Wat was de drijfveer voor jou om Toe Joe te ontwikkelen?
De aanleiding is mijn eigen ervaring, dat ik een tijd mijn kinderen niet meer kan bereiken. Om de zoveel dagen ga/ging ik een uurtje op Facebook van mijn kinderen, om er een 'glimp' van op te vangen. Omdat ik volledig van hun accounts geblokkeerd ben, eindigt dat in een frustratie. Daar was ik dan anderhalve dag stuk van. Elke keer weer.
Op mijn eigen Facebook zou ik graag mijn 'ei' kwijt willen. Alleen wil ik mijn Facebook-vrienden hier niet mee confronteren. Ik wil mijn eigen Facebook luchtig houden, zolang ik kan. Het is ook een ongeschreven regel dat je sociaal media positief moet houden.
Toejoe.nl is een site die nog volop in ontwikkeling is, we hebben misschien 20% van de functionaliteit online. We willen het nog veel meer doorontwikkelen.
Wat zijn je eigen ervaringen met Jeugdzorg/kinderen die hun ouders
niet meer (mogen) zien?
Onze ervaring, dus die van mijn partner Lydia en mijzelf is behoorlijk uniek, denk ik. We hebben drie jaar lang zeer goed contact gehad met een jeugdzorgmedewerker van SGJ ( http://www.sgj.nl ). Zij betrok mijn ex en mij in gezamenlijke gesprekken en zorgde ervoor dat er over en weer respect kwam. Ze leerde ons: 'de ander is ok of niet ok.
Maar neem een besluit hierin'. Ik kwam tot een wilsbesluit dat de ander ok was. Als mens. Ook al heb ik mijn zorgen. Alle zorgen werden op tafel gelegd en iedereen kon er iets mee doen. In die tijd werden wij als een 'professioneel' gezin beschouwd, is ons altijd gezegd.
Totdat deze mevrouw een andere baan kreeg en wij een nieuwe jeugdzorgmedewerker kregen aangewezen. Dat hebben wij geweten. Deze mevrouw bleek haar dossier niet te kennen en koos voor de zijde van mijn ex-vrouw. Mijn nieuwe voogdijwerker had toen een vernietigende rapport over ons geschreven. E.e.a. leidde tot een stevig conflict.
Gelukkig konden we dit terugdraaien, maar in gesprekken, ook gesprekken
achteraf met Jeugdzorg blijkt:
- een jeugdzorgmedewerker kiest meestal de ouder waar hij/zij
medewerking van krijgt.
- de medewerker laat zichzelf meezuigen in het conflict tussen ouders.
- de medewerker zegt objectieve maatstaven te hebben maar luistert naar
zijn/haar eigen buik en handelt/oordeelt ernaar.
Wanneer ontstond het idee?
Ik moet zeggen dat ik het niet bedacht heb, maar Lydia al enkele maanden ermee rondliep. Met mijn negatieve ervaring rond mijn pogingen om via Facebook mijn kinderen te zien, ben ik het idee van Lydia gaan uitwerken. Dat resulteerde in 'Toe Joe' - een brief Voor Jou.
Wat is de respons, van ouders/kinderen?
Respons van kinderen heb ik nog niet gekregen. Van ouders des te meer, allemaal positief! Opvallend is dat er veel Vlaamse ouders zijn die hun kinderen niet meer zien na een scheiding. We hebben ook een toejoe.be en voor de rest van de wereld een toejoe.net geclaimd.
Wat wil je uiteindelijk bereiken?
Dat PAS http://nl.wikipedia.org/wiki/Ouderverstotingssyndroom
Hoewel geen officiële diagnose is, maar wel *wereldwijd* aanwezig is, gezien wordt door professionals. Als de verbroken relatie emotioneel niet goed wordt verwerkt steekt jaloezie, woede en wrok de kop op. Als dat gebeurt dan zijn kinderen én ouders slachtoffer.
De kinderen zitten in een sektarisch milieu, en we hebben gezien dat dit merkwaardig genoeg overal ter wereld op dezelfde manier plaatsvindt:
- isoleren van kinderen van de buitenwereld (bij mijn ex gingen de gordijnen letterlijk dicht, ze hebben dubbele simkaarten, dubbele Facebook-accounts etc etc).
- net zo lang verhalen aanhoren over de andere ouder totdat ze het zelf geloven
- de kinderen nemen alle gesprekken op met hulpverleners (paranoïde?)
- geloven dat het goed op school gaat (ook al zegt school van niet!)
- mensen die 'overlopen' naar de verstoten ouder zijn 'opeens beïnvloed'
en worden banden ermee plotseling verbroken.
- geen enkel communicatie tussen de verstoten ouder en de 'dader'-ouder.
- geen enkel communicatie tussen de verstoten ouder met de kinderen.
- de kinderen nemen taalgebruik over van de dader-ouder.
- de dader-ouder zichzelf naar de buitenwereld presenteert als slachtoffer, en op deze wijze veel medelijden oogst, terwijl deze feitelijk dader is (is ook een kenmerk van borderline trouwens).
- rechters geloven hen op dit moment op hun woord en baseren hun oordeel daarop, juist ook omdat die verhalen zo bizar zijn (en daar iets van waar moet zijn: 'waar rook is moet vuur zijn').
Dit zijn mijn persoonlijke ervaringen. De school van mijn zoon, bijvoorbeeld, kent PAS niet. Van bovenstaande punten wordt gedacht dat dat mijn beleving is, leerkrachten hebben een andere beleving. Wat misschien nog klopt ook. Daar ben je dan mooi klaar mee.
Terwijl het een school is voor kinderen die iets meer nodig hebben. Wat ik daadwerkelijk wil bereiken is:
- scholen en ander professionals SNAPPEN wat PAS is (dat is wat anders
dan het cognitieve wéten);
- dat de verschijnselen van PAS erkend en herkend wordt in de rechtspraak
- dat gewone mensen zien dat dit een probleem is en een bedreiging vormt
voor de kinderen op volwassen leeftijd.
- politiek NL die meer op de hoogte is van ouderverstoting.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Omgangsregeling
- isoleren van kinderen van de buitenwereld (bij mijn ex gingen de gordijnen letterlijk dicht, ze hebben dubbele simkaarten, dubbele Facebook-accounts etc etc).
- net zo lang verhalen aanhoren over de andere ouder totdat ze het zelf geloven
- de kinderen nemen alle gesprekken op met hulpverleners (paranoïde?)
- geloven dat het goed op school gaat (ook al zegt school van niet!)
- mensen die 'overlopen' naar de verstoten ouder zijn 'opeens beïnvloed'
en worden banden ermee plotseling verbroken.
- geen enkel communicatie tussen de verstoten ouder en de 'dader'-ouder.
- geen enkel communicatie tussen de verstoten ouder met de kinderen.
- de kinderen nemen taalgebruik over van de dader-ouder.
- de dader-ouder zichzelf naar de buitenwereld presenteert als slachtoffer, en op deze wijze veel medelijden oogst, terwijl deze feitelijk dader is (is ook een kenmerk van borderline trouwens).
- rechters geloven hen op dit moment op hun woord en baseren hun oordeel daarop, juist ook omdat die verhalen zo bizar zijn (en daar iets van waar moet zijn: 'waar rook is moet vuur zijn').
Dit zijn mijn persoonlijke ervaringen. De school van mijn zoon, bijvoorbeeld, kent PAS niet. Van bovenstaande punten wordt gedacht dat dat mijn beleving is, leerkrachten hebben een andere beleving. Wat misschien nog klopt ook. Daar ben je dan mooi klaar mee.
Terwijl het een school is voor kinderen die iets meer nodig hebben. Wat ik daadwerkelijk wil bereiken is:
- scholen en ander professionals SNAPPEN wat PAS is (dat is wat anders
dan het cognitieve wéten);
- dat de verschijnselen van PAS erkend en herkend wordt in de rechtspraak
- dat gewone mensen zien dat dit een probleem is en een bedreiging vormt
voor de kinderen op volwassen leeftijd.
- politiek NL die meer op de hoogte is van ouderverstoting.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Omgangsregeling
De Belgische bilocatiewet
Op 4
september 2006 is in België de bilocatiewet of de wet van het bevoorrechten van
gelijkmatig verdeelde huisvesting verschenen. De wet was voorafgegaan door een
uitvoerig verslag van de Belgische parlementaire subcommissie familierecht. De
bilocatiewet heeft als doel een humanere toepassing van het familierecht. De
Belgische wet stelt als norm dat de kinderen na scheiding evenveel tijd dienen
door te brengen bij beide ouders, indien één ouder hierom verzoekt. Dus
eigenlijk een verankering van het co-ouderschap. Verder heeft de rechter met de
bilocatiewet meer adequate sanctiemogelijkheden indien één ouder zijn gezag
niet laat gelden en de gerechtelijke uitspraak naast zich neerlegt zoals een
dwangsom, uitvoering van de uitspraak van een gerechtsdeurwaarder en de
mogelijkheid voor een paradoxale toewijzing
kinderen die elkaar uit het oog zijn verloren?
Dat zal nog moeten blijken omdat Toejoe.nl op Oudejaarsdag 2012 is gelanceerd, en dan nog in mini-vorm (zoals het er nu uit ziet).
Mijn hoop is dat kinderen in hun jong-volwassen leeftijd realiseren dat hun vader of moeder nog steeds van hen houden. Dat zij nog steeds een keuze hebben om de -beschadigde- band weer op te pakken. Zonder verwijten (met name die van de (mogelijk verbitterde) verstoten ouder).
De site maakt het straks mogelijk het contact te creëren. Maar wel op vrijwillige basis, over en weer.
Belangrijk voor Toejoe.nl is: het moet alleen een positieve uitstraling hebben. Geen nare verhalen, geen emotionele dingen (zoals gebruikmaking van emotionele chantage), geen verwijt. Alleen maar leuke dingen, positieve uitstraling. Voor mijzelf geldt dat ik iedere dag wil uitkijken naar de komst van mijn kinderen. En dan vreugde hebben met elkaar. Dát moet de site uitstralen.
Wie is
Royston?
Ik ben een zoon van gescheiden ouders. Mijn vader woont in Engeland en heb ik sinds de scheiding niet meer gezien. Voor alle duidelijkheid:
mijn moeder heeft mij altijd vrij gelaten in mijn keuzes. Het is mijn vader die geen behoefte heeft om mij, en mijn broer, te zien. Omdat ik, ook vanuit mijn geloof, zeg: 'eert uw vader en uw moeder' heb ik mijn vader altijd telefonisch opgezocht. Nadat ik ver in mijn volwassen jaren merkte dat die behoefte niet wederzijds is, heb ik dat op een gegeven moment losgelaten.
Over mijn werk: ik heb jaren in de chemie gewerkt, maar programmeren met de computer was vanaf mijn 17e mijn passie. Rond het millenniumwisseling heb ik de overstap aangedurfd van chemie naar ICT, terwijl ik hier nooit een opleiding in heb gehad. Ik moet zeggen dat ik daar nooit spijt van heb gehad. Ik bouw nu websites en webapplicaties, en hoe ingewikkelder de applicatie, hoe leuker ik het vind.
Dit jaar ben ik alweer 10 jaar samen met mijn vrouw Lydia. Ik verheug me op het moment dat mijn kinderen ons weer graag willen zien.
Ranada van Kralingen
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
Een prachtig initiatief,dat alle lof en ook alle succes verdient...
BeantwoordenVerwijderenHet geeft tevens aan op welke schaal ouderverstoting plaats vindt.
Bovendien verdient de websitebouwer een complimentje...deze website spreekt jongeren vast aan mede door zijn vriendelijke vormgeving.
opa
Goed initiatief hoor
BeantwoordenVerwijderenMijn ex heeft mij ook voor de thuiswonende kinderen, haarzelf en haar nieuwe vriend op Facebook volledig geblokkeerd. Had eerst wel mijn één na jongste zoon op Facebook, maar daar kwam mijn ex ook na 3 weken achter.
Je kan echter de pagina's die ze openbaar laten gewoon in zien, als in je inlogd via de account van een goede kennis of andere familie.
Er is vast wel iemand waar je even het account van mag gebruiken.