http://www.omroepwest.nl/nieuws/14-01-2014/geen-speciaal-onderwijs-nodig-voor-autistische-kinderen
'Toevallig'
Heel toevallig is de uitkomst van dit onderzoek exact in lijn met de plannen van het kabinet om het speciaal onderwijs af te schaffen en kinderen met een aangeboren ontwikkelingsstoornis en/of gedragsstoornis te plaatsen op het reguliere onderwijs (Wet Passend Onderwijs). Iedereen weet dat deze plannen primair zijn ingegeven door bezuinigingsoverwegingen, maar om het wat sympathieker in te kleden, moet de versobering van de zorg voor onze kinderen ook een wetenschappelijke verantwoording krijgen, want wetenschap is het nieuwe geloof.
Heel toevallig is de uitkomst van dit onderzoek exact in lijn met de plannen van het kabinet om het speciaal onderwijs af te schaffen en kinderen met een aangeboren ontwikkelingsstoornis en/of gedragsstoornis te plaatsen op het reguliere onderwijs (Wet Passend Onderwijs). Iedereen weet dat deze plannen primair zijn ingegeven door bezuinigingsoverwegingen, maar om het wat sympathieker in te kleden, moet de versobering van de zorg voor onze kinderen ook een wetenschappelijke verantwoording krijgen, want wetenschap is het nieuwe geloof.
Als
ouders zullen geloven dat Passend Onderwijs goed is voor hun kind, is het
mogelijk om ze over te halen hun kroost te plaatsen in een overvolle klas
tussen normale kinderen, waar ze de hele dag overprikkeld raken en ze de
grootste moeite hebben om zichzelf te voelen en hun eigen gedrag te begrijpen.
Dit is zelfs op speciale scholen voor veel van deze kinderen nog een probleem,
terwijl het in een klasje van twaalf of dertien kinderen in ieder geval een stuk
overzichtelijker is dan op een regulier school en de aandacht van de leerkracht
(vaak twee) ook meer direct gericht is op het kind en zijn/haar gedrag en niet
alleen op de lesstof.
http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2011/08/hoe-leerbaar-zijn-kinderen-met-ass.html
http://svensnijer-essays.blogspot.nl/2011/08/hoe-leerbaar-zijn-kinderen-met-ass.html
De pijlen worden weer eens gericht op de thuissituatie. Hoe verrassend, na de uitbreiding van de jeugdzorg-bemoeienis en sociale wijkteams ‘achter de voordeur’ op een pro-actieve wijze. Problemen zijn ‘out there’ en die zullen ze vinden (outreachend)! Als kinderen wat mindere leerprestaties laten zien, dan kon dat voorheen iets te maken hebben met hun beperking, maar niet in de ‘goede boodschap’ van het kabinet. Ouders communiceren gewoon niet goed met hun kinderen en daardoor blijven ze achter, wat he-le-maal niets te maken heeft met hun autisme! Nee hoor.
Misschien
dat het mevrouw Stoutjesdijk nog niet was opgevallen, maar de kern van autisme
is nu juist het communiceren. Het niet goed begrijpen wat een ander van je
vraagt en het niet goed kunnen overbrengen wat je bedoelt, omdat je als autist
je niet of moeilijk kunt inleven in de belevingswereld en waarneming van de ‘ontvanger’.
Van de ouders dus, of je zus of broer. Als het ‘slechts’ een kwestie was van ouders
helpen bij het opvoeden en ze beter leren communiceren met hun kind, zoals
Stoutjesdijk voorstelt dan hoeven er geen aparte autisme-deskundigen meer te
bestaan. Dan hebben we vanaf morgen genoeg aan opvoeddeskundigen en
communicatie-experts, maar zo simpel is het natuurlijk niet. (Zo simpel
zou Van Rijn het wel graag hebben!)
Stigmatiserend
Wat bijzonder kwalijk is aan dit ‘onderzoek’ is de stigmatiserende werking die er vanuit gaat, nu de zoveelste wetenschapper aangeboren aandoeningen eenzijdig wenst te interpreteren in het kader van de sociale omgeving waarin het kind leeft, met daarbij automatisch het onderwaarderen van het intrinsieke element van de aandoening (de graad van autisme, die in welke omgeving dan ook gelijk zou zijn – de ‘prikkelverwerking’ en cognitieve mogelijkheden) zodat het lijkt alsof alles maakbaar is. Nog los van de vraag of het welzijn, het algemene welbevinden van een kind met ADHD of autisme afgemeten kan worden aan de schoolresultaten, is het erg aanmatigend om de aangeboren aandoening van het kind zo vanzelfsprekend in verband te brengen met een disfunctioneel gezin. Kunnen normale, liefhebbende en zorgzame ouders geen kind met ASS krijgen?
Wat bijzonder kwalijk is aan dit ‘onderzoek’ is de stigmatiserende werking die er vanuit gaat, nu de zoveelste wetenschapper aangeboren aandoeningen eenzijdig wenst te interpreteren in het kader van de sociale omgeving waarin het kind leeft, met daarbij automatisch het onderwaarderen van het intrinsieke element van de aandoening (de graad van autisme, die in welke omgeving dan ook gelijk zou zijn – de ‘prikkelverwerking’ en cognitieve mogelijkheden) zodat het lijkt alsof alles maakbaar is. Nog los van de vraag of het welzijn, het algemene welbevinden van een kind met ADHD of autisme afgemeten kan worden aan de schoolresultaten, is het erg aanmatigend om de aangeboren aandoening van het kind zo vanzelfsprekend in verband te brengen met een disfunctioneel gezin. Kunnen normale, liefhebbende en zorgzame ouders geen kind met ASS krijgen?
Voor
verlossing is schuld nodig. Erkenning van het menselijk tekort, in dit geval opnieuw
het tekort van ouders, om te kunnen verlangen naar het beloofde heil in de nieuwe
onderwijskundige orde. De zaken worden weer eens omgedraaid. De vervalsing van Hegel’s
leer door de zogenaamde ‘omkering’ gedaan door Engels en Marx, is er niets bij.
De overprikkeling wordt ontkend en het gevoelsleven van het kind wordt
opgeofferd aan (meetbare) schoolresultaten, wat toevalligerwijs ook nog een stuk
goedkoper is voor het kabinet. De afschaffing van het speciaal onderwijs met
als argument het pedagogisch onvermogen van ouders. Want ouders hebben in de
jaren hiervoor, toen de regering nog centjes genoeg had en als een Sinterklaas
PGB’s het land in slingerde, zich natuurlijk nooit ingespannen voor hun kinderen.
En ‘beter communiceren’, wat een goed idee!
De nieuwe politieke werkelijkheid waar de tendentieuze wetenschappers zich voor
laten lenen. Met een ‘zwaan-kleef-aan’-gemak heeft mevrouw Stoutjesdijk zich
aangesloten bij de reidans van de sociale staatsgreep die zich op dit moment
aan het voltrekken is in de geestelijke gezondheidszorg en de jeugdzorg.
Kinderen hebben geen problemen, ouders bezorgen
ze problemen.
Ongevraagde 'sociale hulp'
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/08/drang-de-sociale-staatsgreep.html
De kinderen die voorheen recht hadden op ‘anders zijn’ met het daarbij behorende inlevingsvermogen van de (maatschappelijke) omgeving, worden nu massaal gedwongen ‘mee te doen’ en dezelfde prestaties te leveren (opbrengst! winst!) als andere kinderen zonder aangeboren problematiek. En de normale ouders die voorheen respect en bewondering kregen, omdat ze met ‘zoveel geduld’ met hun aparte kind omgingen, worden nu sociaal gehandicapt verklaard en moeten door de mangel worden gehaald van een neerbuigend systeem dat op valse gronden veronderstelt dat er bij een aangeboren aandoening een disfunctioneel gezin wordt meegeleverd. Willen de echte wetenschappers alstublieft opstaan?…
Sven Snijer
De kinderen die voorheen recht hadden op ‘anders zijn’ met het daarbij behorende inlevingsvermogen van de (maatschappelijke) omgeving, worden nu massaal gedwongen ‘mee te doen’ en dezelfde prestaties te leveren (opbrengst! winst!) als andere kinderen zonder aangeboren problematiek. En de normale ouders die voorheen respect en bewondering kregen, omdat ze met ‘zoveel geduld’ met hun aparte kind omgingen, worden nu sociaal gehandicapt verklaard en moeten door de mangel worden gehaald van een neerbuigend systeem dat op valse gronden veronderstelt dat er bij een aangeboren aandoening een disfunctioneel gezin wordt meegeleverd. Willen de echte wetenschappers alstublieft opstaan?…
Sven Snijer
Piet Borst - NRC
18 januari 2014: ‘…de misvatting (van de politiek) dat kinderen weinig echte
psychiatrische ziekten hebben, alleen aanpassingsstoornissen, waar sociale
werkers wel raad mee weten. Als tijdig opvoedondersteuning wordt gegeven,
zouden die psychiatrische ziekten voorkomen kunnen worden. Dat is niet zo.’
‘Goede psychiatrische ondersteuning helpt kinderen met
depressies of autisme het beste van hun leven te maken en de last voor het
gezin dragelijk te houden.’
*Piet Borst is arts, bio-chemicus en moleculair bioloog
Het valt mij altijd op hoeveel kinderen van alleenstaande ouders ADHD, ASS of iets dergelijks hebben. Zeker als de gescheiden ouders niet on speaking terms zijn of als één ouder volledig uit beeld is verdwenen. Dan zit het probleem in de thuissituatie en ligt daar ook de oplossing. Dit geldt natuurlijk niet voor alle kinderen met een "etiketje", maar in mijn beleving toch wel voor een aanzienlijk deel.
BeantwoordenVerwijderenDM
DM
Sven Snijer19 januari 2014 19:28
VerwijderenBeste DM, ben je het met me eens dat kinderen geen aandoening kunnen hebben die ze niet hebben? Het is een uiterst merkwaardige ontwikkeling dat politici gaan bepalen hoeveel autisme of ADHD er mag zijn.
Ten eerste hebben politici zelf voor de perverse prikkel gezorgd met de PGB's en de zorg voor het kind die ouders daarvan ook in eigen kring mocht 'inkopen' (voorheen de gratis oma) wat natuurlijk (echt weer Nederland) niet goed gecontroleerd werd, zodat het volledig uit de klauwen liep met de PGB-aanvragen. En toen had opeens iedereen een kind met ADHD!
Het probleem is hier toch de betrouwbaarheid van de gestelde diagnose en het is niet aan politici om op die stoel te gaan zitten. Ze zouden wel een systeem kunnen ontwikkelen dat minder fraudegevoelig is en ze kunnen het diagnostisch vermogen van specialisten verbeteren met gerichte training, want daar schort het ook wel eens aan.
Ze hebben bij een meervoudige aandoening nogal eens de neiging om er dan maar een soort 'gemengd boeket' van te maken, voor ieder wat wils. Maar een kind heeft meestal in de basis last van of autisme dat het meest overheerst, of ADHD en de andere symptomen lijken op andere aandoeningen (als gevolg van de spanningen) maar dat is vaak oppervlakkig en ze spelen een ondergeschikte rol. Een overprikkeld autistisch kind wordt bijvoorbeeld heel druk, maar dat is alleen de uiting ervan en niet intrinsiek de kern van het probleem, dus moet dit niet aangezien worden voor 'ADHD-gedrag'.
Waar ik helemaal misselijk van wordt is de langzame terugkeer van het Koelkast-syndroom uit de jaren '50, waar steeds meer mensen last van beginnen te krijgen. De geschifte notie dat kinderen autisme krijgen(!) omdat ze te weinig zijn geknuffeld en daardoor hechtingsgestoord zijn geraakt, wat deze mensen dan gelijk willen stellen aan autisme. Weer alles omdraaien. Het onthouden van liefde en verzorging aan een kind geeft symptomen die lijken op autisme (Roemeense kinderen, half jaar terug) en dan maken ze ervan dat een kind dat is geboren met autisme misschien nooit is geknuffeld door zijn gevoelloze ouders!
In Frankrijk zijn ze het meest op achter op dit gebied, (hoewel het een mooi land is) omdat ze daar nog steeds last hebben van neo-freudiaanse stuiptrekkingen, maar zoals gezegd, dat gif begint zich ook hier te verspreiden.
Beste anoniem,
VerwijderenASS en ADHD zijn erfelijke aandoeningen. Dat houdt in dat ouders van deze kinderen in hun zoektocht naar het welbevinden van hun kind ook onderling te maken hebben met hevige problemen in communicatie. Dat kan een scheiding veroorzaken. Tweederde van de ouders met kinderen met ASS of ADHD gaat uiteindelijk scheiden. Triest.
Beste DM
VerwijderenJammer van je (voor)oordeel. Je hebt duidelijk geen kind met autisme en weet dus niet wat het inhoudt. Autisme is aangeboren en in een diagnose komen zeker aspecten aan bod waaruit blijkt dat de kenmerken altijd al een rol hebben gespeeld.
En inderdaad is het opvoeden van een (fantastisch en byzonder) kind met autisme (een eer, maar ook) regelmatig een rede voor een scheiding omdat het onvoorstelbaar intensief is.
Ik heb de hulpverleners altijd ervaren als enorme domme trienen en jochies. Wat weinig en slecht inzicht hebben ze! Gezinsvernietigers. We hadden een mannelijke hulpverlener aan huis (Yorneo Drenthe) Hij had zelf geen ervaring met kinderen of gezinsleven....(zijn vrouw regelde en deed alles buiten hem om). Nou, dat was te merken, stuk onbenul: Cees "nogwat".
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je helaas maar al te goed.Maar het was toch Kees met een K ;)
VerwijderenBeste Sven, Bedankt voor dit mooie stuk, keep on going.
BeantwoordenVerwijderenIs het dan niet opvallend hoeveel speciaal onderwijs instituten zijn ontstaan de afgelopen jaren?
BeantwoordenVerwijderenPrachtige dure gebouwen waarin Professionals de kinderen zullen begeleiden.
Valt het dan niemand op hoeveel kinderen een stigmatiserend etiket opgedrukt krijgen en hier hun hele leven onder gebukt zullen gaan.
Vroeger had je dit ook niet.
Toen kon 1 leerkracht een hele klas aan met 30 kinderen zonder gemor.
Maar tegenwoordig wordt er veel verdiend en is er belangenverstrengeling met het speciaal onderwijs.
Natuurlijk kan men boos worden als iemand zegt, add, adhd? Nou het komt wel veel voor bij alleenstaande ouders.
Dat zegt toch ook al voldoende.
Alleenstaande ouders zijn, denkt men, gemakkelijker te manipuleren.
Ga ook hier niet aan voorbij aub.
En adhd, er is een psychiater die adhd uitgevonden had die bij zijn sterfbed vertelde dat het een verzonnen ziekte zou zijn.
Om er aan te kunnen verdienen.
Let serieus eens op de voeding en de rommel die daar in zit.
Die kunnen erg vervelende effecten hebben op de mensheid.
Ik ben anti medicatie, liefst zo min mogelijk als het dan echt nodig is.
Ik kook dagelijks verse voeding en geen kant en klare maaltijden.
Ik weet uit ervaring welke effecten bepaalde stoffen op de mens kan hebben en dat is echt geen pretje geloof me.
Dat ADHD verzonnen zou zijn is echt een fabeltje. Lees hiervoor het artikel van Jeroen van Baardwijk 'ADHD toch geen verzonnen ziekte'. Ook dit is weer een voorbeeld van een doorgeslagen reactie die mensen ontwikkelen, omdat er door een bepaald slag psychiaters te makkelijk naar de pilletjes wordt gegrepen.
VerwijderenHet omgekeerde gebeurt ook en mag naar mijn mening ook als kindermishandeling worden gezien. Het niet verstrekken van gedragsregulerende medicatie aan kinderen die daar veel baat bij hebben (omdat mama of papa 'daar niet in geloven').
Betere voeding is altijd goed voor ieder kind en sommige kinderen kunnen baat hebben bij een speciaal dieet, maar ook hier slaan veel mensen weer in door. Al deze aandoeningen zijn niet uit te bannen met de zoveelste gezondheidsmanie. Kinderen waar echt wat mee aan de hand is moet je serieus nemen.
Twee zaken bedreigen de integriteit van het kind: De dwang om normaal te moeten zijn terwijl je een kind met 'gebruiksaanwijzing' bent (de overheid heeft daar minder kosten aan) en de schaamte van ouders dat hun kind anders is ('jantje heeft een klein concentratieprobleempje, geen autisme!') zodat ze er ook bij horen, want volwassenen zijn ook net kleine kinderen.
Het argument dat de maatschappij kinderen naderhand zou discrimineren die anders zijn en dat je daarom alles maar moet ontkennen, is een probleem van de maatschappij als geheel.
Het is een hard gelach dat de ontkenners nu beloond worden door de overheid met afschaffing van speciale voorzieningen, terwijl ouders die wel de feiten onder ogen willen zien, opeens 'tekort schieten in de opvoeding', zodat jeugdzorg weer wat extra kinderen bijeen kan harken.
@ Anoniem 20 januari 2014 01:55
VerwijderenVorige week sprak mijn glazenwasser mij aan over gebruik van Ritalin. Hij slikte het al enkele jaren na zijn scheiding, dochter woont bij hem. De school wilde dat zij op ADHD onderzocht moest worden omdat gescheiden vader het ook had, dochter zo kalm als wat. Vader kon dat tegenhouden. Hij wilde weten of hij kon stoppen met die pillen. Hij betaald maandelijks rond de 150 euro en krijgt het niet vergoed. Tel maar na wat dat in een jaar kost. We moeten niet raar opkijken dat ouders vaak in financiële problemen geraken als ook nog BJZ wordt ingeschakeld. Hij kan het gebruik van Ritalin afbouwen, het is bewezen drugs. Hij vertoond ook de bijwerkingen zoals rotte gele tanden, bleke huid, verwijderde pupillen, opgezwollen gezicht en slaapt slecht. Waar denkt u dat al het wiet en drugs dat zogenaamd gesmokkeld is, naartoe gaat? Ik vind het schokkend dat kinderen ge-misbruikt worden door scholen tot het diagnosticeren, waarom eigenlijk? In mijn tijd was dit er allemaal niet, de sissende en een beetje drukke gezellige Marco zou bij een logopedist lopen en misschien nog een dwangoplegging tot een waandiagnose met medicatie. Ach ja, Marco heeft zijn miljoenenbedrijf en sist nog steeds als hij honderden mensen toespreekt met blijdschap, want zo herinneren we hem. Sammie had een tik en was erg stil. Dat kan nu niet meer omdat de docente moet letten op onnozele zaken die heel normaal zijn bij kinderen!
Bij mijn dochter bleek de juf zich zorgen te maken omdat zij had gehoord dat ik ging scheiden. Niemand van ons had dat gezegd op school. Maar zij vond dat daar over gepraat moest worden zo na schooltijd. Mijn ex moest van zijn werk komen die dag. Een hoop onzin 30 minuten lang met allerlei waandiagnoses. Later met het10minuten gesprek zat de leuke juf er ook bij en die vroeg aan mij hoe ik zoveel wist, ben je soms een paragnost? Ik zei dat ik een medium ben. Die lelijke juf zakte steeds dieper weg in haar stoel. Lachen hoor. Ze was na die dag zo lief tegen ons. Zij maakte een verschil tussen rijke en arme kinderen. De arme kinderen praatte ze in de armen van de GGz en/of andere hulpverleners. Mijn kind is kleinkind van een zeer welvaren zakenman wereldwijd. Wat denk je? Mijn kind had ook geen waandiagnoses meer. In principe had ik haar moeten aanklagen. Scholen zijn nare plekken waar geen tijd meer is om gewoon te leren en te zijn wie je bent als kind.
Bij het ophalen van mijn oppaskindje zag ik twee jonge grietjes vertrekken met mappen van Jeugdzorg. Zo creepy ...
Voor mensen die bang zijn voor de bijwerkingen van gedragsregulerende medicatie is Strattera aan te raden, wat veel beter is dan Ritalin. Het valt niet onder drugs, zoals Ritalin, maar het wordt niet vergoed. Dus voor de gezondheid van je kind moet je wel in de buidel tasten.
Verwijderen@Anoniem27 januari 2014 06:10
VerwijderenZo zie je maar als het gaat over de rijken en de armen.
Schandalig, alsof de armere medemens meer ellende mag overkomen dan diegenen die meer geld in de lade brengen van de regeringslieden.
Er is ook een standaard lijstje geloof ik voor de onzin die scholen tegenwoordig naar voren brengen bij de vraag- wanneer schakelen we hulp in-, dramatiek.
Enkele zijn:
Ouders gescheiden
Kind woont bij moeder/vader
Ouder werkeloos
Zo lusten we er nog wel één, werkeloos na een scheiding en ervoor kiezen om goed voor je kinderen te willen zorgen mag dat?
Voor de oorlog was dat wel normaal, daarna plots niet meer, nu ik zeg maar niets meer...
Als je maar meeloopt in het stramien tegenwoordig van wat men "normaal" acht. Out of the box denken kan men niet eens meer. Daarnaast wat mankeert die leraren tegenwoordig, vroeger hadden ze nergens last van, tegenwoordig kunnen ze niets nog aan blijkbaar.
Kan nu nog steeds kinderen van de basisschool opnoemen van vroeger die nu vast ADHD bestempeld zouden zijn geweest. Ware het niet dat niemand last van ze had en dat ze wat vaker strafwerk kregen maar daar was ook alles mee gezegd.
En het waren meestal toch de meest unieke klasgenoten die gewoon lekker zichzelf mochten zijn maar vergeten doe je ze ook niet meer want ze waren grappig en leuker en niet saai. Volgens mij speelt belangenverstrengeling een enorm grote rol tegenwoordig, bij scholen en instanties en bedrijven.
Het gaat niet om het kind, kom op zeg, die zg enorme zorgen van hen, laat me niet lachen, onzin. Verdiensten waarbij ze kinderen voor het leven beschadigen dankzij een stempel, waar zij aan verdienen. Schandalig dit.
Mij is het opgevallen dat mensen die het even iets moeilijker hebben en hulp vragen eigenlijk veroordeeld worden en om ze in de greep te houden al snel wordt geroepen dat er een aandoening is of dat een ouder zich niet in de belevingswereld van de kinderen kunnen verplaatsen, terwijl zij degene zijn die 24/7 met de kinderen bezig zijn. Je wordt gewoon veroordeeld voor het vragen van hulp en vervolgens kun je gaan strijden tegen een geestachtige beleid zonder duidelijke normen en waarden.
BeantwoordenVerwijderen@bozepappa
http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/25069_plannen_voor_jeugd_ggz_brengen_ons_terug_naar_de_middeleeuwen/
BeantwoordenVerwijderen"Waardevrije wetenschap, bestaat het eigenlijk wel?" -
BeantwoordenVerwijderenHet bestaat buiten jeugdzorg wel.
Maar de jeugdzorgwereld is behept met pseudowetenschap om de politiek te misleiden.
Jeugdzorg creëert zelf pseudowetenschappelijke stukken.
Deze floppy science gaat er van uit dat het axioma, alsof alle OTS-kinderen met juiste OTS-gronden onder dwang zijn gesteld, juist is. De Kindreombudsman en anderen hebben vastgesteld dat BJZ fouten maakt in de gronden die aan de rechter worden voorgelegd, misleiding en insinuaties tussen de feiten, zonder diagnostiek.
Echte wetenschappelijke houding is eerst voor enige dwang diagnostieke nulmetingen doen. Dan heb je basis om te meten.
Jeugdzorg misleidt de politiek en de rechters met meningen, vermoedens, gebrek aan echt onderzoek, gebrek aan echte wegingen ook ten aanzien van de ontwikkelingspsychologie van de onder OTS gestelde opgroeiende. Suggesties en insinuaties tussen halve feiten. Zorgen die niet gewogen zijn aan de feiten en het toekomstperspectief van de opgroeiende.
Daarin is jeugdzorg wel een kei! Daarin excelleert jeugdzorg qua kennis.
Echte wetenschappers hebben hun twijfels over het niveau dat de jeugdzorgwereld kenmerkt.
Voorstellen om de ingang tot zorg aan jeugdigen te bewaken met medisch-academisch gevormden werden en worden genegeerd en weggewoven. Voor een nulmeting is echter diagnostiek meten een noodzaak om het zorgtraject te meten en inspecteren, ook als dit een juridisch dwangtraject zou worden.
Het allergisch reageren op hulpvragen mèt vraag om een deskundige op niveau wordt welhaast systematisch weggewerkt door de gezinsvoogdij van BJZ.
Ouders worden, al zijn het bezorgde meedenkende leerzame ouders, weggezet door jeugdzorg als pedagogisch twijfelachtigen.
Ouders zijn verdachten, of reeds schuldig aan tegenspraak - tegen het lage niveau van jeugdzorg. En de kinderrechter slaapt onder zijn geloof in jeugdzorg gebukt, niet het juiste perspectief voor het ontvankelijke kind met diens toekomstige ontwikkeling ziend.
Dwangtrajecten zijn contraproductief, wetenschappelijk gezien.
Jeugdzorg is geen (Psycho)gezondheidszorg.
Heeft een kind daar geen recht op (IVRK 24) als BJZ schemert zonder gegronde en valide uitleg met het cliché "veilig" .... voor het kind vanuit sociaalwerksters-ogen, niet vanuit het kind denkende, dat dwangzorg en uithuispleuren niet als veilig ervaart?!!
Er is wetenschap en sloppy science.
Het ene begint bij een nulmeting, en dat andere gaat uit van dubieuze axioma's.
Wetenschappers houden rekening met andere vastgestelde bevindingen , waar jeugdzorg beweert en de gronden van de OTS of UHP reeds voldoende vinden. En daarmee de rechters en de politiek bedonderen.
Sluit goed aan; http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/10/huisarts-over-jeugdzorg.html
BeantwoordenVerwijderenAls we toch aan het lachen zijn, een mooi stukje uit dit artikel: " De gezinsvoogden liegen en verzinnen persoonlijkheidsstoornissen alsof het om een sinterklaasgedicht gaat ..."
Triest eigenlijk da er zoveel uit de duim gezogen wordt simpelweg omdat de regering teveel geld uitgeeft aan kwakzalvers.
Ben het ermee eens dat het vreselijk is als kinderen met een echt psychiatrische aandoening in de jeugdzorg komen en dat het als opvoedprobleem wordt gezien. Maar als docente ben ik er tegelijkertijd van overtuigd dat ADHD niet of nauwelijks bestaat, maar verzonnen wordt door de farmaceutische industrie om geld te verdienen aan druk gedrag. Dat drukke gedrag is echter niet een ziekte op zich maar een reactie, zie het voorbeeld dat hier ook wordt gebruikt van het overprikkelde autistische kind. Ook veel verwaarloosde en mishandelde kinderen vertonen dat gedrag, en verder is druk gedrag voor kinderen ook deels normaal.
BeantwoordenVerwijderenZie ook de publicaties van Laura Batstra die hetzelfde zegt.
Ik geloof er echt niet meer in en heb duizenden kinderen in de klas gehad. Autisme is een ander verhaal, daar geloof ik uiteraard wel in. Maar ook dat wordt misbruikt door de jeugdpsychiatrie om geld mee te verdienen en daarom over gediagnosticeerd. Ik zie ouders die doodnormaal pubergedrag opblazen als typisch autistisch, bijvoorbeeld als kinderen op meerdere anderen verliefd zijn of hun kamer niet opruimen. Dat is heel erg zielig voor die kinderen, want dan geldt het omgekeerde als voor echt psychiatrisch gedrag. Ze mogen niet zijn wie ze zijn, namelijk gewoon normaal maar krijgen een stempel op en ouders gaan ermee dokteren.
De jeugdpsychiatrie is daarom veel te verwijten, als zij niet zo hadden over gediagnosticeerd dan had de politiek niet hoeven ingrijpen omdat zoveel kinderen ziek verklaren helemaal niet kan volgens de statistieken. De reden dat dat nu gebeurt, met als vreselijk gevolg dat de jeugdzorg ook over echt psychiatrische kinderen gaat, is daarom te danken aan de jeugdpsychiatrie zelf. Zij hebben kinderen met een echte stoornis en hun ouders met hun geldzucht in de situatie gebracht dat er nu wordt getwijfeld aan alle etiketten.
Ook had de jeugdpsychiatrie zich veel eerder moeten verzetten tegen de misstanden in de jeugdzorg, als hen zoveel aan kinderleed was gelegen. Maar in de praktijk weigert men dat, men weigert kinderen met trauma's uit de jeugdzorg en weigert zich aan behandeling van die kinderen te committeren. En men heeft de jeugdzorg laten begaan, omdat men zelf net zo geldgericht was. Daarom is de jeugdpsychiatrie niet serieus te nemen als het werkelijk gaat om belangen van kinderen (en ouders).
Hoeveel van die jeugdpsychiatrie is vanaf het begin op het verkeerde been gezet door jeugdzorg?
VerwijderenZijn tuchtrechtelijke aanspreekbare specialisten niet huiverig voor de juridiserende status van BJZ, met zijn sturende en beperkende onderzoeksvraagstelling, dat moet leiden tot dwangzorg?
Waar ouders vrij zijn (zonder hijgende gezinsvoogd in de nek) kunnen ouders bewust controleren of er niet over-done wordt gedaan in de GGZ. En zo nodig die deskundige tuchtrechtelijk aanpakken.
Ik heb liever een diagnose, met een ander als therapeut, dan jeugdzorg dat onder dwang speculeert. In de GGZ is er controle mogelijk; bij jeugdzorg niet!
In de GGZ is er vrijheid, waar jeugdzorg de ondeskundige rechter achter zich heeft staan tot dwangmaatregelen die schadend werken.
De hulptrajecten van de j-GGZ duren gemiddeld korter en zijn gemiddeld goedkoper dan de dwanghulptrajecten van BJZ! Het is Zwartepieten vanuit JN: mooipraat en zwartmaken vanuit de jeugdzorglobby.
En de politici hebben geen tijd om echt te onderzoeken en gaan af op de mooipraat met verzwegen gaten.
Echtscheiding
BeantwoordenVerwijderenIk vraag me weleens af of ik van mijn ex met autisme gescheiden zou zijn als ik veel eerder antwoord had gehad op mijn hulpvragen voor man en uiteindelijk ook de kinderen. Dat je daar jaren over moet doen en maar mazzel moet hebben wie je tegenkomt in de hulpverlening of op school als het over autisme gaat heeft me wel verbaasd. Zelf hulpverlener had ik weleens van autisme gehoord maar het echt niet in verband gebracht met wat dat voor gevolgen heeft voor het dagelijks leven van mensen en hoe je dat me wat adekwate kennis in goede banen kunt leiden. Had ik het maar eerder geweten. Misschien waren we dan nog wel een echt gezin. Door het sociale wijkteamgebeuren voorzie ik juist nog meer scheidingen omdat mensen nog later echte hulp krijgen als de zaak al niet totaal ontspoord. Ik ken ook genoeg kinderen die hun familie zijn kwijtgeraakt uit onbegrip en onmacht van hulpverleners om het autisme in een gezin te duiden en het gezin vlot te trekken en te helpen elkaar te begrijpen. Die deskundigheid dringt maar langzaam door. Zelfs in de ggz.
Kleine klasjes
Mij valt op dat in de afgelopen jaren er ook in het speciaal onderwijs drastisch bezuinigd wordt. Zo'n 10 jaar geleden kon je nog klasjes hebben van 8-10 kinderen. Dit jaar zit mijn dochter in een klas van 14-16! Ze trekt het langzamerhand niet meer. Gelukkig gaat de school er creatief mee om. Ze mag lessen verzuimen en ergens anders rustig gaan werken. Maar straks maakt het niet meer uit waar je kind naar school gaat. Ook het speciaal onderwijs is dan geen optie meer.
Hoe kunnen we dit tij nog keren?
Wetenschappelijk onderzoek is tegenwoordig per definitie een onderzoek á la Stapel. Al jaren geven onderzoekers de antwoorden die de opdrachtgever wenst. Al was het maar om ook opdrachten voor vervolg onderzoek en nieuwe onderzoeken te kunnen binnenhalen. In Indonesië noemt men dat corruptie. Voor de zittende bestuurders is dat een situatie die men zeker ten koste van alles zal willen behouden. Het is daarom verstandig om niet de conclusie van een onderzoek te lezen en zeker niet de management samenvattingen. Bekijk het onderzoek zelf eens kritisch. Hetzelfde onderzoek kan ook tot geheel andere conclusies leiden. :-)
BeantwoordenVerwijderenWat betreft Passend onderwijs. Als iets NIET passend is, dan is het wel het speciaal onderwijs af te schaffen en kinderen met een aangeboren ontwikkelingsstoornis en/of gedragsstoornis te plaatsen op het reguliere onderwijs.
Buiten de hiervoor al aangegeven problemen voor de kinderen zelf en hun ouders, is het voor de niet voor speciaal onderwijs opgeleide docenten een crime. Het doorlopend de aandacht moeten verdelen tussen kinderen die extra aandacht vragen en kinderen die geen bijzondere ondersteuning nodig hebben, maar wel lesstof moeten krijgen toegediend is 'a hell of a job'. Als buitenstaander heb ik zeer veel respect en begrip voor deze docenten die in deze puinhopen toch nog proberen kinderen met enige kennis voor de maatschappij klaar te stomen. Probeer dit soort zaken a.u.b. niet ook nog bij gemeenten onder te brengen. Die kunnen de WMO al niet eens aan.
van H.J. Boswijk
Mij is uitgelegd door de directrice van de cluster 1 en 2 dat dat eigenlijk de enige clusters zijn die speciaal onderwijs/begeleiding bieden op ontwikkelingsstoornissen omdat die neurologisch zijn. Dan moet u denken aan doven, blinden en zwakzinnigen met gedragsstoornissen die door zenuw en hersenstoornissen zijn ontstaan. Spasme en andere soorten van zenuwtrekken kunnen behoorlijk dreigend zijn in de dagelijkse ontwikkeling. Helaas worden deze ernstige aandoeningen ook op gezonde kinderen geplakt waardoor ze naar een REC 3 - 4 moeten. Dit is onjuist en geldverspilling. Ik ben het eens met sommige mensen die zeggen dat al die REC 3 en 4 scholen teveel geld ontvangen om het gebouw en directiekantoren op te knappen, dit geheel juist omdat ik ze zelf heb bezocht in mijn regio. Bel maar eens een directrice op van een cluster 1 en 2, die legt je haarfijn uit wat het speciaal onderwijs precies dient te doen met budget van de regering die ook geoorloofd is.
VerwijderenZestien jaar geleden werd ik moeder van een gezonde zoon. Hij ontwikkelde echter niet goed, op zijn zesde bleek dat hij een autistische stoornis heeft.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben hem volledig naar van Rijns ideaalbeeld opgevoed. Ontbijt, liefde, gelukkig getrouwde ouders,geen schulden de drie r's , waarden en normen etc.De boodschap, "jij hebt autisme, jij bent het niet" klonk met regelmaat.
Door de bank genomen ging het goed.
Tot 26 november 2013. Toen deed onze lieve sociale goed opgevoede autistische zoon een suicidepoging. Hij zag het niet meer zitten, had een depressie doordat hij niet meer aan de maatschappelijke en sociale eisen kon voldoen. Onze wereld stond stil. Wat ben ik de kinder jeugd psychiater dankbaar dat hij zijn vrije avond offerde om mij door die avond te coachen. Hij zag zoon de volgende dag. Stelde hem in op medicatie en redde daarmee zijn leven.
Het doet mij oprecht pijn dat de groep jggz ouders als "dom" word weggezet. Alsof ze zich laten gebruiken door de jeugdpsychiaters met als opperhoofd Dr Menno Oosterhoff. Niets is minder waar. Ook jggz ouders kunnen zelf nadenken. Om even voor mijzelf te spreken, ik ben bijzonder kritisch en zal het niet nalaten kj psychiaters over de vingers te tikken indien nodig. Natuurlijk kan er veel verbeterd worden maar ik geloof in de oprechtheid en deskundigheid van de beroepsgroep. Ze zetten het kind centraal. Niet zichzelf. Ik geloof oprecht dat de overheveling naar de gemeente desastreus is voor de kinderen die psychisch niet gezond zijn. Niet omdat de gemeenten onwillig zijn maar omdat ze niet zijn toegerust voor deze groep