maandag 11 februari 2013

Complottheorie?



Bij grote misstanden is er altijd het gevaar van een complottheorie. Niemand wil persoonlijk verantwoordelijk worden gehouden voor de weeffouten in een groot en machtig systeem, waardoor ernstig onrecht kan ontstaan. De terugtrekkende beweging van de verantwoordelijke mensen komt op de slachtoffers ervan samenzweerderig over. Wat het in de praktijk vaak is: onkunde, niet bekend zijn met de aard of ernst van de problematiek en dan maar doorschuiven naar een ander loket, in de hoop dat ze er daar wat mee kunnen. Het probleem dat ontstaat, kan vaak niet aan één persoon worden toegeschreven, omdat meerdere instanties en personen er een (klein) aandeel in hebben en de oplossing kan daarom ook niet komen van één persoon. Het wordt een optelsom van vergissingen, slechte communicatie, machtstrijd, verdoezelen van fouten en ten slotte een zo complexe zaak, dat iedereen zijn handen ervan aftrekt. 

Het gevaar van het zorgsysteem dat rondom kinderen gecreëerd wordt, is dat er wel van alle kanten zorgen worden aangevoerd door de professionals, die gezamenlijk een beeld geven van het gezin, maar het is voor ouders wanneer dat beeld niet klopt, omdat de eerste aanname onjuist was en de tunnelvisie verder het werk heeft gedaan, onmogelijk om dat ontstane beeld weer af te breken en terug te koppelen naar al die afzonderlijke melders/hulpverleners die ‘zwaan-kleef-aan’ met elkaar hebben gespeeld. Dan ben je als ouders opeens bezig met vier verschillende klachtenprocedures, tegen verschillende instanties en ondertussen komen de gedwongen maatregelen richting je kinderen al op gang. Het AMK of de Raad wachten de uitkomst van een maandenlange klachtenprocedure niet af. 

Zeker in gevallen waar het kind dan al in paniek uit huis is geplaatst, hebben ouders een probleem. Terugkeer van je kind is ook bij een onterechte uithuisplaatsing bepaald geen vanzelfsprekendheid. Jeugdbeschermers hebben de mogelijkheid om over te schakelen op ‘andere zorgen’, wat in de praktijk meestal wil zeggen dat ze een kind na maanden van huis te zijn geweest, een hechtingsstoornis kunnen toeschrijven (die het daarvoor misschien niet had) waardoor langer verblijf in een instelling gerechtvaardigd lijkt.
Door een minimale omgangsregeling raken vooral jonge kinderen snel onthecht van hun biologische ouders en schijnbaar gehecht aan pleegouders. Dan wordt het leven van de biologische ouders echt een drama. Dan moeten ze bewijzen dat ze geen gevaar zijn voor het kind, op basis van een bezoekregeling van bijvoorbeeld 1 uur in de twee weken, of in de maand! Ondertussen raakt het kind lekker ingeburgerd in het pleeggezin/ gewend aan de instelling en tekenen van ‘onrust’ na ieder bezoek van de biologische ouders (kind wil terug naar huis?) zijn een aanwijzing voor BJz of WSJ dat ouders nog steeds een bedreiging vormen. En wie kan ze tegenspreken? 

Klachten van ouders bij dit soort zaken, dringen werkelijk niet door tot de landelijke politiek en dat komt voornamelijk omdat het verschil niet wordt gemaakt tussen ‘professionaliteit’ als beroepsuitoefening en professionaliteit als handelingsbekwaamheid. Het klinkt geruststellend als een politicus zegt dat de zorg voor kinderen aan de professionals wordt toevertrouwd, maar het wil niet zeggen dat de resultaten van het handelen van die professionals in alle gevallen reden tot tevredenheid schenkt.

Er is niet één politicus te vinden, die antwoord kan geven op de vraag hoe het toch mogelijk is dat wanneer door BJz/RvdK de stap naar de rechter wordt gezet, het oordeel van een (maximaal) HBO-geschoolde gezinsvoogd het zwaarstwegend en doorslaggevend is, bij het tot stand komen van de rechterlijke beslissing, terwijl integraal diagnostisch onderzoek door een universitair geschoolde gedragswetenschapper nooit heeft plaatsgevonden. En waarom de overheid dit zelf heeft mogelijk gemaakt door art. 35 UvB.WJz, (verplicht onderzoek door gedragswetenschapper) alternatief te stellen, zodat de ‘diagnostische signalen’ door de gezinsvoogd opgevangen tot een pseudo-diagnose kunnen leiden, die aan de rechter wordt voorgelegd. Overigens niet alleen ten aanzien van het kind, maar ook wat betreft de mening van de gezinsvoogd over de ouders.  

Dan krijg je als burger toch ook een gevoel van samenzwering? Niet als een actief bekokstoofd plan met de specifieke doelstelling om schade toe te brengen aan gezinnen, (want het zal allemaal uit goede bedoelingen voortkomen) maar helaas wel vaak met schadelijke gevolgen voor ouders en kinderen en een collectieve onwil om de verantwoordelijkheid daarvoor te willen nemen, bij de mensen die dit soort beleid maken of ondersteunen.

Sven Snijer

                  Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html

10 opmerkingen:

  1. Voorheen stelde dat onderzoek door een gedragswetenschapper ook niet veel voor. Een academisch afgestuurde gedragswetenschapper van de RvdK had een mening over mijn dochter, zonder mijn dochter ooit gezien te hebben, laat staan gesproken te hebben. Hij ging volledig af op de onzin die door de raadsonderzoeker was aangedragen. En dat noemt men dan professioneel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aan het oorspronkelijke artikel 35 UvbWjz had (zoals ook van diverse wetenschappelijkem kanten is voorgesteld aan de regering)
      enkele woorden moeten worden toegevoegd:
      De gedragswetenschapper, die onder diens beroepscode de clïent onderzoekt, ......... enz.
      Wat ontbrak: niet op gegevens van de ondeskundige zou een gedragswetenschapper moeten wegen,
      doch: onder diens beroepsethiek, waardoor tuchtrecht beter mogelijk was: het diagnostisch bezien van het door BJZ gestelde. Onderzoeken en afwegen, dus niet amateuristisch, zonder echte beroepsethiek, zonder beëdiging bij cases voor de rechter, zonder tuchtrecht op hoog niveau (niet het pseudotuchtrecht van de vage jeugdzorgwerkerscode).

      Het zouden maar een paar woorden meer moeten zijn, beroepende op de diagnostencode, de beroepscode van BIG, NVO of NIP met de in artikel 1 gestelde specialisaties.
      Daarvoor in de plaats heeft de lobby van BJZ gesteld dat het werkzamer en makkelijker zou zijn voor de amateuristische gezinsvoogd/jeugdzorgwerker als er geen deskunidige meekeek naar artikel 35.

      Verwijderen
  2. Bij mij heeft een raadsónderzoeker' hele verhalen van het AMK overgenomen, voor het gebruik daarvan was echter door de informant van het AMK (!) geen toestemming gegeven.

    In het raadsrapport was e.e.a. opgenomen met vermelding van (NB) een akkoordverklaring van de informant, terwijl de informant mij vertelde dat zij met de raad nooit contact heeft gehad, en geen akkordverklaring heeft afgegeven. Niet aan het AMK, en al helemaal niet aan de raad.

    Reden? Het AMK had een verslag gemaakt dat niet correct weergaf wat de informant aan het AMK had laten weten.

    Pure verslagleggingsfraude dus, en de rechter? Die slikte alles voor zoete koek, dus hoe moet je die nog serieus nemen?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het gevaar van scholen die braaf doen wat jz wil .. :

    105535 - Klacht over doubleren, over informatieverstrekking aan Raad voor de Kinderbescherming en het (niet) beantwoorden van brieven; PO

    Een vader klaagt erover dat de school heeft besloten zijn zoon te laten doubleren. In het kader van de discussie over het doubleren heeft de intern begeleider voor advies contact opgenomen met de Raad voor de Kinderbescherming. De school heeft de door klager verzochte informatie niet volledig verstrekt. Alles overziend is de Commissie van oordeel dat de school een zorgvuldige afweging heeft gemaakt ten aanzien van het laten doubleren en dat er geen aanleiding is te veronderstellen dat de school niet heeft gehandeld in het belang van de zoon van klager. Het ontbreken van een protocol inzake doubleren is daarnaast niet klachtwaardig. De klacht is op dit punt ongegrond. De school heeft wel steken laten vallen bij het informeren van klager over een eventuele doublure. De school wist dat de (gescheiden) ouders niet optimaal met elkaar communiceerden. Zij had dan ook niet het initiatief voor het informeren van klager bij de moeder van de leerling moeten laten. De school heeft hierin een eigen verantwoordelijkheid. Op dit punt is de klacht gegrond.

    De Commissie kan begrijpen dat de school advies wilde over hoe te handelen. Echter, de Raad voor de Kinderbescherming is geen instantie die advies geeft in dergelijke kwesties. Door de Raad te melden dat vader niet wilde meewerken aan het doubleren en dreigde met juridische procedures, heeft de school zich gewend tot een verkeerde instantie en daar nodeloos een bepaald beeld van klager aan de raadsonderzoeker overgebracht. Een beeld waarvan gebleken is dat de raadsonderzoeker het in haar rapport heeft vermeld. Hiermee is de informatie van de school een eigen leven gaan leiden. De klacht is op dit onderdeel gegrond.

    Dat een klachtenprocedure is gestart, betekent echter niet dat de communicatie tussen de school en de klager(s) stopt en dat op vragen van een ouder niet meer hoeft te worden ingegaan. Daarnaast had het verstrekken van het leerlingdossier van klagers dochter wellicht de-escalerend gewerkt. Dit klachtonderdeel is gegrond.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Pedagogiek 26e jaargang • 1 • 2006 • 3-10

    Prof. dr. J.M.A.M. Janssens

    Rond de tien tot vijftien procent komt in het jeugdzorgcircuit terecht en dat circuit heeft momenteel niet de naam adequaat met de problemen
    van die jongeren om te gaan. Of moeten we misschien spreken van inadequaat omgaan met de ouders die deze jongeren moeten opvoeden? Die link wordt nogal eens gelegd.

    Gedragsproblemen van kinderen worden vaak gerelateerd aan inadequaat opvoedingsgedrag en vanuit die aanname wordt dan geredeneerd dat we de hulpverlening primair op ouders moeten richten.

    Kinderen worden blijkbaar slecht doordat ze slechte ouders hebben. Maar is dat zo?

    Er is een relatie tussen gedragsproblemen en inadequaat opvoedingsgedrag, maar die relatie is niet sterk. Een relatie tussen twee verschijnselen zegt bovendien niets over een causale invloed. Toch is menigeen geneigd relaties tussen opvoedingsgedrag en gedragsproblemen eenzijdig te interpreteren, in die zin, dat de oorzaak van die problemen bij de ouders gezocht moet worden. De samenhang alleen op deze wijze interpreteren, leidt ertoe dat men de ouders als enige oorzaak ziet voor de ontsporingen van hun kinderen. .. "

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aavulling:

      ...en omdat de ouders zo slecht opvoeden plaatsen wij uw kinderen uit huis naar instellingen waar gewoon ondeskundigen met uw kind rondsollen en aanmodderen en daarna naar pleeggezinnen zonder enige enig opleidingsvereiste, waar bijvoorbeeld geen emoties getoond mogen worden op straffe van sancties en kinderen sociaal geïsoleerd worden, contacten met vriendjes en familie worden verboden of geminimaliseerd en dat is dan wél goed voor uw kind... alle 'pleegZORG' is immers perfect....vooral in gezinshuizen met 8-12 kinderen.... daar krijgen kinderen immers 'voldoende persoonlijke aandacht en zorg'...

      Denkt u dat mijn beeld niet overeenkomt met de werkelijkheid? Dat is dan jammer, mijn beeld is eerder realiteit dan de realiteit van BJZ dat min of meer alle liefhebbende ouders slecht, incapabel en slechte opvoeders zijn....!

      Nico Mul (18 jaar ouder-ondersteuner in Jz-Kb zaken)
      ..

      Verwijderen
    2. Ik kan u bij deze garanderen dat Nico Mul hier het juiste beeld heeft neergezet over de werkelijkheid van het reilen en zeilen binnen BJZ omdat zij ook zo met mijn kinderen omgegaan zijn; ondeskundig, rondsollen, geen emoties mogen tonen uit angst voor een sanctie, sociaal geisoleerd door toedoen van BJZ, gebrainwasht en ga zo maar door! Het woord hartverscheurend raakt bij lange niet de daadwerkelijke emoties van ouder en kind in deze situatie!

      Yvonne Bomhof.

      Verwijderen
  5. Gedragsproblemen kunnen enkel en alleen ontstaan door hersenstoornissen, dat kan alleen onderzocht worden door een medicus in het ziekenhuis. En laat nu juist zijn dat deze medici, Neurologen, niet al te positief bekend staan.

    Afwijkend gedrag bij gezonde kinderen wordt als belemmering in hun ontwikkeling gezien door kinder-rechters, onderwijs en alles wat er niet thuishoort. BJZ en vriendjes, om deze kinderen en hun ouders te vernederen en respectloos te behandelen. Het is normaal dat (gezonde)kinderen bepaalde kenmerkende gedrag vertonen tijdens allerlei handelingen. Wij volwassen hebben ook onze afwijkende gedragingen. Over gedragsproblematieken gesproken ..Balkenende ooit zien carnaval vieren, Rutte ooit zien feesten, Opstelten zien stampen ...?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat gedragsproblemen alleen ontstaan door hersenstoornissen is niet geheel juist: neemt u alleen maar 'ADHD' als voorbeeld; een 'gedragsstoornis' met zoveel kenmerken, waar juist de hersenspecialisten nog nimmer iets van gevonden of aangetoond hebben. De 'diagnose' is een afvinklijstje van allerlei zaken die iedereen wel min of meer heeft als 'soms uitgelaten druk' en 'heeft de neiging zich af te zonderen' enz enz. Vroeger heette 'ADHD' 'MBD' (Minimal Brain Disfunction) een ziekte die sinds dit in 1990 ADHDgeworden is niet meer voorkomt....
      Gedragsstoornissen worden in de regel ook geconstateerd door psychologen, psychiaters en ortho-pedagogen-generalisten.
      Niet iedere neuroloog is even goed: nu er een paar in het nieuws zijn die mogelijk (ernstig) fout zijn bezig geweest wil dat niet zeggen dat de hele sector door en door verrot is. Dat laatste zou ik eerder zeggen van de jeugdzorg-industrie die met niet bestaande diagnosen, diagnosen zonder onderzoek en op valse 'signalen' kinderen voor het leven beschadigt door veelal de ouders te ontnemen en mee rond te sollen, alleen en uitsluitend om het eigen financiële gewin van de Jz-industrie..

      Nico Mul

      Verwijderen
  6. Kinderen, welke de binnen komende informatie anders verwerken, hebben in grote 'lijnen' te maken met een hersenstoornis/gedragsstoornis zoals b.v. Autisme, PDD-NOS, ADHD etc.

    Dat BJZ hier graag en gretig misbruik van maakt is een feit.

    Wat hier echter niet vermeld wordt is dat BJZ ook ontzettend goed is in het laten VERDWIJNEN van deze stoornissen welke notabene door een erkende en daartoe bevoegde psychiater gediagnosticeerd zijn en mede vastgelegd zijn binnen de DSM-IV criteria.

    Deze kinderen, welke extra kwetsbaar zijn binnen het sociaal-emotionele vlak, worden vervolgens gebrainwasht naar wens van de toekomstige Pleegouders.

    Dat hier sprake is van zware kindermishandeling spreekt voor zich.
    En hiervoor krijgt BJZ ook nog eens flink betaald!

    Het gaat hier niet om de 'WIL' van deze kinderen maar om de 'WIL' van de belanghebbenden.

    Ook u kunt van de 1 op andere dag van een veilig en warm gezin door BJZ gebombardeerd worden tot een Multiproblem gezin en verstrikt geraken in hun 'web', realiseer u dat goed!

    Welopgevoedde kinderen zijn voor BJZ aantrekkelijker dan de echte probleemkinderen.

    Ik denk dat ik u niet uit hoef te leggen waarom dat zo is!


    BeantwoordenVerwijderen