zaterdag 8 september 2012

Bezoek van de gezinsvoogd



Natuurlijk zijn er 'echte probleem gezinnen', maar ook normale gezinnen komen in aanraking met jeugdzorg en wat er dan gebeurt?

Nadat mijn ex .de kinderen en mij plots op straat heeft gezet, gaan er zo’n drie jaar van ellende voorbij. Ellende veroorzaakt door mijn ex. en instanties: het AMK en dus Jeugdzorg.

Wij zijn een normaal één ouder gezin en we hebben het prima voor elkaar: kinderen zijn gezond, goed gevoed, gekleed, verzorgd en opgevoed. Veel kinderen spelen graag bij ons thuis en ook de ouders van die kinderen zijn zeer te spreken over mij en de kinderen.

Oftewel, geen probleem behalve dan dat mijn ex. moeilijk blijft doen; valse beschuldigingen uit van kindermishandeling (onderzocht en ongegrond verklaard) stalking, valse aangiftes bij de politie, verhalen rondstrooien op straat, enz.

Omgangsregeling

Omdat het toch de vader van de kinderen is en hij lichamelijk geen gevaar oplevert, blijf ik me inzetten voor omgang tussen de kinderen en hun vader. Hier zijn in verband met de geestelijke gezondheid van de kinderen wel voorwaarden aan verbonden (niet dat er iets mis is met de kinderen, maar door de verhalen van hun vader raken ze dusdanig overstuur dat er een psycholoog en hulpverlening nodig is.)

Na onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming wordt er een OTS opgelegd aan de kinderen en er komt een gezinsvoogd die zorg moet dragen voor de omgang tussen de kinderen en hun vader. Helaas gaat deze gezinsvoogd buiten haar boekje en baseert haar gesprekken op de rapporten van het AMK, met daarin de valse meldingen over kindermishandeling.

Wat de omgang betreft: al sinds 2010 probeer ik met hulp van een advocaat en hulpverlening een plaats te krijgen in een omgangscentrum, maar dit mislukt keer op keer, omdat daarvoor een indicatie nodig is van jeugdzorg.

Jeugdzorg komt met een indicatie gebaseerd op het AMK dossier (weer de valse beschuldiging van kindermishandeling) en weigert deze indicatie aan te passen.
Nu dus OTS voor de kinderen en door de rechter doorverwezen naar het omgangscentrum.

De gezinsvoogd moet die omgang gaan organiseren en begeleiden, prima!
Maar dan:

Eerste huisbezoek van de gezinsvoogd aan de kinderen.

De kinderen zijn nerveus en bang, immers een gezinsvoogd is iemand die 'voor straf' bij je thuis komt (bron: jeugdjournaal). De gezinsvoogd komt een half uur later dan afgesproken (oké ze belde op het laatste moment dat ze later kwam, maar toen zaten wij hier al klaar) De kinderen zitten samen in een hoekje van de bank. De gezinsvoogd stapt de kamer binnen, gaat breeduit staan en roept: 'Zo wie zijn jullie?' De oudste noemt bedeest hun namen. 'Komen jullie mij niet even een hand geven?' blaft de gezinsvoogd. De kinderen duiken verder weg in hun hoekje.

Ik heb ter voorbereiding de thee klaar staan aan de tafel. De gezinsvoogd negeert dat en gaat in een gemakkelijke stoel onderuitgezakt zitten, en wendt voor erg geïnteresseerd te zijn (niet dus).

Omdat ik zo goed mogelijk wil meewerken, probeer ik de kinderen wat los te krijgen door hun wat eigengemaakte dingen te laten zien. Inleving in de kinderen is er niet en zelfs na hints weet de gezinsvoogd niet wat het geknutselde moet voorstellen?

De oudste komt wat los, maar schiet door de zenuwen door. Ze doet zo haar best maar is daardoor wat drukker…De gezinsvoogd blaft haar toe dat ze een druktemaker is en dat ze nu stil moet zijn, omdat ze de jongste ook wil horen. Daardoor slaan de zenuwen nog meer toe. De oudste is gefrustreerd door een voorval met haar vader. Ze vertelt wat er mis is gegaan en wat daarvan de gevolgen zijn. De gezinsvoogd reageert daarop door moeder iets te verwijten. Het is compleet uit de lucht gegrepen en onbegrijpelijk voor moeder en kinderen.

Patat

Ook een vraag over het eten valt vreemd. Moeder begint in de keuken alvast met het koken, ondertussen vraagt de gezinsvoogd aan de kinderen wat ze gaan eten. Dat weten ze nog niet en dan vraagt de gezinsvoogd wat er de vorige dag gegeten is. Patat is het antwoord…

Op verontwaardigde toon vraagt de gezinsvoogd waarom er op woensdag patat gegeten is? Was daar een speciale reden voor? Stel je voor, zo maar patat eten…Moeder legt nog uit dat het de sportdag is van de kinderen en dat vanwege het late tijdstip makkelijk gegeten is.

Dit brengt de gezinsvoogd op het onderwerp sport: of de kinderen naast deze sport nog wel een andere sport beoefenen? Nee, natuurlijk niet. Buiten het feit dat de tijd en het geld daarvoor ontbreken, zijn er miljoenen kinderen die niet eens één sport beoefenen!

De kinderen willen dat de gezinsvoogd hen aardig gaat vinden en maken op dat moment leuke knutselwerkjes voor haar. Ze neemt ze aan, maar na het vertrek van de gezinsvoogd blijken die 'vergeten' op de tafel te liggen.

Dit is in het kort een verslag van de eerste ontmoeting tussen de gezinsvoogd en de kinderen. Met vele vragen en teleurstellingen blijven de kinderen achter…Het zaad van vertwijfeling en verwijdering is gezaaid: immers de gezinsvoogd vond patat eten raar, mam? Zullen we maar geen patat meer eten? Als dat niet mag van de gezinsvoogd? Dit uit de mond van kinderen die liever tomaten eten dan snoep! Mam? Dat met papa? Is dat jouw schuld? Waarom was de gezinsvoogd boos op jou? Papa had dat toch gedaan? Mam? Als ik nou ook nog op die sport wil, dan kan dat toch? De gezinsvoogd vond toch dat ik meer dan één sport kon doen? Deze vragen moeten beantwoord worden, want het zijn geen domme kinderen. Zij denken zelf na over die dingen!

Na deze ontmoeting vraag ik me af wat dit heeft bijgedragen aan haar opdracht: het op gang brengen van de omgang tussen de kinderen en hun vader? Ja, één ding is me duidelijk: de afstand tussen de kinderen en hun vader moet verkleind worden door de gezinsvoogd. Maar in plaats van te kijken waarom die afstand er is, is het voor de gezinsvoogd handiger om de band tussen moeder en kinderen te verkleinen, zodat zij grip op de kinderen kan krijgen.

Brief van de huisarts voor de kinderrechter

Begin september heb ik een afspraak met mijn huisarts. Ik zit daar bijna een half uur om de situatie te bespreken. De gezinsvoogd heeft geen contact met hem opgenomen, wat wel had gemoeten ergens tussen april en nu. Zeker sinds maandag. Toen heeft de ouderbegeleidster van het omgangscentrum de gezinsvoogd vertelt dat zij voor de mondelinge behandeling contact moet hebben met de huisarts, zodat zijn mening / verhaal mee kan naar de rechter. 

De gezinsvoogd heeft dus geen contact opgenomen met de huisarts en dat is nalatigheid.

Ik herinner de huisarts tijdens het gesprek aan de vorige zitting. Hij is toen niet betrokken bij het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming en uiteindelijk heeft hij toen een brief aan mij meegegeven voor de rechter, waarin stond dat hij het vreemd vond niet gehoord te zijn. We overleggen de situatie en lopen de dossiers van de kinderen na. Hij geeft aan dat daar alleen een paar normale kinderziektes in staan, een ongelukje op een springkussen en de hulp van de huisarts tijdens een heftige reactie van oudste dochter naar aanleiding van omgang in het omgangscentrum. Hij zal dit op papier zetten in een brief, die ik dan kan doorsturen naar de rechter. Afgesproken word dat ik deze brief kan ophalen op vrijdagochtend.

Vertrouwen hebben in Jeugdzorg

Vrijdagochtend breng ik de kinderen naar school en fiets door naar de huisarts om de brief af te halen. De assistente kan de brief niet vinden, maar ziet in de computer dat de brief wel is geschreven. Ik ga boodschappen doen, zodat zij tijd heeft om de brief te zoeken. Weer teruggekeerd bij de assistente, blijkt dat de brief nog uitgeprint moet worden. Er ontstaat een probleem met de printer (wel afgedrukt maar blijft steken? Ze kan de brief niet uit de printer halen) Ik neem plaats in de wachtkamer tot het probleem met de printer verholpen is.

De assistente roept mij naar haar kamer. De brief ligt klaar, maar ik krijg hem niet. De huisarts heeft geprobeerd contact te krijgen met de gezinsvoogd wat niet gelukt is. De gezinsvoogd zou vandaag contact opnemen of de huisarts zou het nog een keer proberen. Ik leg uit dat de gezinsvoogd niet werkt op vrijdag en dat ik de brief op tijd aan mijn advocaat wil doorsturen, zodat de brief doorgestuurd kan worden naar de rechtbank. Als we er maandag pas mee komen, bestaat de kans dat de brief niet meegenomen wordt tijdens de mondelinge behandeling. Zonder brief kan ik vertrekken. Ik kan later terug komen voor de brief.

Wat later zit ik in de wachtkamer. De assistente meldt dat de dokter zo bij me komt. Bij de huisarts in de spreekkamer (de brief ligt voor mijn neus) blijkt dat de huisarts heeft gesproken met jeugdzorg Hij kan geen naam noemen, maar het was de dienstdoende persoon (vervanger van de gezinsvoogd die vandaag vrij heeft). Deze meneer heeft aangegeven dat het juridisch niet in orde is dat de huisarts de brief aan mij meegeeft! De huisarts geeft aan dat hij toestemming wil van ..., en ik leg mijn telefoon op tafel, zodat de huisarts op dat moment toestemming kan vragen.

Blijft alleen mijn woord over...

Dan moet het ineens schriftelijke toestemming zijn. Er volgt een heel gesprek waarin de huisarts aangeeft dat hij er van overtuigd is dat Jeugdzorg een goede instelling is en mijn verhaal over de handelswijze van jeugdzorg niet kan kloppen. Ik moet vertrouwen hebben in jeugdzorg. Ik ben boos en emotioneel. Ik vertel de huisarts dat internet vol staat met verhalen over hoe 'goed' Jeugdzorg is.
Volgens de huisarts zijn dat verhalen van mensen die problemen hebben met jeugdzorg door eigen toedoen. Ik vertel hem over de dreiging van uithuisplaatsing. Volgens hem komt dat maar heel weinig voor. Nogmaals vertelt hij mij dat ik vertrouwen moet hebben in Jeugdzorg

Het is een heel verhaal geworden, in plaats van het simpel opsturen van de brief van de huisarts. Ik vraag me af hoe ik het ooit voor elkaar moet krijgen, om positieve dingen over mij bij de kinderrechter op tafel te krijgen. In het verslag van het omgangscentrum zijn de positieve dingen over mij weg gelaten. De brief van de huisarts mag dus niet. Blijft alleen mijn woord over...

Casus bekend bij Dark horse




                     Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

9 opmerkingen:

  1. Tja, zo gaat dat dus. Huisarts geïntimideerd door de hulpverlening. Ineens ben je niet meer blij met je huisarts. Maar zo zwart wit is het gelukkig niet. In zo'n traject doen de mensen om je heen dingen die jou heel veel pijn doen maar soms ook, voor jou onverwacht, dingen die je steunen. Het is heel dubbel. In elk geval zou ik je willen aanraden om verder alle gesprekken met dit hele circus, inclusief de huisarts, alleen nog aan te gaan met een vertrouwd iemand bij je, het liefst een man, die wordt vaak beter serieus genomen. Heb je geen broer, vader of man van een zus of zoiets? En houdt het verder zakelijk. Deze mensen zijn je vrienden niet. Ik leef met je mee, het is een emotionele draaikolk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Laat weten dat je alle gesprekken opneemt. Hulpverleners zijn verplicht dat toe te staan. Willen ze dat niet dan gaat het gesprek niet door. Laat ze dan maar eerst aantonen waar geschreven staat dat je het gesprek niet mag opnemen. Laat altijd iemand aanwezig zijn bij de gesprekken bij voorkeur iemand die geen familie is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach mevrouw. Wat een verhaal. Wie gelooft dat nou? Welnu ik en met mij al die andere slachtoffers van dit belachelijke systeem. Uit het verhaal maak ik op, dat u nog wel vertrouwen heeft in de rechter.Helaas, ook de rechter heeft- net als de huisarts- al een mening over u. U bent een ouder, dus VERDACHTE. U moet vechten tegen alles en iedereen. Dat maakt u kansloos. Met of zonder advocaat. Maar, volhouden is de boodschap. Het leger kanslozen groeit met de dag. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik zou graag eens met die huisarts van gedachten willen wisselen.... Sinds wanneer mag een huisarts niet neutrale informatie verschaffen?
    Een huisarts is juist een zelfs in de wet staande informatiebron!
    (Weet die huisarts totaal niet hoe het er écht aan toegaat in Jz-land?

    Drs. N.J.M.Mul, arts (en ouder-ondersteuner in Jz+Kb zaken!)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Voor schrijvenden belangrijk (Met minder fouten, die ik toch ook maak) te weten:
    http://www.spatiegebruik.nl/regels.html .

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo kan het ook: LJN:BX2189

    Net zolang dwarsliggen tot jeugdzorg het opgeeft!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik denk inderdaad, dat het beter is om meer huisartsen over Jeugdzorg te informeren.Hopelijk zal hen dat aan het nadenken brengen. Een programma maken zou ook geweldig zijn. Een reality-programma. Een cameradie meedraait.

    Dat de camera ziet wat de kinderen vinden, wat willen de kinderen? Het zijn toch geen poppen? Hoe reageert een gezinsvoogd bijvoorbeeld, hoe reageert hij of zij op de kinderen, worden ze er onrustig van, of vrolijk en voelen ze zich vertrouwd? Heeft deze gezinsvoogd een autoritaire houding? Laten we het allemaal in beeld brengen. Is dit dan wel zo goed voor een gezin?

    Je gaat scheiden van iemand, die gedrag vertoonde waar je niet vrolijk van werd, en dan krijg je van de Staat. Je krijgt iemand je huis ingeduwd, met een al gevormde mening. En het werkt gewoon niet.Iemand die out off the blue ,dus nergens vanaf weet.
    Iemand die niet door een maaiveld van rapporten is gegaan. Het is allemaal heel onnatuurlijk.Dat voelen kinderen ook aan.

    Een goede bemiddeling haalt namelijk het positieve naar voren. Schrijf dat op, het haalt mensen omhoog in plaatst van omlaag. Omdat ze weten dat ze er moeten blijven zijn voor hun kinderen! In zaken van vechtscheidingen,moeten er geen stapels met rapporten komen,maar juist
    bemiddeling en mediation.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zou 100% ons verhaal kunnen zijn !!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. de raad van de kinderbescherming en bjz en de rechter en school en nù ook de huisartsen lijken allemaal samen te spannen tegen gezinnen die onterecht slachtoffers zijn geworden van vals meldingen worden gevolgd en ge manupuleerd door al boven genoemde zgn,hulp/zorgverleeners bha bha bha en nog eens bha

    BeantwoordenVerwijderen