woensdag 4 september 2013

Naar de rechter om zorg te eisen

Gemeenten vrezen dat veel burgers naar de rechter zullen stappen om zorg op te eisen waarvoor geen geld meer is. Ze pleiten voor een instantie die in dit soort gevallen kan bemiddelen tussen burgers en gemeenten, bijvoorbeeld een ombudsman.

De gemeenten moeten vanaf 2015 meer zorgtaken uitvoeren voor minder geld. Staatssecretaris Martin van Rijn (Volksgezondheid) hoopt via de nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) meer mantelzorg te bewerkstelligen: kinderen en buren moeten hun ouderen helpen bij het huishouden. De gemeenten, die de wet moeten uitvoeren, kunnen deze mantelzorg niet verplichten. Ze verwachten dat er veel discussie ontstaat over hoeveel zorg een hulpbehoevende van de gemeente kan krijgen en hoeveel hij van zijn omgeving moet vragen.

De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) pleit daarom voor een ombudsman of andere bemiddelaar. 'Er zullen meer conflictsituaties komen. Dan zal uiteindelijk de rechter oordelen', zegt projectleider WMO Bob van der Meijden van de VNG. 'Daarom zou het goed zijn als er meer instanties zijn waar de burgers met hun geschil terecht kunnen.' De bemiddeling kan volgens de VNG het best worden geregeld in de nieuwe wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Deze wet gaat binnenkort naar de Tweede Kamer.
 

Lees verder….  

2 opmerkingen:

  1. Zorg afgedwongen na wetswijziging in 2007

    Verhuiskosten
    De Amsterdamse rechtbank oordeelde in 2009 dat bewoners ook bij psychische klachten aanspraak kunnen maken op een tegemoetkoming in de verhuiskosten. Een vrouw wilde verhuizen omdat ze niet kon slapen vanwege overlast in een woning. Volgens de gemeente Amsterdam was de ondervonden overlast niet de oorzaak van haar psychische klachten en haar slaapproblemen. Volgens de rechtbank moest de gemeente toch betalen, vanwege de in de wet opgenomen compensatieplicht.

    Mensen ontmoeten
    De gemeente Den Bosch werd in september 2011 verplicht om een vrijwilliger te zoeken voor een hulpbehoevende vrouw. Die moest haar buiten de zorginstelling begeleiden ‘om medemensen te ontmoeten en sociale verbanden aan te gaan’, zo oordeelde de Centrale Raad van Beroep. Ook het regelen van ontmoetingsmogelijkheden valt dus volgens de rechter onder de zorgplichten van de gemeente.

    Boodschappendienst
    De gemeente Rucphen wilde in 2008 niet de gevraagde extra uren huishoudelijke hulp geven aan een gehandicapte man die niet in staat was zijn boodschappen te doen. Hij kon gebruikmaken van een telefonische boodschappendienst, maar de man zei dat hij daar niets aan had omdat hij slecht verstaanbaar is. In 2010 gaf de gemeente de man een computer. De Centrale Raad van Beroep oordeelde in 2012 dat de procedure te lang had geduurd. De gemeente moest de man 2.000 euro betalen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als jeugdzorgwerkers met nieuwe namen als generalist, gezinsregisseur of OK-adviseur, gaan bepalen of een kind naar een arts (ter diagnose) mag of beter uithuisgeplaatst kan worden, met de suggestie dat er een bedreiging is (BW1:254.1) is deze getransitioneerde regie-zorg zeer dubieus: een vorm van Russische roulette.
    Een jeugdzorgwerker heeft niet de jaren-durende medische opleiding om psychosomatische en pathogene klachten te onderkennen. De ouders beschuldigen is veel makkelijker, t.b.v. OTS en UHP.
    Dat is wel geen zorg, maar wel gemak: jeugdzorgwerk.
    En dat is duur, en de gemeente kan betalen omdat 'de rechter heeft beslist'.

    BeantwoordenVerwijderen