Drie tot vier nieuwe gevallen zag ze per week in haar
praktijk. De meeste kinderen onder de acht jaar. Kinderen die al vanaf hun
vierde jaar seksueel werden misbruikt. ‘En niemand die iets doet of kan
doen.’ (Hier in Nederland ook niet hoor... Bij ons gaat het
misbruik ook gewoon verder.)
http://www.schrijverijmooimens.nl/plaatjes/interview%20rita%20stentor%20274012.pdf
Kinderpsychiater
Rita Zecher-Enahoro kijkt met boosheid, frustratie en teleurstelling terug op
haar tijd op Aruba. Ze werkte er twee jaar als kinderpsychiater bij het Horacio
Oduber Hospital en zette zich in tegen kindermisbruik. Maar iets veranderen kon
ze niet. “Ik was een roepende in de woestijn."
Ze
schreef een boek over haar ervaringen op Aruba. 'Boa, Aruba in de wurggreep',
verschijnt morgen. Ze houdt een persbijeenkomst in Apeldoorn. Op Aruba durft ze
niet meer te komen. Ze is te vaak bedreigd.
Haast
moedeloos somt de Duits/Vlaamse kinderpsychiater op waarom het misgaat in de
aanpak van kindermisbruik: "De kind- en zedenpolitie werkt niet goed mee. De
betrokken instanties, zoals de stichting Sostenemi en de Voogdijraad werken
onvoldoende samen. Kinderartsen willen het probleem wel aanpakken, maar
durven geen aangifte te doen uit angst voor represailles, huisartsen steken hun
kop in het zand. En boven dat al de corruptie, die iedereen in de wurggreep
houdt."
Politie
Justitie
en politie zijn een van de grootste boosdoeners. Zij zorgen er
volgens de psychiater voor dat daders van seksueel misbruik vrijwel nooit voor
de rechter verschijnen. Of ze maken geen proces-verbaal op of dossiers
verdwijnen. “Ik denk ze willen de zaak uit onkunde of om moeilijkheden te
voorkomen vermijden. Omdat iedereen, iedereen kent.”
De
Stichting Sostenemi en de Voogdijraad werken onvoldoende samen in de ogen van
Zecher-Enahoro. Ze hebben bovendien te weinig capaciteit of nemen niet alle
aantijgingen serieus. “Er is toch wel vaak de tendens van dat kind zal wel
liegen. En als ze boven de twaalf jaar is, zal ze het er wel naar hebben
gemaakt. Het probleem wordt gebagitaliseerd. Ook door deze instanties.
Schaamte
Het
probleem van seksueel misbruik van kinderen op Aruba is groot. Het onderwerp is
met schaamte beladen. ‘Op Aruba zegt niemand zomaar dat het is misbruikt. “
Zecher onderzocht de (vermoedelijke) slachtoffers.
Zij
zijn vaak bang, somber, hebben slaapproblemen, huilen veel of hebben
buikkrampen, vallen soms flauw en vertonen soms geseksualiseerd gedrag. “Ze
masturberen veel of proberen volwassen mensen te verleiden tot seks, omdat ze
dat zo hebben geleerd.”
Zechers
eerste zorg was het kind veilig stellen. En daarbij zag ze de kinderen
regelmatig en hield ze alles bij in dossiers. Ook probeerde ze familieleden
ertoe te bewegen aangifte te doen.
In
een enkel geval deed ze dat zelf. Volgens haar stond ze daarin alleen.
Kinderartsen willen volgens haar wel, maar zijn bang hun medisch geheim te
schenden. Daar staat op Aruba een gevangenisstraf op, ook al is het ter
bescherming van kinderen.
Het
probleem van kindermisbruik op Aruba is volgens Zecher groot omdat de daders
niet worden gepakt. Maar, zegt ze, als morgen bijvoorbeeld elke huisarts
aangifte doet, verandert er iets. Maar een enkeling kan dat niet doen. “Je moet
de moed opbrengen.”
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten