maandag 7 januari 2013

Verschil van mening...


Verschil van mening’ tussen ouders en BJz 

Wanneer BJz wordt gewezen op feitelijke onjuistheden in een rapport van haar makelij, repliceert zij vaak met de realiteits-ontkrachtende woorden dat er ‘kennelijk’ een verschil van mening bestaat tussen de beide partijen. Natuurlijk wil men best, wanneer er stevige klachten worden geuit door de ouders, nog eens naar dit verschil van mening kijken, maar er zal in de meeste gevallen over de procedure niet anders geoordeeld worden. Vaak is het antwoord ‘Jammer dat u ontevreden bent met het resultaat, maar wij hebben volgens protocol gehandeld en we zullen het de volgende keer weer zo doen’. (Dit verklaarde BJZ ook verscheidene malen na een dodelijke afloop van een ondertoezichtstelling. Kindje dood, maar we zullen het de volgende keer weer zo doen.) 

Protocollen

Een verschil van mening, is voor BJz alles wat buiten de protocollaire werkelijkheid valt. Er moet op een bepaalde manier gehandeld worden en wat daar het resultaat van is, of wat degenen die het moeten ondergaan daarvan vinden, valt niet binnen haar verantwoordelijkheid. Daar begint het subjectieve gebied, van gevoelens en meningen, waar men niet teveel tijd aan kan verliezen gezien de hoge caseload. Het probleem is natuurlijk dat het niet altijd om meningen en gevoelens gaat, wanneer kritiek op het functioneren van BJz naar voren wordt gebracht. Het gaat ook regelmatig over feiten, die geen plaats krijgen in de beoordeling van de bekwaamheid (of mogelijke schuld) van ouders.  

Wanneer bepaalde zaken simpelweg niet worden meegenomen in het proces, of worden afgedaan met ‘wij hebben er kennis van genomen’ zonder er conclusies aan te verbinden of verder te graven in een zaak wanneer daar aanleiding toe bestaat, wordt het probleem wel heel gemakkelijk tot een meningen-discussie teruggebracht. 'Het moet geen ‘welles-nietes’ verhaal worden' zeggen jeugdzorg of de Raad voor de Kinderbescherming dan.  

Welles-Nietes




Maar is dat het eigenlijk wel? Kijk eens naar het effect van de term ‘welles-nietes’ verhaal: het verwijst naar kinderen op een schoolplein, die allebei als een blinde blijven doorgaan met het halen van hun ‘gelijk’, omdat ze nog niet oud genoeg zijn om te begrijpen dat er in het leven verschillende standpunten mogelijk zijn, die allemaal evenzeer van waarde kunnen zijn in het geheel. En als jeugdzorgzaken nu het karakter hadden van een filosofische discussie, zou deze vergelijking ook opgaan. Maar onderzoeken naar kindermishandeling hebben niets filosofisch, of optioneels. Het gaat over zeer ingrijpende gebeurtenissen met vaak hoog oplopende emoties, die het verdienen om op feiten gebaseerd te zijn en niet op meningsverschillen.

De constatering dat er tussen de jeugdbeschermers en ouders meningsverschillen bestaan, is eigenlijk geen conclusie van een onderzoek te noemen. Er moet worden nagegaan of al het beschikbare en relevante materiaal is meegenomen en voldoende gewogen in de uiteindelijke beoordeling.  

Valide kennis terzijde schuiven

Ik heb zojuist een boek gelezen over een vader die 10 jaar lang heeft gevochten (met daarbij vele processen), om een omgangsregeling met zijn kinderen te krijgen na een scheiding. De Raad voor de Kinderbescherming is op de hand van moeder, eigenlijk omdat dit voor henzelf het makkelijkste is in de gegeven situatie. Het toppunt van waanzin komt,  wanneer hij na jaren te hebben gewacht op een onafhankelijk onderzoeksrapport (wat de Raad moest uitbesteden), de Raad dit rapport gewoon terzijde schuift, omdat zij zelf ‘andere constateringen hebben gedaan’ dan de professionele onderzoekers.  

Boek: Verloren kinderen van Gerard Wouters
ISBN/EAN 978-90-8842-71-9
http://www.niranam.eu

Met andere woorden; zij hadden een andere mening. Wat de Raad had geconstateerd, was niet gebaseerd op een deugdelijke wetenschappelijke kennis. Zij hadden interpretaties geuit van wat zij meenden te hebben waargenomen. Zo doen ze dat. Ze schuiven valide kennis terzijde en stellen daar hun eigen subjectieve mening voor in de plaats.

Wanneer ouders blijven protesteren, kijken ze nog eens of het protocol in de casus wel op de juiste manier is gevolgd.  En wanneer dit zo is, zullen ze iedere feitelijke discussie uit de weg gaan met de woorden: Laten we er nu geen ‘welles – nietes’ discussie van maken. En laat dat nu precies zijn wat de ouders ook graag zouden willen! Die hebben ook veel liever een feiten/niet-feiten discussie. Maar dat bedoelen Jeugdzorg en de Raad niet…Feiten doen niet terzake, het protocol is heilig en meningen en gevoelens, daar zijn we allemaal vrij in…

Sven Snijer

                     Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html

14 opmerkingen:

  1. Zo blijkt maar weer dat het geen zin heeft om te procederen.

    Ik weet van een vader die de rechtbank liet weten dat hij 'geen basis zag om ter zitting te verschijnen vanwege de toestand waarin het Nederlandse jeugd-'recht' verkeert.

    Ze mochten eens denken dat ze nog serieus genomen worden.

    In de uitspraak staat natuurlijk alleen dat vader met bericht afwezig was.
    Zou het als beschamend worden ervaren dat ze zelfs door leken niet meer voor vol worden aangezien?

    Als iedereen braaf ter zitting blijft verschijnen kan hetzelfde worden gedaan als hiervoor beschreven, en lijkt het of het systeem werkt (partijen zijn verschenen, hebben hun mening gegeven, er was een verschil van mening, en de rechter heeft beslist).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. oud advocaat jan van ruth7 januari 2013 om 11:51

      Deze vader was een wijs man.
      Hij heeft zichzelf een heleboel frustratie bepaard.

      Als alle ouders hetzelfde zouden doen zou het gevolg echter niet zelf-reflectie bij de rechters zijn in de zin van wat is hier aan de hand?, maar zouden de zittingen korter kunnen worden, dus korter op elkaar gepland worden, dus zouden er meer zittingen op een dag afgehandeld kunnen worden, dus zou er geen achterstand meer zijn, dus zou het systeem beter functioneren.
      Want voor de rechters is het niet het recht dat belangrijk is maar het systeem!
      Maar het gevolg zou dan wel weer zijn dat er minder rechters nodig zouden zijn, dus de werkgelegenheid in het gedrang zou komen, dus de promotiemogelijkheden slechter zouden zijn, dus de rechters weer gebaat zouden zijn bij meer zaken, dus er wel weer een weg gevonden zou worden om het aantal zaken omhoog te brengen.

      Want: zuerst kommt das Fressen und dannn kommt die Moral.

      Verwijderen
    2. Het is natuurlijk gemakkelijk oordelen achteraf en ook nog vanaf de zijlijn,maar als deze vader een signaal had willen geven,was het misschien beter geweest om zijn mening over het
      Nederlandse jeugdrecht ter plekke op de zitting had kenbaar gemaakt...en daarna de rechtszaal..met opgeheven hoofd.. te verlaten..

      Maar inhoudelijk kon deze meneer wel eens helemaal gelijk hebben..deze vorm van jeugdrecht is als een casino.

      Is er iemand die het beter en treffender kan verwoorden als onderstaande reageerder?

      EDA in een reactie op de 2e uitzending van de EO...de vijfde Dag.betreffende Moniek en Arjan Pot,weet het zodanig treffend te verwoorden,dat ik dit hier nog maar eens aanhaal;

      ''Nope,waarheidsvinding,daar doen we gemaks-en veiligheidshalve maar niet aan.
      We doen het wel, lekker makkelijk en met OGENSCHIJNLIJK grote mate van verantwoordelijkheidsgevoel(vooral voor het eigen hachie dus)met het oog op waarborgen en veilig stellen...Jaja...Vooral dus de eigen belangen!!!
      Nooit die van de onderhavige kids.En hoe langer het duurt,des te meer omzet in hulpverleningsland en de juridische wereld.
      Graaicultuur over de hoofden en harten van de kinderen EN hun ouders in de kwestie.
      EGO-theater van de bovenste plank,gespeeld in uw KROMbank,HET alternatief voor een casino.Je brengt er BERGEN geld in en je komt er zonder resultaat en berooid weer uit"....aldus deze duidelijk ervaringsdeskundige

      Mijns inziens past hier maar één slotopmerking en dat is

      "Amen''

      opa

      Verwijderen
    3. Gelukkig komen er steeds meer zaken. Als uiteindelijk ieder kind onder toezicht gesteld wordt hebben we veel werk voor sociaal werkers, pleegouders, rechters, bjz, enz. En een totaal ontwrichte samenleving, want dat is het waar het naar toe gaat met al die verwoeste gezinnen.

      Verwijderen
    4. Tsja...dan is het gebeurd met het gezin als hoeksteen van de samenleving...dan is het kindertjes maken...en inleveren bij jeugdzorg..en kan eindelijk aan de staatsopvoeding van ''ons grut'' begonnen worden.

      Uiteraard moet er dan wel fors betaald worden voor die gedwongen winkelnering van de staat,maar er staat een hoop vrije tijd en aanmerkelijk minder zorgen tegenover..

      En waar moeten we dan met onze liefde en genegenheid naar toe?
      Ach,zolang de dierenassiels nog propvol zitten kunnen de hondjes en poesjes wel in die behoefte voorzien...

      En dan zijn er nog dingen als auto's voor mannen en mooie keukens voor vrouwen..en wat te vinden van een mooie zachte knuffelpop om mee naar bed te nemen....
      Maar pas op hè...handjes boven de dekens!...anders wordt pop uit huis geplaatst.

      opa

      Verwijderen
  2. Het kan met de juiste motivatie en onderbouwing wel degelijk zin hebben om te procederen. Er is hier sprake van SLODDERWETENSCHAPPELIJKE houding van RvdK en 'jeugdzorg'.

    Universitair geschoolden die valide onderzoek doen worden weg gesuggereerd door jeugdzorg, maar jeugdzorg is niet valide, niet deskundig, slechts sociaal werk-niveau.
    Het belang van een kind is beide ouders te kennen; dat wegens de identiteitsontwikkelingsfase.

    Dit wordt door jeugdzorg nooit meegenomen.
    Ouders dienen niet voor hun belang op te komen, maar hun ouderschappelijke verantwoordelijkheid te nemen. Deze te scheiden van hun emoties t.a.v. de ex-partner.

    Er zijn 2 ouders, en beiden nooit gelijk. Elk mens is anders en dat moet een kind ook leren voor z'n sociale vaardigheden. De juridische procedure moet dus gaan over het belang van het kind, onder gepraktiseerde inzichten dat het kind behoefte heeft aan al zijn ouders. Een kind is geneigd zijn ouders te beschermen, en dat is 't 'm nou net: ouders beroepen op hun eigen beter zijn dan de andere ouder, en dat geeft loyaliteitsconflicten in het kind: dat is kindermishandeling door de omgangsfrustrerende ouder, en mogelijk ook door de omgangsfrustrerende (niet-aan-omgang-meewerkende) jeugdzorgwerker of gezinsvoogd.

    BJZ is niet deskundig en geeft ouders geen steun en kennis om hun emoties over de ex-partner psychisch te scheiden van hun verantwoordelijkheid naar het kind toe, hun ouderschap. Ten dienste van de ontwikkeling van het kind om o.a. beide ouders te kennen, te leren dat elk mens anders is en opvoed, dat een mens gewetensvol opvoed en sociaal omgang heeft, ....

    BJZ kies gemakzuchtig, partijtrekkend, en dat is tegen het belang van het kind.
    Eigenlijk zou de omgangsfrustrerende ouder het gezag ontzegd dienen te worden, voor een tijdje. Dat is mogelijk met de volgende prejuridiserende uitspraak: LJN AS6020.

    Het kan dus!
    Lees pedagogische boeken en lees ontwikkelingspsychologische boeken als u uw kind lief heeft:

    WEES voorbereid!

    TS

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ach, vele moeders zijn te trots om gewoon naar hun eigen (schoon)moeder te luisteren, die meer verstand van opvoeden heeft. Die heeft tenslotte die ene dochter opgevoed die nu zelf een moeder is. Maar tegenwoordig krijgen oma's en opa's vaak te horen; 'wat weet jij nou, dat was toen en nu zijn de tijden verandert'. Welja, als het te heet wordt onder hun voeten dan gaan ze rennen en kloppen ze bij het verkeerde deur aan. Er zijn natuurlijk vele oorzaken waarom het mis kan gaan. Met een luisterend en gespitst oor, met liefde voor het gezin kan al veel bereikt worden. Troost, boosheid, verslagenheid, maar ook schaamte kunnen de ouders parten spelen. We zijn zielen die elkaar moeten helpen en dat doe je niet door verzonnen items als OTS of (M)UHP en er nog heilig in geloven dat regeltjes op papier helpen... wordt wakker ouders, onderwijs, medici en regering!

      Verwijderen
    2. Ja, de tijden zijn verandert, maar dan moet je als vader/moeder ook de consequentie nemen om de moderne inzichten tot je te nemen, en niet ouderwets te speculeren wat het belang van het kind is door aan omgangsfrustratie en het veroorzaken van PAS te doen.

      gelukkig is er zo'n uitspraak als LJN SA6020 en dergelijke:
      het gezag aan de andere ouder geven maar de opvoedsituatie bij de bekende omgeving van het kind houden: het kind blijft bij de destijds omgangsfrustrerende ouder naar school gaan en z'n vriendjes behouden, maar de andere ouder mag op bezoek komen (met gezag).
      Hij moet geïnformeerd worden net zo als de ene ouder; zelfs bij éénoudergezag = BW1:377c.

      Ouders moeten hun rouw over de ex scheiden van hun verantwoordelijkheid naar het kind, en het ouderschap over het kind delen met de andere ouder als ouder, niet als ex-partner.
      Laat het verdriet los en wordt nieuw, en geef zo uw kind liefde: beide ouders kennen!
      Liefde geeft toekomst.
      Kennen van, een hart de ruimte geven voor, alle ouders is gezond voor later.

      Gordontraining.nl is interessant!

      Moet ook niet de gezinsvoogd wakker worden en gewetensvol? Het geleerde over ontwikkeling bij eigen ouders als toekomstig belang, in de praktijk brengen???!

      Verwijderen
    3. Het is niet SA maar AS....:
      LJN AS6020, een belangrijke uitspraak, dus zoek het op op internet: "LJN AS6020".

      Verwijderen
  3. MULTA TULI

    In Nederland is de leugenachtigheid van de samenleving vaak en vooral aangeklaagd door Multatuli. Hij schrijft in 1867 ‘Een en ander naar aanleiding van Bosscha's Pruisen en Nederland’, een weerwoord op de brochure ‘Pruisen en Nederland’ van minister Johannes Bosscha. De brochure van Bosscha is bedoeld als bemoediging voor de landgenoten.
    Hoe Multatuli hier over denkt blijkt o.a. uit onderstaand citaat:

    ‘Leugen’ is de naam der verrotting waaraan ons land lydt. Van onder tot boven heerst leugen. Leugens leert men den kinderen op de school, op catechisatiën, in de huiskamer. Leugens bepraten de kamerleden. Leugens geven de ministers. Leugens rapporteren de ambtenaren. Leugens in [de] pleitzaal, op den kansel, in de dagbladen, in de ‘bemoedigings’brochuren, leugens overal! En het verleugend volk slikt die.’

    Niet mis te verstaan dus.
    Zijn kritiek op de RK kerk, het geformaliseerde christendom en de dogma’s steekt hij niet onder stoelen of banken. Hij vindt het een vervalsing van het authentieke geloof. Hij walgt van de hoogmoed en de leugenachtigheid van priesters en gelovigen in zijn tijd.
    ‘Het rooms-katholicisme is gecorrumpeerd door de kerkelijke gezagsdragers met hun hypocriete, onbezielde en ‘halve’ geloofspraktijk.’

    De toenmalige politici spaart hij ook niet, regelmatig krijgen ze een flinke veeg uit de pan.
    ‘……de haagsche onwaarheden van tegenwoordig, zyn nietig, klein, subtiel. In ’95 heerschte de vermetelheid der onkunde, thans hebben wy met lafhartige middelmatigheid te doen.’

    Zou Multatuli het erg vinden als we een paar van zijn citaten transformeren naar hedendaagse leugenachtige instanties?

    Y.B.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er is kennelijk in 145 jaar niets veranderd ..

      Verwijderen
    2. Nee Y.B. dat vindt Multatuli vast wel goed.
      In Frankrijk was eind 19e eeuw ook iemand die onrecht aan de kaak stelde. Zijn naam was Zola. Het ging oom een Jood, die hoogverraad zou hebben gepleegd. In werkelijkheid was het de Franse overheid die verraad pleegde. Zola schreef een lange brief aan de president van Frankrijk genaamd "J'accuse" (= ik beschuldig). Dreyfus (de jood) werd van blaam gezuiverd. Emile Zola stierf een mysterieuze dood, gestikt door koolmonoxyde vergiftiging.
      Wie heden ten dage zijn graf bezoekt in Parijs, constateert, dat Zola door de Fransen enorm gewaardeerd wordt: meer dan 100 jaar na zijn dood liggen er nog altijd verse bloemen op zijn graf.
      jeugdzorg@zorgen.zzn.com

      Verwijderen
  4. Mijn zoon begrijpt helemaal niets meer van jeugdzorg. In 2011 werd hij door jeugdzorg als stabiele persoon aangewezen. Moeder moest in 2005 en 2011 opgenomen worden vanwege opvoeding van de kinderen. Als de jongste wegloopt van huis vanwege problemen en de oudste van 13 wil ook naar vader, dan plaatsen ze de jongste uit huis en de oudste wordt bedreigd door jeugdzorg. Dan zeggen ze tegen haar, 'als je niet bij moeder blijft, plaatsen we je ook uit huis'. Hoe misdadig is dit? Ze willen naar vader, maar die houden ze zo veel mogelijk weg met leugens, leugens, en nog eens leugens. De ex schoonmoeder van mijn zoon heeft vroeger bij meugdzorg gewerkt en jeugdzorg komt daar over de vloer, dus belangenverstrengeling. En daar zijn dan de kinderen de dupe van.
    En dan maar reclame maken op tv. Ik moet snel het geluid uit zetten, want ik kan er absoluut niet tegen. Een bedroefde oma die aan hele andere belangen van kinderen denkt.

    Marijke Vlasveld

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kinderen zouden ten eerste niet eens geconfronteerd moeten worden met zulke imbecielen. Laat staan verschijnen bij een rechter voor iets wat niet bestaat en dat zelfs bekrachtigd wordt als misdaad. Want hoeveel kinderen worden er niet opgepakt en weggevoerd door de politie en hoeveel lopen er daarna weg zodat er op ze wordt gejaagd, alsof het gevaarlijk beesten zijn? Wie op deze manier aan kinderen hun handen vuil maken, zullen het bezuren door het leven zelf. Ze hebben zelf ook kinderen toch, of krijgen ze die in de vorm van kleinkinderen.

      Die reclames van postbus51 ken in, maar nu heb je reclames over kinderen die vertellen dat het gezin het allerbelangrijkste is, en toevallig zie ik dan films waarin moeders, vaders / echtparen en andere familieleden vechten voor hun kroost. Waar onrecht is daar heb je ook bedriegers en bedreigingen, heeft niets te maken met menselijkheid. Kinderen willen leren en goed zijn voor hun omgeving, dat kunnen ze vanaf heden op hun buik schrijven.

      Misdadig is het zeker.

      Verwijderen