vrijdag 20 december 2013

Ouders worden te vaak gediskwalificeerd

Ouders en OTS/UHP kinderen: gezinsvoogd 

Deze tekst is geheel op  eigen verantwoordelijkheid geschreven en berust niet op wetenschappelijk onderzoek of publicaties, doch enkel op eigen ervaring en indrukken.  Een “Cri de Coeur” 

Schriftelijke aanwijzing: “SA”
Ouders van wie de kinderen onder toezicht zijn gesteld of uit huis geplaatst zijn krijgen te maken met een gezinsvoogd. Een gezinsvoogd kan een schriftelijke aanwijzing (SA) geven. 
Artikel 1: 258 BW: de met het gezag belaste ouder (s) en de minderjarige dienen deze aanwijzing op te volgen, op straffe van sancties. De gezag ouder(s)  of de minderjarige 12+ kunnen de kinderrechter verzoeken de schriftelijke  aanwijzing vervallen te verklaren. (korte termijn van 14 dagen)
Toonzetting en teneur
Het gaat mij – nu even niet -  om de juridische merites van de wetsbepaling. Het gaat om de toonzetting en teneur van de gemiddelde  SA. 
De taken van Jeugdzorg op grond van de Wet op de Jeugdzorg zijn verheffend. Hulp voor  en begeleiding van ouders en het gezin. Bevordering/herstel  van de band/contact tussen ouders en kinderen. Respect voor het familieleven enzovoort. Naleving internationale verdragen. 
Werken  (als het even kan) naar terugplaatsing. Zomaar een greep uit al dan niet wettelijke uitgangspunten die  te vaak niet worden nageleefd door Jeugdzorg, erger: waar men blijkbaar geen weet van heeft.  
Terug naar de SA
De SA’s die ik onder ogen krijg kenmerken zich veelal door: intimiderende toonzetting: onnodige diskwalificatie van ouders: kleinerende opdrachten en zelfs vernederende/grievende  uitingen.
Binnenkort zal ik, ter illustratie, een aantal (geanonimiseerde)  SA’s  op mijn blog plaatsen.  
Ouder(s) worden  te vaak  gediskwalificeerd tot , opvoedingsonmachtige, domme en slechte  ouders. Ouders die niet “deugen”.  De betrokken kinderen krijgen -direct of indirect - te maken met deze aanwijzingen, hoe dan ook. De kinderen weten dat de eigen ouder(s) het niet goed doen , worden gecorrigeerd, worden berispt, en nog erger.  Het kind ervaart dat de positie van de eigen ouder (papa en mama) smelt, verdwijnt. Het kind gaat zich schamen en raakt in de psychische problemen. Hoe kan het ook anders.  Dat is dan weer de schuld van de ouders en als een Pavlov Reactie wordt de omgang verder beperkt.

Voor de kinderen moet dit verwarrend, zelfs  onthutsend  en ook verdrietig zijn. Immers de ouders verdienen over het algemeen respect, ook in een situatie van een kinderbeschermingsmaatregel.  Het blijven immers de ouders.

Lees verder…

4 opmerkingen:

  1. Het werd al vaker aangegeven, jeugdzorg is geen hulp maar regelrechte terreur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Logisch. Er wordt vanuit wrok en wraak verregaand gepolariseerd. Daar ligt angst (die er is bij de gratie van de afwezigheid van werkelijk diepgaand begrip) aan ten grondslag, waaraan de individuele jeugdzorgwerker, die binnen de casus op een riante positie zit waardoor er geen noodzaak bestaat om aan die angst wat te doen, niets doet. Die jeugdzorgwerker wordt door collega's, ook allemaal in een riante positie dus niet genegen gedrag en visie te wijzigen, uiteraard ondersteunt. Perverse prikkels. Het gaat om het collectief handhaven van de individuele posities van de jeugdzorgwerker en de continuïteit van jeugdzorg, niet om hulp aan een gezin. Dat gezin is de brandstof waardoor de schoorsteen bij de jeugdzorgwerker thuis rookt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, dit beroepsniveau is van dermate laag niveau, kennelijk, zo bewijzen ze, dat ondanks hun college met de profs N.W. Slot en Carlo Schuengel in Amsterdam (VU) nog niet duidelijk is dat dwang in jeugdzorg contraproductief is:
    http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/dwang-in-de-jeugdzorg.html

    Het is hen zo uitgelegd.
    De Jeugdzorgwerker kan zorgen dat er geen dwang nodig is als met een hart heeft voor dat OTS-kind (met ouders vlgs BW1:257) en echt deskundig wenst te werken, want
    er bestaat pedagogie, er bestaat ontwikkelingspsychologie;
    deze jeugdzorgwerkers hoeven niet met hun onderbuikjesgevoel te speculeren.

    De rechter gelooft, de rechter ziet niets aan diagnostiek of het gebrek daaraan.
    De rechter heeft geen idee wat een maatregel doet met een kind en zijn sfeer.

    Dwang-zorg is contraproductief: wetenschappelijk bewezen.

    Ook heeft de Kinderombudsman onlangs bewezen dat jeugdzorg veel fouten maakt, die het kind centraal treffen en vaak onterecht ontheemden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Helaas ontbreekt het de meeste jeugdrechters aan basaal vermogen om de feiten boven water te krijgen ..

    BeantwoordenVerwijderen