donderdag 13 december 2012

Veronderstelling kleurt de waarneming



http://www.youtube.com/watch?v=kgE9uvLR_ic

Een goed deel van de kritiek op jeugdzorg, die op deze blog te vinden is, laat zien hoe gevaarlijk het is wanneer er gewerkt wordt vanuit een bepaalde vooronderstelling, die feitelijk onjuist is. Als het vertrekpunt van een onderzoek naar kindermishandeling, een suggestie is die men eigenlijk meteen als een vaststaand feit aanneemt, zullen alle resultaten van dat onderzoek hierdoor worden beïnvloed. Als de aanname is dat de ouders hun kind mishandelen, zal er gezocht worden naar signalen die dit lijken te bevestigen en signalen die het tegendeel bewijzen, worden dan gereduceerd tot ‘verzachtende omstandigheden’ (‘De ouders doen ook heus nog wel wat goed, al zijn zij in de basis pedagogisch onmachtig’).  

Hoe sterk een veronderstelling je waarneming kan beïnvloeden, bleek vandaag weer eens toen ik bij toeval op You Tube een videoclip zag van een zanger waar ik niet eerder van gehoord had, die hetzelfde lied scheen te vertolken als één van mijn favoriete chansonniers, Hervé Vilard. Het bleek echter geen herinterpretatie te zijn van deze artiest, maar zijn eigen nummer en ik ontdekte zelfs dat Hervé Vilard het helemaal nooit gezongen had. Een paar jaar terug had ik verscheidene liedjes van Vilard gedownload en degene die ze op U-Torrent had geplaatst, had per vergissing het bewuste liedje dat van Jean Francois Michael was, aan Hervé Vilard toegeschreven, samen met nog een ander nummer van hem. Twee jaar lang heb ik de liedjes geluisterd, zonder het verschil in stemgeluid te bemerken, tussen Vilard en Michael.  

Totdat ik vandaag bij toeval de echte naam van de vertolker van het lied tegenkwam, had ik geen enkel verschil gehoord. Nu ik weet dat het om een geheel ander persoon gaat, hoor ik het verschil wél, maar hoe lang zou dat geduurd hebben, als ik niet deze videoclip was tegengekomen? Dezelfde vergissing heb ik wel vaker meegemaakt met andere liedjes waarvan wel de songtitel klopte, maar niet de naam van de zanger. Je hoort het gewoon niet, totdat je het weet. Jeugdbeschermers die een onderbuikgevoel hebben, of een niet-pluisgevoel, laten zich vaak leiden door de signalen die dit gevoel bevestigen. Ouders die tegenwerken, moeten wel iets te verbergen hebben, want het komt gewoon niet bij de jeugdbeschermers op dat een valse beschuldiging en de dreiging van een kinderbeschermingsmaatregel,  ook het nodige onderbuikgevoel kan losmaken bij de ouders, die niets te maken heeft met een eventuele schuld. 

Hoe vaak krijgen ouders niet te horen dat ze ‘geen inzicht hebben in hun eigen problematiek’ en daarmee al meteen de veilige ontwikkeling van het kind bedreigen, los van de vraag of er ook echt aanwijzingen zijn dat de kinderen thuis daadwerkelijk onveilig zijn. Ook al maken de kinderen in het geheel geen mishandelde of angstige indruk, de ‘onderzoekers’ bepalen vaak naar eigen inzicht dat kinderen in een gezin onveilig zijn, want aan het ‘gedrag’ van ouders te oordelen (die zelf nadenken en zich niet zonder gronden willen laten beschuldigen door melders/informanten met  een kwade intentie) kan dit haast niet anders.  Verontwaardiging en gevoel van onmacht aan de kant van de beschuldigde ouder(s) is bijna onmiddellijk de bevestiging van de gedane beschuldigingen. ‘Verheft u wel vaker uw stem, bijvoorbeeld waar de kinderen bij zijn?’ Het is eigenlijk niet eens meer nodig om die vraag te beantwoorden.  

Als waarheidsvinding niet centraal staat in onderzoek naar kindermishandeling, maar de jeugdzorgwerkers volgens de laatste beleidsbrieven van de vorige Staatssecretaris vooral moeten uitgaan van hun persoonlijke ervaring en kennis, zal het toch vooral het vertrekpunt van het onderzoek, de aanname vooraf zijn, die bepaalt of ouders schuldig worden bevonden aan kindermishandeling, of niet. En dat is in het eerste geval onrechtvaardig en vernederend voor de ouders die feitelijk onschuldig zijn en in het tweede geval, levensgevaarlijk voor het kind waarvan de ouders wel een reële bedreiging vormen. 

Sven Snijer

         
               Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse


11 opmerkingen:

  1. Het begint met een veronderstelling, dat komt in een verslag te staan.

    Een nieuwe 'hulpverlener' leest het verslag, nog voor het eerste gesprek en begint dus al met die veronderstelling, waardoor zijn waarneming beinvloed is. Vervolgens komt dit ook weer in het verslag.

    De volgende 'hulpverlener' leest twee verslagen... enz...
    Met de toevoeging dat er al twee van die verslagen zijn, dus moet het wel waar zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Uitgaan van de persoonlijke ervaring en kennis van de jeugdzorgwerker...

    Persoonlijke ervaring van een jong mens dat net een een-jarige
    HBO opleiding voor professionele jeugdzorg. Zie http://www.ncoi.nl/opleidingen/Jeugdzorg.html heeft afgerond? (in thuisstudie, echt dat bestaat!!)

    En welke kennis zal deze jeugdzorgwerker dan wel niet opgedaan hebben in die opleiding??

    Mensen goedheid, wat kan dat onbenul van een Staatssecretaris toch een hoop onzin uitbraken. Welke persoonlijke ervaring en kennis heeft zo iemand dat hij/zij die baan heeft kunnen krijgen vraag je je toch af.

    Zal wel weer zijn: welke persoonlijke kennissen heeft de aspirant staatssecretaris gehad dat hij/zij dat baantje heeft kunnen krijgen.

    Als alle mensen zonder persoonlijke kennis van jeugdzorg zich nu eens van uitlatingen zouden onthouden. (in nederlands: hou je mond als je niet weet waar je het over hebt).

    Advocaat (nog steeds) Jan van Ruth

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voor een uithuisplaatsing of de verlenging ervan wordt een plan van aanpak gemaakt. Dat plan hoort met de ouder(s) te worden doorgenomen. Dat dat niet altijd gebeurt en dat het er soms gewoon in staat, lijkt de rechter niet op te vallen.

    Iets anders wat de rechter ook niet schijnt op te vallen is, dat een Plan van aanpak begint met de opmerking dat iedereen die in het plan wordt genoemd, zich moet houden aan de afspraken die in het plan staan. Echter........ maar al te vaak is het plan een opsomming van het verleden en daar nog enkele aktuele feiten aan toegevoegd. Helemaal geen afspraken dus.
    Waarom valt mij dat op en de rechter niet? Waarom valt het helemaal niemand op? Ook niet de de gezinsvoogd die de vorige gezinsvoogd opvolgt?

    Inderdaad een kwestie van opleiding en van verstandelijk vermogen. Immers, iemand met een klein beetje gezond verstand, die wordt toch geen gezinsvoogd?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het valt iedereen op alleen mag het niet opvallen omdat men die plannen door de gedragswetenschapper laten opstellen. Gezinsvoogden lopen er bij als melkkoeien. Die doen geen flikker hoor, ze moeten wat rondrijden (huisje kamertje schoon?), wat vuile werk opknappen (ouders afbekken) en alle gesprekken opgenomen of niet terugkoppelen. Je kan het vergelijken met hun taalgebruik, de gezinsvoogden schrijven vaak met veel fouten maar de SA-en, aankondigingen, verweer of beroepsschriften, uitnodigings brieven en verslagen zijn zonder taalfouten. De gezinsvoogden krijgen de taken toebedeeeldt;) door de gedragswetenschappers of de teammanager. Ik denk dadt ik ook maar een leechthoofdt wort en een baan ga zuken bei BJZ.

      Verwijderen
    2. OUDERS: Controleer of de gedragswetenschapper heeft ondertekend, want dan kan die tuchtrechtelijk aangepakt worden.
      Een kind heeft recht op de hoogst mogelijke mate van gezondheidszorg, dus ontbreekt te vaak diagnostiek!
      En dan wel tot een te zware maatregel dwingen, is tegen de beroepsethiek, te meer daar die gedragswetenschapper zelf behoorde de Cliënt te onderzoeken, wat nooit het geval is in BJZ.
      In het Uitvoeringsbesluit bij de Wjz in artikel 1 staan de eisen van bepaalde registratie van deze 'wetenschappers'. www.wetten.nl

      Verwijderen
    3. "SA-en" = schriftelijke Aanwijzingen, waarop ouders binnen 2 weken slechts gratis naar de rechter kunnen.
      Zie 1ste Burgerlijk Wetboek, artikel 258 en verder!!! (BW1 258-260 op www.wetten.nl)

      Verwijderen
  4. Mishandelde kinderen maken geen mishandelde of angstige indruk. Dat is een hardnekkig misverstand. Het is begrijpelijk dat ouders waarheidsvinding willen maar het is niet verstandig om te doen alsof er weinig mishandeling bestaat en alsof je mishandeling zo kunt zien.

    Mishandelde kinderen maken over het algemeen alles behalve een angstige indruk maar hebben bijvoorbeeld heel vaak ADHD als gevolg van de mishandeling. Ouders hebben een sterke zaak in strijden voor waarheidsvinding maar kunnen beter geen uitspraken doen over dat het wel mee valt met kindermishandeling en wat kindermishandeling is.

    Idem met dhr. Mul die telkens weer laat weten dat een klap niet erg is. Zulke dingen doen de ouderzaak helemaal geen goed. Terwijl zij wel een goede zaak hebben, maar dan moet men zich daar op richten en er geen dingen bijhalen die men niet zeker weet. Of die ronduit dom zijn, zoals slaan van kinderen verdedigen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je mist volgens mij de kern van dit artikel: Dat veronderstelling de waarneming kleurt. Wat er wel of niet zichtbaar is op het gezicht van kinderen, die wel of niet mishandeld zijn, is nu juist zo discutabel. In het artikel van Henry Otgaar over de Meldcode (op deze blog), citeert hij Amerikaanse psychologen die in 1993 al duidelijk maakten dat zo'n beetje ieder symptoom dat uit het gedrag van kinderen naar voren kan komen, al eens een keer in verband is gebracht met seksueel misbruik. Met andere woorden, hoe het kind zich ook gedraagt, druk of stil, emotioneel of afgevlakt, alles kun je aan seksueel misbruik of geestelijke mishandeling toeschrijven, als je daar op uit bent. Als je lijstjes leest van mishandelingssignalen die jeugdbeschermers meekrijgen, krijg je de indruk dat ieder kind in Nederland in gevaar is. Alles draait om de geestesgesteldheid van de jeugdbeschermer; hoe paranoide is die? Krijg je ze uit die tunnelvisie als ze eenmaal een bepaalde weg zijn ingeslagen? Het O.M. in het strafrecht is een aantal jaar terug, na blunders bekend geworden in de media, heel gericht dat tunnelvisie-denken gaan terugdringen. Jeugdzorg nog niet.

      Verwijderen
    2. @ Anoniem16 december 2012 17:08

      Bent u een beëdigde M D?
      Als u dat bent dan bent u een kwakzalver en BJZ meeloper, bent u dat niet dan bent u dat eveneens.

      Verwijderen
    3. oud-advocaat jan van ruth17 december 2012 om 00:47

      adhd tengevolge van mishandeling???
      Enige onderbouwing van die stelling?

      Ouders kunnen beter maar geen mening hebben over wat kindermishandeling is?
      Waarom niet?
      Is het zijn van ouder soms een belemmering om zelfstandig een mening te hebben?

      Ik schreef het hierboven reeds in een ander verband:
      als je niet weet waar je het over hebt houdt dan je mond!!!!

      Verwijderen
    4. Waar kindermishandeling geldt als er een klap wordt gegeven, mag dat niet zonder DIAGNOSTISCHE WAARHEIDSVINDING tot een OTS of zelfs UHP leiden.
      De ouders moeten gewoon een cursus worden aangeboden.
      Moderne inzichten.
      Gordontraining.nl :
      zelf in cursus aanvoelen HOE welke methodes werken in de psyche.
      Ervaren doet tot inzicht komen.
      Nieuwe methoden doet ogen openen.
      Begeleidt dus ouders, en belast het kind niet.
      Laat dat niet over aan een sociaal werkster in BJZ.

      Een klap is een 'boodschap' naar/voor het kind dat de ouder zich onmachtig voelt, en dit is geen goed ouderschap:
      leer het kind (modern) hoe het zelf later zal kunnen opvoeden en
      HOE het zelf met tegenwerking van zijn Wil om kan gaan.
      Een OTS draagt daar ABSOLUUT niet toe bij!
      Een UHP draagt daar zekerlijk NIET toe bij, in tegendeel!

      Ook beschuldigen draagt niet bij tot beter inzicht, een gezondere ontwikkeling, dat later resulteert tot eigen ouderschap.
      Echte hulp beschuldigt niet!
      Diagnostisch zien en therapeutisch handelen, dat kan met de juiste onderbouwing, met DIAGNOSTISCHE WAARHEIDSVINDING.
      Dus geen BJZ-insinuaties meer nodig, geen rechterlijk geloof, geen OTS of UHP;
      het is niet nodig bij echte hulp.

      Echte HULP beschuldigt niet!

      Verwijderen