Autisme als aanleiding voor een zorgmelding

Een waarschuwing aan ouders is op zijn plaats tegen de huidige kinderpsychiatrie.

Autisme is niet meer biologisch, nog erfelijk. Het is een vorm van emotionele verwaarlozing. Teveel prikkels of te weinig, het ligt aan de ouders. Die 'schuld' eruit filteren, daar gaat het om. Voor 'schuld' is namelijk nog financiering, niet meer voor 'hulp'.

Het is al weer een aantal jaren geleden dat het me ineens opviel dat de pagina over Asperger op Wikipedia ontdaan was van de opmerkingen over Bruno Bettelheim en de koelkastmoeder.

 

Het is weer ‘comme il faut’ geworden onder deskundigen om de ouders de schuld te geven. Daarvoor zijn twee gronden.

In Roemenië zijn er in kindertehuizen kinderen ontdekt die door extreme jarenlange verwaarlozing autistisch gedrag lieten zien. Nadat ze een normale omgeving kregen verdwenen de symptomen.

 Nu zijn er hulpverleners die willen beweren dat ook in Nederland kinderen autistisch gedrag laten zien door extreme verwaarlozing. Zelfs als de kinderen een goede kinderopvang hebben bezocht en niet in een kast opgesloten bleken te zijn. 

De remedie is verplaatsing naar een pleeggezin (UHP) en dan zou het wel snel ophouden. De realiteit is echter dat de nieuwe pleegouders met de handen in het haar zelf gaan klagen over jeugdzorg die hen niet helpt aan deskundige psychiatrische hulp en dan worden kinderen al snel van gezin naar gezin naar internaat gesleept, terwijl de hulp de handen in onschuld wast, want kinderen waren toch mishandeld door de ouders?

De andere aanleiding is het simpele feit dat sommige moeders inderdaad wat 'koud' want neutraal en concreet aandoen. Dat komt enerzijds omdat ze mogelijk zelf een autismespectrum stoornis hebben -het is namelijk nogal erfelijk- en de andere reden is dat dit communicatiegedrag juist functioneel kan zijn. Kinderen met autisme zijn gebaat bij concrete korte uitleg en hebben niets aan jou emoties.

Dat speelde allemaal door mij heen toen ik de deskundige van de instelling haar wenkbrauwen zag fronsen toen ze mij met mijn zoon met Asperger zag communiceren. Dat bleek de opmaat tot een zorgmelding.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroom_van_Asperger 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bruno_Bettelheim

http://nl.wikipedia.org/wiki/Koelkastmoeder-theorie

 

Anoniem 


Redactie Jeugdzorg Dark horse: Waar het vaak fout gaat bij veel professionals die beter zouden moeten weten, is de te losse associatie waarbij de signalen van een aandoening worden verward met de aandoening zelf. Een autistisch kind kan druk gedrag vertonen door langdurig aan een onrustige omgeving te zijn blootgesteld en hierdoor raakt het overprikkeld. Een zelfde druk gedrag kan worden waargenomen bij een kind met ADHD, maar vanwege een totaal andere oorzaak; een gebrek aan impulscontrole. ADHD-kinderen hebben sterk de neiging om op hun omgeving te willen reageren en kunnen zichzelf daarin vaak niet tegenhouden. Een autist heeft gewoon last van zijn te drukke omgeving en wil zich er het liefst tegen afschermen.  

Pas als de overprikkeling tot een dusdanig verstorend niveau komt dat het zich terugtrekken in zichzelf geen uitkomst meer biedt, slaat het gedrag om in zeer druk en extreem extern gericht gedrag. Maar dit is altijd tijdelijk van aard en heeft na de ontlading weer een neutrale periode waarin de prikkelverwerking enigszins gereguleerd is. Bij ADHD-kinderen daarentegen is er sprake van een permanente onrust en een behoefte dingen te gaan ondernemen, het liefst in de buitenlucht. 

Wat we in het voorbeeld zien van de kindertehuizen in Roemenië, waar kinderen die extreem werden verwaarloosd ‘autistisch gedrag lieten zien’ geeft exact weer waar het bij het diagnostisch vermogen van veel onderzoekers aan schort. Een kind dat geen autisme heeft kan nooit autistisch gedrag laten zien, maar wel gedrag dat lijkt op dat van een autist.

 

Het blijkt al uit het simpele feit dat toen de mishandelde Roemeense kinderen in een normale omgeving werden gezet, de symptomen verdwenen.

 

Autisme verdwijnt niet, zelfs niet onder de meest gunstige omstandigheden. Het wordt gereguleerd, er worden copings-strategieën aangeleerd om de aandoening hanteerbaar te maken en het leven van een persoon met autisme moet zo voorspelbaar mogelijk worden ingericht. Op die manier kan een persoon met autisme, afhankelijk van de gradatie, een heel goed leven hebben zolang er niet teveel mensen zijn die er iets anders van willen maken.

 

Hulpverleners die hoger opgeleid zijn, moeten zich schamen om met zulke knullige en beschadigende overtuigingen naar voren te treden, waaruit blijkt dat ze het verschil niet kunnen maken tussen aan de ene kant de symptomen van verschillende aandoeningen die een gelijkenis laten zien en aan de andere kant de kern, het intrinsieke karakter van wezenlijk verschillende  aangeboren aandoeningen.

 

Sven Snijer 

http://kennisnetjeugd.nl/blog/43-stoornis-een-excuus-graag-meer-kennis-en-begrip