Waarom geen Opvoedpoli?

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/04/laat-het-geen-grap-zijn.html

Door Erik Gerritsen (auteur van deze column) op 3 april 2013 10:55

Naar aanleiding van de vele ondersteunende reacties die ik heb mogen ontvangen naar aanleiding van deze column heb ik nog eens goed nagedacht over mijn voornemen om te stoppen met mijn columns. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik door moet gaan. Dus volgende week gewoon weer een nieuwe column. Ik wil iedereen hartelijk danken voor de reacties die mij hebben geïnspireerd om de handschoen te blijven oppakken in plaats van de handdoek in de de ring te gooien. Aangezien ik aan het zelfonthullend niveau van de gebruikelijke anonieme reacties niet kan tippen, laat ik het wat dat betreft daarbij.

Redactie Jeugdzorg Dark horse: (Commentaar op Binnenlands Bestuur geplaatst) Ik geloof niet dat dhr Gerritsen met deze schijnbeweging zijn imago veel goed heeft gedaan. Dat de kritiek op Gerritsen, van verschillende personen die leven onder het jeugdzorgschrikbewind (of die er anderzins van kunnen getuigen), niet altijd direct betrekking heeft op de inhoud van zijn columns, maar eerder op de algemene jeugdzorgcultuur mag door veel lezers op deze site als hinderlijk worden ervaren, maar dat is dan maar  zo.  

Gerritsen presenteert zich als een jeugdzorg-uithangbord, dus daarmee wordt hij de kop van jut voor een aantal mensen, die het gevoel hebben dat ze na in alle procedures te zijn vastgelopen, geen ander mogelijkheid hebben om hun machteloze woede te uiten tegen dit onderdrukkende systeem, dat een eufemisme is voor hulpverlening. 

Een ouderondersteuner merkte heel terecht eens op: 'Is het niet vreemd dat jeugdzorg altijd met een jurist naar de zitting komt, en nooit met een gedragswetenschapper?' Dat vat het mooi samen. Jeugdzorg als een juridisch dwangsysteem dat ten koste van alles (ook ten koste van kinderen) haar zin zal doordrijven.  

Zolang Gerritsen de hete hangijzers in de jeugdzorgdiscussie uit de weg blijft gaan; waarheidsvinding, art.35UvB.WJz alternatief gesteld, weigering kinderen integraal diagnostisch te (laten)  onderzoeken, gezinsvoogden met te weinig levenservaring en zelf zonder kinderen (alles uit een boekje), een slechte klachtenafhandeling, het verkeerd inlichten van kinderrechters (zaak Yunus- achterhouden radiologisch rapport), etc, zullen andere mensen of hij dat leuk vindt of niet, hem die dingen voor de voeten blijven werpen.  

Dat is inderdaad niet de frisse, vrolijke discussie die hij zelf voor ogen had, toen hij met zijn columns begon en naar ik constateer zal hij daartoe weer een nieuwe dappere poging doen, maar de feitelijke werkelijkheid zal tenslotte de virtuele jeugdzorg die alleen bestaat in de hoofden van bestuurders en beleidsmakers en misleide politici achterhalen.  

Nu al heeft Vera Bergkamp (D'66) het over waarheidsvinding, vandaag in de Tweede Kamer discussie over beëdiging van zittingsvertegenwoordigers (om leugens van Gezinsvoogden tegen te gaan) en hoogleraar Jo Hermanns pleit in de SoziO SPH voor afschaffing van de lange rij van ketenpartners. Zorg in een kleine cirkel om het gezin heen dus.  

Niet dat totalitaire plan van Gerritsen en Hilhorst in Amsterdam, waar een absolute controle door professionals in een gesloten systeem van gezondheidszorg, school, jeugdzorg etc, de integriteit van het individuele ouderschap volledig ondermijnt. Een sociale dictatuur (en ik kies die woorden alleen als ik ze echt van toepassing vindt!) met als excuus kostenbesparing. Dat is letterlijk en figuurlijk, goedkoop.  

Het meest bedrieglijke aan deze ontwikkeling, is dat in feite met de infiltratie van jeugdzorg in de Amsterdamse scholen (want Ouder en Kind-adviseurs zijn gewoon jeugdzorgwerkers) er de dreiging is van de juridische molen van jeugdzorg. Een groot gevaar voor ouders en kinderen, dat volledig zou kunnen worden afgewend wanneer daar de Opvoedpoli voor in de plaats zou komen, waar ouders wél tevreden over zijn.  

Maar die proberen ze er in Amsterdam buiten te houden, want die werken snel, effectief en goedkoper, zonder onnodig uithuisplaatsen van kinderen,  wat uitsluitend bij echte mishandeling zou mogen gebeuren, en niet zoals nu op basis van BJz vermoedens en suggesties... 

Echt onderzoek naar kindermishandeling (onvermengd met zogenaamde 'hulp' van BJz), zou weer geheel de taak moeten zijn van de Raad voor de Kinderbescherming, op voorwaarde dat ze aan waarheidsvinding doen en ouders niet kunnen weigeren het kind integraal op wetenschappelijk niveau te onderzoeken, als deze daarom verzoeken. 
 

Jeugdzorg zou in zijn geheel kunnen verdwijnen wanneer ouders via de huisarts worden doorverwezen naar Opvoedpoli, Home-start (vrijwilligers opvoedhulp van mensen die zelf kinderen hebben!), of naar een diagnostisch specialist en als de Raad voor de Kinderbescherming wordt opgeschaald naar wenselijk niveau. Want nu zijn ze in hun ‘controlerende functie’ voor 80% de naprater van jeugdzorg en dat kan beter.

 

Sven Snijer