De ‘professionaliteit’ van Bureau Jeugdzorg

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/08/kinderen-worden-onterecht-uit-huis.html

In het artikel over de slechte rapportages van Bureau Jeugdzorg  (AD 17 augustus 2013), die vaak leiden tot het te vroeg grijpen naar het uiterste middel van uithuisplaatsing, wordt door verschillende Kamerleden commentaar gegeven op wat hier mogelijk de oorzaak van kan zijn. Het Kamerlid Renske Leijten van de SP, collega van voormalig gezinsvoogd en eveneens SP-kamerlid Nine Kooiman, komt met een opmerkelijk statement over de werkwijze van jeugdzorg: ‘Jonge hulpverleners worden ontzettend in het diepe gegooid. Ze krijgen onvoldoende begeleiding, onvoldoende tijd om goed onderzoek te doen.’ Nu ga ik er vanuit dat ze op dit punt goed geïnformeerd is, want haar collega komt immers uit het ‘veld’.  

Daarnaast wordt wat ze zegt ondersteunt door een onderzoek onder gezinsvoogden van een paar jaar terug, waaruit bleek dat het merendeel van hen inderdaad van mening was dat ze er teveel alleen voor stonden en te weinig ondersteuning kregen van het hogere kader, dat in sommige gevallen zelfs letterlijk in een ander gebouw werkzaam was. Waar haar uitspraak echter niet mee overeenkomt, is het hoog opgeven over de professionaliteit van jeugdzorg door de managers en bestuurders in deze organisatie. Al meer dan tien jaar beloven dat jeugdzorg gaat professionaliseren en dan in 2013 de constatering dat het werk van de gezinsvoogd nog steeds rammelt aan alle kanten.  

Maar buiten dat het sympathiek is van dit Kamerlid dat de jonge, nog idealistische jeugdzorgmedewerkers, een hart onder de riem gestoken krijgen met deze opmerking, vertelt het tegelijkertijd ook een heel ander verhaal. Hoe er met gezinnen, met ouders en kinderen wordt omgesprongen. Niet alleen dat jonge hulpverleners ‘in het diepe worden gegooid’, maar gelijk met hen, ook het gezin, dat geen hulp ontvangt van een ouder en meer ervaren iemand, maar iemand die net van school komt en vaak zelf nog geen kinderen heeft. Je zou kunnen zeggen dat het, in aanmerking genomen dat het drie tot vijf jaar duurt om goed ingewerkt te raken in de functie van gezinsvoogd, het een naschoolse ‘stageplek’ is, waar de nieuwbakken gezinsvoogd betaald mag ‘oefenen’ met echte gezinnen. ‘Learn by doing’, of zoals de vorige Staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten het zo mooi zei in haar beleidsbrief ‘the state of the art’.  

En als na het ‘learn by doing’-traject gebleken is dat het toch niet zo wilde lukken met dat leren in de praktijk, dan kan de jonge hulpverlener nog makkelijk ergens anders een baan vinden, of nog omscholen voor een ander soort functie. De ouders echter, die als studiemateriaal hebben gediend, lukt het minder goed om na het mislukt experiment hun kinderen terug te claimen, want de rapportages van zo’n groentje blijven wel geldig in de rechtbank. Ze zijn tenslotte opgesteld door een ‘professional’ van Bureau Jeugdzorg.

 

Sven Snijer