Zoektocht naar stabiliteit en balans

 

(een waar gebeurd verhaal)
 

Met stoere stevige schoenen en voor de rest ook dik ingepakt, marcheert de winterwandelaarster, de armen op een vreemde manier een voor een hoog voor- en achterwaarts opgooiend, mijn richting uit. Zij zonder hond, ik met! Mijn hond heet Chaos, een blonde lab, eentje die het leuk vindt iedereen hartstochtelijk te begroeten. Opletten en vastmaken dus! Voordat ik de halsband over Chaos’ kop geschoven heb hoor ik: ‘Voor mij hoeft u hem niet aan te lijnen, mevrouw! Laat hem maar lekker los!’ Heel even aarzel ik, net lang genoeg voor Chaos om zijn kop uit de halsband terug te trekken. Het balletje in de bek en met kwispelende staart stormt hij op de wandelaarster af. Zoveel enthousiasme heeft ze niet verwacht. Stokstijf blijft ze staan. Vlak voor haar remt Chaos af, laat het balletje voor haar voeten vallen en kijkt met schuine kop uitnodigend omhoog alsof hij zeggen wil: ‘Zo, kom maar op ik ben er klaar voor. Gooien die bal!’

 

Het enige wat nu nog aan de wandelaarster beweegt is de mond, waaruit enigszins paniekerig de volgende noodkreet rolt: ‘O, nee, oei! Hou hem toch maar vast! Ik ben aan het oefenen voor de chiropractor i.v.m. de instabiliteit. Ik moet de balans weer zien te vinden!’ Alsof Chaos dit begrijpt gaat hij voor haar voeten liggen, en alsof ik het begrijp stel ik haar de simpele vraag: ‘Last van de rug?’  Ondertussen raap ik het balletje op, gooi het weg, Chaos sprint er achteraan. Nu Chaos en de paniek verdwenen zijn zegt ze: ‘Ja, al een tijdje flinke last. Ik heb me laatst vertild, verkeerde beweging gemaakt.’ Kennelijk heeft ze behoefte aan een praatje, ze geeft uitgebreid antwoord: ‘Het schoot er gelijk in, mijn collega raadde me aan naar de chiropractor te gaan. Die heeft vastgesteld waar de instabiliteit en het disfunctioneren bij mij zit. Volgens zijn diagnose is het vooral een houdingskwestie. Ik heb oefeningen en tips gekregen dit te verbeteren, om alles beter aan- en  op te pakken.’

 

In de verte duikt Chaos met zijn kop in een konijnenhol. Ik fluit en hij komt direct, maar zonder balletje. ‘Zoek de bal!’ roep ik en weg is hij. ‘Hij luistert toch goed!’ constateert de wandelaarster en daarna, ‘is het goed als ik een eindje met u meeloop?’ ‘Gezellig, maar ik ben al op de terugweg. Mijn auto, staat aan het eind van dit pad.’ Terwijl zij marcheert en ik wandel kabbelt ons gesprekje rustig voort. Ze werkt in ‘de zorg’! ‘O, maar daar heb je natuurlijk met veel sjouw- en tilwerk te maken! Je zult wel veel baat hebben bij die tips van de chiropractor?’ Het antwoord laat even op zich wachten. Ik kijk haar zijdelings vragend aan: ‘Of niet?’ ‘O, u denkt dat ik in de verpleegzorg zit, mensen tillen en verplaatsen enz.? Nee hoor, ik werk in de jeugdzorg, daar heb ik niet veel met sjouw- en tilwerk te maken.’ Nu laat mijn antwoord even op zich wachten. ‘Ach, het is maar hoe je het bekijkt,’ reageer ik, plotseling lichtelijk geïrriteerd. Gelukkig, daar staat de auto, Chaos zit al te wachten. Met een vrolijk ‘Tot ziens, brave hond!’ en een aai over zijn kop neemt  de wandelaarster afscheid. ‘Beterschap met je rug,’ roep ik als ze wegmarcheert, ‘en sterkte bij het vinden van je stabiliteit en balans!’ Dit laatste gedeelte van mijn afscheidswoordje aan haar, wens ik mijzelf na 5 jaar ervaring met jeugdzorg, evenzeer toe....

 

YB

 

                        Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html