Ouders vallen tussen de gaten van het systeem

Tijdens het tweede gesprek op het gemeentehuis 21 februari 2012 met twee beleidsadviseurs :”Wij kunnen niets beginnen tegen scholen. Het was voor ons ook heel frustrerend om er achter te komen dat wij er bij deze school niet doorheen kwamen”

1 De ‘actielijn seksueel misbruik’ waar wij mee te maken kregen in de persoon van dhr. Van Meggelen, is opgericht naar aanleiding van de aanbevelingen in het rapport van de commissie Gunning. Dit rapport is een onderzoek naar het seksuele misbruik dat plaats vond op KDV ’t Hofnarretje’. Het rapport gaat over de veiligheid op kinderdagverblijven, waarbij de GGD de taak heeft hierop toe te zien, middels afspraken met de gemeente over Toezicht (GGD) en Handhaving (gemeente).Voor de veiligheid op basisscholen speelt de GGD géén rol. Daarvoor is de Onderwijsinspectie.

2 Bij de Onderwijsinspectie worden geen klachten van ouders in behandeling genomen. (Zij doen hun eigen periodieke inspecties op scholen) Naar aanleiding van het oordeel van de LKC en de uitslag van de traumatherapie van onze dochter hebben wij de Onderwijsinspectie ingelicht over onze zaak. Zij zouden een ‘signaal afgeven’ aan de veldinspecteur, maar hierover wordt niets aan ouders teruggekoppeld.

3 De zedenpolitie die onze zaak onderzocht, had er volgens de regiomanager van Kentalis eigenlijk ‘helemaal geen zin in, omdat de kinderen beneden de twaalf toch niet strafrechtelijk vervolgbaar zijn’. Zij heeft de klas geïnspecteerd, de w.c.’s en het schoolplein, maar niet met ons kind of met de andere kinderen gesproken. Wij hebben uitdrukkelijk verzocht of er niet een expert met onze dochter kon spreken om haar verhaal op te tekenen, maar dit werd geweigerd en het dossier werd gesloten. Het is de zedenpolitie geweest die de school het advies gaf om een AMK-melding te doen tegen ons gezin, terwijl wij zelf de politie en de zedenpolitie hebben ingeschakeld, omdat het volgens onze dochter met meerdere kinderen was gebeurd.

4 De gemeentelijke inspectie van scholen bestaat niet meer. De bevoegdheid van de gemeente gaat alleen nog over de kwaliteit van het onderwijs. De gemeente heeft richting een school die op een schandalige wijze met ouders omgaat, geen dwangmiddelen. Volgens de gemeente is het overduidelijk dat de school het protocol niet heeft gevolgd en slecht communiceert.

5 Het Centraal Meld en Consultatieteam (vermoedens van) seksueel misbruik & kindermishandeling waar de school melding deed van Sarah’s verhaal blijkt een interne aangelegenheid te zijn, van Kentalis zelf.

6 De orthopedagoog van de school deed na lang aandringen bij de directie een onderzoek in de klas, drie dagen nadat de AMK-melding tegen het gezin een feit was. Dus eerst werden de ouders beschuldigd van kindermishandeling en later kwam het onderzoek. Het betrof bovendien geen onderzoek, maar een observatie van vermoedelijk een dagdeel, waarbij het personeel uiteraard goed was ingelicht over wat er op het spel stond, terwijl het slachtoffer toen al weken thuis zat.

5 De Landelijke Klachten Commissie waar ouders hun klacht kunnen indienen, is een procedure die maanden in beslag neemt. Bovendien kan zo’n commissie verschillende malen een uitstel aankondigen van het oordeel, steeds voor een periode van 6 weken. (Dit is in onze zaak twee maal gebeurd) In die tijd kunnen er met je kind al heel veel vervelende dingen gebeurd zijn, aangenomen dat je in het gelijk wordt gesteld. Bovendien kunnen ouders als zij hun kind thuis houden wegens vermoeden van seksueel misbruik of ernstig pestgedrag op de school (en de zedenpolitie levert door een oppervlakkig onderzoek daarvoor geen bewijzen)  beschuldigd worden van pedagogische verwaarlozing en het AMK op de stoep krijgen. Tegen de tijd dat het LKC-oordeel is uitgesproken, zitten de ouders al lang en breed in de molen van AMK/Jeugdzorg en zijn ze bezig zichzelf te verdedigen tegen beschuldigingen van kindermishandeling. Omdat het AMK niet aan waarheidsvinding doet, maar aan ‘meningeninventarisatie’ stelt dit ouders onmiddellijk op een achterstand, omdat een school voor het AMK in de regel geldt als ‘betrouwbaar’.

Zelfs als het oordeel van de LKC voor de ouders gunstig is, komen ze niet zomaar van het AMK af. Het in het gelijk stellen van ouders door de LKC, is voor het AMK geen reden om haar eigen rapport bij te stellen. Als een school meerdere leugens heeft geuit over een gezin, en later blijkt dat de ouders terecht hebben gehandeld zoals zij hebben gedaan voor de veiligheid van hun kind, blijven voor het AMK de leugens van de informant (school) gewoon van kracht en worden ouders op grond daarvan schuldig bevonden aan kindermishandeling met alle gevolgen vandien. Je kunt als ouders dus door de LKC in het gelijk gesteld worden, maar evengoed door het AMK en de Raad van de Kinderbescherming je kinderen kwijt raken.

Daarbij is het voor een LKC bijzonder moeilijk om een goed oordeel te vellen, omdat er niet naar feiten gekeken wordt, maar van beiden partijen het ‘verhaal’ wordt aangehoord. Zowel ouders als de school kunnen op grote schaal onwaarheden verkondigen. Hetgeen ook bleek toen de regiomanager loog over de aanwezigheid van een arts bij de commissie van begeleiding bij het besluiten tot de AMK-melding, terwijl de ouders al het bewijs in handen hadden van de GGD, dat daar geen sprake van was geweest. Bezwaarlijk is ook dat het LKC-oordeel niet bindend is.

6 Bij de scholenorganisatie waar wij mee te maken hebben (Kentalis) is het protocol ‘Wat te doen bij (vermoeden van) seksueel misbruik’ niet te vinden op internet, zodat ouders niet kunnen nagaan hoe een school in zo’n geval dient te handelen. Het is alleen intern beschikbaar (intranet) De LKC heeft geoordeeld dat de school het protocol niet goed heeft gevolgd en daarom willen wij als ouders weten hoe dat protocol eruit ziet. Hierover hebben wij verschillende mails gestuurd, maar er moet eerst op het niveau van de Raad van Bestuur vergaderd worden of ze ons dit wel zullen overhandigen. Wordt vervolgd…

7 Het oordeel van de LKC is door de Raad van Bestuur van Kentalis niet verstrekt aan de interne klachtenfunctionaris. Dat is heel merkwaardig aangezien zij jaarlijks een rapport moet schrijven waarin ze de Raad van Bestuur adviseert over de veiligheid op de school. Ze heeft het LKC-oordeel uiteindelijk gekregen via ons.

8 Scholen zijn niet verplicht het LKC-oordeel te verstrekken aan de Onderwijs Inspectie. Veel ouders weten dit niet en gaan ervan uit dat het daar automatisch terecht komt. Toevallig kwamen wij hier achter en hebben het naar ze opgestuurd.

9 De school heeft tot op de dag van vandaag de andere ouders niet ingelicht over wat er met onze dochter en andere kinderen is gebeurd. De argumentatie was aanvankelijk dat men geen paniek wilde veroorzaken als er nog zo weinig zekerheid was over de vraag of het misbruik wel echt had plaatsgevonden. Later, toen de LKC had vastgesteld dat de school het protocol niet goed had gevolgd, de traumatherapie aangaf dat S.... haar verhaal geloofwaardig is en wij als ouders geheel van kindermishandeling zijn vrijgesproken, werd er nog steeds niets aan de andere ouders verteld.

Ieder mens met een normale intelligentie die geen belang heeft bij deze zaak, kan begrijpen dat er iet aan de hand moet zijn in het gezin van de twee zusjes die op agressieve wijze seksuele handelingen bij onze dochter hebben verricht. Toch heeft de school over dit gezin geen enkele zorg en voelt zij niet de behoefte om de ouders van dat gezin aan te spreken, het AMK hierbij in te schakelen, of bijvoorbeeld excuses te maken naar het gezin van het slachtoffer dat ten onrechte negen maanden in de verdachtenhoek heeft gestaan.

 Samenvattend:

1 Ouders kunnen geen rechtstreekse klacht indienen bij de Onderwijs Inspectie

2 Zedenpolitie voelt weinig voor een goed onderzoek, omdat kinderen beneden de twaalf niet

   strafrechtelijk vervolgbaar zijn.

3 De Landelijke Klachten Commisie duurt te lang. In die tijd is je kind al 10 keer misbruikt, of je houdt je kind thuis en krijgt een onderzoek naar kindermishandeling (pedagogische verwaarlozing) door het AMK.

4 De gemeente heeft naar scholen geen dwangmiddelen

5 Interne klachtenregelingen van scholen zijn onbetrouwbaar. Angst voor reputatieschade creëert doofpotten.

6 Het zogenaamde ‘aanscherpen van de protocollen’ wat de gemeente ziet als een oplossing voor de problematiek waar ons gezin in terecht gekomen is, is een wassen neus. Onderdeel van het protocol is bijvoorbeeld: het zo snel mogelijk inschakelen van de zedenpolitie en het AMK. Die hebben beiden in onze zaak een kwalijke rol gespeeld bij de verdachtmaking van het gezin van het slachtoffer.

7 Bestuurders beseffen niet dat het AMK nooit een objectief onderzoek kan doen naar wat er op een school is gebeurd. Het AMK doet onderzoek naar kindermishandeling en misbruik in de thuissituatie en gebruikt de school als informant om informatie in te winnen over een gezin. Zodra het AMK in beeld komt, worden de ouders (en familie) van het kind beschouwd als dader, niet de school. De enige instantie die een school verantwoordelijk kan stellen voor seksueel misbruik (bijvoorbeeld een pedofiele leraar) is de zedenpolitie. In het geval van seksuele intimidatie tussen kinderen onderling, doet de zedenpolitie er niets mee. Er blijft dan voor ouders niets meer over om zich aan vast te houden.

Mogelijke oplossingen

In plaats van schijnoplossingen als het aanscherpen van het protocol of het introduceren van een ‘vlaggensysteem’, zou er iets heel anders moeten gebeuren om helderheid te krijgen in zedenzaken op scholen.

1 Gemeentelijke controle op scholen herinvoeren en een Onderwijs Klachtenloket Seksueel misbruik met betrekking tot scholen.

2. Een rechtstreekse meldingsmogelijkheid bij de onderwijsinspectie voor ouders.

3 Een kortere behandeltijd van klachtencommissies voor het onderwijs. Meer aandacht voor feiten bij deze zitting en een bindend oordeel waar een school niet onderuit kan.

4 Een verplichting voor de zedenpolitie om een expert te laten praten met kinderen die mogelijk slachtoffer zijn van seksueel misbruik en hiervan een verslag te maken.

5 Bij onduidelijkheid over de bron van het seksuele misbruik, het AMK in ieder geval onderzoek laten doen naar alle gezinnen die hierin mogelijk betrokken zijn. Niet te snel het gezin van het slachtoffer demoniseren. Het AMK dwingen tot feitenonderzoek en diagnostisch onderzoek i.p.v. vermoedens en veronderstellingen te koppelen aan te snelle conclusies.

Sven Snijer

               Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html