Zwart gat na melding

http://www.spitsnieuws.nl/archives/binnenland/2012/05/zwart-gat-na-melding


14-05-2012

Bijna veertig procent van de professionele hulpverleners weet niet wat er verder met een kind gebeurt als zij een vermoeden van kindermishandeling hebben gemeld bij het Advies-en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) of bij een collega-hulpverlener.

Dat meldt Tijdschrift Kindermishandeling na een enquete op Twitter, LinkedIn, Facebook en beroepsorganisaties onder ruim 1450 professionals als huisartsen, jeugdartsen, verpleegkundigen, het onderwijsprofessionals, politieagenten (63%), en hulpverleners in de jeugdzorg (29%).

„Ongeveer 36 procent weet ook niet hoe het verder met het kind gaat, en of er hulp op gang komt. Dat baart zorgen. Terugkoppeling is heel belangrijk. Er is teveel ingezet op melden en te weinig op onderzoek en goede hulp erna”, aldus beleidsmedewerker Channa Al van de Augeo Foundation, een particuliere kinderrechten-ngo, waaronder het tijdschrift valt.

In 2010 werden 118.000 kinderen blootgesteld aan een vorm van mishandeling, volgens het Nederlands Jeugdinstituut (NJI). De meerderheid van de gevallen betreffen emotionele verwaarlozing (36%) en fysieke verwaarlozing (24%), gevolgd door fysieke en emotionele mishandeling.


Redactie Dark horse: Veertig procent van de professionele hulpverleners weet niet wat er verder met een kind gebeurd na een AMK-melding. Dat is heel begrijpelijk. Want als ze dat wel zouden weten, zou de neiging om een AMK-melding te doen opeens een stuk minder worden! Dus dat houdt het AMK voorlopig goed verborgen. Het lijkt nog slechts een kwestie van tijd voordat hulpverleners buiten Jeugdzorg zullen ontdekken hoeveel schade er gedaan kan worden door een 'vermoeden' van kindermishandeling te melden. Onder het motto 'voorkomen is beter dan genezen' doen veel goed bedoelende professionals een melding bij het AMK in de naieve veronderstelling daarmee een kind (en gezin) een dienst te bewijzen. Het gevolg is vaak een criminalisering van de ouders en een machtsuitoefening door Jeugdzorg die in voormalig communistische regimes niet zou misstaan. Wat weet de gemiddelde politieagent of onderwijzer of schoolarts van de juridische jungle waar ouders in terecht komen? Wat weten ze van de zogenaamde 'observaties' tijdens een uithuisplaatsing, waarbij alles gebeurd behalve zorgvuldig observeren of diagnosticeren? Wat weten ze van de trauma's en oudervervreemding die AMK/ BJZ veroorzaken bij het jonge kind? Niets!

Het vraagt een compleet andere denkwijze. De hulpverlener als de beschadiger van het kind (en het gezin en omringende familie van het kind) Is dat allemaal niet overdreven? Gaat dat niet om een paar incidenten, zoals er overal wel eens wat mis gaat? Nee, beste professionals. Het zijn geen incidenten. Dat valt gemakkelijk te begrijpen als je ziet hoe het spelletje juridisch in elkaar steekt en als je bedenkt hoe krom het is, dat een unviversitair geschoolde kinderrechter zich in zijn oordeel laat leiden door een HBO (of MBO) geschoolde gezinsvoogd! Niet aan waarheidsvinding doen bij zulke ernstige beschuldigingen als mishandeling van je eigen kind, zodanig dat ze voorgoed bij je vandaan gehaald worden, zou in een rechtstaat eigenlijk de grootst mogelijke weerstanden moeten oproepen bij mensen die over hun normale 'ratio' beschikken. En daar heb je het probleem. Mensen gebruiken hun ratio niet als het over kinderen gaat. Dan wordt iedereen opeens emotioneel hysterisch en mag er onzorgvuldig gehandeld worden, omdat in de ogen van hen die niet verder kunnen kijken dan hun neus lang is, alles beter is dan een kindermoord. En daarmee laten ze zien dat hun opvatting van 'moord' erg benauwd is, aangezien er ook vormen van moord bestaan die niet persé van fysieke aard zijn. Je kunt een kind ook geestelijk vermoorden (in combinatie met kalmerende medicijnen) door het te ontwortelen, zijn ouders doelbewust negatief neer te zetten en het kind elke hoop op hereniging met de eigen familie voorgoed te ontnemen.

Je kunt ouders hun levensvreugde doen uitdoven, door ze tegen een muur van onpersoonlijke regels en wetten te laten stuklopen en ze hun recht op ouderschap te ontnemen gebaseerd op leugens, insinuaties en vermoedens. Je kunt mensen professioneel naar de vernieling helpen, terwijl alle formuleren juist zijn ingevuld en ogenschijnlijk de juiste procedure is gevolgd. Het lijkt er op beste professionals, dat jullie langzamerhand argwaan beginnen te krijgen t.a.v. de mishandelingscampagnes die door het AMK worden gevoerd. Het lijkt erop dat er bij jullie een vermoeden begint te ontstaan, dat Jeugdzorg haar zorgtaak heeft verwaarloosd (reeds vanaf het begin), door de extreme benadrukking van het veiligheidsaspect. En juist daardoor zijn de kinderen niet veilig meer! Ze krijgen geen zorg meer, maar worden gewoon uit huis gehaald waar ze aan de goden zijn overgeleverd. Van instelling naar instelling, van pleeggezin naar pleeggezin (bijvoorbeeld een 'commercieel' pleeggezin, die het voor het geld doen!) terwijl niemand bij Jeugdzorg zich erg druk lijkt te maken over een hoogwaardige zorg voor het kind, inclusief een goede diagnose en behandeling. En daarbij de kans op seksueel misbruik, met als bijkomende frustratie dat door de instellingen vaak geprobeerd wordt het in de doofpot te houden.

'Wat gebeurd er eigenlijk na de AMK-melding met het kind?' Dat is een heel goede vraag. Laten we hopen dat steeds meer mensen hiervoor een interesse gaan ontwikkelen, zodat ze wel drie keer zullen nadenken voordat ze een gezin met de beste bedoelingen in de afgrond duwen...

Sven Snijer