13 april 2012 - De Nationale ombudsman en de Kinderombudsman onderzoeken de manier waarop Bureaus Jeugdzorg omgaan met de ondertoezichtstellingen. Het gaat hierbij om ondertoezichtstellingen die speciaal zijn gericht op omgangsregelingen bij complexe echtscheidingen. De Nationale ombudsman bundelt klachten die ouders hebben over de uitvoering van de omgangs-ondertoezichtstelling en onderzoekt wat daar mogelijk aan te doen is. Ook de manier waarop Bureau Jeugdzorg het perspectief van het kind meeneemt in de uitvoering, krijgt aandacht in het onderzoek.
Het onderzoek komt voort uit signalen van ouders die zich bij de Nationale ombudsman hebben gemeld. Het gaat daarbij om zaken waarin de verzorgende ouder weigert de omgangsregeling met de niet-verzorgende ouder na te komen. Omdat de verzorgende ouder weigert mee te werken, vraagt de rechter via een ondertoezichtstelling aan Bureau Jeugdzorg de omgang tot stand te brengen. De rechterlijke uitspraken op dit punt kunnen variëren: van de uitspraak waarin de rechter BJZ vraagt te proberen omgang tot stand te brengen tot de uitspraak dat BJZ moet zorgen dat binnen een bepaalde tijd een specifieke omgangsregeling tot stand komt. Maar als ouders niet meewerken, wordt het voor BJZ moeilijk om iets te bereiken.
Ondanks deze rechterlijke uitspraken komt het geregeld voor dat een ouder uiteindelijk het contact verliest met de kinderen. En zo ontstaat er bij de ouders een gevoel van onrechtvaardigheid. Naar verwachting is het onderzoek in de zomer van 2012 afgerond.
Bent u journalist dan kunt u voor meer informatie contact opnemen met: Erna van Eerden (070) 356 36 37 of Yara Backx (070) 356 35 22.
Heeft u vragen over het onderzoek, dan kunt u een e-mail sturen naar omgangs-ots@nationaleombudsman.nl
Reactie Dark horse:
Het artikel hierboven gaat in feite uit van de situatie waarbij de verzorgende ouder de omgang frustreert van het kind met de niet-verzorgende ouder. (Bijvoorbeeld: Papa gaat bij zijn nieuwe vriendin wonen, en moeder probeert uit wraak het kind bij hem weg te houden)
Er is ook nog een ander scenario mogelijk: De verzorgende ouder had een waardeloze partner, (met psychiatrische problematiek?) die nooit naar het kind omkeek en de hele opvoeding overliet aan de andere ouder. Na de scheiding probeert deze niet-verzorgende ouder het kind (in deeltijd) bij zich te krijgen en moeder vreest dat dit het kind zal benadelen. (Papa is uit op wraak omdat mama hem de deur heeft uitgezet, door het kind op te eisen en te verwaarlozen)
Er is de laatste jaren een nieuwe ontwikkeling ontstaan, waarbij de niet-verzorgende ouder het kind heeft toegewezen gekregen door de rechter, omdat de verzorgende ouder het bewust probeerde weg te houden van de ex-partner. Dit is een reactie op hoe het in het verleden vaak ging; de niet-verzorgende partner werd te gauw buiten spel gezet.
Nu is de vraag of deze ‘omkering’ wel zo verstandig is, en of het wel steeds over ‘zielige vaders’ gaat die door hun wraakzuchtige ex buiten de deur worden gehouden en zo geen kans meer krijgen om een deel te zijn van het leven van hun kind. Naar mijn idee komt het net zo vaak voor, dat moeders een terechte angst hebben over het welzijn van hun kind, dat van Bureau Jeugdzorg opeens verplicht met de vader moet omgaan, die in het verleden op geen enkele manier blijk heeft gegeven van enige genegenheid naar het kind. Psychiatrische problematiek kan hierin een rol spelen. Zeker waar het gaat om gevallen van narcisme en psychopathie is het ronduit gevaarlijk om zo’n niet verzorgende ouder zomaar het kind voor het weekend mee te geven.
De vraag is dus: Hoe gaat Bureau Jeugdzorg bepalen welke van de twee ouders nu eigenlijk het echte gevaar vormt voor de ontwikkeling van het kind?
Deze vraag wordt nog moeilijker als we in overweging nemen dat de ouders als volwassen mensen, niet verplicht zijn zichzelf psychiatrisch te laten onderzoeken. Misschien heeft moeder gelijk en heeft vader een ernstige narcistische stoornis. Misschien heeft de vader gelijk en heeft moeder borderline en gebruikt ze het kind om haar pijn en gevoel van afwijzing recht te trekken door zijn nieuwe leven te saboteren. We weten uit de praktijk dat BJZ zich vaak om de vinger laat winden van één van de twee ouders en dat het niet altijd de meest stabiele ouder is die haar ‘zegen’ krijgt. Voor dit soort zaken moeten BJZ-medewerkers vertrouwen op het dubieuze ‘informanten-onderzoek’, waarbij er van beide kanten vuil gespuid mag worden over de andere ouder. En wie zijn de HBO- geschoolde sociaal werkers van BJZ eigenlijk om te bepalen wie er de waarheid spreekt?
Naar mijn idee is het een teken van goede wil, als een ouder die werkelijk om het kind geeft, zichzelf vrijwillig psychologisch of psychiatrisch laat onderzoeken. Hiermee kan voorkomen worden dat het een ‘theater van willekeur’ gaat worden, om te bepalen wie geschikt is om het kind (in deeltijd) te verzorgen. Wanneer één van beide ouders weigert zich te laten onderzoeken, hoeft dat op zich niets kwalijks te betekenen. Maar je kunt er vraagtekens bij zetten waarom iemand dat niet voor zijn kind over zou hebben. Dit zou de rechter kunnen meenemen in zijn oordeel als een aanwijzing dat er mogelijk iets aan de hand is bij de ouder die geen open kaart speelt. Het is in de regel zo, dat de ouder die de minste psychologische gezondheid heeft, het meeste is gebaat bij het persoonlijk ‘bewerken’ van de BJZ-medewerkers, terwijl een objectieve wetenschappelijke benadering deze ouder ‘door de mand’ kan laten vallen.
Sven Snijer
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
De ervaring is dat dhr. S.Snijer,een kei is in het spijkers met koppen slaan.
BeantwoordenVerwijderenHeb dan ook niets toe te voegen.
Het is een veel voorkomend fenomeen,dat hele gezinnen opgebroken worden door deze misstanden,zoals hierboven genuanceerd
Hoe helder kan het zijn.
Dit soort artikelen doet mij deugd. Vooral in het licht bekeken van de zaak die momenteel op mijn bord ligt.
BeantwoordenVerwijderen