recht en onrecht, tussen het gevecht van allen tegen allen of een vreedzame en ook
    welvarende samenleving. Rechtspraak is dan ook geen doel in zichzelf.
    Om het vertrouwen waar te maken moet de Rechtspraak niet alleen de ruimte krijgen. De Rechtspraak
    moet zelf ook zorgdragen voor een werkzame aansluiting op de samenleving van vandaag en morgen.
    Nederland kent een complexe samenleving die zich in hoog tempo ontwikkelt. Dit proces gaat gepaard
    met onzekerheid. De turbulente economische situatie van dit moment versterkt die onzekerheid.

    > 'Jeugdrecht': doel niet gehaald

    Tegelijkertijd vormt de rechtsstaat ook een cruciale basis voor de economie.
    Maatschappelijke vrede, recht en welvaart gaan hand in hand mits de Rechtspraak op een authentieke en
    actuele manier investeert in haar relatie met het publiek. Met het programma Rechtspraak &
    Samenleving wil de Rechtspraak een krachtige impuls geven aan haar vitale communicatie met de
    samenleving. Het versterken van de aansluiting bij behoeften in de samenleving is één van de vijf
    speerpunten in dit jaar.

    > 'Jeugdrecht': doel niet gehaald


    De andere speerpunten richten zich op investeringen in een effectieve organisatie. Met dat doel voor
    ogen investeert de Rechtspraak in de zogeheten “Herziening van de gerechtelijke kaart” die voorziet in
    een indeling van de rechtbanken in tien arrondissementen en een indeling van de gerechtshoven in vier
    ressorten. Ook de bestuurlijke constellatie verandert. De beoogde vernieuwing verlangt een ingrijpende
    wijziging van de organisatie van de Rechtspraak. De herziening zal ook veel vragen van de mensen die
    rechtspraak dagelijks waarmaken. Daarnaast zal de Rechtspraak een Landelijk Dienstencentrum
    inrichten waar bedrijfsvoeringstaken doelmatig en doeltreffend op een centrale plaats worden
    uitgevoerd. Dit dienstencentrum is per 1 januari 2012 operationeel is wordt in dit jaar verder ingericht.

    > De rechtspraak zal dus in 2012 vooral met zichzelf bezig zijn ..

    Tevens wordt een nieuw financieel informatiesysteem geïmplementeerd en bereidt de organisatie zich
    voor op de inwerkingtreding van de in voorbereiding zijnde “Wet verhoging griffierechten”.
    Deze en andere uitdagingen gaat de Rechtspraak komend jaar aan. Dit jaarplan wil uit de doeken doen
    op welke wijze de Rechtspraak in 2012 de handschoen opneemt die de samenleving haar toewerpt.

    Ja, dat kennen we. Massa's papier met fraaie volzinnen, en intussen verandert er niets, echt helemaal niets.

    Erik van den Emster
    Voorzitter Raad voor de rechtspraak

    BeantwoordenVerwijderen