vrijdag 12 april 2013

De opgelegde saamhorigheid

In de provincie Overijssel is het nu verplicht, om voordat je hulp krijgt voor je kind, eerst een Eigen Kracht-conferentie te houden zo is te lezen in een tweet van Robert Vermeiren. Niet als eerste een onderzoek naar je kind dus, om vast te stellen wat er eigenlijk aan de hand is (opvoedingsvraag of kind-eigen problematiek), nee, onmiddellijk het sociale dwangmodel van de Eigen Krachtconferentie, of  je daar nu heil in ziet of niet.
Was het aanvankelijk de bedoeling dat de Eigen Kracht ouders zou gaan versterken en meer zelfstandig maken ten opzichte van de heerszuchtige hulpverleners als jeugdzorg, nu lijkt het erop dat de EKC zelf een onderdeel wordt van de jeugdzorgterreur.  

Los van de vraag hoe misdadig het is, om een kind dat dringend een goede diagnose nodig heeft, voor bijvoorbeeld autisme, dit te onthouden en het een aantal maanden de speelbal te maken van de subjectieve amateuristische meningen van de goed bedoelende leden van de EKC, is het ook zeer de vraag of iedere ouder met een hulpvraag het zelf wel zo’n goed idee vindt, die Eigen Krachtcentrale. 

Wat mij betreft is de EKC de vervanging van (doekje voor het bloeden) deskundige hulp door professionals, die door gebrek aan deskundigheid en teveel dwangmethoden (rechtszaken) hun krediet door de jaren heen verspeeld hebben, waardoor ouders begonnen te roepen dat ze het dan liever zelf deden. De EKC is eigenlijk een armoede-optie, geboren uit het falen van jeugdzorg. En jeugdzorg probeert nu haar macht toch via de achterdeur weer terug te krijgen, door de ‘emanciperende’ Eigen Kracht Conferenties in te lijven in haar eigen systeem.  

Het alternatief voor dwang, wordt nu zelf de zoveelste belasting voor het gezin. Waarom hebben we in een hoog ontwikkelde stadscultuur in een Westers land eigenlijk een model nodig dat al eeuwenoud is (primitieve stammen) en opnieuw vorm gegeven in Nieuw-Zeeland? En waarom doet het zo communistisch aan? Allemaal samen en nog verplicht ook! Mao kan er een puntje aan zuigen. 

Als mijn kind dringend de professionele hulp nodig heeft van een kinderpsychiater, dan wens ik niet maanden lang te worden lastig gevallen, met de onbenullige adviezen van mijn buurvrouw, mijn schoonmoeder of de buurtregisseur, in dit Stalinistisch- Tribale systeem dat mij van overheidswege door de strot wordt geduwd, omdat de professionals het zelf niet meer weten. 

Ik denk dat we niet op een kunstmatige manier sociale cohesie moeten gaan scheppen in de samenleving, door allerlei ondeskundigen zich met elkaar te laten bemoeien, maar door zoveel mogelijk gezonde gezinssystemen te creëren door professionele en vriendelijk hulpverlening, zonder onnodige dwang, zonder kindbeschadiging door onnodige uithuisplaatsingen. 

Als de hulpverlening echt iets gaat voorstellen, door niet langer amateurs verder te laten aanklooien met kinderen, maar juist ieder kind het recht te geven op goed onderzoek van universitair niveau, dan zal het snel beter gaan met kinderen en ouders. Dan kunnen die heel goed zelf hun sociale netwerk uitbreiden en dan op basis van goed functioneren, niet als gevolg van een hulpvraag die ongevraagd tot een groepsactiviteit wordt gemaakt. 

Daar hebben we al zomerkamp voor en dansavondjes en zo. Laten we niet opeens na 5000 jaar evolutie van onze cultuur, weer met zijn allen rond het kampvuur plaats te nemen en doen alsof de samenleving niet hopeloos geïndividualiseerd is. 

Of is in de nieuwe hulpverlening ook inbegrepen dat iedereen die deelneemt aan de Eigen Kracht Conferentie straks ook de hypotheek met elkaar gaat delen, de avondmaaltijd, de auto en elkaars vrouw? Want naar het zich laat aanzien, kan het voor onze overheid niet totalitair en klef genoeg zijn! 

Sven Snijer

http://www.mobiel-pleegzorg.nl/2007/09/geen-indicatie-de-deur-uit-zonder-eigen-kracht-indicatie/

Vraag van gezinnen staat centraal

Bennie Kock werkt nu vijf jaar bij de provincie als accountmanager van Bureau Jeugdzorg en van de zorgaanbieders. Met name de afgelopen anderhalf jaar, zo vertelt hij, heeft er een grote omslag plaatsgevonden in Overijssel. De vraag van gezinnen met problemen komt steeds meer centraal te staan. Het is de bedoeling dat per 1 januari 2010 voorafgaand aan alle indicaties een Eigen Kracht-conferentie plaats vindt.



Robert Vermeiren (@RobertVermeiren)


#vjc2013In Overijssel geeft Bureau #jeugdzorg enkel nog indicatie na @eigenkracht conferentie. Ziet men dit als het ideaal?

(Prof. dr. Robert R.J.M. Vermeiren (1968) is hoogleraar Kinder- en Jeugdpsychiatrie aan het LUMC, hoogleraar forensische jeugdpsychiatrie aan de VU en directeur Patiëntenzorg van Curium-LUMC.)

11 opmerkingen:

  1. Mensen wat doen we toch moelijk, wil je een diagnose of iets dergelijks ga je naar de VRIJGEVESTIGDE orthopedagogen en dergelijken. Bij bjz zit je dan helemaal op de verkeerde plek.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas voor een verwijzing mkd of pgb heb je een indicatie BJZ nodig....
      Of terwijl vaak kan je niet eens om ze heen.
      Zoals ik heb begrepen gaat straks alles uit de basis verzekering, en bepaald de gemeente waar je heen mag, en wedden dat dat BJZ met een nieuwe naam is?

      OF terwijl als je een iets lager inkomen hebt is dit niet op te brengen.. Helaas raar maar waar, namelijk we krijgen weer klasse zorg....

      Verwijderen
  2. Dit is precies waar jeugdzorg al op voorsorteert.

    Gezien de mededelingen in de TK is de Bjz-lobby voor preventie en drang op volle toeren (zie ook tv-programma Rambam voor de werking van de lobbyisten)

    Nu het met de ots en uhp's dreigt spaak te lopen omdat langzamerhand de papieren werkelijkheid uit elkaar begint te vallen, proberen ze de drang'zorg' als verdienmodel binnen te halen!

    Dan zijn gezinnen helemaal de sjaak, want geen waarborgen, geen toetsing, geen rechtsbescherming, en ongetwijfeld volop leugens, verzinsels en verdachtmakingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tegen elke prijs moet voorkomen worden dat ouders zelf bedenken, beslissen en bepalen over de hulpverlening voor hun kinderen. Het moet wel in het dwang- en drangkader van EG's bureau jeugdzorg blijven. Dat dat miljarden kost en niet helpt vergeten we dan maar even.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als ik het dus goed begrijp moeten we voordat we de indicatie mkd verlengd krijgen, eerst een eigen kracht conference??? Net alsof de buurvrouw straks mijn kind moet gaan opvangen van 4??? (o ja kind is al gediagnosticeerd) Ik vrees dat mijn omgeving die veel voor me doet, vreselijk begint te lachen, aangezien de ervaring met eigenkracht,helaas erg slecht is geweest, omgeving werkt aan het plan, bjz laat het afweten... Wil bjz nu controleren wie/wat mijn sociaal netwerk is/doet?

    Geweldig, krijgen de mensen er ook een vrije dag voor van de overheid?

    Groetjs mams.

    Volgens mij worden we tegenwoordig allemaal als "idioten" behandelt die niets meer zelf kunnen..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat heet dan BELEID! Als je even de lettertjes van dat woord husselt weet je de waarde ervan.

      Verwijderen
    2. Mocht iemand straks behoefte hebben aan een gezellig dagje Twente?
      Eigenkracht regelt de koffie, en ik wil wel zorgen voor de krentewegge....

      Groetjes Mams

      Verwijderen
  5. "Eigen Kracht", maar wel met de vraagstellingen en beperkingen van BJZ!

    Dat is dus je eigen netwerk be-invloeden met de insinuaties vanuit BJZ, alsof je je familie wilt voorliegen met de leugens vanuit BJZ, en je daarvoor niet zou schamen.
    Wie wil nou dat je familie en buren worden ingelicht door liegend BJZ, die wenst dat ze een mandaat krijgen omdat de Eigen Kracht niet toereikend zou zijn?
    De gezinsvoogd bespeelt jouw kennissen, en dat heet "Eigen Kracht". Dat was niet de bedoeling van EKC, oorspronkelijk.
    We zien dus hier hoe BJZ zich overal vervuilend inmengt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. In Zuid Limburg werken 18 gemeenten samen met een projectplan.

    Over het toezicht is in de raadscommissie van Maastricht op 11 maart 2013 het volgende meegedeeld:

    "De gemeente wordt niet verantwoordelijk voor het toezicht. Dat gebeurt integraal door de inspecties voor de jeugdzorg en de gezondheidszorg. Ook de handhaving is een verantwoordelijkheid van de inspecties. Daarom moeten er met de inspecties goede afspraken gemaakt worden over controle en handhaving, want de gemeente is verantwoordelijk voor de financiering."

    Ze zijn er bij deze gemeenten blijkbaar nog niet achter dat de inspectie zijn eigen regels en criteria heeft, en dat er voorlopig niet veel valt af te spreken.

    Als de protocollen maar zijn gevolgd, dan is het 'OK' ..

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Volgens mij werkt het niet zo negatief als dat hierboven beschreven word.
    Het is natuurlijk zo dat onze gezamelijke "waarden en normen" en of opvoedvaardig heden die we "gezond achten" bij ieder gezin aanwezig zijn. Nu is het zo dat een eventuele behandelduur door de overheid terug geschroefd is en dat hierdoor kinderen eerder op de stoep staan bij het gezin. IS het dan niet een goede zaak dat er bij voorbaat gekeken gaat worden wie er in het "netwerk' ( = eigen kracht) ingezet kan worden om zaken te laten deescaleren? Waarom zou een buurvrouw/oma/oom of tante niet op wat momenten een rustplek of een doorgever zijn om zaken thuis goed te laten functioneren?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De denkfout die veel mensen maken, is dat zorg 'duur' is en dat er bezuinigd moet worden door meer vrijwilligers/eigen netwerk in te zetten. Dat het duur is, komt echter doordat hulp vaak niet effectief is en dat is weer het gevolg van amateuristisch speculeren op de problematiek van een kind/gezin.

      Problemen in gezinnen worden zowel onderschat als overschat, al naar gelang de insteek van de onderzoeker/gezinsvoogd. Dat heeft teveel het karakter van een grabbelton en dat zou niet gebeuren als er standaard beter onderzoek werd gedaan, vóórdat de hulpverleningszucht er op werd losgelaten.

      Ook zou informatie van derden over een gezin niet zo'n grote rol mogen spelen, als voor hun beweringen geen concrete aanknopingspunten bestaan in de feitelijke situatie van het gezin. Dit is roddelen omder het mom van onderzoek. Straks wordt de jeugdpsychiatrie ook ondergebracht bij de gemeenten. Dat betekent dat ze behalve de zeggenschap over of je recht hebt op een rollator als oudje, ook mogen bepalen of jouw kind recht heeft op onderzoek van een kinderpsychiater, of dat ze dat niet nodig (te duur) vinden, waardoor je in plaats van degelijk onderzoek naar de psyche van je kind, een EKC in je maag gesplitst krijgt. En wat weet de buurvrouw dan van autisme?

      Het probleem van de mentaliteit die men heeft bij het thema jeugdhulpverlening, is dat er zogenaamd snel duidelijk is wat het probleem is binnen een gezin of met het kind, terwijl men vaak helemaal niet in staat is het echte probleem te herkennen. Of door gebrek aan waarheidsvinding, problemen ergens neer legt waar ze niet zijn.

      Als hulp niet vrijblijvend is, maar mensen gedwongen kunnen worden hulp te accepteren, is het dan niet logisch dat de instanties zich scherp moeten verantwoorden voor de gestelde 'probleemsituatie'/ het 'vermoede gevaar', op basis van goed onderzoek (desnoods een aantal weken daarna, in geval van acuut gevaar) en dat ze er niet mee wegkomen te speculeren en de rechter op stang te jagen met standaardformules als 'ernstige ontwikkelingsbedreiging' omdat dat zo lekker bekt?

      En waarom moet dit soort beleid altijd afgestemd worden op de aller-achterlijkste burger (hulpweigeraars) en niet op een normale situatie van mensen die een hulpvraag hebben waar zij zelf al mee aan de slag gaan? Er wordt voor ons bepaald DAT er een probleem is, er wordt voor ons bepaald WIE dat gaat behandelen en er wordt voor ons bepaald als ouders of wij zelf wel goed snik zijn (= GEHOORZAAM!) waardoor ik het geen hulp meer zou durven noemen. Ik noem het dan ook sociaal fascisme.

      Verwijderen