Deze wet ter professionalisering
van de jeugdzorg is dus een erkenning is dat BJZ een decennium onprofessioneel
vele kinderen zonder deskundigheid uithuis heeft geplaatst.
De Wet op de Jeugdzorg begon in 2005. Reeds in 2007 publiceerde econoom Joseph Doyle dat grotendeels deze kinderen in de knel beter-af zijn thuis, met passende therapie, dan bij een pleegsetting. Dit werd meermaals bevestigd door wetenschappers, het werd de politiek kenbaar gemaakt, en toch hield de politiek zich doofstomblind.
Deze wet ter bevordering van ongedefinieerde 'professionaliteit' van jeugdzorgwerkers op sociaal-werkniveau met zesjes gehaalde SPH-opleiding, niet-academisch gevormd, erkent dat jeugdzorgwerkers ondeskundig zijn.
Want 'professionaliseren' moet toch suggereren dat ze deskundiger moeten worden?
Of betekent het dat ze beter hun brood moeten verdienen zonder deskundigheid te verstrekken aan het kind met diagnose en therapie???
Onzinnig
Geld stoppen per wet in jeugdzorgwerkers is onprofessioneel, onzinnig, omdat ze niet academisch gevormd zijn, te lage scholing hebben om alle variabelen bij nulmeting en toekomstbelangen van het kind in gezin te kunnen afwegen. Daar ontbrak het reeds aan, en zal niet met een cursus verbeteren.
Wanneer wetenschappers buiten de belangensfeer van BJZ melden en adviseren dat kinderen beter-af zijn thuis met juiste behandeling, beter-af zijn met een traject gebaseerd op diagnostiek van een zwaargewicht, dan is het voortzetten van jeugdzorg, waar er jeugd-gezondheidszorg bestaat, diagnostisch en beëdigd, onzinnig en dom... -
- Burgers moeten wel gaan vermoeden dat hier steekpenningen aan ten grondslag liggen, want wie wil kinderen in een niet-effectieve maalmolen stoppen, waar er deskundigheid bestaat via de verwijzende huisarts!!! De huisarts is laagdrempelig.
Reclame
Wanneer er wel geld is om reclame te maken tegen kindermishandeling (door ouders gesuggereerd, nooit jeugdzorgwerkers, valt op) dan kan daarvoor in de plaats geld besteed worden aan reclame voor de huisarts als ingang naar een passend deskundige, zoals een (ortho)pedagoog, jeugd-psycholoog of -psychiater, en bij scheidingsproblemen een mediator om ouders te leren hun emoties opzij te zetten om hun kind te beschermen tegen loyaliteitsproblematiserende signalen. Gezamenlijk ouderschap is belangrijker voor een kind dan exen-strijd....
Daar zijn specialisten beter en effectiever in dan sociaal werkers met een opgeschaalde naamgeving zoals sociale huisarts (arts is beschermde beroepsnaam- dus misbruikt!), Kind en Ouder-adviseur, Mentor op school, Jeugd-specialist (zonder kennis om door te verwijzen naar diagnost), en zo voort.
Jeugdzorg is een bodemloze put
Jeugdzorg is GEEN specialist, is GEEN zorg! Is WEL een bodemloze put voor onze
centen. Een diagnosticerend specialist dient diagnostisch academisch opgeleid
te zijn.
Die mag alleen met een RvdK+-onderzoek de ene ingang vormen tot dwangmaatregelen als uiterste en zwaar-gevolg-hebbende maatregelen, maar ook alsnog mogen doorverwijzen naar de passende specialist die therapie kan geven.
Laat het liever binnen vrijwillig kader, door goede advisering en enthoussiasmering, want een cursus voor ouders is leuk en interessant! Het is dan effectiever.
Het recht van het kind
Het kind heeft recht op effectieve zorg. Niet op een ondeskundige maalmolen, want nu dus erkent is door die wet!
Effectief is oplossend en kort en dus goedkoper dan het kind jaren in pleegzorg verpesten, zoals bewezen: pleegkinderen raken veel vaker aan de drugs, worden veel vaker tienerouder, raken veel vaker vroegtijdig van school af en raken vaker in aanraking met de politie.
Dat zegt wat waar BJZ naar leidt! De reclamekreet van BJZ is dan dat het kind uit een moeilijke gezinssituatie kwam, maar dat is nooit bewezen, terwijl wel gezien wordt dat er vele ouders leerzaam en welwillend zijn, maar geen kans kregen de suggererende beschuldigingen te ontzenuwen. Werken op geloof is gewetens-arm!
Het is te hopen dat de Eerste Kamer de wet afkeurt.
Verkeerde zorgingangen kunnen gevaar opleveren voor het ontwikkelingsbelang van de opgroeienden.
T
De Wet op de Jeugdzorg begon in 2005. Reeds in 2007 publiceerde econoom Joseph Doyle dat grotendeels deze kinderen in de knel beter-af zijn thuis, met passende therapie, dan bij een pleegsetting. Dit werd meermaals bevestigd door wetenschappers, het werd de politiek kenbaar gemaakt, en toch hield de politiek zich doofstomblind.
Deze wet ter bevordering van ongedefinieerde 'professionaliteit' van jeugdzorgwerkers op sociaal-werkniveau met zesjes gehaalde SPH-opleiding, niet-academisch gevormd, erkent dat jeugdzorgwerkers ondeskundig zijn.
Want 'professionaliseren' moet toch suggereren dat ze deskundiger moeten worden?
Of betekent het dat ze beter hun brood moeten verdienen zonder deskundigheid te verstrekken aan het kind met diagnose en therapie???
Onzinnig
Geld stoppen per wet in jeugdzorgwerkers is onprofessioneel, onzinnig, omdat ze niet academisch gevormd zijn, te lage scholing hebben om alle variabelen bij nulmeting en toekomstbelangen van het kind in gezin te kunnen afwegen. Daar ontbrak het reeds aan, en zal niet met een cursus verbeteren.
Wanneer wetenschappers buiten de belangensfeer van BJZ melden en adviseren dat kinderen beter-af zijn thuis met juiste behandeling, beter-af zijn met een traject gebaseerd op diagnostiek van een zwaargewicht, dan is het voortzetten van jeugdzorg, waar er jeugd-gezondheidszorg bestaat, diagnostisch en beëdigd, onzinnig en dom... -
- Burgers moeten wel gaan vermoeden dat hier steekpenningen aan ten grondslag liggen, want wie wil kinderen in een niet-effectieve maalmolen stoppen, waar er deskundigheid bestaat via de verwijzende huisarts!!! De huisarts is laagdrempelig.
Reclame
Wanneer er wel geld is om reclame te maken tegen kindermishandeling (door ouders gesuggereerd, nooit jeugdzorgwerkers, valt op) dan kan daarvoor in de plaats geld besteed worden aan reclame voor de huisarts als ingang naar een passend deskundige, zoals een (ortho)pedagoog, jeugd-psycholoog of -psychiater, en bij scheidingsproblemen een mediator om ouders te leren hun emoties opzij te zetten om hun kind te beschermen tegen loyaliteitsproblematiserende signalen. Gezamenlijk ouderschap is belangrijker voor een kind dan exen-strijd....
Daar zijn specialisten beter en effectiever in dan sociaal werkers met een opgeschaalde naamgeving zoals sociale huisarts (arts is beschermde beroepsnaam- dus misbruikt!), Kind en Ouder-adviseur, Mentor op school, Jeugd-specialist (zonder kennis om door te verwijzen naar diagnost), en zo voort.
Jeugdzorg is een bodemloze put
Die mag alleen met een RvdK+-onderzoek de ene ingang vormen tot dwangmaatregelen als uiterste en zwaar-gevolg-hebbende maatregelen, maar ook alsnog mogen doorverwijzen naar de passende specialist die therapie kan geven.
Laat het liever binnen vrijwillig kader, door goede advisering en enthoussiasmering, want een cursus voor ouders is leuk en interessant! Het is dan effectiever.
Het recht van het kind
Het kind heeft recht op effectieve zorg. Niet op een ondeskundige maalmolen, want nu dus erkent is door die wet!
Effectief is oplossend en kort en dus goedkoper dan het kind jaren in pleegzorg verpesten, zoals bewezen: pleegkinderen raken veel vaker aan de drugs, worden veel vaker tienerouder, raken veel vaker vroegtijdig van school af en raken vaker in aanraking met de politie.
Dat zegt wat waar BJZ naar leidt! De reclamekreet van BJZ is dan dat het kind uit een moeilijke gezinssituatie kwam, maar dat is nooit bewezen, terwijl wel gezien wordt dat er vele ouders leerzaam en welwillend zijn, maar geen kans kregen de suggererende beschuldigingen te ontzenuwen. Werken op geloof is gewetens-arm!
Het is te hopen dat de Eerste Kamer de wet afkeurt.
Verkeerde zorgingangen kunnen gevaar opleveren voor het ontwikkelingsbelang van de opgroeienden.
T
Geen opmerkingen:
Een reactie posten