donderdag 5 september 2013

'Zomaar' een voorbeeld

Hoe suggestief ogenschijnlijk onschuldige voorbeelden kunnen zijn, waarbij de aanval verscholen ligt in het gefingeerde begrip dat wordt getoond, werd duidelijk tijdens het Rondetafelgesprek over de Transitie van de jeugdzorg naar de gemeenten, dat gehouden werd op 5 september 2013. Er werd gesproken over de zorg die ouders hebben om hun kind te verliezen wanneer ze met jeugdbeschermers te maken krijgen, wat tot gevolg kan hebben dat zij weigeren aan een hulpverleningstraject/AMK-onderzoek mee te werken. In het voorbeeld dat door één van de sprekers gegeven werd, ging het over een gezin waarvan de ouders een verstandelijke beperking hebben, die niet met het AMK wilden meewerken omdat dat ‘kinderdieven’ zijn.  


                                                     “Swieber niet stelen!”
 

Nu is de luisteraar geneigd om zijn aandacht in de eerste plaatst te richten op het woord ‘kinderdieven’ omdat dit woord een sterke emotionele lading heeft en op een wat gechargeerde manier weergeeft wat de voornaamste kritiek is op jeugdzorg, van ouders die door jeugdbescherming gedupeerd zijn. Maar wat ik veel interessanter vond, was de toevoeging bij de ouders dat zij een verstandelijke beperking hebben, waardoor de associatie ontstaat, dat de angst voor kinderdieven vooral begrepen moet worden in verband met mensen die minder begaafd zijn, dus mensen met een wat kinderlijk bewustzijn.  
 
Sluwe bewoordingen

En dit is nu de sluwheid en slinksheid van jeugdbeschermers, die een heel reële angst die leeft onder een groot deel van de bevolking, dat wegens het opzettelijk niet doen aan waarheidsvinding door jeugdbeschermers, het risico bestaat dat je als ouders je kind verliest op grond van onwaarheden en speculaties, wordt weggezet als een spookbeeld dat alleen voor zwakzinnige mensen een (denkbeeldig) probleem is. Maar niets is minder waar. Er zijn op deze blog Jeugdzorg Dark horse een flink aantal mensen voorbij gekomen waarvan onomstotelijk vast staat dat ze een normaal tot hoog ontwikkelingsniveau hebben (op te maken uit de schrijfstijl, beroep, opleiding, etc) die in heldere bewoordingen hebben aangetoond dat ook zij grote problemen hebben ervaren met jeugdbeschermers op het gebied van correcte handelswijze, duidelijke communicatie, waarheidsvinding, redelijkheid en menselijkheid. Ook deze personen zijn (tijdelijk) hun kind kwijt geraakt of hebben gevochten om dit niet te laten gebeuren.  

Deze blog zal blijven strijden tegen het vooroordeel dat alle gezinnen onder jeugdzorg tot de sociaal zwakkeren behoren (dat is zeker vanuit de ingang AMK-meldingen lang niet altijd het geval) en dat mensen die wel tot de groep behoren die regelmatig hulp en ondersteuning nodig heeft, evengoed het recht hebben om gevrijwaard te blijven van leugens in rapportages, intimidatie en speculatie. En dat zij goed voorgelicht dienen te worden, in het vrijwillige stadium van de hulpverlening, waar de valkuil ligt van doorschakeling naar het gedwongen kader en hoe gemakkelijk dat kan gaan.
 
Het Jeugdzorgstigma
 
Het grootste probleem waar gedupeerde ouders al decennia lang tegen strijden, is het jeugdzorgstempel zelf, omdat de besmetting met jeugdzorg, ze ongeloofwaardig maakt in de ogen van hen die voor de wetten verantwoordelijk zijn, waarbinnen de jeugdzorg ten uitvoer wordt gebracht. Iedere vorm van kritiek op het systeem is tijdenlang afgedaan als een signaal van minder begaafdheid (men zou er niet mee kunnen leven dat een overheidsinstantie ze wijst op hun pedagogische tekorten), waardoor de inhoud van de kritiek snel naar de achtergrond verdween. 

Zo staat het nog altijd in de aanwijzingen voor AMK-medewerkers: ’Het is moeilijk voor ouders om te horen te krijgen dat ze het niet goed doen’…Wat er niet bij staat, is dat het nog moeilijker is voor ouders om te horen dat ze dingen ‘doen’ die ze nooit gedaan hebben, of wanneer dingen in een heel andere context worden gebracht waardoor de betekenis compleet verandert (meer naar het gevaar toe gebracht wordt). De verplichting voor jeugdbeschermers om aan waarheidsvinding te doen laat nog even op zich wachten en tot die tijd is iedere vorm van protest van ouders een signaal dat er iets niet goed gaat met de ouders. Er is immers de mogelijkheid van een klachtencommissie.
 
Maar dat ouders dondersgoed weten dat zulke trajecten maanden in beslag nemen en bovendien geen enkele garantie bieden om eerherstel te krijgen (of hun kinderen terug) omdat alleen gekeken wordt of de procedure juist is gevolgd, terwijl de inhoud van de beweringen geen ‘welles/nietes-verhaal’ mag worden, lijkt weinig begrip te krijgen. Boos worden of emotioneel aangegrepen zijn, is begrijpelijk, maar wel zwak. En ook wat egoïstisch, want jeugdbeschermers doen immers alles in het belang van het kind. Dus een beetje begrip graag, ouders! 

Sven Snijer

9 opmerkingen:

  1. Goed zo! Prima commentaar en heel helder gezien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad Sven, en bedankt.
    Ook mensen met een verstandelijke beperking verdienen het om fatsoenlijk en met ambtelijke integriteit geholpen te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De nieuwe Jeugdwet vandaag besproken met instanties en handjevol 2e kamerleden

    Robert Vermeiren
    Robert Vermeiren, petitie jeugd ggz, had vooraf op Nederland 1 een interview. http://blogs.kenniscentrum-kjp.nl/robert-vermeiren/2013/09/05/oproep-transitiecommissie/

    Met de oproep om voor ouders en kinderen de deskundigheid van de jeugd ggz te blijven garanderen. En te wijzen op het alternatief van het bestuurlijk akkoord, ook geldend voor de volwassenenpsychiatrie waarin al bezuinigd wordt en beter samengewerkt, zorg dichter bij de gezinnen, bijvoorbeeld door de aanstelling van een ggz praktijkondersteuner in de huisartsenpraktijk.

    5 Teams
    Adri van Montfoort, lector jeugdzorg, toont met voorbeelden aan dat de nieuwe jeugdwet juist leidt tot meer bemoeienis van nog meer teams die elkaar in het zorgproces opvolgen en allemaal nieuwe plannen maken.

    Zaakwaarnemers van ouders
    Vera Bergkamp en Mona Keizer hadden zich het beste ingeleefd in de positie van ouders. Met name Mona Keizer kon ik zeer waarderen. Van haar was de vraag hoe je kunt voorkomen dat een ouder met een kind met autisme eerst door het ‘opvoed-cursus-circus’ moet voordat je naar de kinderpsychiater kunt. Het antwoord is dat je dan wel moet werken met een zwaargewicht aan de poort in de vorm van een psycholoog of psychiater, zoals in de opvoedpoli al gebeurt. Dat staat echter niet zo in de wet.
    Vera Bergkamp vraagt naar het terugdringen van OTS en UHP en waar dat in de wet staat. Daar komen onvoldoende duidelijke antwoorden op.

    Meldplicht door de opvoedpoli
    Tegenviel de opvoedpoli, vertegenwoordigd door Anne Punter die nadrukkelijk voor een meldplicht is. Dat lijkt me niet. Je verleent zelf al de beste mogelijke hulp en dan toch ouders en kinderen over de schutting gooien naar het gerecht? Met die keuze verdien je het vertrouwen van ouders en kinderen niet.

    Voor mij heeft de Opvoedpoli dan ook geen krediet meer en ik zal het andere ouders alleen onder het gebruikelijke voorbehoud adviseren. Je kunt geholpen worden, er zijn briljante hulpverleners, maar om diverse redenen ook juist gedupeerd worden doordat je te maken krijgt met roddeldossiers en rechtszaken, OTS en UHP. Niet te vertrouwen. Lees liever een boek tenzij je de jeugdpsychiater nodig hebt voor een diagnose voor toegang tot voorzieningen die je niet zelf kunt betalen. Ga dan naar een vrijgevestigde psychiater of psycholoog en laat je eerst informeren door ouderverenigingen en andere ouders.
    Uitsluitend de huisarts bleek een aantal keren door ouders vertrouwd te worden. Dat is dus geen wonder. Hopelijk houden die artsen hun rug recht.

    Terugdringen van OTS en UHP door jeugdzorg zelf
    Meeviel Jeugd & Opvoedhulp binnen Jeugdzorg Nederland, vertegenwoordigd door de voorzitter Mark Bent, die pleit voor het terugdringen van OTS en UHP en bovendien van mening is dat er juist te weinig kinderpsychiatrische hulp geboden wordt in de jeugdzorg.

    Punter/Opvoedpoli, Mark Bent/JZ NL en Duprie/Horizon dat het merendeel van de kinderen die in de jeugdzorg ‘geholpen’ worden niet de kinder-psychiatrische zorg krijgen die ze gewoon nodig hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Meld-plicht is eigenlijk onzinnige p.r., mooipraterij, dat niet kan: dan zouden alle kinderen verplicht gemeld moeten worden, en waarom dan niet gewoon het burgerlijk register raadplegen? Daar staan ze allemaal in.

      Neen, er moet een selectie zijn wie wel en wie niet gemeld wordt.

      En daar is eigen verantwoordelijkheid en intelligentie voor nodig. De dram op meldplicht is als reclame, het is vals.

      Maar velen zullen er in tuinen. Van deskundige zorg naar roddel-speculatie met 'perspectief'. Perspectief op geld.


      Verwijderen
  4. Eigenlijk is het om te huilen dat zo serieus diverse integere en bevlogen gecommiteerde volksvertegenwoordigers in gesprek gaan met vertegenwoordigers van de sector jeugdhulp over een wet waar ze werkelijk geen bal over te zeggen hebben gehad en die vloekt met alles waar ze voor staan.
    De nieuwe jeugdwet komt uit de koker van beroepsambtenaar en graaier (PGGM) Martin van Rijn en crimefighter ex-leefbaar Teeven.
    De bureaucratie en het populisme zijn getrouwd en hun kindje heet de nieuwe jeugdwet. Hoe erg wil je het hebben.
    Vandaar dat de wet vol staat met maatregelen en uitsluiting van aanspraken. Allemaal repressie en ambtelijk.
    De 2e kamer doet er verstandig aan de nieuwe jeugdwet bij de behandeling volgende week in de 2e kamer te verwerpen en het formuleren van een nieuwe jeugdwet in handen te geven van mensen die er echt verstand van hebben en integer en met het oog op de belangen van alle betrokkenen, ook de ouders en de kinderen, een nieuwe wet op de rails te zetten.
    Daar heb ik nog wel een ideetje over.
    Te beginnen met het veiligstellen van de jeugdggz. Die blijft gewoon vallen onder de ziekenfondswet.
    En dan mag iemand zijn tanden zetten in het rigoreus terugdringen van het machtsdenken van de jeugdzorginstanties en praktisch en verstandig de hulp voor jeugdigen en hun ouders te regelen waarbij de rechten van ouders en kinderen gerespecteerd worden en vrijwillige hulpverlening weer de standaard wordt.
    Van Rijn en Teeven. Ik had het kunnen weten! De onderbuik van Nederland en een beroepsbureaucraat.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wordt hier de vereniging JN van BJZ's niet vergeten: de mooipraat met lekke plannen, waarin de gaten verzwegen werden. Verkoopppraat, p.r.?!

      De gaten kunnen enkel gedicht worden als de diagnost in de ingang staat, zelf de cliënt onderzoekend. Het zijn hulp- maar ook financiële gaten!

      Gemeenten mogen die jeugd-diagnosten declarabel maken, maar het zijn weinigen die zo intelligent zijn om de gesubsidieerde mooipraat van JN te doorzien.

      Hoevelen in de 408 gemeenten zijn bestendig tegen de valse mooipraat vanuit BJZ's JN?
      Behoudt de WGBO voor jeugdigen!
      Behoudt het kinderrecht op de hoogst mogelijke zorg (IVRK 24).

      De zorgverzekering dekt straks niet meer ongeïndiceerde zorg aan jeugd, tenzij de jeugdzorgwerker dat goed vindt.

      Als de huisarts dit wel mag indiceren (declarabel gemaakt), dan is deze zorg rond pedagogische, orthopedagogische, psychologische, psychosomatische, psychopathogene en fysiek-pathogene klachten door specialisten wel nog verzekerd, en dat is goedkoper dan de jeugdzorgtrajecten!
      Er is geen gezinsregisseur, wijkzorger, OKA of jeugdgeneralist die deze medisch-academische kwaliteit kan verkrijgen door te 'professionaliseren' met wat cursusjes, wat JN wel beweert! En politici napraten.

      Doch de reclame van JN is dat niet de jeugdzorg duur is maar de diagnosten, die zouden duur medicaliseren, wat eigenlijk de gezinsvoogden doen met pleegkinderen die zoet moeten zijn bij hun betaalde pleegouders. Valse reclame van jeugdzorgland.

      Gemeenten kunnen nog kiezen.

      Verwijderen
  5. Dat ouders het niet goed doen, AMK zeurt zelfs als ouders het wel goed doen, want dan zeggen ze: Ze doen het té goed, het is nooit goed immers. En een AMK weet heel goed, hoe zij een stok moeten vinden om de hond te slaan!

    Eerlijkheid staat bij hen niet hoog in het vaandel!
    Maar de hele maatschappij is hier al mee besmet met oneerlijkheden overal, men denkt vaak enkel maar aan zichzelf, bedrijven, ziekenhuizen, zorginstellingen, scholen, instanties, alles draait tegenwoordig alleen nog maar om geld.

    Het gaat niet langer om de mens, of het kind. Die zien zij niet staan namelijk. Of wil men beweren dat een nobele inborst behoort tot een leugenachtige AMK medewerker? Lijkt me niet het geval. Het zijn er maar weinig die wel rechtvaardig oordelen. Misschien hebben zij ook een quotum te behalen op jaarbasis net als dat de politie boetes moet uitschrijven per jaar omdat er aan verdiend wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Meldplicht.
    De opvoedpoli heeft het juist goed begrepen. Repressie is aan de macht. Committeer je daaraan en je hebt kans dat je mee mag doen. Ondertussen kunnen ze veel ouders en kinderen professioneel helpen. Je moet er een aantal opofferen maar dat is nou eenmaal een noodzakelijke geste naar de politiek, je broodheer.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel gemeen die opmerking: "Het is moeilijk voor ouders om te horen te krijgen dat ze het niet goed doen..." Ik heb me daar altijd kapot aan geërgerd: Emotionele chantage is daar een goed woord voor.

    Geraffineerd zo'n opmerking: De schuld wordt bij de ouders gelegd, en voor wat de ouders "doen" komt dan die begripvolle opmerking. Dit is een double-bind...

    BeantwoordenVerwijderen