donderdag 24 mei 2012

De lobby van Jeugdzorg

Onderstaande tekst was als reactie geplaatst op een column van Erik Gerritsen, op de site Binnenlands Bestuur


Door Richard  (Ouder) op 23 mei 2012 

Wat men vaak ziet bij organisaties die een transformatie ondergaan, is dat deze overwegend naar binnen toe gericht raken. Wat als gemeenten niet hun geboden ruimte goed benutten en niet de moed hebben om de ongemakkelijke waarheden van Jeugdzorg recht in de ogen te kijken. Hoewel deze keerzijde zeer reëel kan zijn, blijft deze beschouwing in dit artikel helaas onbeschreven.

In dit artikel lees ik over een organisatie dat zijn aandacht volledig naar zichzelf toe trekt. Dit vind ik vreemd, omdat als het om het beschermen van kinderen gaat er een totaal andere positionering ligt dan Jeugdzorg zichzelf iedere keer voorstelt.

De volgorde is namelijk:
(1) Ouders zijn de eerste die alles voor hun kind over hebben en meteen klaar staan om hun kinderen alle zorg te bieden die ze nodig hebben
(2) Familieleden staan paraat om ouders te ondersteunen wanneer er extra hulp nodig is
(3) Vrienden en kennissen geven alle tips en adviezen die ouders nodig hebben bij opvoedingsvraagstukken
(4) Leerkrachten helpen de ouders mochten er leerproblemen optreden en verwijzen eventueel door naar een zorgcommissie
(5) De dokter help bij medische problemen en verwijst ouders door naar een specialist als het ernstig wordt
(6) Jeugdartsen bij consultatiebureau geven algemene opvoedtips en waken over de basale gezondheid van kind
(7) Omstanders, politie en de ambulance helpen kinderen en ouders als er om allerlei redenen acuut gevaar dreigt
(8) Jeugdzorg komt pas in beeld wanneer er sprake is van kindermishandeling of ernstige verwaarlozing

Wanneer het niet goed gaat met een kind dan is er op één van de acht punten ernstig gefaald. Merkwaardig genoeg concentreert de aandacht zich bij Jeugdzorg alleen maar op punt 1 en moeten ouders op eigen kracht leren om het falen van punten 2 tot er met 8 aan te pakken.

Dat dit een onmogelijke opgave is moge duidelijk zijn. Kinderen groot brengen is een sociaal gebeuren waar iedereen vanuit verschillende invalshoeken een eigen inbreng in heeft.

Ik ben er dan ook een voorstander van dat de aandacht van de hulpverlening uit gaat naar de zorgmelder. Deze is namelijk diegene welke niet de hulp blijkt te kunnen bieden welke het kind nodig heeft.

Ook de betrokkenheid met het kind loopt volgens dezelfde positionering. De ouders kennen het kind door en door, en alleen zij weten volledig wat het belang van hun kind is en welke zorg hun kind nodig heeft. Ouders zouden een leidende rol moeten hebben als het gaat om zorg. Daarna komt in afnemende mate de rest.

Vreemd genoeg zet Jeugdzorg deze positionering helemaal op zijn kop. In het artikel wordt genoemd dat kindermishandeling een gevoelig onderwerp dat voorzichtig met het kwetsbare gezin moet worden besproken. Ouders weten precies door wie uit de punten 1 tot er met 8 hun kind mishandeld wordt. Echter door de ouders verantwoordelijk te stellen voor het falen van een sociaal stelsel worden de ouders in een verkeerde positie geplaatst.

Jeugdzorg zou alleen van toegevoegde waarde kunnen zijn als het eerst zijn positie leert kennen binnen de samenleving. Dat kan alleen als alle gezinsvoogden leren om in de eerste plaats te luisteren naar de ouders. Kijk dan op welk van de punten 1 t/m 8 de hulp faalt, en pak daar de problemen op aan.

Wie weet of zal blijken dat aan punt 1 maar heel weinig gedaan hoeft te worden.


Redactie Dark horse: Wat mij bevalt aan deze reactie, is de visie op de positionering van Jeugdzorg. Waarom staat Jeugdzorg vooraan in de rij van mogelijke ondersteuners van gezinnen, als er zoveel bekend is over met wat voor draconische maatregelen ze vaak ingrijpen? Terwijl de verdacht makende ‘zorg’ van deze instanties voor de ‘veilige ontwikkeling’ van het kind, niet zelden substantieel afwijkt van de feitelijke hulpvraag. Wie is er eigenlijk gebaat bij deze zorgdictatuur? De ouders?.. De kinderen?.. De hulpverlening als geheel, die in toenemende mate verplicht betrokken wordt bij de opvoedingssamenzwering? Nee, het is vooral Jeugdzorg die baat heeft bij meer Jeugdzorg (straks vermomd als CJG).



En om het zichzelf makkelijker te maken klanten te werven, heeft Jeugdzorg de bestuursmarionetten zover gekregen om de CJG’s direct aan scholen te koppelen. Zo kunnen onderwijzers beter worden aangestuurd bij het ronselen van kinderen en diezelfde onderwijzers groeien enorm in status, met het CJG en de voorpost Jeugdzorg achter zich! Zo helpen de ‘professionals’ elkaar, over de ruggen van ouders (en hun kinderen) die de integriteit van hun ouderschap steeds verder zien afkalven. En dat terwijl een AMK / Jeugdzorgvrije samenleving een reële mogelijkheid is. Maar daarover meer in een volgend artikel, waarin we de visie van ouderondersteuner Drs. N.J.M.Mul verder uiteen gaan zetten.

Sven Snijer

            Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html

4 opmerkingen:

  1. Valt wederom toch helemaal niets aan toe te voegen...???

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, beste mensen, ik heb hier ook weer een klein commentaar bij! Ik zal het positief houden en met het goede beginnen:
    Met het grootste gedeelte, punt 1 t/m 7 kan ik het eens zijn.

    Ik zou 6 op plaats 2 zetten, omdat het consultatiebureau meestal al vrij snel na geboorte komt. Verder zou ik achter de huisarts een extra puntje willen zetten als: "bij ernstige kind-gerelateerde problemen kan direct een orthopedagoog dan wel kinderpsycholoog geraadpleegd worden die direct, na goed onderzoek, de juiste behandeling instelt.

    Punt 8 zou ik willen vervangen door de raad voor de kinderbescherming en wel om de volgende reden: dé echte bescherming van kinderen die mishandeld worden is taak van een echte professionele overheidsorganisatie en is niet iets dat men kan over laten aan in feite particuliere commerciële stichtingen, die méér kinderen onder hun macht willen hebben.
    Bovendien herinner ik mij een brief gedateerd 21-06-1996 waarin de directie van de RvdK mij mededeelde: 'De raad gaat werken aan professionalisering van zijn organisatie'...op mijn antwoordbrief waarin ik vroeg of dit wil zeggen dat de Raad in de ca. 40 jaar van zijn bestaan alleen amateuristisch had aangerommeld over de hoofden van kinderen, kreeg ik nimmer antwoord....Nu heeft BJZ het over de 'professionalisering'... maar zij moeten nog geheel beginnen en hebben in hun 10 jarige bestaan, wel bewezen zwaar te falen op alle fronten...

    Ook is het naar mijn mening zéér kwalijk dat nu al bekokstoofd schijnt te zijn dat een gedeelte van BJZ-medewerkers naar de CJG gaat om kinderen Uit huis te plaatsen en het andere gedeelte naar de AMK's, om méér meldingen 'kindermishandeling' te verkrijgen en te verwerken. De AMK's krijgen subsidie naar gelang de hoeveelheid verwerkte meldingen... Daarom gaan ze 'voorlichting' geven aan scholen en artsen om 'signalen kindermishandeling' te herkennen. Zo wordt al bijna automatisch een melding AMK gedaan bij het bezoek aan de Spoed Eisende Hulp van een ziekenhuis...
    De hetze heeft iets weg van de 'incest-herkenning van ca. 1986-1989... het enige resultaten waren de 'Bolderkar affaire' en 'de affaire Lancee'... en vooral niet te vergeten de 'zaak oude Pekela' waar een heel dorp op zijn kop werd gezet... het enige echte feit, was een kind van 3 dat bij een ander kind een takje in de anus gestoken had....

    Over de interesse van wethouders-jeugdzaken: ik schreef een brief (die elders op deze blog staat) aan alle wethouders en stuurde die naar alle wethouders Jz in de Limburgse gemeenten: NIEMAND was geïnteresseerd. Ik kreeg twee 'automatische antwoorden' en verder NIETS... BJZ schijnt het voortouw te nemen om zijn ouder-vernederende en kindbeschadigende praktijken voort te zetten..
    Ik vrees het ergste....Ik wil hier een politieke oproep doen: OUDERS praat eens met uw gemeente en vraag bijvoorbeeld of straks de belastingen verhoogd moeten worden om een hoger aantal UHP’s te bereiken en de salarisbonus van de baas van de 'jeugdbeschermers'...

    Een andere: 'Hoeveel kinderen per jaar UHP is de productieafspraak met CJG in onze gemeente?' Ik ben benieuwd naar de antwoorden... (het moeten er wel samen méér dan 12000 in heel Nederland zijn hoor...!)

    Nico Mul

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben via schoolmaatschappelijk werk geconfronteerd met een onkundig en beschuldigend trutje dat alleen maar polariserend bezig was.

    Na een klacht is die er uit getrapt, wegens 'te agressief'.

    Achteraf bleek dat madammeke bij jeugdzorg stage had gelopen ..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Toch heeft het iets van: als er wat is, ligt het aan de ouders, en dan is daar ambulant niets meer aan te doen.

    En krijgen ouders "alle" hulp en kennis van naasten??? - Of zouden ouders ook eens (tijdig) pedagogische boeken kunnen lezen, naast 'De Jungle van de Jeugdzorg' op o.a. http://www.swpbook.com/index.php?action=view&book=1263&reeks=5 / www.stichtingKOG.info.

    En zouden jeugdwerkers wat meer hun pedagogie moeten ophalen en uitleggen in plaats van met schadelijke beweringen werken?!
    Een uithuisgeplaatst-zijn is schadelijk voor het kind. Het moet afgewogen worden; diagnostisch!

    Punt 8 ('kindermishandeling bij alle OTS-sen'), is onzin en onwetenschappelijk!
    Het is een algemeen en heersend cliché! Vals!
    Net zo vals als het cliché uit BW1:254, lid 1, gebruiken zonder bewijs of motivatie dat op diagnostiek is berust. Dat de reden is tot veel onjuiste Ondertoezichtstellingen.
    O, politici, verzwak dit wetsartikel nu eens toch niet, waar u al in de Tweede Kamer mee ingestemd heet: http://www.peterprinsen.nl/HERZIENINGOTS.OPENBRIEFEERSTEKAMER.htm ;
    ouders kom tot actie!

    BJZ kan veelal een ernstige bedreiging zijn voor het kind, groter dan wat BJZ beweert aan 'bedreiging'.

    BeantwoordenVerwijderen