donderdag 7 november 2013

"Het onbehagen voorbij"



“Het onbehagen voorbij”

Mr. Ir. Peter Prinsen, oud-advocaat

6 november 2013

De Balie, Amsterdam

Onder deze titel presenteerde de RMO – Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling – een “wenkend perspectief op onvrede en onmacht”.
Dit debat gaat specifiek over onbehagen en de onvrede over jeugdzorg.
Het woord Jeugdzorg komt niet voor in het RMO-advies. Dat wekt verbazing. Temeer als we kijken naar de ledenlijst van de Raad, waarin de bestuursvoorzitter van Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam als kroonlid staat vermeld.
Ik ga u de gevoelens van ouders in de Jeugdzorg vertolken. Onverbloemd.
Er zijn ontaarde ouders die bij weldenkende mensen de reactie ontlokken “Hier moet ingegrepen worden”. Over die ouders ga ik het niet hebben.
Ik ga het hebben over de ouders in de jeugdzorg die protesteren tegen schending van kinder- en mensenrechten en tegen verkrachting van de rechtsstaat, omdat hun kinderen op onware gronden uit huis zijn gehaald en gedeporteerd naar een geheim gehouden adres. Die ouders – het zijn er ontelbare – protesteren. Voor hen is het oorlog, en dat blijft het zolang hun kinderen wegblijven.
Wie die protesten afdoet als “uiting van onbehagen” van “ontevreden sprekers” getuigt niet van enig besef van urgentie, van besef dat het zo echt niet langer kan.

Erik Gerritsen en Jasper Zuure schreven gisteren op de website “Sociale Vraagstukken” een bijdrage onder de verzoenende titel “Jeugdzorg moet emoties serieus nemen”. Zij schrijven:
 
“Natuurlijk moet jeugdzorg ruimhartiger worden in het toegeven van fouten, maar er is meer nodig dan dat.

Er is constructieve dialoog over jeugdzorg nodig, anders zijn straks de kinderen in de knel de dupe.”

Dat doet mij denken aan een gedicht van Leo Vroman over een dubieuze vredesboodschap:

“Komt een duif van honderd pond,
een olijfboom in zijn klauwen,
bij mijn oren met zijn mond
vol van koren zoete vrouwen,
vol van kirrende verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaalt ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.”

Dàt is het huidig perspectief van ouders van wie het kostbaarste bezit hen op valse gronden is ontnomen, wier leven onherstelbaar is verwoest.
Het is soms een alledaags incident, soms een andere aanleiding waarom Jeugdzorg hun kinderen weghaalt.
Het gebeurt altijd op verraderlijke manier met veel intimidatie. Hun kind, dat er niets van begrijpt en in paniek raakt, wordt naar een geheime locatie gebracht. Ter voorbereiding op het eerste contactmoment met de ouders (een week of drie later) wordt het kind belast met een strikte geheimhoudingsplicht zodat de ontmoeting met de ouders beladen is met angst voor versprekingen. Na enkele ontmoetingen schrijft Jeugdzorg:
"De bezoekregeling met u roept dusdanig veel spanningen op dat uw dochter angstig is, reden waarom de bezoekregeling voor drie maanden wordt stopgezet".
In een professioneel ogend rapport van Jeugdzorg lezen de ouders als hun kind al enkele weken uit huis is wat zij in de fax van Jeugdzorg aan de kinderrechter ook al hadden zien staan: "jarenlange kindermishandeling" als "hypothese". Maar tot hun verontwaardiging zien zij dat de hypothese zonder onderzoek als vaststaand "feit" in het rapport is vermeld. In een kluwen van volgende rapporten wordt dit "feit" klakkeloos als vaststaand uitgangspunt genomen. Hun advocaat maant zijn cliënten om Jeugdzorg vooral niet tegen te spreken...
Wijzen ouders toch op de onjuistheid van de beschuldigingen dan krijgen zij van Jeugdzorg te horen:
"Daar gaat het niet om in het jeugdrecht. Waarheidsvinding behoort niet tot onze taak".
Wijzen zij erop dat hun kind niets mankeert en het voortreffelijk doet op school, dan lezen zij tot hun verbijstering in een volgend rapport:
"Het kind komt over als een zwaar beschadigd meisje als gevolg van jaren lang huiselijk geweld. Juist het feit dat zij ogenschijnlijk niets mankeert en 'gewoon meedoet op school', zou gezien kunnen worden als zorgelijk. Hieruit blijkt namelijk dat zij al jaren rondloopt met een groot geheim en dit nooit met iemand heeft kunnen delen".
Wijzen zij op de innerlijke tegenstrijdigheid ("Komt over als zwaar beschadigd" versus "mankeert ogenschijnlijk niets"), dan is het antwoord wederom:
"Daar gaat het niet om in het jeugdrecht. Waarheidsvinding is niet onze taak".
Kaarten zij het aan bij de Externe klachtencommissie dan opent de voorzitter (een kinderrechter) met de woorden:
"Vooraf moet ik u erop wijzen dat het in het jeugdrecht niet gaat om waarheidsvinding".
Klagen zij bij de Raad voor de Kinderbescherming over het klakkeloos overnemen van evidente onzin, dan krijgen zij te horen:
"In het jeugdrecht gaat het niet om waarheidsvinding".
Komen zij bij de kinderrechter, dan opent ook die de zitting met de woorden:
"Vooraf moet ik u erop wijzen dat het hier niet gaat om waarheidsvinding".
Nog even terug naar Gerritsen en Zuure:
“Natuurlijk moet jeugdzorg ruimhartiger worden in het toegeven van fouten, maar er is meer nodig dan dat.”

Precies: er is meer nodig dan dat. Maar wat bedoelen zij eigenlijk met “er is méér nodig dan dat”?
Bedoelen zij daarmee:
·        Instellen van een Waarheidscommissie?
Bedoelen zij:
·        Erkenning van misleiding van de Rechterlijke Macht en chantage van ouders die zich verweren?
Bedoelen zij:
·        Beëindiging van alle foute ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen?
Bedoelen zij:
·        Schadevergoeding aan al die ouders?
Bedoelen zij:
·        Zuivering door ontslag van alle foute jeugdzorgwerkers en hun foute managers?
Bedoelen zij:
·        de Rechterlijke Macht toeroepen “U had ons moeten controleren”? 

15 opmerkingen:

  1. Misschien, om te voorkomen, dat er nog altijd mensen zijn, die blijven denken. Er zal toch wel wat aan de hand zijn.....want jeugdzorg haalt heus niet 'zomaar' kinderen uit huis, dan een geluid uit een heel andere hoek. De kinderen van toen. De meisjes en jongens, die gedwongen of vrijwillig in een instelling of pleeggezin zijn terechtgekomen, daar mishandeld werden en nu aankloppen bij jeugdzorg. Waarom? Omdat zij jaren net zo zijn behandeld als die ouders van nu. Omdat men hen niet geloofde als zij vertelden dat die groepsleider hun had verkracht. Zij kloppen aan bij jeugdzorg, voor hun dossier, voor werkelijk excuus en voor erkenning van het leed. Krijgen zij die erkenning of hun dossier. NEE. Deze mensen worden bot, afstandelijk en zakelijk afgewezen. Jeugdzorg voelt zich acuut aangevallen en zet de voeten in het zand. Zij worden gemaand door de regering, die deze geluiden ook heeft ontvangen, dat jeugdzorg zich correct en fatsoenlijk en meewerkend op dient te stellen. (dat doet de overheid niet zomaar). Afsluiten is het volgde ook heel verhelderend. Zeker voor ouders van nu. http://ooiteennormaalmensontmoet.blogspot.nl/2013/10/peter-kouwenberg.html

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waar rook is, is vuur, jaja, maar wie stookte dat vuur??!!
      Jeugdzorg onderzoekt niet degelijk middels een diagnost die testonderzoeken doet, de cliënt ziende.
      Jeugdzorg speculeert.
      Dat is bewezen door menig wetenschapper.
      Dat wordt onderkent door menig advicaat.
      Het vuur komt te regelmatig (72%) van de jeugdzorgwerker/gezinsvoogdij.
      De jeugdzorg is goed in mooipraat en verzwijgen en manipuleren. Het lijkt dat de ouders de schuld krijgen van zaken die niet bestaan!
      De hakken worden in het zand gezet door deze beroepsgroep.
      Maar deze beroepsgroep mag de wet negeren, zo is onderling afgesproken op o.a. het symposium op het feestje van de inspecties.

      Verwijderen
  2. En de rechters slapen,
    in goed geloof in jeugdzorg.
    ZZzzzzzzzzzzzzzzz...
    ZZZZzzzzzzzzz....

    FJR 2012/95 niet gelezen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De kinderrechters zijn vaak jeugdzorg directeuren. Dat is een van de problemen.

      Verwijderen
  3. Jeugdzorg wil geld verdienen zoals iedereen. Liever zo makkelijk mogelijk. Maar dat doet iedereen tot de rechters toe.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waarom krijgen we geen signalen van veel gezinsvoogden.
      Want dat verdienen, dat wil het bestuur.
      De vraag is dus:
      legt dat bestuur met oog op geld-belangen niet een vreemde dwang op aan gewetensvolle gezinsvoogden?
      Waarom wordt er niet eerst gediagnosticeerd vòòrdat er gedacht wordt aan dwangtrajecten zoals UHP? UHP is schadelijker dan menige achterstand van de ontwikkeling van een kind!
      Dat weten de gezinsvoogden toch wel, of niet? Dat zou het veelvuldig misgaan in jeugdzorgland tekenen: gebrek aan overzicht in de deskundigheids-aspecten.
      Het kind heeft wel recht op IVRK artikel 24: de hoogst mogelijke mate van gezondheid en daarbij horende (psycho-)gezondheidszorg.
      Geweten, wordt wakker, is de wens.

      Verwijderen
  4. De gelegenheid maakt de dief. Mensen die zonder controle werken, kunnen doen wat ze willen. Controle verget geld en deskundigheid. Deskundigheid is zoek in ons land, met name in jeugdzorg. Geld hebben we toch niet meer sinds 2008...zeggen ze!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geld in jeugdzorgland is er:
      Wanneer de € 100.000/case met jeugdzorg beter wordt besteed aan j-GGZ en therapie, dan kost die zorg slechts € 5.050/case.
      En dat traject is effectiever, beter, minder belastend, en korter (gemiddeld maar 460 dagen i.p.v. 4 jaren ruim).

      Verwijderen
  5. Ik kan maar niet begrijpen dat het zo moeilijk blijkt te zijn om een stelletje randdebielen te controleren. Ze zijn goed voor miljoen jaren cel.

    Zelfs een leek kan zien wat voor een fout en corrupt systeem het is, gebaseerd op machtswellust. . Maar het antwoord is natuurlijk o.a iedereen vreet van elkaar en houd zo deze maffia bende in stand. Gedoogd door de overheid wanneer stopt dit leed?

    Wat kunnen we en moeten we doen? Hebben ze het over de mensen rechten schendingen in Rusland en in andere landen, maar ons land gaat de doofpot in Gotv. waar gaat dit over !!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Men kan het pas zien als men bij de gehéle dossiers kan, en dat kan de inspectie niet. Al denkt ze van wel.
      BJZ geeft slechts selecties van dossiers, uiteraard met een reden. De bovenmatig ontlastende stukken worden te vaak weggehouden aan het oog van rechters en inspecteurs.
      Meer luisteren naar ouders en hun motivatie, hun verweer tegen een bos aan suggesties vanuit BJZ, en hun bewijsstukken, zou een opluchting zijn!
      Dat is nu gehoor geven aan de roep om (diagnostische) waarheidsvinding.
      Meer integraal kijken naar het vervolgtraject aan belangen van het kind, ook op lange termijn - ja, dat wordt genegeerd en 'vergeten'.

      Verwijderen
  6. http://www.trouw.nl/tr/nl/4656/Jeugdzorg/article/detail/3540827/2013/11/07/Negatieve-berichtgeving-dwarsboomt-Jeugdzorg.dhtml
    "Dat hoogleraar Deuze de invloed van de media bagatelliseert, verbaast Gerritsen. "Die minimale invloed geldt misschien voor andere sectoren. Maar Jeugdzorg komt dichtbij, roept hevige emoties op. Dat is niet zomaar af te wimpelen. Na een kritische uitzending staan we de dag erna met 3-0 achter. Ouders laten ons niet binnen of beginnen er vaak zelf over."

    Ouders staan per direct met 3-0 achter als de term 'kindermishandeling' valt. En dat is tegenwoordig een zeer ruim begrip dat volledig terug te voeren is op de onderbuik van derden. In die onderbuik huist van alles. Speelt de onderbuik op dan dient er gemeld te worden. Wat volgt zijn subjectieve rapporten en juridische procedures met grote gevolgen voor ouders en kinderen.

    Zolang de hulpverlening zich door meldcodes gedraagt als opsporingsambtenaren blijft het wel oorlog. Ook ouders waarschuwen elkaar.
    Voor de verder feitelijke kritiek verwijs ik naar de diverse hoogleraren, jeugdrechtadvocaten, websites, parlementaire commissies en meer.
    Ouders en kinderen zijn niet veilig in de jeugdzorg. Met dank aan de kindermishandelingsindustrie en de politiek.

    Daar heb je de journalistiek niet eens voor nodig. Internet is genoeg. Je kunt elkaar tegenwoordig vinden en elkaar waarschuwen. Ook zonder emotie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Erik G. negeert bijv. het gegeven in
      http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/dwang-in-de-jeugdzorg.html ;
      alsmede de inzichten van onafhankelijke wetenschappers.
      Aan de mooipraat van Erik G. kan men zien dat hij schemert, mooipraat, de aandacht afleidt van de wetenschappelijke bewijzen en gedegen reden tot onderzoek naar de afgegeven signalen van klagende belezen ouders.

      Verwijderen
  7. Door de kindermishandelingshysterie en de politiek correcte opvoedpolitie krijgen nu ook de middenklasse en hoger opgeleide ouders te maken met meldingen 'kindermishandeling'.
    Dat het disfunctioneren van de jeugdzorgindustrie, met name bureau jeugdzorg, het AMK en de raad voor de kinderbescherming, dan aan de oppervlakte komt is evident.

    Fijn dat de journalistiek dat oppakt, maar ook zonder de journalistiek wordt daar door ouders op het internet over bericht.
    Ik zie dat voorlopig niet veranderen. De politiek blijft de jeugdzorg maar de vrije hand bieden en in feite is de overheid de opdrachtgever van jeugdzorg, niet hulp vragende ouders en kinderen. Zolang er met zoveel onbenul gedacht en gesproken wordt over de hulp aan ouders en kinderen in de politiek houden we dit. Als ouders behandeld worden als onwillig tuig die hun burgerrechten mogen inleveren bij de hulpverlening dan krijg je daar vanzelf reacties op. Daar kun je proberen je onderuit te praten, door het verzet 'emotioneel' te noemen, maar als het gedrag niet verandert gaat dat gewoon niet helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dit geldt eveneens voor rechters, die hun blinddoek dienen af te werpen, om hun eigen onterechte geloof in jeugdzorg(on)professionaliteit te gaan zien.
      De roep om (DIAGNOSTISCHE) waarheidsvinding is terecht.

      Meer deskundigheid aan de ingang, die doorgang is tot onevenwichtige schadende dwang. Dat zeggen wetenschappers, en waarom wordt dat weggemoffeld met mooipraat vanuit die jeugdzorglobby?

      Verwijderen
  8. Jeugdzorg toont ook zo'n onkunde bij de smoes dat het kind bij en/of na bezoekjes van de ouders aangeslagen, recalcitrant of zogenaamd angstig zou zijn.
    Dat kan best, met de deskundige achtergrond dat het kind zo de gehechtheid en het gevoel ontheemd te zijn uit, en dus een gezond teken is dat er een goede, belangrijke band is met de eigen ouders...., maar Jeugdzorg legt het uiteraard niet uit naar het belang van het kind, niet naar het herstel van deze band, doch de gezinsvoogdij legt het valselijk ondeskundig uit naar het verder ontheemden en frustreren van het gevoel van het kind, met het belang van werkgelegenheid, middels verlenging OTS en UHP!

    Zóóóó ˊprofessioneelˊ is BJZ dus in het echt als ze deze smoes ooit nog eens gebruiken. Rechters geloven deze smoes, dus moeten advocaten preventief bedacht 'zijn op degelijke smoezen waarmee jeugdzorg de ouders op de rechtszitting kan overvallen.

    Dergelijke rechtszaken over (verlengen van) OTS+UHP kennen geen gelijkwaardig uitgangsprincipe, waar beide partijen over dezelfde informatie behorende beschikken (McMichael-arrest EHRM 24-2-95).

    Jeugdzorg stuurt epaterend de rechter meet smoesjes. Dat heet recht.
    ˊt Is krom, en het is niet naar het werkelijke fundamentele belang van het kind.

    BeantwoordenVerwijderen