Deze brief mailen aan alle lokale politici in uw gemeente (deze e-mail adressen zijn gemakkelijk te vinden via google).
Aan uw gemeente Xyzxyz (Voorbeeldbrief – te versturen door ouders)
Adres qqq
PC Plaats Belangrijk
FAX: 0xyz-zyxzyx
Datum ..- ..2012
Betreft: uw aanstaande Jeugdhulp
Geachte wethouders, raadsleden, en geliefde
burgemeester,
Mogelijk heeft u nog niet voldoende zicht op de onderliggende kwaliteit van
de jeugdhulp die u voor de aanstaande jeugdwet moet inhuren of inkopen.
Ouders zijn verontrust door een decennium zogenaamde ‘jeugdzorg’ door
ongeregistreerde jeugdzorgwerkers in bureaus jeugdzorg. We hopen dat dit
gebezigde niveau niet wordt voortgezet in het belang van onze kinderen.
Mogelijk is de Raad voor de Kinderbescherming het vergeten, maar eens moest
het onderzoek dat tot kinderbeschermende maatregelen leidde enkel gebeuren via
deze Raad voor de Kinderbescherming, die onder Normen2000 moest werken. Die
Raad was hierop wettelijk aan te spreken. Dit gaf enige kwaliteit. Verderop
geven we u een Jeugdbeschermingsplan, dat tot bezuiniging kan leiden en tot
vermindering van leed bij gezinsleden en het kind zelve, afgezien van de
gevolgschade na een verkeerde, ondermaatse indicatie.
De OTS-‘onderzoeken’ verlopen onder de Wet op de jeugdzorg via de Raad voor
de Kinderbescherming. En dan nogwel met een protocol om de zogenaamde
‘onderzoeken’ en ‘gegevens’ vanuit BJZ (Bureaus jeugdzorg) en AMK (regionale
Algemeen meldpunt kindermishandeling) niet
over te doen.
De UHP-‘onderzoeken’ verlopen vaak niet eens via de Raad; die worden door
BJZ zelf gedaan op hun (sociaal-werkers-)niveau ná het verkrijgen van een
OTS-mandaat.
De ‘onderzoeken’ (voor OTS, onder toezicht stellen, en UHP,
uithuisplaatsen) van deze stichtingen die BJZ in stand houden ontberen enig
diagnostisch inzicht. Het argument van BJZ is: “maar er kijkt een gedragsdeskundige mee”, doch naar artikel 35
van het uitvoeringsbesluit (bij de Wjz) is dat slechts als alternatief,
wettelijk onwerkzaam, en dan nog... Deze ‘blinde’ gedragsdeskundige (en ‘blind’
team) kan door de gezinsvoogd links gelaten worden. Er is geen diagnostisch
toezicht op indicatie.
Tevens ziet en onderzoekt de gedragsdeskundige en het team in BJZ de cliënt
niet.
Deze moet slechts afgaan op de signalen van een
niet-diagnostisch-universitair-opgeleide jeugdzorgwerker, die uitingen van horen-zeggen
en signalen verzamelt van personen die verwachten
dat die signalen degelijk en op niveau worden onderzocht. Daartoe zijn
voorbeelden (uit cliënten- en dossieronderzoek) op internet te vinden.
Tot onderzoek op diagnostisch niveau blijken de jeugdzorgwerkers in BJZ
niet echt toe in staat; daartoe zijn ze niet opgeleid. Het blijft speculeren.
Een arts heeft wel eens gezegd dat dit grenst aan kwakzalverij, het
handelen zonder beroepsregistratie, zonder beroepsethiek op niveau (BIG),
zonder dat de BJZ-‘onderzoeker’ zich op de familierechterlijke zitting (tot OTS
en/of UHP) laat beëdigen op diagnostische waarheidsvinding.
Hoe kan de Raad zonder het zgn. ‘onderzoek’ over te doen op niveau, en
zonder diagnost, onderscheiden en herkennen dat de te onderzoeken gegevens al
dan niet berusten op feitelijkheid, en niet berusten op meningen van de
lager-geschoolde jeugdzorgwerker?
Rond 2003/04, toen een bestuurslaag weggenomen was uit de beleid van hoger hand tegenhoudende
bestuurslagen van de Raad, en toen er onder een enigszins voor ouders
duidelijke Normen2000 werd gewerkt, was het onderzoek tot OTS en/of UHP
(uithuisplaatsen) degelijker dan nu via de jeugdzorgwerkers van BJZ. En het kan
beter…
De landelijke weerstand en bezorgdheid van ouders heden is te begrijpen. Er
komen kinderen in de bureaucratische molen van ‘jeugdzorg’, waar een diagnost
een passender traject zou weten te vinden.
Natuurlijk is ook de bezorgdheid van BJZ te begrijpen om niet te veel
Savanna-doden te veroorzaken, maar deze Savanna-zaak dat tot het argument leidt
om dan maar speculatief een kind uit huis te plaatsen, is juist een voorbeeld
dat bewijst dat BJZ niet de (echte) deskundigheid
bij de case heeft gekoppeld. BJZ
gebruikt deze case als oneigenlijk argument voor geld voor mandaten tot
gezinsvoogdij en erger. –
Een diagnost kan meer zien dan een sociaal werker. Werkt effectiever. Werkt
op het kind minder belastend.
Nu worden kinderen op meningen, en
zelfs vaak ook op insinuaties van de jeugdzorgwerker, een zeer zwaar
‘beschermings’middel opgelegd. Dat voelt
voor een kind niet fijn en niet veilig.
Het houdt tevens geen rekening met kind’s behoeften op termijn. Daarom
is het te begrijpen dat ouders terecht bezorgd zijn over een BJZ-inzet, waar ze
vragen om diagnostiek (of een doorverwijzing daartoe) maar geen gehoor krijgen.
Kinderen moeten dus niet alleen beschermd worden tegen verwaarlozing of
mishandeling van huis of school uit, doch anderzijds ook tegen te laagwaardig
beschermingsonderzoek, dat een kind toch altijd enigszins tot ernstig
schaadt.*
Daartoe ligt het Jeugdbeschermingsplan van de SSF, goedkoper dan de 2
miljard aan BJZ, waar we de dure gevolgschades nog niet eens meerekenen, als
verbetermiddel.
Deze is verkort te vinden op:
Waar de gedecentraliseerde CJG’s enkel aanleiding zouden mogen zijn tot
vrijwillige hulpverlening en doorverwijzing naar een deskundiger
beroepsbeoefenaar, kunnen de deskundigen (diagnosten, specialisten) bezien of
er signalen komen die leiden tot een te
onderzoeken melding naar het plan LMK g LCC g RvdK g...... (pag. 11 en 8).
De CJG’s over het hele land kunnen niet àllemaal specialisten in huis
hebben die naar hun beroepscode de cliënt zien èn onderzoeken. Tot deskundiger
centra kunnen onverwaterende, meer
geconcentreerde doelgroepcentra met
diagnostisch specialisten in het leven geroepen worden, naar het advies van
prof. dr. R.A.C. Hoksbergen in 2000 (ISBN 90-805430-2-0: “Adoptie: een
levenslang dilemma?”). De SSF heeft de
regering geadviseerd dit voor andere doelgroepen uit te breiden.**
Een kleine uitleg:
Hoksbergen gaf reeds in 2000 het idee om voor de doelgroep pleeg- en
adoptiekinderen een stichting IBAP (Integrale Begeleiding Adoptie- en
Pleegzorg) in het leven te roepen in
plaats van de molen BJZ/Jeugdhulpverlening. Een bevestiging van zijn idee vinden we in het
grote onderzoek Keeping the Promise, 2010, S.L. Smith, van het Donaldson
Adoption Institute dat ook vraagt om meer vìndbare deskundigheid, hoger dan
sociaal werk uit de reguliere jeugdzorg, als ‘toegangspoort’. (Een vertaling
van de Summary vindt men op https://dl.dropbox.com/u/2479159/Keeping%20the%20Promise-%20VERTALING%20-summary.pdf
).
Uiteraard kunnen in zo’n centrum ook vermoedelijk hechtingsgestoorde
kinderen gediagnosticeerd worden naar de testmethode (EAS) die prof. F. Juffer
op blz. 29 van haar Research memorandum uit 2010 aangaf (ten behoeve van de
Expertgroep Jeugdrechters).
De SSF heeft de regering voorgesteld om deze IBAP als proeftuin te creëren, om zo ervaring met een doelgroepcentrum op te
doen. Dan kan met deze ervaring elke doelgroep z’n eigen nodige kennis in z’n
ingang vinden, zonder doolhof, en de voor de doelgroep passende verwijzing
ontvangen naar de daartoe passende gespecialiseerde kennis.
BJZ is geen specialist; het
verkeert op het niveau sociaal werk, waar de gedragsdeskundigen de cliënt niet
zien, en zo niet aan hun beroepsethiek kunnen voldoen. De indiceerder is
slechts HBO-opgeleid en soms minder, en combineert kennis niet bij het
integrale probleem. Gedragsproblemen worden vaak hier over het hoofd gezien.
Dit geldt nog meer voor de kennis-verwaterend vele CJG’s.
Geld naar BJZ budgetteren is weggegooid geld omdat deze werkers nimmer met
cursusjes een universitair niveau kunnen behalen.
De echte deskundige moet met juiste afweging overzicht hebben op zijn
kennis (pedagogie, ontwikkelingspsychologie, diagnostiek speciaal ook in
mogelijke mishandelings- en verwaarlozingsignalen), met zijn ervaring in de
latere behoeften van het opgroeiende kind (loyaliteitsproblematiek,
oudervervreemdingssyndroom, minderwaardigheidsgevoelens, belasting door
genetische ouders willen kennen voor identiteitsontwikkeling, enz.), en afwegen aan de gewone lastige
opvoedkundige problemen waar men met pubers mee te maken kan krijgen als niet
buitengewoon.
Nu nog doet de Raad vooral aan instroom van OTS; het BJZ kan verder gaan
met uithuisplaatsen zonder diagnostiek of duidelijk uitlegbare onderbouwing. Zo
schreef raadsheer Van Teeffelen (Hof ’s Hertogenbosch) in juristenblad FJR,
2010, nr.10, blz. 248/249, zijn bedenkingen over de onderbouwing in
indicatiebesluiten van de gezinsvoogdij. Daar zijn nauwelijks of geen
kwalitatieve maatstaven voor, dus is er geen inspectie op. En dit is al sinds
1983 bekend door Junger Tas. Er zijn professoren die zeggen: “Hef BJZ op.”
De juridisch gestelde vraag is terecht:
“Is het bureau jeugdzorg er voor de
cliënt of is de cliënt er voor het bureau?”
De wetgever waar regelmatig door ambtenaren achter verscholen wordt, zijn
politici die het druk hebben en geen wetenschappelijke opleiding hebben om deze
problematiek vanuit BJZ te doorzien, zeker niet door de mooipraat of PR van
BJZ. Waar de ene verantwoordelijke problemen niet onderkent, moge ’t geen verschuil-argument
zijn voor de ander. “De wetgeving”… is derhalve geen steekhoudend argument.
We hopen toch dat de gemeente gaat voor kwaliteit die het kind werkelijk
dient.
Daarom mogen gemeenten via bijv. de VNG de overheid vragen om dit degelijk
onderscheidend plan uit te voeren, naar de deskundigheid die de Raad zou kunnen
hebben (met diagnostiek onderzoek) waar het ook de signalen over en via de
cliënten zelf onderzoekt. Het plan
beschermt een kind naar twee richtingen.
De Raad zal –naar eer en geweten– ook een goed gevoel hebben bij dit plan?!
Een onnodig ervaren kinderbeschermingsmaatregel belast een kind, met
gevolg, soms voor het leven. Dit kunnen we uit de wetenschappelijke wereld van
de adoptie (ná de procedure van adoptie; longitunaal onderzoek) destilleren.
Een (onnodige) afgestaan-ervaring is een extra verwerkingspakket voor een
opgroeiende. Een dubbele ervaring van afgestaan-zijn voor een kind is nog
ernstiger (overplaatsen).
*: Jeugdpsychiater dr. W. Janssen-Breederveld (Mobiel, 2008) verwoordt het
zo: “Men heeft vastgesteld dat negatieve
ervaringen een remmende en zelfs schadelijke invloed hebben op de
hersenontwikkeling. ... De uithuisplaatsing zelf, hoe heilzaam deze ook beschouwd
wordt te zijn voor de toekomst van het kind, kan ook beschouwd worden als een
traumatische ervaring. Schadelijk. De risico’s op chronische
gezondheidsproblemen, slechte schoolprestaties, tekortschietende veerkracht,
tekorten in het opbouwen van een vriendenkring en vertrouwen in de omgeving
nemen toe, wanneer deze problemen [ook vanuit jeugdzorg veroorzaakt]
onvoldoende onderkend worden en op hun beloop worden gelaten.” Ook waarschuwt ze
voor verkeerde diagnostiek vanuit de pleegsituatie. De eigen ouders kennen het
kind veelal beter. Te vaak wordt ervan uit geredeneerd dat er problemen thuis
waren die schadelijk konden zijn. Dat kan juist leiden tot schade door
pleegplaatsingen.
Janssen adviseert bij/voor iedere dreigende uithuisplaatsing degelijk
diagnostisch onderzoek.
De jeugdzorg (CJG/AMK/BJZ) schot de doorverwijzing naar een diagnost vaak
af, waar professor RJ. van der Gaag, Nijmegen, stelde dat de jeugdzorg moet
worden ontschot:
“het belang van de jongeren en hun
omgeving moet prevaleren boven de bureaucratische belangen (bezettingsgraden
onder gedwongen maatregel) van de huidige starre systemen.” ... Hij “pleit voor ‘kinder- en jeugdpsychiaters (en orthopedagoog-generalisten voor
tests) als diagnostische zwaargewichten’ aan de poort (niet BJZ) die bij de
triage helpen om lange, frustrerende en mislukte hulpverleningsprocessen te
voorkomen. Schotten tussen de hulpverleningssectoren (BJZ t/o. diagnost) moeten
geslecht worden. Opleiden van mobiele en meer flexibele jeugdpsychiaters.”
Het afschotten is een eigenschap van afdelingen met een eigen budget of werkgelegenheid.
Ook dient men attent te zijn op scholen die zich verdedigen (imago) tegen
klachten over bijvoorbeeld pesten;
de pester wordt niet aangepakt terwijl er daarvoor werkzame interventies zijn,
maar de gepeste met mondige ouders krijgt een AMK-melding aan z’n broek. Vaak
gaat BJZ ermee vandoor met een mandaat tot gezinsvoogdij. Dat is geen
therapie!
Waar ouders onder gezinsvoogdij de mond gesnoerd wordt, ervaren
ontvankelijke kinderen dan ook daar, thuis, de spanning, wat niet gezond geacht
mag worden (oorzaak:
jeugdzorgniveau).
Waarom niet denken aan het wegnemen van de bedreiging, de bedreiger
wegnemen uit school of huis? Straatverbod? Hulpverlening als begeleiding geven
op diagnostiek niveau?
(Echt onderzoeken wat de bedreiging zou kunnen zijn, hoe, en wie dan
niet-leerzaam geacht zou kunnen worden en die wegplaatsen van het kind en zijn
bekende, vertrouwde omgeving).
Dan lijdt het kind minder, en dit is dus gezonder overeenkomstig
IVRK artikel 24 en het ‘genetisch family-life’ van EVRM artikel 8.
Gemeente,
Mogen we vertrouwen op uw inzicht.
Met
vriendelijke groet,
Handtekening(en)
Naam (Graag spoedig aan gemeenten opsturen dit
jaar)
Adres
**: Voorbeelden voor Doelgroepen:
Specialisme na scheiding en omgang (omgangsfrustratie;
PAS en loyaliteitsproblematiek) is dus nodig.
Specialisme bij adoptie- en pleegkinderen en kinderen met
een mogelijke hechtingsstoornis is nodig.
Specialisme bij multiculturaliteit is nodig.
Specialisme bij multiproblem-gezinnen is nodig.
Specialisme bij Laag-IQ-gezinnetjes is nodig ter
begeleiding.
Specialisme bij schuldsanering is nodig.
Specialisme bij vragen om pedagogische tips is weer
anders en nodig.
Specialisme bij AMA’s is nodig (om voor te bereiden op
scholing ten dienste voor het land van herkomst indien terugkeer mogelijk
wordt).
Specialisme dat het kind niet belast is nodig. Enz.
Specialisme voor doelgroepgezinnen is meer diagnostisch
werken met geregistreerde deskundigen op hoog niveau. Effectiever, sneller
oplossend, uiteindelijk goedkoper, deskundiger naar therapie verwijzend.
Bedenkelijke jeugdzorg: ‘909 zorgen’, N.W. Slot et al: 72%
van de OTS-sen na 2 jaar bleek niet effectief tot zelfs negatief te werken.
Ik heb geprobeerd dit hele stuk te lezen. Van a tot z. Drie keer. het kan aan mij liggen hoor, dat ik niet ervaren genoeg ben. Maar ik snap er helemaal niets van! Al die afkortingen en jargon en vreselijk lange zinnen.....weet je zeker dat die ambtenaren dat begrijpen? Ik woon op het platteland. In gemeenteraden zitten allemaal hobby-politici, waar ik niet een erg hoge pet van op heb. Ik weet niet of die dit gaan snappen. Moet het niet iets meer in jip en janneke taal?
BeantwoordenVerwijderenMijn tweede vraag: Er lijkt nogal belang te worden toegekend aan echte diagnosten. Psychiaters enzo. Maar ook daar zit kaf tussen het koren. Hoe weet je nou of je echt in goede handen bent en niet weer bij een manipulator met dubbele agenda zit of iets dergelijks. Ik dacht vroeger ook altijd: als ze er voor gestudeerd hebben, dan zullen ze het wel weten. Nou niet dus. Nog los van de pet waaronder ze werken (belang van de organisatie gaat altijd voor de patient), het zijn ook mensen en mensen hebben soms hele vreemde eigenschappen.....
Volgens mij moet je gewoon zorgen dat je zoveel mogelijk uit de buurt blijft van alles wat naar hulpverlener ruikt (zei de ex-hulpverleenster) en zo min mogelijk je leven uit handen geven.
Maar goed, je zal maar slachtoffer zijn van enge mensen die je als ouder onderuit halen.
Ik hoop niet dat ik nu iets heel doms geschreven heb, omdat ik bovenstaande niet helemaal volgen kan.
Ik word intens verdrietig van de reacties van ouders die ik hier lees. Hoe houden jullie het vol! En hoe gaat het in godsnaam met jullie kinderen? Hoe houden die dat vol?
Een deel van de psychologen (e.d.) is psychologie gaan studeren omdat zij weten hoe moeilijk het is om verknipt te zijn, wat dan weer niet zelden de drive is om anderen te willen helpen.
VerwijderenU bent gewaarschuwd.
De brief is in Word2003 vindbaar en redigeerbaar (groen) op
BeantwoordenVerwijderenhttps://dl.dropbox.com/u/2479159/2012.IX%20aan%20gemeenten%20Jz-DHorse.doc
(Selecteer link, copiëer, en plak in browser en Enter.)
Hilda en ouders,
BeantwoordenVerwijderenGa NOOIT naar een door BJZ ofzo aangewezen 'deskundige', die gewend is om toe te schrijven naar wat BJZ wil, naar wat BJZ in beperkende onderzoeksvragen heeft voorgelegd! Ook al manipuleert en chanteert BJZ u. . .
Er zijn patiënten- en ouder-organisaties (waar u preventief lid van kan worden; hoeveel kost dat ten opzichte van een OTS en erger?!).
Zeg de diagnost niet dat het voor BJZ is! Ook zijn deskundigen huiverig voor rechtbankzaken, dus wees in dit opzicht zwijgzaam en tactisch. Geef goede open onderzoeksvragen.
Open en niet-sturend, daar is BJZ niet goed in!
Zorg voor diagnostische tests op papier, zodat evt. een second opinion verzorgd kan worden.
De taal van de transit jeugdzorg is m.i. erger en vager. Niet onderbouwd door onafhankelijke onderzoekers. Geënt op PR-stukken van Jz.
De werkers aan de transit kennen de afkortingen, die ook nog benoemd zijn in het Word-document dat hier gelinkt is:
https://dl.dropbox.com/u/2479159/2012.IX%20aan%20gemeenten%20Jz-DHorse.doc
Dat document mag 'vertaald' worden en naar Gemeenten gestuurd worden.
Ze zijn nu bezig met de transit, de toekomstige 'jeugdhulp', op slappere gronden. De beweerde bedreiging hoeft niet meer ernstig te zijn of bewezen.
Dit is dus een waarschuwingssignaal voor ouders: doe wat! Preventief!
Ik heb al een advocaat achter de hand, 1 die zelf door een boze ex van zijn vrouw bij het amk is aangemeld en nu andere gedupeerde ouders helpt.
BeantwoordenVerwijderenMaar ook: Nico Mul's link:
BeantwoordenVerwijderenhttp://dl.dropbox.com/u/3224280/Videos%20%2B%20media%20links%20jeugdzorg.pdf :
wees o.a. zeer zwijgzaam tegenover de eerste 'jeugdzorg'-confrontaties. Enz.
Nogmaals wijs ik op mijn brief aan wethouders-jeugdzorg https://dl.dropbox.com/u/3224280/Brief%20aan%20wethouders%20jeugdzaken.pdf /
BeantwoordenVerwijderengestuurd aan bijna alle gemeenten in Limmburg/ mag verder verspreid of gepubliceerd worden!!!), waar ik van de politiek uit géén enkele reactie kreeg, behalve één wethouder die de ontvangst bevestigde en zei dat het zijn aandacht had.... Ik heb niets meer van hem vernomen.
Ik blijf er voor pleiten het hele systeem af te schaffen en voor eenvoudige problemen ouders onder elkaar te laten helpen middels 'Home Start'/ 'maatjes' dan wel ‘eigen kracht’ projecten en bij échte kind-gerelateerde problematiek ouders direct toegang te geven tot echte deskundigen, desnoods via verwijzing door de huisarts. Dit zou eens écht bezuinigen: een OTS kost de maatschappij immers ca. 8000 € per kind per jaar en een consult / onderzoek van een echte deskundige hooguit een 1000 €. Dit is héél wat goedkoper dan eerst OTS/ UHP voor een jaar wegens 'inzicht krijgen in de problematiek van het kind' en dan misschien eens een onderzoek... dit beleid kost ca. 125 € per kind per dag!
Nico Mul
Nogmaals wijs ik op mijn brief aan wethouders-jeugdzorg https://dl.dropbox.com/u/3224280/Brief%20aan%20wethouders%20jeugdzaken.pdf /
BeantwoordenVerwijderengestuurd aan bijna alle gemeenten in Limmburg/ mag verder verspreid of gepubliceerd worden!!!), waar ik van de politiek uit géén enkele reactie kreeg, behalve één wethouder die de ontvangst bevestigde en zei dat het zijn aandacht had.... Ik heb niets meer van hem vernomen.
Ik blijf er voor pleiten het hele systeem af te schaffen en voor eenvoudige problemen ouders onder elkaar te laten helpen middels 'Home Start'/ 'maatjes' dan wel ‘eigen kracht’ projecten en bij échte kind-gerelateerde problematiek ouders direct toegang te geven tot echte deskundigen, desnoods via verwijzing door de huisarts. Dit zou eens écht bezuinigen: een OTS kost de maatschappij immers ca. 8000 € per kind per jaar en een consult / onderzoek van een echte deskundige hooguit een 1000 €. Dit is héél wat goedkoper dan eerst OTS/ UHP voor een jaar wegens 'inzicht krijgen in de problematiek van het kind' en dan misschien eens een onderzoek... dit beleid kost ca. 125 € per kind per dag!
Nico Mul