De woordengroep “Perverse prikkels” is een mooie manier om aan te geven dat niet altijd alles wat fout gaat ook een complot is. Het is niet zo dat dagelijks jeugdzorgbestuurders om de tafel gaan zitten om te overleggen welke kinderen we nu weer eens uit huis gaan plaatsen om de kas te spekken. Perverse prikkel duidt op een geheel van interacties tussen stimuli en responses. De neuzen gaan als het ware maar al te makkelijk richting het geld staan. Maar als je daar de vinger op wilt leggen dan wordt je wel vaak op een georganiseerde manier buiten de deur gewerkt. Dat heeft weer veel meer een complotkarakter vaak.
Luister hoe deze directeur probeert te redden wat er te redden valt: http://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/bureau-jeugdzorg-drenthe-vreest-ontslagen
BeantwoordenVerwijderenDe schoonheid en de troost, die kunstenaars en kunst mensen bieden, worden in dit land wegbezuinigd. Liever vertroetelt en omarmt de Nederlandse staat een verslaafde en zieke jeugdzorg. Liever legt deze staat jeugdzorg telkens weer aan de geldborst c.q. aan het geldinfuus. Hoewel menigeen het karakter, de daden en ideeën van jeugdzorg vlijmscherp analyseert als een star en duurzaam patroon van gedachten, gevoelens en gedragingen die nogal afwijkend zijn van wat men als gezond mag veronderstellen, koestert de politiek dit geldslurpende gedrochtje. Zet het op een troon, geeft hem een scepter als rammelaar en dicht het kwaliteiten toe die in werkelijkheid totaal ontbreken of op zijn minst ver te zoeken zijn. Het speelt en jongleert met waarheid en feiten tot meerdere eer en glorie van zichzelf vanuit zijn gouden kooi van waaruit hij zijn grenzen stelselmatig uitbreidt ten koste van zeer velen. Overstromend van trots en liefde geeft vadertje staat toe aan zijn verwende, aan geld en macht verslaafde jeugdzorgjong. Het mag zich nestelen in alle huizen, scholen en instellingen op zoek naar meer, om zo zijn nietsontziende zelfzucht te bevredigen. Met een pen als toverstokje, waarheid en feiten besmeurend en verkrachtend, trekt hij hongerig en vernielzuchtig rond. Volgevreten deponeert hij zijn stinkende uitwerpselen op het bordje van de rechters die in plaats van zich hiervan walgend af te wenden de geur gelukzalig opsnuiven en er een goedgunstig oordeel over geven. ‘Goed zo, grote jongen, goed je best gedaan!’ ‘Ja, kraait jeugdzorg, ik doe mijn stinkende best en ik ga me nog verbeteren ook! Maar dan graag nog wat extra geld!’ Vol trots draagt vadertje staat zijn jeugdzorg over aan de andere goden in het land. Gaan zij misschien inzien dat de gouden kooi van jeugdzorg in werkelijkheid een augiasstal is? Zal wellicht de gemeentereiniging zich ontpoppen als een Herakles die de stal van de al jarenlang verziekte en vervuilde jeugdzorg zal gaan uitmesten?
BeantwoordenVerwijderenY.B
Brilliant !!!
BeantwoordenVerwijderenKnelpunten:
BeantwoordenVerwijderenAMK, Raad en BjZ kunnen niet de kwaliteit van onderzoek en rapportage leveren die nodig is om te komen tot een deugdelijke grond voor overheidsingrijpen(!) in gezinnen zoals op grond van de verdragen nodig is (bv art. 8 EVRM).
De civiele (kinder-)rechter met bijbehorende (sterk verouderde) dogmatiek is niet geschikt en niet in staat om de feiten boven water te krijgen.
Het werkniveau van veel kinderrechters is daarbij zo schokkend laag dat deze personen op grond van hun persoonlijke beperkingen ongeschikt zijn om tot een afgewogen en deugdelijk oordeel te komen.
Oorzaken:
De politiek heeft niet de moed, en waarschijnlijk ook niet het inzicht om te komen tot een grondige herziening die de noodzakelijke resultaten oplevert.
De huidige instanties zitten in een ondeugdelijk systeem, en dito cultuur en gewoonten en hebben niet het niveau om zich er uit zichzelf aan te ontworstelen.
Belemmering:
De Nederlandse juridische wereld kan uitermate slecht omgaan met kritiek, waardoor (ook) opbouwende kritiek vooral weerstand oplevert, in plaats van verbetering.
Daarbij speelt zeer waarschijnlijk een rol dat gedurende al zeker 30 jaar velen die er op een of andere wijze in geslaagd zijn een atheneum/gymnasium diploma te behalen, en die niet wisten wat ze met zichzelf aan moesten, rechten zijn gaan studeren.
Gezien de lijn in uitspraken, en het optreden van velen ter zitting, is een belangrijk deel van die groep bij de rechterlijke macht terecht gekomen, waardoor een academische analyse, behoorlijke zelfreflectie, en deugdelijk inzicht en overzicht op de knelpunten in de huidige werkwijze simpelweg onbereikbaar zijn.