Een bericht om akelig van te worden
Nu met het oog op de transitie en de gevolgen blijkt de WSJ ineens wel in staat tot minder uithuisplaatsingen. Waarom was dit eerder niet mogelijk, werd er nooit naar familie gekeken, sterker nog werd er gezegd 'grootouders zijn geen belanghebbenden'? Waarom werd toen een EKC zonder meer van tafel geveegd?
Nieuw in de werkwijze is dat de omgeving van een kind intensiever betrokken wordt bij de zorg en het inschatten en wegnemen van de risico's. Zo houden buren, familie en ouders van vriendjes vaker een oogje in het zeil. Ook wordt er beter samengewerkt met andere partijen, zoals de gemeente.
Eerder meldde Jeugdzorg Amsterdam en Jeugdbeschermingsplein Rotterdam ook al een afname van het aantal uithuisplaatsingen door anders werken. In beide steden halveerde het aantal kinderen dat niet thuis kon blijven. In Den Haag loopt ook een proef om dit te bereiken, de uitkomsten daarvan komen in april.
Hoogleraar Jeugdbescherming Wim Slot is voorzichtig positief over de trend dat het aantal uithuisplaatsingen daalt door nieuwe werkmethoden. "Er verandert momenteel veel in de jeugdzorg en de resultaten bewijzen dat anders werken loont. Maar of de werkwijze echt effectief is voor de zorg kan je eigenlijk pas over een paar jaar meten als je de gezinnen langer hebt gevolgd."
"De stijgende lijn uit het verleden van steeds meer uithuisplaatsingen was geen begaanbare weg meer", zegt lector Jeugdzorg en Jeugdbeleid Adri van Montfoort aan. "De eerste kwalitatieve onderzoeken naar hoe ouders, kinderen en hulpverleners de nieuwe zorg zelf ervaren, laten ook positieve effecten zien."
Minder dwang
Het ministerie van Veiligheid en Justitie gaf deze grote organisaties en 18 kleine projecten in 2011 subsidie om te zoeken naar vernieuwing in de werkmethoden, met als doel minder dwang in de jeugdzorg. Met dwang wordt bedoeld uithuisplaatsingen of ondertoezichtstellingen. In totaal is 10 miljoen euro subsidie geïnvesteerd.
Die subsidie is nu beëindigd. De organisaties moeten nu samen met gemeenten onderzoeken hoe ze hun nieuwe methoden verder uitwerken. Vandaag wisselen ze ervaringen uit op een landelijke conferentie.
Vanaf volgend jaar worden gemeenten verantwoordelijk voor de jeugdzorg. De bedoeling is dat de zorg dichter bij huis wordt georganiseerd en dat er per gezin minder hulpverleners over de vloer komen. Ook moet de zorg goedkoper. Met die doelstellingen wordt nu in het hele land geëxperimenteerd.
Nu met het oog op de transitie en de gevolgen blijkt de WSJ ineens wel in staat tot minder uithuisplaatsingen. Waarom was dit eerder niet mogelijk, werd er nooit naar familie gekeken, sterker nog werd er gezegd 'grootouders zijn geen belanghebbenden'? Waarom werd toen een EKC zonder meer van tafel geveegd?
Werden kinderen zelfs zonder enige reden gedumpt op
plekken waar ze mishandeld/misbruikt werden, zonder dat de WSJ naar ze omkeek?
En wordt er ook nog gedacht aan al die kinderen die nu lijden onder het schrikbewind van de WSJ, of is het makkelijker om die maar te vergeten?
Maar nee, het bestaan WSJ moet veilig gesteld worden, "dus even tonen hoe
goed we bezig zijn." Hiervan kan ik alleen maar zeggen, nog steeds
immoreel en alleen uit op eigen belang. Walgelijk!!
Ada Busman
En wordt er ook nog gedacht aan al die kinderen die nu lijden onder het schrikbewind van de WSJ, of is het makkelijker om die maar te vergeten?
Ada Busman
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/09/interview-met-ada-busman-over-het-boek.html
Ik zal nooit meer stout zijn
ISBN 978-94-6129-119-6
Ik zal nooit meer stout zijn
ISBN 978-94-6129-119-6
Het aantal uithuisplaatsingen daalde met een derde
Het aantal uithuisplaatsingen van kinderen in probleemgezinnen is bij de William Schrikker Groep door een nieuwe manier van werken met eenderde gedaald. Dat heeft de landelijke jeugdzorg-organisatie bekendgemaakt. De nieuwe werkwijze zou tot nu toe 4 miljoen euro hebben bespaard.
De William Schrikker Groep is een landelijk werkende instelling voor jeugdbescherming, jeugdreclassering en pleegzorg. Doelgroep zijn kinderen met een beperking of chronische ziekte, maar ook kinderen van ouders met een beperking.
Zelf is de organisatie na twee jaar proefdraaien positief verrast over de resultaten. "Wij hebben een doelgroep die naast problemen ook een beperking heeft, bijvoorbeeld een laag IQ. Dat gegeven verander je niet zomaar. Daarom waren onze verwachtingen gematigd", zegt programmaleider Janet Verburg. "Maar anders werken levert echt resultaten op, voor de zorg en voor de zorgkosten."
Oogje in ’t zeil
Het aantal uithuisplaatsingen van kinderen in probleemgezinnen is bij de William Schrikker Groep door een nieuwe manier van werken met eenderde gedaald. Dat heeft de landelijke jeugdzorg-organisatie bekendgemaakt. De nieuwe werkwijze zou tot nu toe 4 miljoen euro hebben bespaard.
De William Schrikker Groep is een landelijk werkende instelling voor jeugdbescherming, jeugdreclassering en pleegzorg. Doelgroep zijn kinderen met een beperking of chronische ziekte, maar ook kinderen van ouders met een beperking.
Zelf is de organisatie na twee jaar proefdraaien positief verrast over de resultaten. "Wij hebben een doelgroep die naast problemen ook een beperking heeft, bijvoorbeeld een laag IQ. Dat gegeven verander je niet zomaar. Daarom waren onze verwachtingen gematigd", zegt programmaleider Janet Verburg. "Maar anders werken levert echt resultaten op, voor de zorg en voor de zorgkosten."
Oogje in ’t zeil
Nieuw in de werkwijze is dat de omgeving van een kind intensiever betrokken wordt bij de zorg en het inschatten en wegnemen van de risico's. Zo houden buren, familie en ouders van vriendjes vaker een oogje in het zeil. Ook wordt er beter samengewerkt met andere partijen, zoals de gemeente.
Eerder meldde Jeugdzorg Amsterdam en Jeugdbeschermingsplein Rotterdam ook al een afname van het aantal uithuisplaatsingen door anders werken. In beide steden halveerde het aantal kinderen dat niet thuis kon blijven. In Den Haag loopt ook een proef om dit te bereiken, de uitkomsten daarvan komen in april.
Hoogleraar Jeugdbescherming Wim Slot is voorzichtig positief over de trend dat het aantal uithuisplaatsingen daalt door nieuwe werkmethoden. "Er verandert momenteel veel in de jeugdzorg en de resultaten bewijzen dat anders werken loont. Maar of de werkwijze echt effectief is voor de zorg kan je eigenlijk pas over een paar jaar meten als je de gezinnen langer hebt gevolgd."
"De stijgende lijn uit het verleden van steeds meer uithuisplaatsingen was geen begaanbare weg meer", zegt lector Jeugdzorg en Jeugdbeleid Adri van Montfoort aan. "De eerste kwalitatieve onderzoeken naar hoe ouders, kinderen en hulpverleners de nieuwe zorg zelf ervaren, laten ook positieve effecten zien."
Minder dwang
Het ministerie van Veiligheid en Justitie gaf deze grote organisaties en 18 kleine projecten in 2011 subsidie om te zoeken naar vernieuwing in de werkmethoden, met als doel minder dwang in de jeugdzorg. Met dwang wordt bedoeld uithuisplaatsingen of ondertoezichtstellingen. In totaal is 10 miljoen euro subsidie geïnvesteerd.
Die subsidie is nu beëindigd. De organisaties moeten nu samen met gemeenten onderzoeken hoe ze hun nieuwe methoden verder uitwerken. Vandaag wisselen ze ervaringen uit op een landelijke conferentie.
Vanaf volgend jaar worden gemeenten verantwoordelijk voor de jeugdzorg. De bedoeling is dat de zorg dichter bij huis wordt georganiseerd en dat er per gezin minder hulpverleners over de vloer komen. Ook moet de zorg goedkoper. Met die doelstellingen wordt nu in het hele land geëxperimenteerd.
Pure winst
Dat veel minder kinderen uit huis worden geplaatst,
noemt staatssecretaris Teeven pure winst. Volgens hem zijn
jeugdzorginstellingen effectiever gaan werken. "Als de professionals beter
communiceren met het netwerk van het kind hoef je minder snel drastische
maatregelen te nemen." Teeven benadrukt dat de nieuwe werkwijze niet alleen
beter is voor de betrokken kinderen, maar ook goedkoper is.
Toen bekend werd dat de jeugdwet wilde bezuinigen en er sprake was van zorginkoop, toen moesten de bureaus jeugdzorg wel wat aan p.r. doen:
BeantwoordenVerwijderenOpeens kon het aantal uithuisplaatsingen iets naar beneden gebracht worden. Niet zoveel als in Zeeland (https://www.youtube.com/watch?v=F6Dthj9XBLU - zie na 04:57 minuten), maar toch: het staat zo goed, dus 'koop ons in; wij zijn goed bezig'!
Prof. Jo Hermanns vond dat 50% thuis behandelen beter kon dan uithuis, en hij vermoedt dat het tot 75% kan oplopen.
Nu de jeugdwet een overheveling naar de gemeenten inhoudt, moet jeugdzorg zich weer bewijzen.
We kunnen na 2015 weer een oplopen van kosten verwachten, net zo als bij de invoering van de Wet op de jeugdzorg in 2005: van 2005 tot 2011 liepen de kosten opeens op met 50%!
Opeens waren er enorm veel kinderen uit huis te plaatsen. Zonder diagnostische rapporten! Dubieus, maar dat zien de politici niet (en de kinderrechters evenmin).
Ik schaam me als ik gekleurde mensen ertussen zie lopen temeer ik het zelf ben en nooit had gedacht dat gekleurde mensen of buitenlanders ook deelnemen aan al die mishandelingen en handel in menselijk/kinderlijk vlees en geest. Jullie moeten je schamen.
BeantwoordenVerwijderenEcht meten kan men na een paar jaar niet (Slot); immers de meeste OTS-sen en UHP's kennen geen diagnostische nulmeting vooraf aan die eerste rechterlijke uitspraak!
BeantwoordenVerwijderenMen kan pas meten (en dat wil BJZ niet gezien dat onderzoek van N.W. Slot waaruit bleek dat 72% van de OTS-ssen na 2 jaren niet tot verbetering leidde) als er een concrete nulmeting vooraf is, en zelfde diagnostiek na een jaar of twee.
Beweringen van jeugdzorg zijn geen feiten en van te laag niveau.
De rechter is geen diagnost.