Het gaat over bezuinigingen voor de grote overheden, landelijk en provinciaal, waardoor de belastingen niet de pan uit rijzen. Maar....
Dat de gemeenten er in struinen en er gaten ontstaan in de gemeentebegrotingen, geeft niet omdat dan niet de belastingen maar de heffingen omhoog gaan, zoals de WOZ.
Die heffingen zullen omhoog gaan wanneer de gemeenten het niveau 'jeugdzorg' gaan inkopen, jeugdzorg dat leidt naar dwang (OTS+UHP/Oz) en "de rechter heeft beslist, betaal ons maar". (Regeling Normbedragen Jeugdzorg op wetten.nl, hoofdstuk 2: etiketten-subsidie, niet op effectiviteit).
Een wethouder had het juist: “we moeten nog bekijken of we gaan inkopen (jeugdzorg), of de deskundigen gaan betalen (declareren mogelijk maken).”
Als we weten dat een jeugdzorgtraject gemiddeld ruim 4 jaar duurt en per jaar gemiddeld € 24.000 kost, tegenover diagnostieke (open) j-GGZ dat gemiddeld 460 dagen duurt en per jaar gemiddeld € 4.000 kost, is de berekening zo gemaakt:
€ 100.000 tegenover nog geen € 6.000.
Sturende
en suggererende onderzoeksvragen
We weten dat als j-GGZ zelf diagnosticeert, met open onderzoeksvragen, dat dit tot minder kosten leidt, dan dat j-GGZ was ingeschakeld door jeugdzorg, en dan sturende, suggererende onderzoeksvragen krijgt voorgelegd, in een sfeer van juridiseren van het gezin, waar diagnosten die onder tuchtrecht werken huiverig voor zijn en zich beperken laten tot de (mogelijk) verkeerde onderzoeksvragen.
Dat zagen we in dossiers. De Jeugdzorg uit het systeem halen, is een grote bezuiniging van vier miljard. Dan kan de Raad voor de Kinderbescherming, maar met diagnosten die de cliënt zien en onderzoeken de ingang blijven voor waar dwang echt nodig zou kunnen blijken. Hier is goed onderzoek voor nodig.
Want veel gezinnen kunnen leerbaar zijn, ouders kunnen beter via thuis geholpen worden. Dat bleek ook uit het ook in Nederland bevestigde onderzoek van Joseph J. Doyle (2007) waaruit bleek dat kinderen beter af zijn thuis mèt hulp dan in een pleeggezin. Hoogleraar Jo Hermanns zag dit in Zeeland.
We weten dat als j-GGZ zelf diagnosticeert, met open onderzoeksvragen, dat dit tot minder kosten leidt, dan dat j-GGZ was ingeschakeld door jeugdzorg, en dan sturende, suggererende onderzoeksvragen krijgt voorgelegd, in een sfeer van juridiseren van het gezin, waar diagnosten die onder tuchtrecht werken huiverig voor zijn en zich beperken laten tot de (mogelijk) verkeerde onderzoeksvragen.
Dat zagen we in dossiers. De Jeugdzorg uit het systeem halen, is een grote bezuiniging van vier miljard. Dan kan de Raad voor de Kinderbescherming, maar met diagnosten die de cliënt zien en onderzoeken de ingang blijven voor waar dwang echt nodig zou kunnen blijken. Hier is goed onderzoek voor nodig.
Want veel gezinnen kunnen leerbaar zijn, ouders kunnen beter via thuis geholpen worden. Dat bleek ook uit het ook in Nederland bevestigde onderzoek van Joseph J. Doyle (2007) waaruit bleek dat kinderen beter af zijn thuis mèt hulp dan in een pleeggezin. Hoogleraar Jo Hermanns zag dit in Zeeland.
En andere (Nederlandse) wetenschappers hadden ook reeds geadviseerd om in deze jeugd-toegangspoort zwaargewichten, specialisten, diagnosten te zetten, die de cliënt wel zien.
Dwanghulp
Diagnosten kunnen dieper kijken dan sociaal werksters. Dingen niet over het hoofd zien, is een belang van het kind. Juiste hulp-trajecten aanwijzen met onafhankelijke therapietrajecten op de diagnose (niet zelf behandelen) zijn belangen van het kind, en ten gunste van de bezuinigingen.
Geen slager meer die zijn eigen werkgelegenheidsvlees keurt, het kind onder dwangmaatregelen in eigen beheer houdt.
Het valt telkens op dat al die praat over de transitie jeugdhulp een ding verzwijgt: hoe is de kwaliteit geregeld van de overgang tussen vrijwillige hulp en de overgang tot dwanghulp met Opvoedondersteuning, OTS, UHP, en Ontzetten uit of Ontheffen uit de ouderlijke macht met het toewijzen van een voogd (niet meer gezinsvoogd!!) die - hoe raadt u het - uit het BJZ komt.
Ook verzwijgt men dat er een bovenlokale BJZ-vervolgstijl zal komen waarnaar jeugdzorgwerkers in CJG's zullen verwijzen als in de CJG's geen diagnosten zitten of er niet naar de huisarts wordt verwezen voor diagnostiek.
Diagnostiek is zeker nodig vòòrdat een dwangmaatregel zou mogen worden overwogen.
Diagnosten kunnen dieper kijken dan sociaal werksters. Dingen niet over het hoofd zien, is een belang van het kind. Juiste hulp-trajecten aanwijzen met onafhankelijke therapietrajecten op de diagnose (niet zelf behandelen) zijn belangen van het kind, en ten gunste van de bezuinigingen.
Geen slager meer die zijn eigen werkgelegenheidsvlees keurt, het kind onder dwangmaatregelen in eigen beheer houdt.
Het valt telkens op dat al die praat over de transitie jeugdhulp een ding verzwijgt: hoe is de kwaliteit geregeld van de overgang tussen vrijwillige hulp en de overgang tot dwanghulp met Opvoedondersteuning, OTS, UHP, en Ontzetten uit of Ontheffen uit de ouderlijke macht met het toewijzen van een voogd (niet meer gezinsvoogd!!) die - hoe raadt u het - uit het BJZ komt.
Ook verzwijgt men dat er een bovenlokale BJZ-vervolgstijl zal komen waarnaar jeugdzorgwerkers in CJG's zullen verwijzen als in de CJG's geen diagnosten zitten of er niet naar de huisarts wordt verwezen voor diagnostiek.
Diagnostiek is zeker nodig vòòrdat een dwangmaatregel zou mogen worden overwogen.
Rechters
en de nul-meting
De rechters zouden geen machtiging mogen uitspreken voordat er een diagnostisch rapport is overlegd.
Een degelijke nul-meting is wetenschappelijk verantwoord, en ook nodig om te kunnen 'inspecteren' en voor de statistieken van de gemeente.
Zo wordt er dus over belangrijke punten gezwegen.
De rechters zouden geen machtiging mogen uitspreken voordat er een diagnostisch rapport is overlegd.
Een degelijke nul-meting is wetenschappelijk verantwoord, en ook nodig om te kunnen 'inspecteren' en voor de statistieken van de gemeente.
Zo wordt er dus over belangrijke punten gezwegen.
TS
Dit betreft dus een reactie op onderstaand artikel met reacties.
BeantwoordenVerwijderenDus kun je straks maar beter verhuizen uit je gemeente als je ''alles'' tegen hebt?
BeantwoordenVerwijderenDe schuld van zorgkosten wordt door de jeugdzorglobby mooi neergelegd bij de deskundigen, de GGZ, alhoewel de dwangzorg van jeugdzorg en kinderbescherming (OTS/UHP/Oz) toch veel minder onderbouwd zijn en veel duurder (statistisch bewezen).
BeantwoordenVerwijderenPolitici en gemeente kunnen dat kennelijk niet onderkennen en struinen in die mooipraat.
Het is juist dat jeugdzorgniveau dat duur maakte.
Tevens wordt het gat verzwegen, de overgang tot dwangmaatregelen (via de gelovende rechter).
Als de beleidsambtenaar dat gat niet onderkent wordt het zeker niet goedkoper, met grote schadelijke gevolgen!
Dat wordt nog eens duur!
De WOZ kan dan wel omhoog!
En NIET alle jeugd-zorg wordt op één hoop gegooid, maar een deel weggelogen.
Zie artikel hiervoor en hierna.
BeantwoordenVerwijderenDe meeste ambtenaren kletsen het lobbyverhaal van JN na, zonder de gaten te kennen. Na-aapjes-praat.
Ze geloven nog is het idee dat zij beter kunnen wijzen dan een arts onder de WGBO.
Zij geloven dat jeugdzorg (van die 'zorginkoop') goedkoper kan dan deskundigen.
Hoe zielig.
Hoe gevaarlijk.
Het "medicaliseren" komt in feite vooral door jeugdzorg en het zoethouden van pleegkinderen.
Specialisten werken statistisch goedkoper en korter en effectiever. Het behandeltraject kan losgekoppeld worden van de diagnose.
Zo worden diagnosten onafhankelijk van de kosten van een vervolgtraject.
Er werden verkeerde vragen gesteld.