Het idee achter Eigen Kracht is dat mensen die professionele hulp nodig hebben, eerst de gelegenheid krijgen hulp in hun eigen omgeving te zoeken. Dat is in de plaats vooral een bezuinigingsmaatregel, de maatschappij moet zichzelf bedruipen. Nu willen burgers vaak ook graag zichzelf bedruipen vanwege de falende hulpverlening, elke kans om daar onderuit te komen grijpen veel burgers aan. Nogal wiedes dat de professionele hulporganisaties niet zo blij zijn met Eigen Kracht, want ze verliezen daardoor terrein en inkomen. Maar de politiek wil natuurlijk wél Eigen Kracht want die wil bezuinigen, vooral op de jeugdzorg omdat daar de kosten het meest uit de hand lopen de afgelopen tien jaar. Dus de politiek heeft de Eigen Kracht-organisatie http://www.eigen-kracht.nl/nl de afgelopen jaren in het zadel getild én opgedrongen aan hulpverlenende instanties. Gevolg: de hulpverlenende instanties belijden met de mond dat zij ook een voorstander van Eigen Kracht zijn maar werken dat in de praktijk tegen. In Amsterdam bijvoorbeeld roept bestuursvoorzitter Erik Gerritsen tegen iedereen die het maar horen wil dat hij gelooft in Eigen Kracht. Het voordeel daarvan is dat Gerritsen daarmee scoort bij zijn politieke baas (Lodewijk Asscher die dat natuurlijk ook heel graag wil) maar dat is niet het enige….. Want wat blijkt???? BJAA krijgt maar liefst tonnen per jaar van de organisatie van Eigen Kracht, in het jaarverslag van 2010 noemt BJAA het een belangrijke meevaller in de begroting dat ze drie ton van EKC krijgen.
Dus BJAA heeft er zowel politiek als financieel voordeel bij om Eigen Kracht Conferenties te promoten. Maar dat is wat anders dan daadwerkelijk werkgelegenheid en inkomsten inleveren aan Eigen Kracht, zoals de politiek wil. Daar is een bestuurder als Erik Gerritsen te geldzuchtig voor, zoals iedereen weet die zijn columns en tweets leest. Dus wat gebeurt er in de praktijk? Alleen als het BJAA goed uitkomt, werkt BJAA mee aan EKC’s. Nu wil het geval dat er in Amsterdam nogal wat multiprobleemgezinnen zijn waar de hulpverlening ontzettend faalt, het gaat dan om tientallen organisaties en hulpverleners per gezin zonder enig resultaat maar wel peperduur. Als zulke gezinnen een EKC krijgen dan is BJAA van die hoofdpijndossiers af en dat is een opluchting want het falen bij deze multiprobleemgezinnen is erg opvallend en ook vaak in de media. En bovendien krijgt BJAA dus geld toé van Eigen Kracht om dan EKC’s te organiseren. En voor de organisatie Eigen Kracht komt het ook goed uit, want de hulp aan multiprobleemgezinnen is verschrikkelijk duur. Dus dan lijkt het een enorme besparing als de omgeving van deze gezinnen het voortaan gaat opknappen. Dus het levert spectaculaire cijfers op waar Eigen Kracht mee kan scoren (kijk ons eens voor enorme besparingen zorgen!). En BJAA kan ook scoren (kijk ons eens innovatief bezig zijn!) Een win win situatie voor iedereen.
Ondertussen is het maar zeer de vraag of die EKC’s echt helpen. Want Peter Dijkshoorn, invloedrijk kinderpsychiater, merkte op Twitter al op dat EKC’s vaak vooral bij de hopeloze gevallen wordt ingezet waar toch niets meer aan te versleutelen is. Het is de vraag dus of zo’n EKC dan aan hulp daadwerkelijk iets oplevert, want daar is geen onderzoek naar gedaan. Het effect van de hulp van EKC’s is onbekend, daar wees prof. Robert Vermeiren ook op via Twitter. Een ander probleem in Amsterdam is dat BJAA natuurlijk geen gezinnen en kinderen gaat ‘weggeven’ aan EKC waar ze zelf makkelijk op kunnen verdienen zonder al te veel kritiek in de media.
Neem het voorbeeld van buren die hun zorgen over een kind melden bij BJAA en vragen om een EKC voor dat kind, omdat ze graag het gezin willen helpen. Dat weigert BJAA, want er zijn geen regels die hen dat verplichten. Dus waarom zouden ze? Liever verdienen ze dan natuurlijk zelf aan een OTS en aan ambulante hulpverlening of een UHP. Het komt in de praktijk dan voor dat BJAA botweg de betreffende ouders of het kind meedeelt dat de buren kindermishandeling hebben gemeld, ze dikken de zorgen zelfs soms nog aan ook. Dus dat ze belastende informatie dan aan buren toeschrijven terwijl de buren zulke informatie helemaal niet hebben gegeven. Kortom, BJAA maakt dan opzettelijk de eigen kracht van het kind en de buurt kapot. Dan worden die ouders natuurlijk boos op de buren en de kinderen mogen daar niet meer komen. Het komt zelfs voor dat BJAA vervolgens meewerkt als de ouders aangifte tegen zulke buren doen! Vervolgens kunnen de ‘professionals’ van BJAA hun gang gaan zonder dat ‘amateurs’ hen nog in de weg lopen. Dat het kind dan ook de buren kwijt is en helemaal alleen met de mishandelende ouders en totaal geïsoleerd interesseert BJAA niet. Erik Gerritsen en Lodewijk Asscher (opgestookt door zijn ambtenaren?) en de Inspectie gaan ook niet op klachten van melders van kindermishandeling in, dus BJAA komt met dat soort dingen weg!
Ook zijn er reacties op deze site geweest en in de sociale media dat er wél Eigen Kracht Conferenties plaatsvinden (vermoedelijk onder druk van de politiek) maar dat daarna voogden gewoon het resultaat afwijzen. Kunnen ze er toch alsnog zelf geld op verdienen. Monica Keijzer (wethouder in Noord-Holland en nieuw CDA-gezicht) wees er van de week ook op dat Eigen Kracht een module lijkt te worden in het aanbod van BJAA, dus ondergeschikt. Eerder al schreef René Clarijs hier uitgebreid over in zijn interessante en aanbevelenswaardige boek ‘Jeugdzorgen’ dat gek genoeg weinig aandacht heeft gekregen. (vermoedelijk omdat politici en bestuurders te graag in hun eigen zogenaamde noviteiten geloven) Kortom, Eigen Kracht wordt gemanipuleerd door jeugdzorgbestuurders zoals blijkt in Amsterdam. Erik Gerritsen zet alleen maar EKC in als hem dat publicitair, politiek en financieel goed uitkomt en anders niet. De cijfers over de besparingen met Eigen kracht worden dus ook gemanipuleerd door de cijfers te nemen van de multiprobleemgezinnen. En wat is een besparing eigenlijk waard als de hulp geen effect heeft? Want werken die EKC’s nu echt voor kinderen? Veel multiprobleemgezinnen verhuizen vaak, dus dan dooft de kring van familieleden en kennissen die hen helpen, weer uit. Heeft een EKC dan wel de beloofde besparing opgeleverd of juist geld gekost?
En dan is er nog een ander probleem. Want waar komt het geld vandaan dat achter de organisatie van Eigen Kracht zit? Het gaat om veel geld want als BJAA al tonnen ontvangt van Eigen Kracht dan moet dat voor heel Nederland dus om miljoenen gaan alleen al in de jeugdzorg. Op de website van Eigen Kracht staan meerdere oproepen om geld over te maken en Eigen Kracht te steunen met giften, legaten en sponsoring. Het is ook een erkend goed doel (ANBI) dus donateurs mogen hun gift van de belasting aftrekken. Hoe het verder financieel zit is onduidelijk want er staat geen financieel jaarverslag op de site, maar we mogen aannemen dus dat het allemaal liefdadigheidsgeld is. Dat betekent dus dat de goedbedoelende donateurs van Eigen Kracht gewoon bijdragen aan de kassa van bijvoorbeeld BJAA en het topsalaris van Erik Gerritsen mee helpen bekostigen. En het betekent dat jeugdzorg steeds meer in handen komt van liefdadigheid, uitgevoerd door vrijwilligers (de Eigen Kracht) en betaald uit charitas. Het is dus een verschuiving van gelden en energie, geen daadwerkelijke besparing! Hoeveel geld BJAA in 2011 heeft gekregen van de organisatie van Eigen Kracht is onbekend. BJAA publiceert niet graag cijfers, op de jaarrekening van 2010 was het eindeloos wachten. En nu is het juli 2012 en is de jaarrekening van 2011 er nog niet eens. (ter vergelijking, in het bedrijfsleven worden jaarrekeningen altijd in het vroege voorjaar gepubliceerd). Dus zowel EKC als BJAA blinken bepaald niet uit in financiële transparantie. Genoeg redenen dus al met al om de juichverhalen over EKC’s die vooral uit Amsterdam komen, met een flinke korrel zout en de nodige achterdocht te bejegenen. Dit soort projecten moet niet worden beoordeeld op mooie idealen maar op effectiviteit en moeten door politici en journalisten ook grondig financieel worden gecontroleerd.
Bovendien zijn er nu zoveel hypes geweest de afgelopen tientallen jaren in de jeugdzorg. En elke keer trapten media en politici er weer in, dacht men dat het wondermiddel was uitgevonden. Maar zoals senator Marleen Barth en anderen op Twitter al opmerkten, er bestaat geen Haarlemmerolie in de jeugdzorg. Daarom is het ook zo belangrijk dat media én politici veel kritischer worden, veel meer naar klachten kijken en naar de financiële kant van het verhaal. En dat ze wetenschappelijke onderzoeken onderzoeken goed controleren. Ook om te zien hoe naïef men in Nederland steeds maar weer met mooie verhalen van bestuurders en hulpverleningsorganisaties omgaat, is het boek van René Clarijs zeer lezenswaardig.
Anonieme bron Gemeente Amsterdam
Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
C http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html
Nadat mijn kinderen met autisme en ikzelf in de vernieling lagen door de procedure kinderbescherming, rechtzaken en geen hulp meer en dan hulp moeten zien te regelen terwijl je een verdachte bent. Nadat ik die rechtzaken dus gewonnen had ten koste van mijn gezondheid en mijn financiële situatie hebben we spontaan een EKC gehouden en doordat er geen bemoeienis meer was met instanties ben ik verder goed geholpen door familie en vrienden. Toch lukt het nog steeds niet om ze nu anders naar mij te laten kijken. Er blijft maar die aarzeling of ik het toch niet aan mijzelf te danken heb en natuurlijk die kinderen, dat is toch ook wel een beetje mijn eigen schuld? Je krijgt niet zomaar zo'n situatie. En kinderen zijn ook niet gemiddeld. Dat roept altijd al vragen op. Het is ook niet te geloven. Dat snap ik wel. En met een paar kinderen in het Speciaal Onderwijs blijf je een makkelijk doelwit. Angstig ja. Je rug rechthouden en de wantoestanden aan de kaak stellen. Dat is heel wat. Hopelijk zijn meer ouders zo dapper. In elk geval veel herkenning hier en dank Sven.
BeantwoordenVerwijderen