maandag 16 december 2013

Privacy, jeugdwet en de gemeenteambtenaar

9 december 2013

Woorden aan de Eerste Kamer 

In oktober jongstleden hebben de landelijke 24-uurs kinderpsychiatrie crisisdiensten vele honderden patiënten in acute nood gezien. Op jaarbasis zijn dat er duizenden. Kinderen met ontegensprekelijk ernstige medische aandoeningen. Zoals psychose; stemmen horen, waanbeelden en verwardheid. Of depressie met concrete zelfmoordplannen. Kinderen zoals Frits, waar ik in de Tweede Kamer over vertelde. Frits, die niet kon leven met zijn gevoelens van eenzaamheid, zijn depressie en zijn schizofrenie. 

De Jeugdwet plaatst deze kinderen in het sociale domein. Voor hen vervalt verzekerde zorg. Gemeenten gaan hen jeugdhulp bieden, een begrip waar ik in de Tweede Kamer grote onduidelijkheid over opmerkte. Voor somatische zieke kinderen blijft verzekerde zorg behouden. Zo ook voor volwassenen met psychiatrische aandoeningen. Niet bij kinderen. Dat is discriminerend en stigmatiserend.  

Toegankelijkheid 

Toegankelijkheid tot zorg is niet enkel bij patiënten in crisis cruciaal. Bij Frits begonnen zijn problemen op zijn vierde levensjaar met een ADHD-beeld. Na doorverwijzing door de huisarts kon de kinderpsychiater zelf de gepaste behandeling bieden. Met de Jeugdwet blijft de huisarts verwijzing gegarandeerd. Echter, slechts als het inhoudelijk voldoende gedetailleerd is, moet de gemeente dit advies overnemen. Met verordeningen en de verleningsbeslissingen kunnen gemeenten bepalen wat wel of niet kan. Keuzevrijheid wordt verder ook beperkt door het inkoopbeleid van de gemeente. Daardoor behoort de mogelijkheid tot second opinion wellicht tot het verleden. 

Woonplaatsbeginsel 

Acute specialistische zorg is niet op niveau van 408 gemeenten, zelfs niet van 41 regio’s te financieren. Het woonplaatsbeginsel, dat bepaalt dat de gemeente waar het kind woont (of laatst gewoond heeft) betaalt, staat garant voor administratieve rompslomp. Wat als een kind buiten zijn regio in crisis gaat? Wat als de crisisafdelingen in regio vol zitten, zoals recent herhaald het geval was in mijn instelling? Wat als ze in crisis gaan in het buitenland? Wat met de kinderen van grensarbeiders, wonend in het buitenland, doch werkend, belastingbetalend en verzekerd in Nederland? 

Beroepsgeheim en privacy

Naast toegang tot zorg moet voor deze patiënten ook beroepsgeheim en privacy gegarandeerd zijn. Gemeenteambtenaren horen niet te weten dat het 12-jarge meisje uit dorpsstraat 20 een zelfmoordpoging gedaan heeft. Ze horen zelfs niet te weten dat datzelfde meisje op een psychiatrische crisisdienst opgenomen geweest is. Omdat gemeenten - 100% financieel verantwoordelijk voor de kinderen uit hun gemeente – de kosten uiteraard moeten kunnen verantwoorden, zal dat hoogstwaarschijnlijk wel het geval zijn. Gebrek aan privacy dreigt daardoor de zorg te belemmeren. Een ouder zal wel twee maal denken om ons in vertrouwen te nemen als die weet dat die informatie vervolgens in het gemeentehuis rondzwerft.
 
Lees verder...
 

1 opmerking:

  1. Grappig, bij jeugdzorg en de rechtspraak hebben ze ook last van waanbeelden en verwardheid ..

    BeantwoordenVerwijderen