Wat zeggen de politieke partijen over Jeugdzorg...

Wat zeggen de politieke partijen over Jeugdzorg? Zijn zij duidelijk genoeg om ons stemgedrag te beïnvloeden?


http://www.stichtingkog.info/pages/posts/wat-zeggen-de-politieke-partijen-over-jeugdzorg-zijn-zij-duidelijk-genoeg-om-ons-stemgedrag-te-beinvloeden433.php

Actualiteit >>

Politieke uitgangspunten jeugdzorg,

commentaar op verkiezingsprogramma’s zoals geformuleerd door NJI
www.nji.nl/nji/download/Verkiezingsprogrammas_op_het_terrein_van_jeugd_en_opvoeding.

De domeinen Onderwijs en Welzijn en blijven in dit commentaar buiten beschouwing.

Ons land kampt momenteel met veel problemen waar onzekerheid over bestaat. Echter, voor de jeugdzorg schijnt dit minder te spelen. Vrijwel alle politieke partijen steunen de overgang van de jeugdzorg naar de gemeente. Een nieuw ontworpen jeugdwet maakt dat de gemeente geheel verantwoordelijk is voor onze jeugd. Betekent dit dat er een duidelijke visie aan ten grondslag ligt? Helaas blijkt dat niet het geval te zijn. De verandering binnen de jeugdzorg is voornamelijk financieel gemotiveerd. De kosten lopen de pan uit en dienen beheersbaar te blijven. De gemeente moet de ontstane versnippering in goede banen gaan leiden.

Opvoeding
In Artikel 247 van Boek I van het Burgerlijk Wetboek staat dat ‘Het ouderlijk gezag omvat de plicht en het recht van de ouder zijn minderjarig kind te verzorgen en op te voeden’.
Burgers die van mening zijn dat dit een uitermate belangrijk recht is kunnen hiervoor wat betreft het verkiezingsprogramma het beste bij D66 en de VVD terecht.
D66 vindt dat opvoeden de verantwoordelijkheid van ouders is.
De VVD vindt dat ouders en verzorgers de eerstverantwoordelijken zijn voor de opvoeding van hun kinderen. De VVD gaat verder dan D66: ‘De overheid bemoeit zich in principe niet met de opvoeding van kinderen’.

De nieuw ontworpen Jeugdwet staat helaas bol van- inperking van de rechten van ouders,
- verantwoordelijkheid van de gemeente voor jeugd en
- professionals die de jeugd dienen te begeleiden.
Onderaan de ladder staan de ouders.
Het is de vraag in hoeverre de VVD achter deze wet kan staan. De VVD uit vertrouwen in ouders:
‘Het overgrote deel van de ouders geeft hun kinderen een goede en liefdevolle opvoeding’.

De VVD lijkt geen overmatig ingrijpen in de gewone opvoedingssituatie te stimuleren en straalt daarmee geen paniek of angst uit wat betreft de opvoedingssituatie in Nederland. Er lijkt sprake te zijn van enige nuchterheid en realiteitszin.
De andere partijen benoemen in het verkiezingsprogramma niet ‘het recht van de ouder zijn kind op te voeden’.

Het CDA zet risicogezinnen centraal: er moet vroegtijdig worden ingegrepen als het bij de opvoeding misgaat. Er dient opvoedingsondersteuning te zijn. De gemeente zou dit het beste kunnen organiseren.
Een partij die weinig ruimte overlaat wat betreft haar visie op de keuzevrijheid van ouders is de SP. In hun bewoording komen zij vrij bevoogdend en dwingend over. Het lijkt erop dat zij het voor anderen ‘beter weten’. Er is weinig ruimte voor verschillen.

De SP pakt zaken aan door ze te verbieden, te schrappen, te weren en terug te draaien. Indicaties wil de SP afschaffen. SP geeft graag voorlichting aan ouders. Voorop staat dat Jeugdhulpverleners centraal staan en niet de ouders. De Jeugdhulpverleners dienen meer tijd te krijgen voor contact met kinderen en gezinnen. SP wil zoals ook andere partijen veel inzetten op preventie: het voorkomen van problemen. Dit betekent dat er vroegtijdig bij gezinnen kan worden ingegrepen. Burgers die moeite hebben met voortijdig overheidsingrijpen in hun/een gezin dienen zich bewust te zijn van deze standpunten van de SP.

D66 gaat niet op voorhand uit van problemen in de opvoeding. Men stelt dat ‘Als er problemen ontstaan die niet door de opvoeders kunnen worden opgelost, (dan) moet wel professionele hulp
voorhanden zijn, beginnend bij een schoolarts’. Opmerkelijk is dat D66 de inzet van een (school)arts als eerste stap benoemt en niet een Bjz of CJG noemt. Dat lijkt zeer bemoedigend voor ouders die zaken graag geregeld zien via een arts en niet via jeugdhulpverleners. Ook de VVD stelt ‘Soms verloopt die (opvoeding) echter moeizaam en hebben ouders ondersteuning nodig. Als de ouders ‘het belang van het kind‘ schaden kan en moet de overheid ingrijpen als dat de situatie verbetert.‘ De VVD neemt dus expliciet ‘het belang van het kind’ als uitgangspunt zoals de overheid dit stelselmatig doet in haar visie op jeugdzorg.

Opmerkelijk is dat het belang van het gezin voor het kind, niet wordt genoemd (EVRM artikel 8: recht op eerbiediging van privéleven, familie- en gezinsleven; geen inmenging toegestaan).D66 noemt niet ‘het belang van het kind’ maar stelt wel dat ‘als het noodzakelijk is voor het kind, kan deze (professionele) hulp verplicht worden opgelegd. Ook D66 gaat, zoals alle partijen, kritiek op de gedwongen hulpverlening uit de weg.
Hiermee kan de nieuw ontworpen jeugdwet moeiteloos worden ingevoerd. Het is uitermate jammer dat er binnen de verschillende politieke partijen nauwelijks kritiek op het huidige systeem jeugdzorg wordt geuit. Hiermee verandert er in de toekomst vrijwel niets voor gezinnen die te maken krijgen met onverwacht ingrijpen door de overheid.

Een cultuuromslag zoals de staatssecretarissen (CDA en VVD) in hun beleidsbrieven wensen zal niet worden bereikt voor het domein ‘gedwongen jeugdzorg’. Er verandert wezenlijk niets behalve dat er nog meer en sneller kan worden ingegrepen in gezinnen. Er is immers een nieuwe extra maatregel kinderbescherming ontworpen (MVO). Deze nieuwe maatregel moet nog worden goedgekeurd door de Eerste Kamer.

De VVD is als enige partij kritisch over de huidige jeugdzorg: ‘Er wordt in Nederland te snel en te vaak een beroep op de jeugdzorg gedaan. Van steeds meer jongeren wordt geoordeeld dat zij hulp nodig hebben terwijl dat eigenlijk niet het geval is. Tegelijkertijd zijn delen van de jeugdzorg verworden tot een logge bureaucratie’. Voor burgers die te maken hebben met jeugdzorg kan deze visie zeer herkenbaar zijn. Burgers die graag de regie over hun opvoeding houden, minder willen problematiseren meer nuchter reageren, kunnen zich meer thuis voelen bij deze opvattingen van de VVD.

Herkenbaar voor deze burgers kan zijn de opmerking: ‘Het gevolg is dat jongeren die echt hulp nodig hebben die niet altijd krijgen’. Betrokken burgers die met jeugdzorg te maken hebben (gehad) kunnen ook de volgende opmerking hoogstwaarschijnlijk ondersteunen: ‘Dit probleem (jongeren die echt hulp nodig hebben maar niet krijgen vanwege de bureaucratie) wordt niet opgelost door meer geld maar door slimmer en efficiënter te organiseren’.
Al te snel worden gezinnen naar de rechter verwezen met als gevolg een OTS of UHP van de kinderen, zonder dat de betrokken gezinnen enigszins begrijpen waarom hen dit overkomt. Onnodig ingrijpen gaat ten koste van jeugdigen die werkelijk hulp nodig hebben. Minder geld naar de jeugdzorg zou kunnen betekenen dat het in de toekomst gebruikt gaat worden voor de echte noodgevallen. Heden ten dage lijkt het dat vanwege de uitbreiding van criteria kindermishandeling, vele gezinnen in aanmerking kunnen komen voor gedwongen hulp.

Democratisch ingestelde burgers die graag zelf de regie voeren kunnen hierdoor in de gedwongen hulpverlening terecht komen daar het recht op een eigen mening helaas niet is gegarandeerd binnen de jeugdzorgketen. Een bijkomend probleem is dat er binnen de vrijwillige hulpverlening geen goede hulp voorhanden is.

Hierdoor krijgt men, middels voor de belastingbetaler dure OTS, toch recht op hulp. Wat deze mogelijk onnodige inbreuk betekent voor het leven binnen gezinnen is tot op heden niet onderzocht. Helaas is in geen van de partijprogramma’s te lezen dat kinderbeschermingsmaatregelen uiterst spaarzaam zouden behoren te worden gebruikt mede vanwege de traumatische uitwerking op gezinnen. Een OTS en UHP is gebonden aan bepaalde criteria waaronder de ‘ernstige bedreiging van het kind’.

Helaas kan een vermoeden van een ernstige bedreiging al leiden tot een maatregel. Het zou politici sieren indien zij kritischer zouden durven zijn op het toepassen van kinderbeschermingsmaatregelen en in het verlengde daarvan, ook op de nieuw ontworpen jeugdwet.

De VVD stelt ‘een gezin wordt als risicogezin aangewezen als er aantoonbare problemen zijn die de ontwikkeling van het kind schaden’. Indien deze opmerking betekent dat er in het vervolg met ‘feiten’ gaat worden gewerkt en niet meer met ‘vermoedens’, zou dit gezinnen enorm helpen. Waar vermoedens het overnemen van de werkelijkheid heeft een rechtsgang niet zoveel zin meer (dan vallen er alleen maar slachtoffers). Gezinnen zijn gebaat met een eerlijk onderzoek en worden mogelijk zeer geschaad waar vermoedens het winnen van de realiteit.

Vrijwel alle partijen willen dat kindermishandeling gemeld wordt.

De VVD spreekt van een meldplicht evenals de PVV. (dat is een ramp!!!)
De PvdA pleit voor een meldcode kindermishandeling: ‘men moet getraind zijn in het tijdig herkennen van kindermishandeling'.
Ook de SP wil kindermishandeling voorkomen en deze opsporen, herkennen en signaleren.
Het CDA ziet kindermishandeling als een groot en zeer ernstig kwaad. Men wil maatschappelijke alertheid.
De CU richt zich op de problematiek van de loverboys, mensenhandel en kinderporno. Over kindermishandeling spreekt men zich niet expliciet uit.
D66 doet in het geheel geen uitspraken over kindermishandeling. Of dit betekent dat men geen visie heeft blijft hiermee onduidelijk.

Groen Links richt zich op verbetering van de deskundigheid professionals jeugd met betrekking tot geweldsdelicten.

In het partijprogramma melden CDA, PvdA en VVD geen visie op Jeugdcriminaliteit.
D66 wil graag effectieve therapieën voor jongere en gezin.
De CU benoemt de overlast van probleemjongeren, waaronder Antilliaanse en Marokkaanse jongeren. De

SP wil maatregelen om vandalisme en criminaliteit tegen te gaan en te voorkomen (preventief). Groen Links wil kleinere vergrijpen gezamenlijk aanpakken en bendevorming voorkomen.
Het CDA wil samenwerken ter voorkoming van recidive.
CDA, SP, CU willen voorbereiding jongeren bij hun terugkeer in de maatschappij.
De PvdA heeft geen visie geformuleerd.


Artikel 247 van Boek I van het Burgerlijk Wetboek behandelt het gezag over minderjarige kinderen:
1. Het ouderlijk gezag omvat de plicht en het recht van de ouder zijn minderjarig kind te verzorgen en op te voeden.
2. Onder verzorging en opvoeding worden mede verstaan de zorg en de verantwoordelijkheid en lichamelijk welzijn en de veiligheid van het kind alsmede het bevorderen van de ontwikkeling van zijn persoonlijkheid. In de verzorging en opvoeding van het kind passen de ouders geen geestelijk of lichamelijk geweld of enige andere vernederende behandeling toe.



________________________________________
Artikel 8 EVRM: Recht op eerbiediging van privéleven, familie- en gezinsleven
________________________________________
Artikel 8 - Recht op eerbiediging van privéleven, familie- en gezinsleven
1. Een ieder heeft recht op respect voor zijn privéleven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie.
2. Geen inmenging van enig openbaar gezag is toegestaan in de uitoefening van dit recht, dan voor zover bij de wet is voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.




www.nji.nl/smartsite.dws?id=142069: link naar concept nieuwe jeugdwet (pdf)

                  Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

=> http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html