dinsdag 11 september 2012

De mislukte straaljager


http://www.youtube.com/watch?v=mxDSiwqM2nw

Een lang lopende en slepende discussie in Nederland, gaat over de vraag welk type straaljager de huidige F-16 moet gaan vervangen, die midden jaren '60 voor het eerst op de tekentafel verscheen. Er zijn in de loop van de tijd al vele kandidaten bekeken en voor de uiteindelijke beslissing spelen verschillende argumenten een rol. Het prijskaartje is voor Nederland van belang, omdat een klein land zich nu eenmaal niet kan meten met de 'grote jongens', de V.S., Duitsland, Frankrijk en G.B. De mogelijke tegenorders voor de eigen industrie wanneer het toestel in assemblage in Nederland geproduceerd zou worden, spelen ook een rol. En dan zijn er natuurlijk de militaire prestaties van het vliegtuig en ook de wat minder rationele argumenten, of eigenlijk sentimenten: 'vriendjes' willen blijven met grote broer Amerika.

Wat is goed?

In de meeste media wordt kritiekloos de heersende opvatting gevolgd, dat de Amerikaanse JSF in militair opzicht het beste toestel is, beter dan de Saab Grippen, de Rafale, de Super Hornet, de verbeterde F-16, enz. [De Eurofighter en de F-22 Raptor zijn gewoon te duur] Waar over gesteggeld wordt in de politiek, is de vraag of wij ons de toch nog behoorlijk prijzige JSF in deze tijden van crisis kunnen permitteren, want 'dat ie goed is' wordt algemeen aanvaard. Toch is niet iedereen die mening toegedaan.

In Australië is er een onderzoek gedaan naar de prestaties van de JSF in vergelijking met andere gevechtstoestellen uit zijn klasse. En wat bleek? De JSF presteert onder de maat, wat voornamelijk onopgemerkt blijft door politici, door het verkeerde criterium dat ze hanteren bij de beoordeling van wat een 'goed' gevechtsvliegtuig is. Al jaren is het in de mode, om een aanvalsvliegtuig te creëren dat 'stealth' is, wat wil zeggen onzichtbaar voor de vijandelijke radar. Om die stealth-eigenschappen te verkrijgen, moet er worden ingeboet op de vliegeigenschappen en gaat tegelijk de prijs flink omhoog, ten opzichte van vliegtuigen die hier niet de nadruk op leggen.

Niet onzichtbaar

Maar nu komt de aap uit de mouw: De JSF is helemaal niet zo onzichtbaar voor de radar als wordt beweerd. Een kruispeiling van verschillende radarsystemen merkt hem gewoon op en geavanceerde jagers als bijvoorbeeld de Sukhoi SU-35 doen dat zelfstandig. Dat is een hard gelach, voor zulke torenhoge kosten, als je vliegtuig niet echt stealth blijkt te zijn. Daarbij wordt het toestel om deze reden op slag inferieur, in vergelijking met jagers die het zwaartepunt hebben bij vliegeigenschappen en wapencapaciteit.

De lobby voor de JSF is jaren geleden begonnen en de Amerikanen verwachten dat hun trouwe bondgenoot voor hun toestel zal kiezen. Nederland heeft een lange traditie van militaire samenwerking met de V.S., maar is dat een reden om een te duur en slecht presterend toestel aan te schaffen? Als vergelijk komt in het Australische onderzoek de Russische Sukhoi SU-35 Flanker naar voren, die vier maal zo goedkoop is (!!) als de JSF en dan ook nog beter presteert. Daarbij opereert dit vliegtuig al enige jaren bij verschillende luchtmachten, terwijl de JSF nog steeds in ontwikkeling is.

Jeugdzorgvergelijking

En hiermee komen we op de vergelijking met Jeugdzorg: die is ook peperduur, voldoet niet aan de eisen die bij oprichting aan haar werden gesteld (deskundig doorverwijzen naar effectieve hulp) en de professionalisering ervan is ook eeuwig in ontwikkeling. Verdere overeenkomsten zijn dat alle politici met open ogen in de mooie verhalen trappen van de lobbyisten, terwijl niemand inhoudelijk technisch het gebrek aan kwaliteit en effectiviteit onder ogen wil zien.

De vraag omtrent de JSF zou niet moeten zijn of we ons het toestel kunnen veroorloven, maar of wij Nederlandse piloten met inferieur materiaal de volgende oorlog in willen sturen. Zo kan ook rond Jeugdzorg de vraag geherformuleerd worden, van hoeveel geld Jeugdzorg tekort komt, naar hoeveel geld Jeugdzorg over de balk smijt met ineffectieve - ouders en kinderen beschadigende - bemoeienis met gezinnen, die veel goedkoper, beter en transparanter zou kunnen geschieden, zonder deze 'nodeloze remmer', die rechtstreekse toegang voor jeugdigen tot gespecialiseerde hulp alleen maar in de weg staat.

Doorgeschoten preventie

Net als bij de JSF, waar een grote misrekening is gemaakt door de eenzijdige focus op het 'onzichtbaar' blijven voor de vijandelijke radar (preventie), waarbij de pro-actieve eigenschappen (luchtgevechtscapaciteiten) onder de maat zijn gebleven, zien we ook bij Jeugdzorg een doorgeslagen nadruk op het voorkomen van wat zij vreest, in plaats van een actieve, opbouwende houding die stimuleert en onderwijst. De JSF wordt niet 'onzichtbaar' en Jeugdzorg kan de onmogelijke taak van het voorkomen van dodelijke incidenten niet waar maken, hoe vaak ze haar protocollen daar ook op aanscherpt.

Politici zouden eens moeten ophouden als kwispelende hondjes achter Jeugdzorg Nederland en het NJI aan te huppelen, zoals de Nederlands legertop en het Ministerie van Defensie zouden moeten stoppen om tegen het lange been van Amerika te blijven aanrijen en serieus moeten kijken wat naar prijs / kwaliteitsverhouding het beste is, voor het doel dat ze willen verwezenlijken.

Kort gezegd: Wie van de meelopers durft zelf eens na te denken en tegen de macht der gewoonte en die van de belangengroepen in te gaan?

Sven Snijer


                   Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

9 opmerkingen:

  1. Gezien de opmerkelijke puinhoop in de jeugdzorg zou je toch zeggen dat die laag vliegende 'goud-'vink op enige termijn zal crashen?

    In elk geval is dat te hopen voor kinderen en ouders.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Sven.

    Met je laatste vraag raak je, denk ik de kern van het hele probleem. Klokkenluiders worden meestal ontslagen, voor gek verklaard (door vriend en vijand) en compleet financiëel uitgekleed...... Het is ook een overlevingsstrategie om dan maar gewoon te blijven meelopen bang voor de consequenties.

    Zo maakt de jeugdhulpverlening toch ook de ouders monddood door te dreigen met consequenties. Als je te veel klaagt en iets anders wilt dan zij dicteren (ook al is het veel verstandiger en beter) dreigen ze met UHP, minder of geen contact meer met de kinderen of zelfs volledige ontheffing of ontzetting uit ouderlijk gezag.

    Tegelijkertijd, ga ik er ook vanuit dat bijvoorbeeld een gezinsvoogd (waarvan ik toch nog steeds wil geloven dat deze zijn baan heeft gekozen omdat, deze iets goeds voor kinderen en ouders wil betekenen) in eenzelfde meeloop dilemma zit.

    Vaak heb ik een gezinsvoogd horen zeggen "ik wil hetzelfde als de ouders voor de kinderen, maar ik krijg dit er naar boven (teamleider / gedragswetenschapper / directie) niet doorheen".

    Ik zie je regelmatig schrijven over foute beslissingen / gedrag van de gezinsvoogden daar wil ik niets aan af doen. Maar hen alleen de boeman maken is denk ik ook niet fair (een uitzondering daar gelaten):

    Deze mensen mogen vaak vanuit hogerhand niet meer doen voor de kinderen / ouders (ze moeten zich houden aan protocollen) en dan is het kiezen meelopen en baan etc. behouden of er tegenin gaan en ontslagen worden en behandeld worden als een klokkenluider...

    Ik ben altijd nog voor integriteit en vindt ik dat je inderdaad ruggegraat moet tonen en moet opstaan en dat je moet ingrijpen als je onrecht ziet of ondervindt. Helaas is mijn ervaring dat dan veel mensen afhaken en niet meer durven en inderdaad dan maar blijven meelopen, terwijl ze weten dat het niet klopt.... al met al een lastig probleem om te tackelen.

    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De enkele gezinsvoogd die ruggegraat toont wordt op non-actief gesteld en vervolgens ontslagen.
      Maar is dat zo erg? Je gaat er niet dood van en veel kinderen en ook ouders die met jeugdzorg te maken krijgen, plegen wel zelfmoord, omdat dat de enige uitweg is die ze soms nog zien.

      Ik heb nog niet gehoord van een gezinsvoogd die zelfmoord pleegde omdat ze het werk niet mocht doen zoals ze zelf vond dat het gedaan moest worden vanuit ethisch oogpunt.

      Als de enige consequentie voor de klokkenluider is, dat hij/zij z'n baan kwijtraakt dan is dat toch niet zo erg? Ze zijn hoog opgeleid en zeer vakbekwaam volgens de beroepsorganisatie. Bovendien zijn ze doorgaans piepjong, dus ze hebben zo weer een nieuwe baan.

      Het is niet alleen een kwestie van moed om je mond open te doen, maar ook een kwestie van empathie en ethiek. En wie dat niet heeft hoort in de jeugdzorg niet thuis. Dat geldt niet alleen voor de gezinsvoogd, maar ook voor de gedragswetenschapper, de manager, de directeur en het bestuur!

      Verwijderen
    2. Ik zie dat veel gezinsvoogden (ondanks dat ik met hen en met hun gedragsdeskundige tezamen en met de ouders heb gesproken) het toch niet zo enigjes doen, om met Wammes Waggel te spreken.
      Zodra de gedragsdeskundige van BJZ uit zicht is, wordt vele beloften van de gezinsvoogd gebroken. Een andere weg ingezet.
      Het lijkt wèl om macht te gaan.
      Natuurlijk zijn er goede gv's bij; dat is zoiets als Russische Roulette.

      Via de huisarts naar een echte deskundige gaan is veiliger.

      Verwijderen
  3. Beste Mirjam,

    Ik heb toch ZO te doen met die gezinsvoogden.
    Na jouw opmerkingen over die arme bedreigde gezinsvoogden, barstte ik prompt in huilen uit!!
    Heb jij een gezinsvoogd? Ben je zelf een (ex)gezinsvoogd? Of ken jij een gezinsvoogd die met zijn/haar geweten worstelt??

    Is de baan als (miskende) gezinsvoogd belangrijker dan het lot van vele kinderen/ouders? Of ben je gewoon in de war? Weet je eigenlijk niet meer wat je moet doen?

    Ik wel!! OF.... je trekt hard aan de bel (klokkenluider) en dan kun je jezelf recht in de spiegel aan blijven kijken, OF....wegwezen! Maar ontneem Sven en anderen niet, die met deze weifelachtige meelopende figuren te maken hebben, het recht daar luid en duidelijk kritiek op te hebben.

    Uit eigen belang handelen zij, niet in het belang van de kinderen.
    Hun eigen belang staat voorop. De rechten en belangen van kinderen en ouders komen pas op de laatste plaats!!



    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, en wetenschappelijk onderbouwde kritiek! Dat is niet gering! Hebben (ex)gezinsvoogden die stukken wel gelezen en begrepen?

      Verwijderen
  4. Tja Mirjam, de meelopers/marionetten! Door zo te denken en te handelen tackelen ze uiteindelijk zichzelf, en de ouders/kinderen die door hen ‘begeleid’ worden. Want: Ze zetten bewust hun geweten opzij, sussen het en laten zodoende de ouders/kinderen in de kou staan. Ik mag hopen dat het beetje geweten wat de meelopers nog hebben flink aan hun dag- en nachtrust gaat knagen. Ze laten het probleem bestaan. Gezinsvoogden die een dergelijke ‘handelingsverlegenheid’ tonen en behept zijn met een dergelijk ‘probleem-oplossend-vermogen’ vergelijk ik met de jongens en meisjes die uit lijfsbehoud op het schoolplein de kant van de pester kiezen. ‘Juf, ik wilde eigenlijk niet, maar ik moest het van hem!’ Dit stadium zijn veel gezinsvoogden kennelijk niet te boven gekomen.

    U schrijft: ‘Vaak heb ik een gezinsvoogd horen zeggen "ik wil hetzelfde als de ouders voor de kinderen, maar ik krijg dit er naar boven (teamleider / gedragswetenschapper / directie) niet doorheen.’ Misschien kunt u gezinsvoogden met dergelijke uitspraken de tip geven zich eens te uiten op ‘Darkhorse’ en dat kan geheel anoniem! Daar zijn veel mensen te vinden die dergelijke solidaire gezinsvoogden wel een aantal suggesties kunnen geven, om zijn/haar ideeën er wel naar boven doorheen te krijgen, want samen worden we dan sterker en sterker.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo allemaal,
    Wat een aanvallen en commentaar op mijn reactie...
    Was ik zo onduidelijk, schrijf ik verkeerd of begrijpen jullie mij verkeerd?
    Ten eerste maak ik Sven juist een compliment met de kern van zijn artikel (zijn slotconslusie)en geef ik aan het daarmee eens te zijn.
    Ik probeer toe te lichten vanuit mijn eigen visie dat dit in alle lagen voorkomt en dus ook bij de gezinsvoogd in het verlengde dan ook voor de teamleider, de regiomanager, de directie, de provincie en daarboven de regering...
    Mensen moeten niet meelopen en op die manier hun verantwoordelijkheden afschuiven maar ingrijpen vooral als het gaat om een kind in de knel (ook of misschien zelfs wel juist veroorzaakt door jeugdzorg zelf)
    Volgens mij geef ik hiermee juist een bevestigende bijval in hoe moeilijk te tackelen dit menselijke probleem is.
    Ik zeg daarbij ook dat ik zelf juist iemand ben die wel opstaat en actie onderneemt.
    Ten tweede: Ik heb 4 jaar heel hard moeten werken om de onterechte UHP van onze kinderen ongedaan te krijgen wat mij behoorlijk ervaringsdeskundig heeft gemaakt. Ik weet in wat voor woud van instanties, onterechte regels, procedures, maatregelen, pijn en emotie je als gezin (kinderen en ouders) terecht komt en hoe beschadigend en frustrerend dit "niet gehoord worden" voor het gezin is. Alle kennis die ik daarmee heb opgedaan probeer ik met het oudernetwerknh in te zetten door met andere ouders mee te denken, ze te adviseren in wat ze kunnen doen en vervolgens te proberen ook bij de instanties neer te leggen wat de knelpunten zijn en waar ze dus extra aandacht voor moeten hebben of moeten verbeteren. En het tippen van de Darkhorse site doen we al.... kijk maar op de hyves van oudernetwerk-N-H en ook hebben we regelmatig via twitter links doorgetweet. Al met al was mijn reactie dus met de beste intentie. Uiteindelijk is het toch goed al die reacties....hoe meer mensen zich bezighouden met het aankaarten van de misstanden hoe eerder er hopelijk echt iets gebeurt om dit probleem voor de kinderen op te lossen.
    Met vriendelijke groet,
    Mirjam OudernetwerkNH

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dank voor je reactie. Ik lees dat je behoorlijk wat strijd hebt geleverd om de onterechte UHP van je kinderen ongedaan te maken. Het is je gelukt! Hartstikke goed! Dit geeft mij de moed om door te gaan met de strijd waarin wij zitten. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe je dat voor elkaar gekregen hebt.
    Maar nu je vraag of je onduidelijk was. Ja, ik vond het erg onduidelijk. Aan de ene kant geef je aan dat jeugdzorg de mensen monddood maakt, en aan de andere kant toon en vraag je begrip voor de ‘moeilijke’ positie waarin de gezinsvoogd zich bevindt. Nogal dubbel.

    Waar ik mij vooral over opwond, waren jouw volgende drie zinnetjes:
    1. ‘Vaak heb ik een gezinsvoogd horen zeggen "ik wil hetzelfde als de ouders voor de kinderen, maar ik krijg dit er naar boven (teamleider / gedragswetenschapper / directie) niet doorheen".

    Dus voert zo’n begripvolle gezinsvoogd de maatregel/aanwijzing maar uit!

    2. ‘Deze mensen mogen vaak van hogerhand niet meer doen voor de kinderen / ouders (ze moeten zich houden aan protocollen).’

    Deze mensen houden zich juist niet aan de protocollen! Ze verwijten ouders dat ze er een beroep op doen. Ze lappen de protocollen en de ouders aan hun laars!

    3. ‘Ik zie je (Sven) regelmatig schrijven over foute beslissingen / gedrag van de gezinsvoogden daar wil ik niets aan af doen. Maar hen alleen de boeman maken is denk ik ook niet fair’.

    Fair zou zijn de stukken van Sven nog eens goed door te lezen, voordat je die conclusie trekt!

    Je eindigt je tweede commentaar met:
    Hoe meer mensen zich bezighouden met het aankaarten van de misstanden hoe eerder er hopelijk echt iets gebeurt om dit probleem voor de kinderen op te lossen.
    Bezighouden met het aankaarten van mistoestanden?! Ouders, professoren, journalisten leggen al jarenlang uit wat de knelpunten en mistoestanden zijn bij de instanties! Maar de instanties hebben er belang bij deze in stand te houden. De tijd van vragen om begrip is voorbij! Oorzaken, veroorzakers en instandhouders van deze jeugdzorgellende ontmaskeren, de wolf zijn schaapskleren afrukken en breed in de publiciteit brengen.

    BeantwoordenVerwijderen