woensdag 29 augustus 2012

Kindermishandeling, een superepidemie?

Actualiteit >>
Kindermishandeling , een superepidemie? Kom nou toch!


Geachte Kinderombudsman, Marc Dullaert,

In het programma Spraakmakende Zaken van de IKON, donderdagavond 19 juli 2012, noemde u kindermishandeling een ‘superepidemie’. Op 20 november 2011 (radio programma De zondag van Van Willigenburg) vergelijkt u kindermishandeling met een griepepidemie, om van hieruit te kunnen concluderen dat er sprake is van een superepidemie.

Uitbreiding van criteria


Mijn vraag: waarom meent u recentelijk dat er sprake is van een toename van kindermishandeling?
De intrede van de psychologie is een groot goed. Tegelijkertijd zijn hiermee de inzichten betreffende kindermishandeling verbreed. De toename van kindermishandeling is grotendeels te wijden aan de uitbreiding van de criteria. De verruiming is vastgelegd in de Wet op de jeugdzorg. In de huidige tijd verstaat men onder het begrip ‘kindermishandeling’ zowel kinderverwaarlozing als kindermishandeling. Het Rapport Kindermishandeling 2010, uitgebracht 2011, bevat een uitgebreide bijlage waarin de vele criteria zijn te lezen.
Het woord epidemie is ruim op te vatten. Onder een epidemie kan men verstaan een situatie waarin een ongunstig verschijnsel/ziekte/aandoening in een grotere frequentie dan normaal voorkomt, gedurende een beperkte periode bij een groot aantal mensen binnen hetzelfde geografisch gebied. Het is een plotselinge optredende ziekte die velen gelijktijdig aantast en zich snel verspreidt/uitbreidt en die ook weer overgaat. De ziekte kan besmettelijk zijn.
Kindermishandeling is van alle tijden. Het is geenszins te vergelijken met een epidemie of te bezien als een superepidemie. Er is heden ten dage geen sprake van een plotseling onverwacht opkomend en toenemend verschijnsel. In vergelijking met het onderzoek van 2005 is er een lichte stijging waarneembaar op grond van het statische onderzoek. U maakt een onjuiste vergelijking en werkt mee aan een vorm van indoctrinatie waarin geesten lijken te moeten worden rijp gemaakt voor meer overheidsbemoeienis. Het mogelijk gevolg van meer leed voor kinderen en ouders neemt u schijnbaar op de koop toe.

Afname


Er is door de tijd heen geen toename van kindermishandeling maar eerder een afname. In de laatste gegevens gaat men er van uit dat 70% van de ooit mishandelde kinderen, de eigen kinderen later niet mishandelt. Dit is een enorm positief bericht en pleit tegen uw visie van een superepidemie.
Het gebruik van de door u gehanteerde term ‘superepidemie’ is onterecht en bevestigt een negatieve insteek. Het lijkt erop dat met het promoten van de angstcultuur, de tijdsgeest wordt beïnvloed waardoor men eenvoudiger ouders aan de kant kan schuiven. De term ‘superepidemie’ staat bol van overdrijving. De cijfers laten zien dat er kindermishandeling plaats vindt in Nederland, maar niet in die getale dat er sprake is van een nieuwe trant. Het wordt hoogtijd voor enige nuchterheid. Dit onderwerp moet in alle rust en gedegen worden aangepakt.

Dubbele boodschap

Daarbij opgemerkt: indien de huidige verruimde kindermishandeling criteria worden toegepast op vroegere tijden, dan zou er tegenwoordig duidelijk sprake zijn van een afname van kindermishandeling. Immers, de generatie van ‘voor de uitvinding van de pil’ bestond uit grote gezinnen. Binnen de huidige criteria zouden er vele van deze gezinnen onder kindermishandeling vallen. Het is de vraag of verzorgend ouders van één oudergezinnen er toe aangezet mogen worden te gaan werken. Het risico op kindermishandeling neemt enorm toe voor één oudergezinnen, aldus verklaringen in Spraakmakende Zaken. De overheid zendt dubbele boodschappen uit: werken en zorgen moet, ontstane stress is niet legaal.

Zware en lichte vormen

U erkent dat er lichte en zware vormen van mishandeling zijn.
De grootste groep van mishandelde kinderen (2,3% van het totaal aantal Nederlandse kinderen) valt onder de categorie ‘verwaarloosde’ kinderen (60% van het totaal aantal ‘mishandelde’ kinderen), waaronder de lichte vorm van pedagogische verwaarlozing. Onder pedagogische verwaarlozing verstaat men dat ‘ouders geen grenzen stellen, onverschillig staan tegenover school en er niet voor zorgen dat hun kinderen dagelijks naar school gaan’. Daarbij opgemerkt: in Nederland hebben meer dan 16.000 kinderen (0,4% van het totaal aantal Nederlandse kinderen) vanwege het ontbreken van passend onderwijs geen toegang tot school/onderwijs, ondanks de leerplicht. Het is de vraag in hoeverre deze laatste problematiek in de gemeten gegevens voor kindermishandeling is meegenomen. Het is vervolgens de vraag in hoeverre de overheid tekort schiet.

Volgens bovenstaande gegevens wordt 98,7 % van de Nederlandse kinderen niet zwaar ‘mishandeld’. De kleinere groep zwaardere mishandelde kinderen betreft 1,3% van het totaal aantal Nederlandse kinderen (40% van het totaal aantal Nederlandse mishandelde kinderen).

'In het belang van het kind' 

Bezien vanuit de geschiedenis zijn de Nederlandse en Europese wetten in betrekkelijk korte tijd als uitgangspunt en strenge leidraad voor het tegengaan van kindermishandeling genomen. Kinderbeschermingswetten dienen de humaniteit. Daarvoor zijn zij ooit bedoeld. Recentelijk lijkt men de humaniteit uit het oog te hebben verloren of enkel te worden geïnterpreteerd vanuit het uitgangspunt ‘in het belang van het kind’.

Het verheerlijken van dit belang heeft geleid tot een eenzijdige visie op het gezin en op ouderschap, waardoor een aantal kinderen hun ‘thuis’ is kwijtgeraakt. Er heerst een angstcultuur bij mensen van wie men verwacht dat zij ‘kindvriendelijk’ zijn. Heden ten dage kan deze kindvriendelijkheid daaruit bestaan dat men kinderen onverwacht uit hun vertrouwde omgeving haalt (UHP). Het gezin in verwarring en machteloosheid achterlatend. Kinderen, ook getuige uw ervaringen in 2011 (Jaarverslag pg 16 en 17), vragen zich af waarom zij bij hun ouders zijn weggehaald.

Media

Tegenwoordig worden via de media indoctrinerende visies verspreid die nauwelijks weersproken worden. Velen voelen zich geroepen middels de media de gangbare visie met betrekking tot kindermishandeling te volgen en te ondersteunen (zie twitter). Er lijkt sprake te zijn van een zekere hysterie: het opkloppen van de problematiek. Het verheerlijken van ‘het kwetsbare kind’ leidt tot een idealisme waar nuchterheid en relativeringenvermogen op stuk botsten.

Overdrijving en stemmingmakerij

Steeds weer vraag ik mij af: welke nut heeft deze overdrijving? Wie is er bij gebaat? De gestreste angstcultuur leidt niet tot enige positieve benadering en ontspanning waardoor men in alle rust het onderwerp kindermishandeling kan benaderen. De kinderen zijn zeker niet gebaat bij deze bang- en stemmingmakerij. Zij zijn de kinderen van de rekening. In hun belang dient u ook af te zien van idee van ‘superepidemie’. Kinderen zijn daar niet mee geholpen.

De samenleving wenst dat de Gevestigde Orde ingrijpt. Preventie is heden ten dage het nieuwe toverwoord voor jeugdproblematiek. Hèt nieuwe criterium om zich op grote schaal te gaan bemoeien met de opvoeding. Van bovenaf weet men hoe het perfect en verantwoorde opvoeden moet, grijpt vervolgens in en is daarna doorgaans stil. De grondrechten van veronderstelde mishandelende ouders dienen direct tot het minimum te worden beperkt. Ouders worden zo vervolgd en rechteloos gemaakt.

De nieuwe inquisitie

Het AMK en de Raad voor de Kinderbescherming mogen optreden als een nieuw soort inquisitie: hun goede en redder taak bestaat daaruit dat zij de samenleving ‘beter’ maken en beschermen tegen ouders. Dat er een flinterdunne lijn loopt tussen idealisme en sadisme ziet men doorgaans niet of neemt men op de koop toe. Welk schrijnend leed men ouders en kinderen aandoet, weigert men te zien.
Preventie gezien als toenemende staatsbemoeienis schendt niet alleen de grondrechten van ouders maar kan ook leiden tot een averechts effect: het vertrouwen in de overheid neemt af.
Indien in ons systeem rechters dienen te worden overtuigd om kinderen onder curatele te stellen, is het een kleine moeite om zaken op te kloppen, te verdraaien of zaken te verzinnen aangaande veronderstelde kindermishandeling. Zo verkrijgt men het gewenste effect. De verruiming van de criteria kindermishandeling maken ouders tot een makkelijk slachtoffer. Is eenmaal de rechter overtuigd dan neemt een ieder klakkeloos aan dat de werkelijkheid is zoals deze door jeugdbeschermers wordt voorgesteld.

Gevangen in het systeem

Na de bevestiging door de rechter lijkt er geen weg meer terug en is men gevangen in het systeem, de beruchte keten jeugdzorg. Cijfers rondom kindermishandeling en OTS/UHP worden op deze wijze kunstmatig omhoog gebracht. In uw jaarverslag geeft u er notie van dat u zich niet mag bemoeien met de uitspraak van de rechter. Kinderen en gezinnen zijn de dupe van deze werkwijze.

Meldingsdwang en angstcultuur

Professionals worden opgeroepen vooral te melden. Burgers worden genadeloos onderworpen aan tv spotjes over kindermishandeling. De incidenten zijn veelvuldig in het nieuws. Zo wordt de angstcultuur over de samenleving verspreid middels een stroom aan onvolledige informatie.

Men meldt niet dat de kindermishandeling is toegenomen vanwege de uitbreiding van de criteria. Geen ouder ontkomt vrijwel meer aan pedagogische mishandeling, gezien door de bril van tot perfectie neigende psychologische uitgangspunten. Men verleent zichzelf, vanuit de breed uitgemeten criteria, de toegang tot gezinnen zonder dat ouders hierom hebben gevraagd. Bij vermoedens van geweld tegen kinderen worden de autonomie van ouders en de terughoudendheid van de overheid bij opvoeding terzijde geschoven. De visie van ouders doet er niet meer toe, met alle gevolgen van dien.

Onjuiste kennis

Jeugdbeschermers die weinig van de betreffende kinderen weten, zijn in staat grote fouten te maken op grond van onjuiste kennis. Het risico op kindermishandeling treedt opnieuw op: nu van de zijde van de overheid. Echter, dit mag niet worden gezien.

Wordt het niet hoog tijd om de negatieve beelden en negatieve wijze van kijken achter ons te laten en ons te focussen op de toekomst? Een meer optimistisch mens- en ouderbeeld kan het huidige vastgeroeste jeugdbeleid hervormen. Er is een nieuw elan nodig om zaken ten goede te keren en grondig te veranderen. Ideeën over een superepidemie passen daarin niet. U heeft als Kinderombudsman een voorlichtende en verantwoordelijke taak.

Jeugdzorgketen afschaffen

Het idee in Spraakmakende Zaken om meerdere multidisciplinaire centra op te richten waarin gericht therapie kan worden gegeven, schept ruimte. Wie weet kan de jeugdzorgketen worden afgeschaft en kan weer worden teruggegaan naar waar het werkelijk om draait: hoe helpen wij kinderen indien zij worden mishandeld en hoe helpen wij hun ouders.

Tevens: hoe laten wij ouders met rust indien er geen sprake van kindermishandeling blijkt te zijn en schenken wij hen hun kinderen zo spoedig mogelijk weer terug.

Vervalsing van de werkelijkheid

Hoe dringen wij de overdreven meldcultuur/angstcultuur terug en behouden wij als samenleving enige nuchterheid. Kindermishandeling mag niet. Dat staat buiten kijf. Wat ook buiten kijf staat: een vervalsing van de werkelijkheid. Een realistische weergave van de werkelijkheid behoort een voorwaarde te zijn om een ieder recht te doen. Dit is in het belang van het kind en zijn ouders.

Hoe kunnen wij als samenleving humanitair bezig zijn? Door opnieuw naar ouders en kinderen te durven luisteren en hen serieus te nemen en vervolgens samen te werken. Door ouders hun grondrecht van de autonome opvoeding te laten behouden of terug te geven in plaats van hen naar de rechter te sturen voor de zekerheid of drang achter de hand te houden.

Cultuuromslag

Een cultuuromslag waarin men humaniteit, medemenselijkheid proeft en niet de klikcultuur promoot, is mogelijk. De tijd van de zondebok en de machtsmonopolies van instanties, kunnen wij dan eindelijk verantwoord achter ons laten en terugverwijzen naar de Middeleeuwen. Misschien kunt u de term superepidemie mee terugsturen naar de tijden van vòòr de Verlichting.

Ouders uitdagen, prikkelen en nieuwsgierig maken naar ‘gezond’ opvoeden is van grote waarde.
Teruggaan naar de wortels is teruggaan naar de humaniteit.
Wat in de vergetelheid is geraakt en lijkt te zijn uitgewist mag vanuit de nederige oorsprong weer worden teruggehaald en worden omgevormd. Op de breuklijn van de steeds weerkerende machtsstrijd die eeuw op eeuw geleverd wordt tussen mensen en instanties, kunnen wij de geschiedenis veranderen: ten goede.

Hoogachtend en met vriendelijke groet,
….
ouder

Bijlage:

In het rapport Kindermishandeling 2010, uitgebracht augustus 2011, wordt gemeld dat er naar schatting 118.836 kinderen worden mishandeld (0 t/m 17 jaar). Dit is 3,3% tot 3,4% van het totaal aantal kinderen in Nederland (3.514.478 kinderen in 2010).

In Nederland vallen de meeste kinderen die worden mishandeld onder de lichtere vorm van kindermishandeling namelijk de kinderverwaarlozing. Onder deze categorie vallen de lichte vormen als pedagogische verwaarlozing, opvoedproblemen. Op de site van het NJI staan gegevens, cijfers en een tabel.
Van de 3.514.478 Nederlandse kinderen wordt er
± 1,5% van hen emotioneel verwaarloosd (± 42.480 kinderen; 36% van de mishandelde kinderen)
± 0,8% van hen fysiek verwaarloosd (± 28.320 kinderen; 24% van de mishandelde kinderen)

Bij elkaar opgeteld betekent dit dat 2,3% van de Nederlandse kinderen (60% van het aantal mishandelde kinderen) wordt verwaarloosd.

Van de 3.514.478 Nederlandse kinderen wordt er
± 0,4% van hen emotioneel mishandeld (± 12.980 kinderen; 11% van de mishandelde kinderen)
± 0,6% van hen fysiek mishandeld (±21.240 kinderen; 18% van de mishandelde kinderen)
± 0,13% van hen seksueel misbruikt (± 4720 kinderen; 4% van de mishandelde kinderen)
± 0,2% van hen valt onder een ‘overige categorie’ (±8260 kinderen; 7% van de mishandelde kinderen)

Bij elkaar opgeteld betekent dit dat ± 1,3% van het totaal aantal Nederlandse kinderen (40% van de mishandelde kinderen) onder een zwaardere vorm van kindermishandeling valt.


1- http://www.ikonrtv.nl/uitzendingDyn.aspx?lIntType=12
2- http://media.leidenuniv.nl/legacy/rapportnpm-2010-screen.pdf
3- http://www.dekinderombudsman.nl/ul/cms/fckuploaded/documents/VoorveiligenveiligverderWEB.pdf
4- http://www.nji.nl/smartsite.dws?id=10618
5- http://www.rkk.nl/zondag-van-Van-Willigenburg/archief/2011/detail_objectID736370.html
6- http://twitter.com/#!/search?q=%23spraakmakendezaken
7- http://www.dekinderombudsman.nl/ul/cms/fck-uploaded/documents/0515-JAARVERSLAGKinderombudsman2011web.pdf
8- http://www.eenvandaag.nl/binnenland/40904/zeilen_voor_onderwijs

De Kinderombudsman heeft op 26 juli 2012 laten weten ernaar te streven binnen 4 weken een reactie te sturen.

=> Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html

19 opmerkingen:

  1. BJZ en CJG dienen werkgelegenheid te creëren, dus wordt het woord kindermishandeling misbruikt als argument voor meer geld voor 'jeugdzorg'.

    Er wordt in jeugdzorg met suggesties gewerkt om OTS of UHP te laten uitspreken, waar de rechter er in trapt omdat die geen psychiater is en niet naar het diagnostisch rapport (als dat er al zou zijn) kijkt.

    Het is bedenkelijk dat institutionele en justitiële kindermishandeling niet wordt gecontroleerd of erkend.

    Dat komt vaker voor dan mishandeling thuis of in omgeving (wat BJZ afschuift op de ouders, die geen 'bedreiger' hoeven te zijn voor een OTS/UHP!!!).
    Zie maar de bevindingen van de Commissie Samson: twee maal vaker misbruik onder toezichtssituaties!

    Melden bij de Inspectie kan enkel op den duur leiden tot inzicht in beleid. De Inspectie doet aan meta-analyse en niet aan case-details.
    Klagen helpt niet.
    En de rechter heeft wel heel goede en zichtbare argumenten nodig om tegen de mooipraat van BJZ te kunnen afwegen.
    Er is dus macht bij de jeugdzorg en rechtsongelijkheid voor het kind naar o.a. IVRK artikel 24 en EVRM 6 en 8. (www.wetten.nl)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja precies: 'een epidemie van kindermishandeling' door uitbreiding van de criteria...
    Ik vraag mezelf af hoe vaak ik uit huis geplaatst zou worden en wat voor een zwaar mishandeld kind ik zou zijn geweest...(60-ger jaren) Ik noem even op:
    - Met mijn broers en zus gingen we elkaar wel vaker te lijf, dan wel dat we elkaar in de haren zaten...
    - Ik heb vaker een tik van een onderwijzer gehad....
    - Vaak stonden we elkaar op luidruchtige toon de 'waarheid' te vertellen thuis....de buren zullen wel een en ander hebben kunnen volgen...
    - Ook thuis kreeg ik wel eens een paar tikken voor mijn billen van mijn ouders...

    Over deze zaken: soms had het misschien minder gekund, de tikken en straf had ik verdiend en ben ik volwassen van geworden!

    Terug kijkend kan ik zeggen dat ik geluk heb gehad: ik heb mijn ouders tot 2001 (overlijden vader) beiden gehad, ik heb nog contact met mijn hele familie en zou ze niet willen missen...

    Ben ik nu in een 'ontkenningsfase' of moet ik alsnog in therapie voor 'onderdrukte kindermishandeling' of moet ik me melden bij Bureau Volwassenenzorg' naar analogie van BJZ??

    Ik hoop dat er ook nog mensen wakker worden en eens eerst kijken hoe een normaal gezin, al dan niet gepaard gaande met licht geraakte karakters, functioneert, voordat men gaat spreken van 'mishandeling'!
    Vergelijk de hetze in 'incest-herkenning' (1987-1990 /komt incest nog voor??) en 'herkenning ADHD' (1994-1999).. Allemaal waren de campagnes gericht op werkgelegenheid voor de jeugdzorg-industrie.

    Vreemd is bij dat laatste dat seks-contact tussen kinderen, het 'vlinderen', (naakt) opsluiten in de isoleercel, publiekelijk vernederen en dergelijke praktijken die onder 'jeugdzorg' gebeuren niet gelden als 'mishandeling' maar 'goede jeugdzorg'!

    Drs.N.M.J.Mul

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We kunnen dus wel degelijk spreken van een epidemie!
    maar dan een epidemie van "Verstandsverbijstering"

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ho ho! Nu gaat er even analytisch iets fout.

    Er is inderdaad sprake van heel veel kindermishandeling in Nederland. De cijfers die daarvoor gebruikt worden zijn die van de Leidse onderzoeken daarnaar, de zogenaamde prevalentiestudies van de beroemde Leidse vakgroep onder meer van professor IJzendoorn en professor Alink.

    Het feit dat de jeugdzorg die cijfers regelmatig misbruikt om aan zoveel mogelijk klanten en geld te komen, is een ander verhaal. Ook daarvan is allang bekend dat jeugdzorg ondertussen zo slecht functioneert dat de kindermishandelingssituatie er maar niet op verbetert. Daar zijn zelfs jaarlijks rapporten over van de Verenigde Naties en Unicef.

    Maar dat er enorm veel kindermishandeling in Nederland is, is gewoon een feit. Elke week gaat er ook een kind dood in Nederland aan kindermishandeling.

    Kijk uit met feiten niet kennen of verkeerd interpreteren. Dat de jeugdzorg regelmatig aan de haal gaat met kindermishandeling en zogenaamde bestrijding van kindermishandeling - die vaak contraproductief lijkt te werken en zelf vaak mishandeling is - is een heel ander verhaal dan dat de kindermishandeling in Nederland zou worden overdreven.

    Dat is niet zo. En de kinderombudsman legde dat ook goed uit, toonde zich feitelijk zeer goed op de hoogte. Hij zei dat er een enorm kindermishandelingsprobleem is en dat zijn zorg er naar uit gaat wat de jeugdzorg daarmee doet. Dat zei hij zelfs herhaaldelijk.

    Niet te snel mensen met een andere mening neerzetten als dom zonder onderzoek te doen. Zo bereik je niets als ouders en critici in de jeugdzorg en word je niet serieus genomen.



    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er is inderdaad kindermishandeling in Nederland, maar het probleem is niet alleen dat de bestrijding ervan door Jeugdzorg vaak contraproductief is. Het is daarnaast zo dat de gesignaleerde kindermishandeling (en 'verwaarlozing' kan eveneens een vorm van mishandeling zijn, maar hoe uiteenlopend zijn de definities)door BJZ niet altijd wordt gekoppeld aan de gezinnen waar dit echt voorkomt. Veel goede en verantwoordelijke ouders krijgen de statistieken aangesmeerd, terwijl de gezinnen waar men zich wel zorgen over zou mogen maken onder toeziend oog van BJZ hun kroost geweld kunnen aandoen.

      Verwijderen
  5. En dan nog iets, ouders moeten ophouden mishandeling goed te praten zoals hierboven gebeurt.

    Verwaarlozing van kinderen is helemaal geen vorm van lichte mishandeling, maar volgens deskundigen de meeste schadelijke. Kinderen krijgen niet wat zij nodig hebben voor hun ontwikkeling. Daarnaast correleert verwaarlozing sterk met fysieke mishandeling, seksueel misbruik en knechting van kinderen.

    Dus beste ouders, bemoei je niet met onderwerpen waar je geen verstand van hebt of lees de literatuur op dit gebied. En dan nog eens iets, die verhalen over dat een 'pedagogische tik' niet schadelijk is, zijn ook onzin. Slaan is wel schadelijk en ook gewoon bij wet verboden. Je slaat je vrouw toch ook niet? Bovendien zorgt de ontkenning van dat slaan erg is (en kinderen daar wel degelijk altijd onder lijden) nou juist ervoor dat kindermishandeling transgenerationeel is. Want als de vader denkt dat hij niks van ene tik heeft gekregen, kan hij zijn kind ook wel een tik geven. Vooral als hij eigenlijk stiekem nog boos is op zijn eigen vader die hem vroeger heeft geslagen. En dat blijkt er aan de hand te zijn volgens wetenschappelijk onderzoek. Ouders die zich helemaal niet realiseren dat zij als kind wel degelijk gekwetst waren en dat nu projecteren op hun eigen kinderen.

    Bovendien zijn de ontkenningen van mishandeling ontzettend dom strategisch gezien in de strijd voor een betere jeugdzorg. Wat je op deze manier bereikt is dat je als ouders inderdaad wordt weg gezet als gevaarlijk, omdat je mishandeling bagatelliseert. Kindermishandeling is niet te bagatelliseren, daar zijn de feiten ook veel te ernstig voor. (Elke week een dood kind in Nederland)

    Ook mishandelde kinderen zijn net zo goed de dupe van een vaak disfunctionerende jeugdzorg als ouders die hun kinderen kwijt raken. De andere kant van het verhaal is OOK waar, ouders worden willekeurig behandeld maar echt mishandelde kinderen OOK. Ouders met klachten over de jeugdzorg moeten daarom niet het bestaan van mishandelde kinderen ontkennen of bagatelliseren, maar zich inzetten voor een betere jeugdzorg.

    Voor ouders die ten onrechte worden beschuldigd van kindermishandeling. Maar OOK voor kinderen die zwaar worden verwaarloosd en mishandeld en in levensgevaar verkeren en waar jeugdzorg niets aan doet. Het is absurd om hun bestaan te ontkennen of te bagatelliseren en gaat in tegen alle wetenschappelijke ondezoeken die er zijn.

    Kom op, intelligentie, analytisch vermogen en solidariteit graag. OOK met de vele ernstig mishandelde en verwaarloosde kinderen in Nederland want die zijn er toch echt. De aandacht hoort daarom niet uit te gaan naar de ontkenning van kindermishandeling maar naar het disfunctioneren van veel jeugdzorgorganisaties.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het gaat puur om geld, en daarom kent men geen regels en wetten. Er worden teveel verhaaltjes of nieuwe regeltjes verzonnen. Wat als de tweeverdieners wegvallen en de kinderen thuis opgevangen worden door één van de ouders, wat als er ontslag valt en je bent de provider van het gezin ..., er zijn teveel problemen in dit land veroorzaakt door leugenaars/onwetenden.
      Verwaarlozing wilt niet zeggen dat het kind geen ontwikkeling meemaakt, misschien bent u teveel verwent. Jeugdzorg, rechters, opsluiting etc. is niet de oplossing, dat is verspilling van onze belastinggeld. Kinderen willen leren, sporten, spelen, op vakantie gaan, ontdekken en een hoop meer. Zijn ouders dan werkelijk zo achterlijk dat ze dat niet kunnen geven aan hun kinderen?
      Vroeger had je van die omaatjes die maatschappelijk werkers waren, die kwamen thuis en begeleiden de gezinnen in gezinsverband.

      Ouders tonen ook berouw als ze de problemen kunnen vertellen aan een luisterend oor die vervolgens aangeeft hen echt te helpen zonder bemoeienissen van derden. De maatschappij is gewoon aan het verharden en dat ten koste van onze kinderen, die ook niet eens fatsoenlijk mogen ontwikkelen door toedoen van de onnozele politiek. Daarbij hoort een kind niet in de banken van een rechtbank of opgesloten ver weg van ouders, familie en vrienden, sommigen zien jarenlang niet eens een schoolbank. Het kan humaner. Maar deze vorm van realisme is men kwijt in NL.

      Verwijderen
  6. @Sven,

    Precies, in de jeugdzorg maakt men geregeld misbruik van de statistieken en cijfers over kindermishandeling om aan klandizie te komen. Maar over die cijfers is men het wetenschappelijk wel eens. En voor meer informatie over de exacte cijfers en de definities die daarachter schuil gaan, zijn er die Leidse prevalentiestudies.

    Die cijfers zijn wel algemeen geaccepteerd. Er rouleren ook andere onderzoeken die uitgaan van ruim 300.000 tot zelfs 350.000 mishandelde kinderen in Nederland en daar zijn ook goede redenen voor. Maar die cijfers daar is wel discussie over, al worden ze ook gebruikt door zeer gerenommeerde instituten zoals bijvoorbeeld Fier Fryslan.

    Kindermishandeling is een zeer groot probleem in Nederland. Het is heel spijtig dat de jeugdhulpverlening zo ernstig disfunctioneert dat ze geregeld ouders die hun kinderen niet mishandelen van mishandeling beschuldigen. En ouders die hun kinderen wél mishandelen daarmee weg laten komen.

    Vandaar ook dat er jaarlijkse alarmerende rapporten hierover zijn van onder meer de VN en Defense for Children. Overigens was de kritiek niet zo zeer bedoeld voor jouw stuk - want je schrijft heel goed en analystisch en zoekt zaken uit - maar wel voor de kop. Maar vooral ook t.a.v. het commentaar van Nico Mul die keer op keer in de media aangeeft dat ouders hun kinderen best mogen slaan. Idioot gewoon!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Kindermishandeling komt niet door Nico Mul. Wel doordat ouders hun burgerrechten moeten bevechten of kwijtraken in de jeugdhulpverlening. Dat er kinderen mishandelt worden dat geloof ik best. Dat ouders en kinderen beschadigd raken door die argwaan, signaleringslijsten en juridische roddelprocedures dat weet ik zeker. In plaats van Nico Mul aan te vallen zou het beter zijn om eens met meer fatsoen en deskundigheid met hulpvragende ouders om te gaan. Dat zal een hoop kindermishandeling de wereld uit helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zolang er nog zo gelogen wordt over de cijfers en bovendien het begrip kindermishandeling uitgerekt en opgeschaald wordt. Zolang zijn ouders en kinderen niet veilig.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Even analyseren……

    ‘- Ook thuis kreeg ik wel eens een paar tikken voor mijn billen van mijn ouders...’

    Ik ook en duizenden met mij!! Ik was en ben stapelgek op mijn ouders( God hebbe hun ziel) en het gaf bij mij in ieder geval de gewenste schrikreactie van: OEI!!! Ik zit fout!! Niet meer doen dus! NOOIT heb ik (en duizenden anderen met mij) dit ervaren als mishandeling! U wel?!

    ‘En dan nog iets, ouders moeten ophouden mishandeling goed te praten zoals hierboven gebeurt’

    Zoek in het woordenboek eens op wat er wordt verstaan onder ‘Mishandeling’?
    En generaliseer niet zo als je het over ouders hebt!!

    Verwaarlozing van kinderen is helemaal geen vorm van lichte mishandeling, maar volgens deskundigen de meeste schadelijke. Kinderen krijgen niet wat zij nodig hebben voor hun ontwikkeling. Daarnaast correleert verwaarlozing sterk met fysieke mishandeling, seksueel misbruik en knechting van kinderen.

    Ben ik helemaal met u eens, verwaarlozing is ernstig! Zonder meer! Vele malen schadelijker voor een kind dan een tik voor de billen!!! Daar hoef je geen deskundige voor te zijn!! Maar het moet wel door een deskundige geconstateerd worden.

    ‘Want als de vader denkt dat hij niks van ene tik heeft gekregen, kan hij zijn kind ook wel een tik geven. Vooral als hij eigenlijk stiekem nog boos is op zijn eigen vader die hem vroeger heeft geslagen. En dat blijkt er aan de hand te zijn volgens wetenschappelijk onderzoek. Ouders die zich helemaal niet realiseren dat zij als kind wel degelijk gekwetst waren en dat nu projecteren op hun eigen kinderen.’

    Er lopen dan heel wat geestelijk verwaarloosde gezinsvoogden rond binnen jeugdzorg en die zijn stiekem nog boos op hun eigen ouder(s) en projecteren dat op andere ouders.
    Heel benieuwd uit welk wetenschappelijk rapport u dit heeft vernomen! Geeft u mij alstublieft even door over welk wetenschappelijk rapport u het heeft? Het lijkt verdacht veel op een onderzoek van een gezinsvoogd.

    ‘Bovendien zijn de ontkenningen van mishandeling ontzettend dom strategisch gezien in de strijd voor een betere jeugdzorg.’

    We hebben het nog steeds over die tik op de billen toch? Of heeft u het over de vergeefse strijd van ouders die de gezinsvoogden duidelijk te maken dat er van mishandeling geen sprake is in hun gezin?

    ‘Ouders met klachten over de jeugdzorg moeten daarom niet het bestaan van mishandelde kinderen ontkennen of bagatelliseren, maar zich inzetten voor een betere jeugdzorg’.

    Dit vind ik een een verschrikkelijk domme uitspraak! Als je als ouder klachten hebt over jeugdzorg ontken je dus het bestaan van mishandeling bij kinderen?? Bagatelliseer je het dan?? U bagatelliseert de ouders!

    'Maar OOK voor kinderen die zwaar worden verwaarloosd en mishandeld en in levensgevaar verkeren en waar jeugdzorg niets aan doet. Het is absurd om hun bestaan te ontkennen of te bagatelliseren en gaat in tegen alle wetenschappelijke ondezoeken die er zijn.’

    En daardoor is nu die angstcultuur bij Jeugdzorg ontstaan!
    De begrippen ‘mishandeling en verwaarlozing’ zijn met name bij jeugdzorgmedewerkers begrippen die te pas en te onpas word gebruikt!! Ze constateren en rapporteren WEL wat er NIET is en constateren en rapporteren NIET wat er WEL is!

    ‘Kom op, intelligentie, analytisch vermogen en solidariteit graag. OOK met de vele ernstig mishandelde en verwaarloosde kinderen in Nederland want die zijn er toch echt.'
    Dat gebruiken we en hebben we!!!. JUIST wij, ouders die te maken hebben met jeugdzorg zijn solidair! Juist met de kinderen die ECHT mishandeld worden! Daarom stellen wij (die ten onrechte beschuldigd worden van kindermishandeling) de vraag of jeugdzorg beschikt over de broodnodige intelligentie, het analytisch vermogen en solidariteit met ernstig mishandelde en verwaarloosde kinderen in Nederland! Ook over die vraag zijn wetenschappelijke rapporten verschenen!!
    Het antwoord is een bedroevend en angstaanjagend: NEE!!!

    Niet te snel mensen met een andere mening neerzetten als dom, zonder eerst onderzoek te doen!!!.

    Dat doen heel veel gezinsvoogden al namelijk!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Om alles even recht te zetten: ik ben niet en voel me niet mishandeld, verwaarloosd en lijd ook niet aan een 'Stockholm syndroom'. Mijn ouders waren liefdevol en hebben mij tot het uiterste in staat gesteld om te studeren en mij daarbij te ondersteunen!
    Er wordt merkwaardig omgegaan met 'mishandeling': nu wordt er gefixeerd op allerlei mogelijke signalen om maar zo veel mogelijk AMK-meldingen te doen. Het AMK krijgt subsidie afhankelijk van het aantal verwerkte meldingen....Melders als scholen en SEH's / artsen krijgen ook betaald voor het doen van meldingen...

    Wat bijvoorbeeld niet mishandeling is:
    - Een kind afsnijden van zijn ouders en zelfs ophitsen tegen de ouders, zodat deze de ouders niet meer wil zien: het bewust veroorzaken van een 'ouder-verstotingssyndroom' (Dit terwijl het wetenschappelijk is vastgelegd in het proefschrift van dr. B. Goudard/22-10-2008 dat dit te beschouwen is als een 'ernstig chronische ziekte'. Dit wordt genegeerd.)
    - Emotioneel verwaarlozen door géén emotie te mogen tonen. Komt vooral voorin pleeggezinnen: 'ik mag niet huilen...'.
    - 'Vlinderen' en 'vloeren': komt vooral voor in Jz-instellingen: kinderen worden met de armen geboeid op de rug (zoals de politie dit doet bij gewelddadige arrestaties) dan wel op de grond gegooid en er gaan dan een of meer volwassenen op hen zitten....
    - Het beleid van WSJ-gezinsvoogden in een instelling als St. Joseph in Heel (bekend van misbruik en een overmaat aan overleden kinderen 50-60 ger jaren): 'lijfstraffen mag, het zijn toch maar zwak begaafde kinderen'....
    - Publiekelijk uitkleden van kinderen en dan naakt opsluiten in de isoleercel. (Herinner Jolande Venema en Brandon...!)

    Anekdotisch en misschien wel heel triest is het volgende: 2 kinderen uit een 'zorgboerderij' krijgen op school voorlichting over de 'kindertelefoon' en kinderrechten. Een van die kinderen zegt spontaan: 'moet ik dan iedere dag de kindertelefoon bellen?' . De andere (in een andere klas / andere school) schijnt gezegd te hebben: '... maar ik word elke dag geslagen...'. Beide leerkrachten deden een melding bij het AMK...en het AMK zowel als BJZ deden geheel NIETS!
    Bij 'jeugdzorg' worden kinderen dus NIET 'mishandeld', alleen ouders mishandelen hun kinderen... als men het 'beleid' geloven mag!

    Even heel actueel: eergisteren was in het nieuws dat zoveel kinderen in armoede opgroeien. Dit zou kinderen ernstig schaden. Nu is al lang bekend dat als reden om kinderen UHP te houden gebruikt wordt: 'moeder heeft weinig geld'.... ik zie de volgende campagne al komen: alle kinderen UHP van bijstand-ouders en zeker van ouders die in de bijstand + WSNP zitten dan wel schulden hebben....Een pleeggezin krijgt immers minstens 600 € per kind/maand en een bijstandsouder moet het doen met ca. 300 € voor verzorging van 1 kind....

    Naar mijn indrukken zijn dit de zoveelste campagnes om meer ouders te diskwalificeren, kinderen uit huis te plaatsen en de macht van de Jz-industrie te versterken....

    Nico Mul

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Nico Mul,

    Goed, u erkent dus dat er inderdaad wel degelijk zeer veel mishandelde kinderen in Nederland zijn. En u erkent dat die kinderen vaak net zo te lijden hebben van de disfunctionele jeugdzorg als ouders die ten onrechte beschuldigd worden van kindermishandeling.

    Natuurlijk kun je het disfunctioneren van de jeugdzorg ook betitelen als kindermishandeling, de voorbeelden die u geeft zijn bekend.

    Maar waar het om gaat is dat het niet slim is om te doen alsof kindermishandeling an sich wordt overdreven, alsof het wel meevalt. En alsof een kind slaan helemaal niet erg is.

    Het is duidelijk in deze discussie dat er een tekort aan kennis is over wetenschappelijk onderzoek en feiten over kindermishandeling, wat het is, wie de mishandelende ouders zijn, hoe het probleem wordt overgedragen, waar de cijfers vandaan komen, wat de exacte definities zijn. Dat is een zwakte in de organisatie van ouders en daar wijs ik op. Als u serieus genomen wilt worden, kunt u beter buiten onderwerpen blijven waar u niet meer van weet OF erop studeren, zorgen dat u er wél meer van weet

    Dat de campagne tegen kindermishandeling helaas voornamelijk de disfunctionele jeugdzorg ten goede komt, en niet de kinderen, daar zijn we het over eens.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. " Als u serieus genomen wilt worden, kunt u beter buiten onderwerpen blijven waar u niet meer van weet OF erop studeren, zorgen dat u er wél meer van weet "

      Vele psychologen en kinderpsychiaters, waaronder velen van hen professoren zijn, zullen lachen om uw uitspraak over 'erop studeren'. Alles wat rondom gezinnen gebeurd heeft GOD nooit beschreven in een boek, als u dat heeft dan wil ik er wel leer uit trekken. Je leert doordat je kan en moet afkijken, vergis niet met het echte onderwijs.

      Bela

      Verwijderen
    2. Geachte reactie-gever, ik citeer een stukje: 'Maar waar het om gaat is dat het niet slim is om te doen alsof kindermishandeling an sich wordt overdreven, alsof het wel meevalt. En alsof een kind slaan helemaal niet erg is. ' Deze suggestie heb ik zelfs op geen enkele wijze willen geven.
      Ik wil niet zeggen dat ik alles weet van kindermishandeling, maar in mijn studie geneeskunde hadden wij daar ca.80-85 ook de nodige colleges over en ook over het miskennen daarvan.
      Ik erken dat kindermishandeling voorkomt. Hetgeen ik op wilde merken is dat als men steeds criteria oprekt, men ook steeds meer vindt. Ook probeerde ik te betogen dat juist met de hetze zoals 88-90 was over 'incest herkenning' (komt incest dan niet meer voor??? Is er geen 'seksueel misbruik in gezinnen' meer? (Ja: volgens BJZ, als een kind in een Jz-instelling signalen heeft van misbruik of seksueel vreemd gedrag, worden op de eerste plaats ouders beschuldigd...)

      Ik heb overigens, als arts, een uitnodiging gekregen om voor een prijs van ca. 500 € mee te doen aan een cursus 'herkennen van kindermishandeling' en die wordt gegeven door.... juist ja AMK en BJZ! (Precies zoals mijn informant mij ca. 6 maanden geleden mededeelde...!!)

      Nico Mul

      Verwijderen
  12. Niet alleen in de 60er jaren maar ook in de 80er jaren kregen we gewoon nog een pak op ons broek als we stout waren. Nu zou men spreken van zware mishandeling en waren we direct uit huis geplaatst. Zoals ik het zie nu ik volwassen ben had ik het gewoon verdiend. Er is wezenlijk verschil tussen je kind lek slaan en af en toe een corrigerende tik uitdelen.

    Er is totaal geen respect meer voor gezag van de opgroeiende jeugd, in de klas moet je op je hoede zijn want je zal niet de eerste leraar zijn die wordt verhoord omdat je een arme leerling de klas uit hebt gezet. Hulpverleners moeten het ontgelden, laatst nog in de krant door 100 jongeren. Ik liet dit wel uit mijn hoofd vroeger omdat ik wist dat er wat zwaaide als ik thuiskwam. Slaap allemaal lekker verder in de mishandelsferen, mijn ouders waren strenge maar rechtvaardige ouders en ik ben blij dat we voor het BJZ tijdperk leefden. Waanzin is het!

    Strenge en rechtvaardige ouders zijn de sleutel voor een stabiele maatschappij zonder werk scheppende en veelal onnodige bemoeienissen zoals we nu beleven.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wetenschappelijke kennis. Ja, die cijfers over kindermishandeling en hoe die ontstaan. Het is een extrapolatie van buitenlandse onderzoeken die niet eens één op één toepasbaar zijn op de Nederlandse situatie. Dan die leugens dat gesuggereerd wordt dat 9 op de 10 meldingen kloppen. 9 van de 10 uit de meldingen geselecteerde onderzoeken leveren een positief op. En dat positief is dan opgebouwd uit de leugenachtige dossiers waarin alles wat beweegt negatief onderbouwt wordt, verdraait en gesuggereerd. En geduid met grote woorden die de lading niet dekken.
    Zolang er zo gelogen wordt over de cijfers en zolang de criteria voor mishandeling zo opgerekt worden en opgeschaald, zolang is er van betrouwbare wetenschap geen enkele sprake. Het is geen kwestie van studeer nog eens wat, het is een kwestie van geloof. Alleen al het feit dat een hulpvragende ouder een vermoeden van kindermishandeling aan zijn of haar broek krijgt als er onduidelijkheden zijn in de hulpverleningssituatie of de scholen. Een melding kindermishandeling uit onbegrip. Waarna ouders gestigmatiseerd, verder met mensen in hun omgeving niet meer door één deur kunnen. Volslagen immorele bedrijfstak. En wat hebben de kinderen daaraan? Niets dan ellende! Want er is ondermaatse en beschadigende hulp middels OTS en UHP. Ga toch weg met die cijfers!
    Ik geloof beslist dat er kindermishandeling is, maar ik weet zeker dat dit hele hysterische systeem ouders en kinderen mishandelt. Ik ervaar daar nog dagelijks de gevolgen van. En met mij vele anderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Iedereen, politici, scholen, hulpverlening, die kritiekloos meegaat in die hysterie is niet te vertrouwen. Dat zijn naïeve mensen die menen goed te doen voor kinderen, maar niet de consequenties van hun handelen doorzien. Dat de wereld voor ouders en kinderen onveilig wordt. Een melding is geen hulp, maar een juridische roddelprocedure zodat hun sociale structuur beschadigd raakt. Wie meldt, maakt zijn handen vuil aan kindermishandeling!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik heb de aflevering van Spraakmakende Zaken er nog maar eens op nagekeken. Vanuit het oogpunt van de ouder dus. De jongen lijkt me een helder verhaal. Vader is dronken en slaat zoon onverwacht en heftig. Lijkt me duidelijk dat hier een crisis is die veel te lang heeft geduurd. Uiteindelijk is moeder gescheiden maar dan heeft zo'n kind al een trauma opgelopen. Gelukkig dat daar hulp voor is, al is het dus veel te weinig.
    Wat me opvalt bij de jongedames is dat het gezin zo geholpen had kunnen zijn met een praktische wijkzuster. Ziekte en handicaps in een gezin kunnen een enorme wissel trekken. Het is natuurlijk niet normaal dat een schoolgaand kind dagelijks voor school ook nog voor een gehandicapt zusje moet zorgen. En dat moeders overspoeld worden door eigen ziekte en werkdruk. Helaas laten we deze gezinnen in de steek. Er kan hooguit een coach komen die nog eens extra gaat benadrukken hoe de ouders hier falen. Logisch dat ouders wegblijven bij die hulp en dat de instanties steeds invasiever gaan reageren. De eenzaamheid en de overschreden draaglast van de ouders gaat hier voorop aan de eenzaamheid en de overschreden draaglast van de kinderen. Hulp aan deze gezinnen zou praktisch moeten zijn, hulp in de huishouding en bij de verzorging. Een partner in het organiseren van praktische hulp middels pgb of andere voorzieningen of behandeling voor kinderen en ouders. En gericht op het gezin, niet alleen op het kind. Daar kunnen buren, familie en vrienden een grote rol in spelen, maar als die er niet zijn, is het zaak dat de gemeenschap hulp biedt. En je bent er dan niet met een opvoedcursusje. De omgeving kan ook helpen door een kind te spelen of te logeren te vragen of de moeder te ontlasten door de kinderen een paar uur mee te nemen. Maar ja, die ideale wereld dus. In het echt ben je mooi zuur als je ziek bent of een ziek kind hebt.

    BeantwoordenVerwijderen