http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/04/jeugdzorg-is-geen-jeugdgezondheidszorg.html#comment-form)
is een veel beter alternatief dan wat men nu heeft met AMK --- BJZ ---
RvdK-nápraters: niveau slechts sociaal werk, of wat er nu aankomt onder
OpvoedingsOndersteuning met dwang en Jeugdwet..
Meldingen belasten die RvdK+ niet direct omdat er een filter (vooraf) aanwezig is in LMK en LCC. Dit kost aanzienlijk minder dan de huidige en voorziene Jeugdzorg en Jeugdhulp (in de a.s. Jeugdwet), nog afgezien al die kosten door de gevolgen van ondeskundig handelen, het verdere leven.
Echte deskundigen, die iets strafbaars zien dat de ontwikkeling van een kind remmen kan, kunnen meldingen doen en er kan een diagnostisch advies bij geven worden, zoals een doorverwijzing naar een passende cursus of therapeut. (Ouders kunnen leerzaam zijn, al beweert een sociaal werker van niet). De dan niet van opgedoekt-BJZ afhankelijke jGGZ is een passender traject. (Waarom zouden alleen aspirant-adoptieouders een verplichte cursus moeten volgen, en pleegouders en pedagogisch-ongeïnteresseerde ouders niet? Pleegzorg is erger voor een kind dan adoptie vallend onder wetgeving naar het Haags Adoptieverdrag. -- Afbeelding: Dries en Juffer:)
Het Jeugdbeschermingsplan filtert (diagnostisch uiteindelijk)
tégen òndeskundigheid.
Het plan van de SSF is een beschermend filter voor
meldingsonderzoeken, de ingang tot mogelijke DWANG of doorverwijzing als het goed
zóú zijn.
Het voorkomt onnodige dwang en schade aan vele kinderen die nu in de fuik van BJZ liepen.
Het voorkomt onnodige dwang en schade aan vele kinderen die nu in de fuik van BJZ liepen.
Meldingen en suggesties zijn nu eenmaal niet in een keer uit te
roeien, dankzij het hersenspoelen en de mooipraat, de reclamekreten vanuit
Jeugdzorg Nederland en BJZ-werkers, en het gemakzuchtige geloof van politici in
'jeugd-zorg' (in feite zónder zorg).
De politiek moet zijn speeltje hebben: een meldmogelijkheid.
Het plan van Nico Mul is met een aanvulling juist:
houdt het vrijwillig (met stap-mogelijkheden 1 of 2 of 3) maar, de mogelijkheid 4 (rond meldingen) dient er te zijn voor de spaarzame gevallen waar het strafrechtelijk zou moeten zijn, maar door de politiek in het civiele wordt gehouden, helaas met omgekeerde bewijslast (ouders moeten bewijzen [hoe??] dat ze het wel goed doen, tegen de insinuaties vanuit laaggeschoolde BJZ-werkers in).
Het plan van de SSF zegt ook dat BJZ en de vermeende opvolgers moeten worden opgedoekt, de externe wetenschappers volgend.
Er staat: BJZ moet worden OPGEDOEKT!
Waar kindersituaties moeten worden onderzocht, doe dat deskundig en diagnostisch op hoog niveau! Opdat deze kinderen niet belast worden door ondeskundige jeugdzorgwerkers, die te regelmatig anti-pedagogische signalen geven aan het kind, de sfeer in gezinnen kapot maken, de rechters bespelen en manipuleren... maar telkens voorop: BJZ belast te vaak het kind in onderzoek, niet-diagnostisch. (Kinderen willen geen reeks aan 'hulp'verleners zien!)
Diagnosten zoals Mul, arts, hebben meer kennis hoe juist met de cliënt om te gaan, open en per geval onderzoekend.
Diagnosten als ingang betekent dat het kind niet laag na laag trajecten moet bewandelen, vaak (50-70%) in een voor hem vreemde omgeving, onvertrouwd, psyche-schadend (zoals BJZ wel doet), uithuisgeplaatst.
Omdat de politiek blijkbaar (in hun Rouvoetplan) gemakzuchtig is, niet op hoog niveau onderzoekt, maar aanneemt, en de hype van vele kindermishandelingen zonder definitie volgt, is hen een duidelijk plan voorleggen, wetenschappelijk onderbouwd, nodig.
Men kan niet in één keer de wereld veranderen.
Er blijven gewetenloze mensen (in jeugdzorgland).
Er blijven juridisch-object-denkende mensen.
Er blijven mensen die slechts de negatieve kant willen zien, en de kinder-mangel niet.
In het plan van Mul, zowel in het plan van de SSF, kan door BJZ gedacht worden: "há, dat nemen wij op ons, die keuze." Maar BJZ is daartoe niet academisch gevormd. (Dat zou weer een fuik zijn).
BJZ moet daarom opgedoekt worden, vooraf!
Het Jeugdbeschermingsplan VOORZIET in die mogelijkheid 4. Maar wel diagnostisch!
In het plan wordt voorzien in DIAGNOSTISCHE WAARHEIDSVINDING, omdat de ingang tot gedwongen kinderbeschermende maatregelen niet op suggesties en insinuaties van manipulerende jeugdzorgwerkers mag liggen.
En ook in het vrijwillige-hulpverleningsland dient men deskundig om te gaan met gezinnen en ontvankelijke kinderen.
Wat Mul zegt is juist: de mogelijkheden staan reeds open via de ingang huisarts die niet mag verwijzen naar BJZ of opvolger;
BJZ opdoeken!
De RvdK+ in het Jeugdbeschermingsplan dient onder wettelijk controleerbare voorwaarden op blz. 8 op
https://www.dropbox.com/s/hjyxiropp33csur/2012-Verkort%20Jeugdbeschermingsplan-JzBlH.pdf
inclusief een diagnost die de cliënt wèl ziet. (De overzichts-structuur staat op blz. 11).
De politiek moet zijn speeltje hebben: een meldmogelijkheid.
Het plan van Nico Mul is met een aanvulling juist:
houdt het vrijwillig (met stap-mogelijkheden 1 of 2 of 3) maar, de mogelijkheid 4 (rond meldingen) dient er te zijn voor de spaarzame gevallen waar het strafrechtelijk zou moeten zijn, maar door de politiek in het civiele wordt gehouden, helaas met omgekeerde bewijslast (ouders moeten bewijzen [hoe??] dat ze het wel goed doen, tegen de insinuaties vanuit laaggeschoolde BJZ-werkers in).
Het plan van de SSF zegt ook dat BJZ en de vermeende opvolgers moeten worden opgedoekt, de externe wetenschappers volgend.
Er staat: BJZ moet worden OPGEDOEKT!
Waar kindersituaties moeten worden onderzocht, doe dat deskundig en diagnostisch op hoog niveau! Opdat deze kinderen niet belast worden door ondeskundige jeugdzorgwerkers, die te regelmatig anti-pedagogische signalen geven aan het kind, de sfeer in gezinnen kapot maken, de rechters bespelen en manipuleren... maar telkens voorop: BJZ belast te vaak het kind in onderzoek, niet-diagnostisch. (Kinderen willen geen reeks aan 'hulp'verleners zien!)
Diagnosten zoals Mul, arts, hebben meer kennis hoe juist met de cliënt om te gaan, open en per geval onderzoekend.
Diagnosten als ingang betekent dat het kind niet laag na laag trajecten moet bewandelen, vaak (50-70%) in een voor hem vreemde omgeving, onvertrouwd, psyche-schadend (zoals BJZ wel doet), uithuisgeplaatst.
Omdat de politiek blijkbaar (in hun Rouvoetplan) gemakzuchtig is, niet op hoog niveau onderzoekt, maar aanneemt, en de hype van vele kindermishandelingen zonder definitie volgt, is hen een duidelijk plan voorleggen, wetenschappelijk onderbouwd, nodig.
Men kan niet in één keer de wereld veranderen.
Er blijven gewetenloze mensen (in jeugdzorgland).
Er blijven juridisch-object-denkende mensen.
Er blijven mensen die slechts de negatieve kant willen zien, en de kinder-mangel niet.
In het plan van Mul, zowel in het plan van de SSF, kan door BJZ gedacht worden: "há, dat nemen wij op ons, die keuze." Maar BJZ is daartoe niet academisch gevormd. (Dat zou weer een fuik zijn).
BJZ moet daarom opgedoekt worden, vooraf!
Het Jeugdbeschermingsplan VOORZIET in die mogelijkheid 4. Maar wel diagnostisch!
In het plan wordt voorzien in DIAGNOSTISCHE WAARHEIDSVINDING, omdat de ingang tot gedwongen kinderbeschermende maatregelen niet op suggesties en insinuaties van manipulerende jeugdzorgwerkers mag liggen.
En ook in het vrijwillige-hulpverleningsland dient men deskundig om te gaan met gezinnen en ontvankelijke kinderen.
Wat Mul zegt is juist: de mogelijkheden staan reeds open via de ingang huisarts die niet mag verwijzen naar BJZ of opvolger;
BJZ opdoeken!
De RvdK+ in het Jeugdbeschermingsplan dient onder wettelijk controleerbare voorwaarden op blz. 8 op
https://www.dropbox.com/s/hjyxiropp33csur/2012-Verkort%20Jeugdbeschermingsplan-JzBlH.pdf
inclusief een diagnost die de cliënt wèl ziet. (De overzichts-structuur staat op blz. 11).
Meldingen belasten die RvdK+ niet direct omdat er een filter (vooraf) aanwezig is in LMK en LCC. Dit kost aanzienlijk minder dan de huidige en voorziene Jeugdzorg en Jeugdhulp (in de a.s. Jeugdwet), nog afgezien al die kosten door de gevolgen van ondeskundig handelen, het verdere leven.
Echte deskundigen, die iets strafbaars zien dat de ontwikkeling van een kind remmen kan, kunnen meldingen doen en er kan een diagnostisch advies bij geven worden, zoals een doorverwijzing naar een passende cursus of therapeut. (Ouders kunnen leerzaam zijn, al beweert een sociaal werker van niet). De dan niet van opgedoekt-BJZ afhankelijke jGGZ is een passender traject. (Waarom zouden alleen aspirant-adoptieouders een verplichte cursus moeten volgen, en pleegouders en pedagogisch-ongeïnteresseerde ouders niet? Pleegzorg is erger voor een kind dan adoptie vallend onder wetgeving naar het Haags Adoptieverdrag. -- Afbeelding: Dries en Juffer:)
Alhoewel afschuivende, kennelijk gehersenspoelde politici moeilijk
in de denderende trein van de a.s. Jeugdwet passende ideeën kunnen aanvaarden
("voor kennisgeving aannemend" en wegleggend), is enige onderbouwing
nodig: het is wetenschappelijk onderbouwd... Mèt wetenschap dat niet uit
handen komt van BJZ en JN zelf, dat niet uit handen komt van gegevens die de
jeugdzorgwerkers meenden te zien om hun werk te behouden. Geen sloppy science.
De financiële stroom nu werkt mee aan toeleiden tot OTS en erger voor een kind.
Die stroom dient gebaseerd te zijn op diagnostische noodzaak en effectiviteit.
Wanneer 72% van de OTS-zorg niet effectief bleek (rapport '909 zorgen'), zou BJZ 72% moeten inleveren.
Wel, dan kan men dus beter punt 4 aanvaarden als filterend alternatief en bescherming van die 72% kinderen die buiten BJZ hadden moeten blijven in directe diagnostisch-therapeutische zorg. In echte hulpverlening. In het niet wegzetten in een pleegsetting die geen therapie op basis van diagnostiek levert.
Het plan is beknopter dan de schemerende opeenstapeling van rapporten die de politici van of dankzij BJZ/JN hebben ontvangen, en mee zijn bedolven.
Met een korte statement onderbouwt men niet, legt men niet uit, en dan moeten die gemakzuchtige beleidsmakers-politici een plan zelf bedenken. Met de mooipraat van BJZ op de achtergrond, in hun hoofd.
Dus is er wel een plan met uitleg en onderbouwing nodig!
Uitwerken kan makkelijk. Veel is er al, huisarts en specialisten en therapeuten: passender, kort en effectief.
Er zijn dus nu politici die niet meer kunnen zeggen: "wist ik niet".
En het plan van de SSF is economisch verantwoord (naast tegengaan van leed en psychische schade).
Tj.W.Strubbe
De financiële stroom nu werkt mee aan toeleiden tot OTS en erger voor een kind.
Die stroom dient gebaseerd te zijn op diagnostische noodzaak en effectiviteit.
Wanneer 72% van de OTS-zorg niet effectief bleek (rapport '909 zorgen'), zou BJZ 72% moeten inleveren.
Wel, dan kan men dus beter punt 4 aanvaarden als filterend alternatief en bescherming van die 72% kinderen die buiten BJZ hadden moeten blijven in directe diagnostisch-therapeutische zorg. In echte hulpverlening. In het niet wegzetten in een pleegsetting die geen therapie op basis van diagnostiek levert.
Het plan is beknopter dan de schemerende opeenstapeling van rapporten die de politici van of dankzij BJZ/JN hebben ontvangen, en mee zijn bedolven.
Met een korte statement onderbouwt men niet, legt men niet uit, en dan moeten die gemakzuchtige beleidsmakers-politici een plan zelf bedenken. Met de mooipraat van BJZ op de achtergrond, in hun hoofd.
Dus is er wel een plan met uitleg en onderbouwing nodig!
Uitwerken kan makkelijk. Veel is er al, huisarts en specialisten en therapeuten: passender, kort en effectief.
Er zijn dus nu politici die niet meer kunnen zeggen: "wist ik niet".
En het plan van de SSF is economisch verantwoord (naast tegengaan van leed en psychische schade).
Tj.W.Strubbe
Ik snap niet waarom aan de RvdK zo'n grote rol wordt toegekend. De RvdK valt onder justitie en werkt zoals een justitie-orgaan. Als je als ouder in het vizier van de RvdK komt, ben je bij voorbaat verdacht en volgt de Raad een tunnelvisie. Vrijwel alle onderzoeken van de raad leiden tot een kinderbeschermingsmaatregel en dat zal in de hierboven gekozen opzet niet anders zijn. Mijn mening is dat, zolang er geen sprake is van strafrechtelijke verdenkingen, de RvdK niets heeft te zoeken in de jeugdzorg.
BeantwoordenVerwijderenVolgens internationale verdragen mag een overheid de doorgang (of: ˊovergangˊ) tot gedwongen beschermingsmaatregelen niet uitbesteden, maar moet dat zelf doen. Er is dus onder het Ministerie van Justitie een deskundiger, opgewaardeerde instelling nodig, en dat kan een RvdK+ (met een plus) zijn, die aan de voorwaarden op blz. 8 voldoet.
VerwijderenHet gaat dus niet om een RvdK die alles protocollair overneemt van BJZ, en de leugens dus niet herkennen kan.
De a.s. Jeugdwet is met diverse bovengemeentelijke gecertificeerde instellingen, die BJZˊs zijn (c.q. ˊopvolgenˊ), weer een jeugdzorg zonder diagnostiek, waar sociaal werksters dwingend beslissen over gezinnen. Uit de (onafhankelijke) wetenschap zien we dat dit te vaak schadelijk is voor een kind, en niet optimaal en effectief werkt.
De mogelijkheid 4 moet dus ook bestaan.
De huidige RvdK (zonder plus) neemt de meningen en gegevens vanuit het AMK (dat is BJZ) gewoon over als ˊfeitenˊ, omdat dit protocol is.
Gezinnen komen (nu) binnen via AMK of BJZ, en als BJZ/AMK een OTS wil hebben, vragen ze dat aan de RvdK, met de nodige insinuatieve gegevens, en dan zorgt de RvdK (zonder +) voor de OTS-aanvraag.
Wanneer het BJZ daarop het OTS-mandaat heeft verkregen (het is een kinderslager die dus z'n eigen vlees keurt, via via RvdK), dan mag het BJZ ofwel de gezinsvoogd een UHP aanvragen, en dat gebeurt in de praktijk zo'n 50 tot 70%.
Die onderzoeken n.a.v. meldingen ddie tot overgang naar OTS (en erger) kunnen leiden, dienen door een overheidsorgaan zelf uitgevoerd te worden, en daarbij mogen we naar IVRK artikel 24 eisen dat het onderzoek gebeurt met een DIAGNOST die de client wel ziet en onderzoekt.
Dit in tegenstelling tot BJZ, waar gedragswetenschappers (uit UvbWjz art.1) enkel afgaan op wat ze van lagergeschoolde jeugdzorgwerkers te horen krijgen; en daat zat het knelpunt:
BJZ maakt argumenten om tot OTS en erger te komen, zonder alle variabelen gemeten te hebben, dus enkel op laaggeschoolde meningen, zonder afweging of de beoogde maatregel wel optimaal is voor het kind.
In de praktijk zien we dat het opbergen van een kind uithuisgeplaatst als veilig heet te zijn, maar dat zo niet gevoeld en ervaren wordt door het kind, weg uit zijn vertrouwde omgeving, en dat het kind wel een etiket heeft opgeplakt gekregen maar daarop geen therapie krijgt.
Vandaar BJZ opdoeken, en een LMK> LCC> RvdK+ als diagnostisch te wegen onderzoeksingang.
Een ingang die ook tot gewone doorverwijzing mag leiden tot vrijwillige hulp.
Er zijn opvoedcursussen, die leuk zijn! Wees preventief.
Helemaal mee eens, die Raad is minstens zo verdefelijk als Jeugdzorg, waar vaak driftig mee wordt samengwerkt...
VerwijderenZo'n halve eeuw geleden werd de Voogdijraad...de voorloper van de Raad..ook al voor een kinderdievengilde uitgemaakt...
Ook toen vond men het nodig om de inmiddels slechte naam voogdijraad om P.R.-redenen te veranderen in Raad voor de Kinderbescherming,die steeds vaker de naam van de Kindermishandeling krijgt.
Het is inderdaad een justitieorgaan en tijdens de gesprekken is er in de praktijk sprake van een verhoor;ook in ons geval was er sprake van een tunnelvisie en werd er een beschermingsmaatregel opgelegd.
Net als Jeugdzorg valt de Raad ook onder de kinderroversbende.
De RvdK- NU, is zo verderfelijk omdat het de gegevens van BJZ en AMK moet overnemen.
VerwijderenDe voorgestelde ene ingang voor meldingen moet degelijker en men moet diagnostischer werken, een RvdK+, met een plus.
Is dat zo verwarrend?
Feit is dat er laag-IQ-gezinnen zijn waar het kind verwaarloosd wordt; er zijn omgangsfrustrerende moeders die hun onverwerkte emoties afschuiven op het kind; er zijn incestplegers die zelf het huis uit zouden moeten, weg van het kind. Er zijn dus meldingssituaties waar beleid voor dient te zijn. Maar dan wel degelijk!!!
Het gevaar met protesteren tegen de misstanden in de jeugdzorg, is altijd dat er ook mensen zich erbij aansluiten die wel degelijk vallen in de categorie onbekwame ouders, die om het hardst schreeuwen dat hun kind ontercht uit huis is geplaatst.
VerwijderenDit is schadelijk voor ouders die onterecht hun kind zijn kwijtgeraakt, en daarom werken wij op Dark horse ook bijna uitsluitend met casussen, waar wij de benodigde stukken bijgeleverd krijgen. We willen graag bewijs van machtsmisbruik. Beter drie duidelijke voorbeelden van machtsmisbruik, dan dertig zaken waarin veel onduidelijk blijft.
Wie tegen het machtsmisbruik van BJz is, kan niet doen alsof er geen ouders bestaan die hun kind mishandelen of verwaarlozen. Een RvdK is nodig, maar niet die papegaai van het AMK waar we nu mee zitten opgescheept als ouders.
Daarom spreken dhr Mul en TS ook regelmatig van een 'opgeschaalde' Raad voor de Kinderbescherming, een verbeterde versie dus.
Met waarheidsvinding en integraal diagnostisch onderzoek, zodat niet kind-eigen problematiek wordt afgewenteld op de ouders, als een teken van hun 'opvoedingsfalen'. In dat kader zijn risico-taxatielijstjes van het AMK (door het NJI ontwikkeld) ook zo schadelijk. Ze werken alleen maar meer speculaties in de hand. Een kind met een ASS-stoornis heeft automatisch bijna de helft van de symptomen op het risico-lijstje vanwege zijn aandoening en dat heeft niets met mishandeling te maken.
Er is dus een verschil tussen een huidige RvdK en een diagnostische RvdK+ (met een +).
BeantwoordenVerwijderenEen gespecialiseerd wegingsinstituut dat meldingen die doorgestuurd zijn (van die LCC) degelijk ZELF onderzoekt en afweegt, ook de te overwegen trajecten afweegt op effectiviteit en alternatieven zoekt en ouders helpt, zal dan (met een +) RvdK+ gaan heten, direct onder justitie, vanwege het juridische aspect, dat OTS en UHP is. Hulp kan toch leiden tot doorverwijzen naar een specialist.
Risicolijstjes en autisme
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, inmiddels ken ik diverse ouders met kinderen met autisme die voor de kinderrechter zijn geweest. Gelukkig ook gewonnen. Dat is schandelijk, want inderdaad krijg je dan het mishandelingsverhaal over je heen terwijl je weet dat er andere zaken aan de hand zijn, maar de deskundigheid daarover mankeert bij raadsonderzoekers. Dus als je als ouder daar wel mee op de hoogte bent, dan heb je kans dat je zo'n zaak ook gewoon wint. Maar het blijft schandelijk dat je voor hulp komt, dat men je opzadelt met een onderzoek uit machtswellust, dat vreet de energie die je toch al hard nodig hebt met zo'n gezin, en dat er dan gewoon doorbeschuldigd wordt tot het bittere einde. Men wil de regie overnemen. En een hulpvraag wordt in een mishandelingskader omgezet. Dat is verraad aan ouders en kinderen.
Daarmee is de jeugdhulpverlening een groot risico voor ouders die terecht om hulp vragen bij het diagnosticeren en helpen. En als je het eenmaal weet is het helemaal niet zo moeilijk. Maar toch dwingen ze je eerst door dat moeras van het mishandelingskader.
Ook wanneer er terechte beschuldigingen zijn aan ouders waar ze hun kinderen hebben verwaarloosd of mishandeld lijkt het me verstandig om de rapportage daarover feitelijk te houden en realistisch. Niemand is gebaat bij roddel en verdachtmakingen die niet waar zijn. Ook ouders niet die wel in de fout zijn gegaan en hun kinderen verdienen dat niet.
BeantwoordenVerwijderen