Voor ouders die naar de rechter moeten

Wel even opletten:

"Waarheidsvinding" en wat te negeren:
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/11/waarheidsvinding-is-een-drogreden.html

Ga niet - ik herhaal: NIET - in op de suggestie (vanuit rechter of jeugdzorg) dat u zich moet verdedigen, zeker als u 'uitgenodigd' of verleid wordt iets te zeggen tegen de bewering dat waarheidsvinding niet zou kunnen...

Het gaat eigenlijk NIET om waarheidsvinding, maar het gebruik van insinuaties door jeugdzorg en kinderbescherming in het indicatiebesluit (of Plan van Aanpak) die het diagnostieke en pedagogische belang voor het kind (vanuit de belevenis en ontwikkeling van het kind gedacht), ook voor diens toekomst, miskent, omdat jeugdzorg niet met diagnostiek en beëdigd onderzoek aankomt maar met 'feiten' die meer weg hebben van geuite beweringen overnemen, zonder een deskundige te hebben geraadpleegd voor een valide hulptraject.

Dat kan zonder degelijke uitleg hoe het kind zal ontwikkelen onder de gevraagde maatregel nooit voldoende zijn om een bedreiging van de ontwikkeling thuis als zwaarwegender aan te tonen. Het kind voelt zich in z'n vertrouwde omgeving het veiligst en verwerkt daar het makkelijkst en snelst. Therapie op een diagnostisch rapport werkt snel en veel effectiever dan een jeugdzorgtraject.

Een verwachting of vermoeden is nooit steekhoudender naar het belang van het kind gemeten dan diagnostisch feitenonderzoek, lichamelijk en psychologisch en in verband gesteld met de nabije en verdere toekomst van de opgroeiende.

Spreek niet enkel over het "kind", maar laat zien dat het leeft: "opgroeiende", "ontvankelijke", de jongere die zijn eigenwaarde zoekt en zeker niet zal vinden in een ontheemde situatie, zonder de gewenste hulpverlening die uit een degelijke diagnose dient voort te komen. Heb daarom als aanbeveling de naam van een orthopedagoog-generalist die wil en kan testen achter de hand. Laat merken dat u boeken gelezen hebt over pedagogie en ontwikkelingspsychologie. U kunt dan beter uitleggen hoe een contraproductieve dwangmaatregel zal werken in het kind dan jeugdzorg dat zal doen Zie op de blog:

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/dwang-in-de-jeugdzorg.html.

Jeugdzorg verschuilt zich achter 'veiligstellen' van het kind, vanuit hoe een volwassene van buitenaf er naar kijkt, zonder naar de datum te kijken van de maatregel. Een hulptraject gewezen door een deskundige is meer waard voor een opgroeiende dan een traject waarin jeugdzorg adviseert.

Leuk voor die rechter van u:

Bij de vraag naar diagnostiek en het ‘doorverwijs- en terugplaats-beleid’ van BJZ, herkent RAADSHEER mr. P. A. J. Th. van Teeffelen van het Hof te ’s Hertogenbosch (juristenblad FJR, 10, 2010/92, p. 248) knelpunten. Hij somt drie  knelpunten op in de inzet van Bureau Jeugdzorg, die door de opbouw der stukken voor een rechtsgeleerde al een waar zoekplaatje oplevert, laat staan voor ouders:

“We vroegen ons af of er ook geen lessen uit het verleden te trekken vallen. …
Het wordt lastig, indien adequate beantwoording [van BJZ op diens verantwoordingsplicht] uitblijft en het wordt dubbel lastig, indien het hof niet kan instemmen met de lijn, die het bureau in het verleden heeft uitgezet, omdat het hof die bij een afweging van alle belangen niet voldoende redelijk vindt. In de praktijk is het dan voor het hof niet eenvoudig om het beleid van Bureau Jeugdzorg een beetje bij (c.q. om) te buigen, laat staan dat dit voor cliënten in een rechtstreeks contact met Bureau Jeugdzorg een gemakkelijk haalbare zaak is. …

Om te beginnen met het eerste knelpunt, kinderen worden met een machtiging uit huis geplaatst en vervolgens gebeurt er bij de ouders lange tijd niets. Ouders stellen de vraag wat zij moeten doen om de kinderen weer terug thuis te krijgen en krijgen daarop geen antwoord of worden min of meer met een kluitje in het riet gestuurd.

Als ouders via derden zelf hulpverlening organiseren [als daaraan al wordt meegewerkt], duurt het erg lang voordat Bureau Jeugdzorg een beslissing tot terugplaatsing overweegt, laat staan voordat die genomen is. Zeker als het kind 'goed zit' [naar de kreet van jeugdzorg], is er weinig animo tot terugplaatsing.
Uiteraard krijgen we als hof regelmatig die situatie ter beoordeling en een fatsoenlijk antwoord op de vraag naar de inspanningen die worden gedaan om het kind terug te plaatsen bij de ouders krijgen we lang niet altijd. Toch is het met name bij jonge kinderen de bedoeling van de wetgever dat terugkeer naar huis binnen het kader van de ondertoezichtstelling echt serieus genomen wordt. In deze situatie (dus niet voor, maar na de uithuisplaatsing) merken we weinig van het effect van de landelijk ingevoerde Delta-methode.” {Ouders zien hun inbreng niet terug in Plan van Aanpak of Indicatiebesluit.}

En hij vervolgt:

"Onwillekeurig rijst dan de vraag nogal eens: ‘Is het bureau er voor de cliënten of zijn de cliënten er voor het bureau?'"
 

'Waarheidsvinding' dus in dit licht stellen! Denk vanuit de belevenis van het kind, en haal vroegtijdig een deskundige erbij. Dat kan niet meer als er uit huis geplaatst wordt, of jeugdzorg tegenwerkt.

TS (Teamlid JDH)