Staatssecretaris compenseert Gelderse scholen niet
DOETINCHEM/ARNHEM - Staatssecretaris Dekker van
Onderwijs is niet van plan scholen te compenseren die door de herverdeling van
geld in het kader van Passend Onderwijs fors moeten inleveren. In
antwoord op Kamervragen
van Tjitske Siderius (SP) schrijft hij dat daar geen aanleiding voor is.
Miljoenen kwijt
Het beschikbare geld voor Passend Onderwijs is vorig
jaar opnieuw verdeeld over alle scholen in Nederland. Alle regio's hebben recht
op evenveel geld om kinderen, die voorheen een rugzakje kregen, te begeleiden.
Dat klinkt eerlijk, maar voor veel scholen in onze provincie betekent die
herverdeling veel minder geld. Basisscholen in Gelderland moeten gezamenlijk
vanaf 2020 8,5 miljoen inleveren.
In Oost-Nederland is in het verleden vaker verwezen
naar het duurdere speciale onderwijs dan bijvoorbeeld in de Randstad. Waarom is
onduidelijk. Dekker geeft toe dat de scholen er voor moeten zorgen dat er
minder kinderen verwezen worden naar het duurdere speciaal onderwijs.
Emotionele schade
Eerder trok Speciaal Onderwijs Twente Oost-Gelderland
(SOTOG) aan de bel. De onderwijsinstelling
concludeert dat reguliere basisscholen te lang wachten met kinderen door te
verwijzen naar speciaal onderwijs, waardoor deze kinderen onnodig emotionele
schade oplopen. Staatssecretaris Dekker herkent die kritiek niet.
Bekijk een eerdere reportage over dit onderwerp: zie
filmpje op de site
Update 14 december 2015:
Xander heeft dyslexie, ADHD en DCD. Dat laatste is een ontwikkelingsstoornis. "Daardoor krijg ik bijvoorbeeld erge kramp als ik te veel schrijf." In de klas had hij het zwaar. "Zelfstandig werken kan ik niet goed. Schrijven is heel erg moeilijk. En alles op tijd afkrijgen, lukt me vaak niet."
Het liefst zou Xander naar een speciale school gaan. "Waar ik wél hulp krijg, de klassen minder groot zijn en twee juffen of meesters voor de klas staan."
Hoeveel kinderen er zijn zoals Xander is lastig te zeggen. Ze staan niet geregistreerd, maar zitten thuis omdat het op school niet gaat.
Update: 16 december 2015
Mbo-opleidingen weren
leerlingen met een beperking
http://www.volkskrant.nl/binnenland/mbo-opleidingen-weren-leerlingen-met-een-beperking~a4208459/ Update 14 december 2015:
Xander (12) wil niet meer die
lastige leerling zijn: Ik wil naar speciaal onderwijs
Hij
kwam vaak huilend uit school, met pijn in z'n armen, handen en benen. Door zijn
leerproblemen en lichamelijke ongemakken kan Xander (12) niet meekomen in de
klas. Nu zit hij de hele dag thuis computerspelletjes te spelen.
Het
liefst zou Xander naar een speciale school gaan, maar dat mag niet. Sinds vorig
schooljaar moeten kinderen namelijk zoveel mogelijk naar een gewone basisschool
of middelbare school. Ook als ze lichamelijke problemen of leerproblemen
hebben. Maar voor een heleboel kinderen werkt die nieuwe regel niet. Zij komen
net als Xander thuis te zitten.
Lastig kind
Xander heeft dyslexie, ADHD en DCD. Dat laatste is een ontwikkelingsstoornis. "Daardoor krijg ik bijvoorbeeld erge kramp als ik te veel schrijf." In de klas had hij het zwaar. "Zelfstandig werken kan ik niet goed. Schrijven is heel erg moeilijk. En alles op tijd afkrijgen, lukt me vaak niet."
Op
school zouden ze hem daarbij moeten helpen, maar dat gebeurde te weinig, zegt
Xander. Hij is het zat om altijd het lastige kind te zijn. "Ze vonden het
te veel. Ook de andere kinderen hebben hulp nodig. Er zitten 30 kinderen in de
klas."
'Gewoon niet leuk
meer'
Het liefst zou Xander naar een speciale school gaan. "Waar ik wél hulp krijg, de klassen minder groot zijn en twee juffen of meesters voor de klas staan."
Maar
voor het speciaal onderwijs heeft hij een verwijzing nodig. En omdat zijn
huidige school vindt dat de leerkrachten hem wel goed onderwijs kunnen geven,
krijgt hij die niet. Voor Xander is het moeilijk om over school te praten. Het
maakt hem aan het huilen. "Het is gewoon niet leuk meer daar."
Oververmoeid
Hoeveel kinderen er zijn zoals Xander is lastig te zeggen. Ze staan niet geregistreerd, maar zitten thuis omdat het op school niet gaat.
Xander
zit sinds november thuis, met oververmoeidheidsklachten, zegt zijn moeder.
"Dat is niet normaal voor een jongen van 12. Hij heeft geen sociaal leven
meer, spreekt niet meer af, speelt niet meer."
Speciaal
onderwijs is de oplossing, denken zijn ouders. "Zijn huidige school is
niet bekwaam om les te geven aan dit soort kinderen." Zijn moeder heeft de
hulp ingeroepen van allerlei instanties, maar er gebeurt niets. "We staan
met onze rug tegen de muur."
De
school van Xander heeft aan RTL Nieuws laten weten dat er inmiddels gesprekken
plaatsvinden met de ouders van Xander om tot een oplossing te komen.
Update 1 september 2015
http://www.ad.nl/ad/nl/36041/De-staat-van-het-onderwijs/article/detail/4132958/2015/08/31/Leraren-kunnen-leerlingen-niet-genoeg-aandacht-geven.dhtml
Stuk uit het AD artikel:
De consequenties voor de kinderen zijn groot; 70 procent van de leraren vindt dat de 'gewone' kinderen de dupe zijn, omdat ze te weinig aandacht krijgen. Maar ook de leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben, zijn volgens de docenten slechter af. Ook voor hen is niet genoeg aandacht.
Update: 15 juni 2015
http://www.ad.nl/ad/nl/36041/De-staat-van-het-onderwijs/article/detail/4132958/2015/08/31/Leraren-kunnen-leerlingen-niet-genoeg-aandacht-geven.dhtml
Stuk uit het AD artikel:
'Gewone kinderen de dupe'
De consequenties voor de kinderen zijn groot; 70 procent van de leraren vindt dat de 'gewone' kinderen de dupe zijn, omdat ze te weinig aandacht krijgen. Maar ook de leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben, zijn volgens de docenten slechter af. Ook voor hen is niet genoeg aandacht.
Update: 15 juni 2015
Regulier
onderwijs vaak niet berekend op bijzondere leerlingen
Leerlingen
met bijvoorbeeld autisme of ADHD die sinds vorig jaar naar gewone middelbare
scholen moeten, stuiten daar op grote problemen. Veel kinderen lopen vast door
de wisseling van lokalen, telkens andere leraren voor de klas en drukke
schoolgangen. Dinsdag spreekt de Kamer over dit 'passend onderwijs'.
De
12-jarige Edrian uit het Zeeuwse Kapelle maakt na de zomer een grote sprong. De
autistische jongen moet van een speciale basisschool naar het reguliere vmbo.
Zelf wil de tiener niets liever dan een normaal jochie zijn. Maar moeder
Veronique de Jonge maakt zich grote zorgen. Wat als haar zoon vastloopt?
,,We
hadden een vangnet bedacht,'' vertelt ze. ,,Edrian zou een halfjaar
proefdraaien. Als rond de kerstvakantie zou blijken dat hij het niet redt op
een gewone school, dan zou hij naar het speciaal onderwijs gaan.''
Er
is alleen één probleem: met die constructie gaat het samenwerkingsverband, dat
de plaatsing van leerlingen coördineert, niet akkoord. Sindsdien zit Veronique
in de rats. ,,Edrian kan niet meekomen met de rest. Verbaal is hij heel sterk,
maar dat kan hij niet omzetten op papier."
Passend
onderwijs
Sinds
de invoering van passend onderwijs op 1 augustus 2014 zijn scholen verplicht om
voor iedere leerling een geschikte plek te vinden. Kinderen met bijvoorbeeld
autisme of adhd moeten zoveel mogelijk op een gewone school terechtkomen.
Hoewel
het voortgezet speciaal onderwijs (vso) blijft bestaan, is het de bedoeling dat
er minder kinderen naar deze veel duurdere speciale middelbare school gaan.
Hier
kost onderwijs ongeveer 18.000 euro per leerling per jaar. Ter vergelijking:
het reguliere onderwijs kost ongeveer 5.000 euro per leerling per jaar. In het
schooljaar 2010/2011 zaten zo'n 32.000 kinderen op het speciaal voortgezet
onderwijs. In 2003/2004 waren dat er nog 18.000.
Het
valt veel middelbare scholen zwaar om de juiste zorg voor die kinderen te
regelen, zo blijkt uit een rondgang van het AD. Juist in de overgang van
basisschool naar middelbare school gaat het vaak mis, al gebeurt dat niet
meteen. ,,In september, oktober gaat het nog wel. Maar dan wordt het november
en denkt de school: goh, deze leerling heeft toch extra ondersteuning
nodig," ziet Karin Loggen, directeur van het samenwerkingsverband
Zuid-Holland West. ,,Maar dat kan die school dan niet meteen bieden."
Middelbare
scholen
Waar
op de basisschool nog veel aandacht is voor een 'moeilijke' leerling, staat
onderwijs voor zorgleerlingen op de meeste middelbare scholen in de
kinderschoenen, constateert Annemieke Mol Lous, lector passend onderwijs aan de
Hogeschool Leiden. ,,Als je als juf of meester de hele dag met een kind met
gedragsproblemen te maken hebt, dan moet je daar iets mee. Een leraar op een
middelbare school kan denken: over 40 minuten ga je weer naar een
collega."
Dus
hoe moet dat straks, als Edrian in een klas met dertig anderen zit? Moeder
Veronique maakt zich niet alleen zorgen over het leerniveau, maar ook over de
hele setting van een middelbare school. De proefwerken, de wisselende
lestijden, de wisselende docenten, de wisselende lokalen én de onverwachte
tussenuren. ,,Er is nogal eens een leraar ziek.
Als
Edrian ineens geen les heeft en niet weet wat hij moet doen, raakt hij van
slag,'' vertelt zijn moeder. ,,Op school merk je dan weinig aan hem, maar thuis
kan er een driftbui volgen. Van frustratie of verdriet. ,,En dan komt hij
straks ook nog in de puberteit,'' zegt Veronique.
Aanpassing
De
ene school weet beter met de integratie van zorgleerlingen om te gaan dan
andere. In het samenwerkingsverband v(s)o Nijmegen e.o. lopen ze een lijst van
280 punten na om te inventariseren waar scholen en leraren behoefte aan hebben.
,,Bijvoorbeeld: zet een zorgleerling vóór in de klas. En zorg dat alle docenten
dat doen,'' legt voorzitter Jeroen Rood uit. ,,En een diabetespatiënt die drie
keer per dag gespoten moet worden, kan met hulp van een verpleegkundige ook
naar een gewone school, denken wij."
Maar
er zijn ook gevallen waarbij dat niet kan. Dan biedt speciaal onderwijs
uitkomst. Daar zijn de klassen kleiner en zorgen docenten voor zoveel mogelijk
rust en regelmaat. ,,Daar bloeien ze op," zegt de moeder van Edrian. Ze
kan het weten, want Veronique is zelf decaan op een school voor speciaal
onderwijs. ,,Ze komen timide binnen, zijn heel onzeker. Op het vso zie je ze
opbloeien.''
Dat
gebeurde ook toen Edrian naar een speciale basisschool ging. Veronique: ,,Ik
weet nog dat ik in die tijd een briefje op mijn kussen vond. Ik weet niet meer
wat er op stond, maar wel dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg. Hij durfde
weer te schrijven, eindelijk.''
''Er
is nogal eens een leraar ziek. Als Edrian ineens geen les heeft en niet weet
wat hij moet doen, raakt hij van slag"
Veronique
de Jonge
Update: 14 mei 2015
Katinka Slump (onderwijsjuriste) Helaas is dit mijn antwoord op al die vragen....
Twitter:
Katinka Slump
Helaas is dit mijn antwoord op al die vragen....
De-medicaliseren, normaliseren en ontzorgen zijn de toverwoorden van het kabinet bij de Transitie. Het verdwijnen van het Speciaal Basis Onderwijs (één niveau onder het reguliere onderwijs) is een onderdeel van deze nieuwe filosofie. Want kinderen op het SBO hoeven zich niet meer anders te voelen. Ze mogen nu gewoon meedoen met normale kinderen en dat ingewikkelde gedoe met die labeltjes moet maar eens afgelopen zijn. Wat een verfrissende kijk op een ingewikkeld probleem! Of toch niet?
Een weg omhoog, een weg naar beneden
Als je een tussensegment wegbezuinigd (het SBO), dan zijn
er twee richtingen voor plaatsing van deze kinderen, waarvan er één naar boven
voert en één naar beneden. De nadruk wordt bij het plan voor Passend Onderwijs gelegd
op de weg ‘omhoog’, het verwachtingsvolle ‘normaliseren’ waar de overheid zo
hoog over opgeeft.
Het normaliseren dat door veel ouders van een speciaal kind
als stigmatiserend wordt ervaren, omdat het een bagatellisering is van de
problematiek die veel van deze kinderen hebben en een miskenning van de goede
zorg die ouders (en onderwijzers) het kind geven dat wel degelijk anders is,
maar niets minder waard. Het is die weg naar beneden die mijn interesse heeft
bij de blije plannen van het kabinet, omdat je nooit hoort spreken over wat de
gevolgen zijn voor kinderen die het SBO net redden en die de overstap naar het
reguliere onderwijs niet zullen kunnen maken. Gaan die ook juichend een trapje omláág?
Testen en inschalen
De toegankelijkheid van het onderwijs wordt helemaal
niet vergroot voor kinderen die anders zijn, als we bijvoorbeeld kijken naar de
toegenomen eisen van de overheid richting scholen om kinderen te testen op hun
vaardigheden. Want dit betekent voor veel kinderen waarvan de
sociaal-emotionele ontwikkeling wat achterloopt op hun cognitieve vaardigheden,
dat ze minder goed ‘testbaar’ zijn en op grond van de testuitslagen
afgeserveerd kunnen worden naar lager onderwijsniveau. Terwijl wanneer ze iets meer
de tijd zouden hebben gehad voor hun sociaal-emotionele ontwikkeling, een
jaartje later misschien wel goed hadden gescoord. Juist bij deze kinderen is
niet altijd duidelijk wat hun echte leerniveau is (vanwege autisme, etc) en er
druk op zetten door prestatieleren maakt het niet beter, omdat dit de
werkelijke oorzaak niet serieus neemt. Moet zo’n kind dan maar naar een school
voor zeer moeilijk lerende kinderen (ZMLK)? Dat zou een degradatie inhouden
waar het kind helemaal niet bij gebaat is.
Er zijn genoeg ouders die het al vervelend vinden dat
hun kind naar Speciaal Basis Onderwijs moet, laat staan dat het door de
onmogelijkheid van plaatsing op een reguliere school zou worden teruggestuurd
naar een ZMLK.
Maar het staat natuurlijk heel mooi omschreven in de
voorlichting over het Passend Onderwijs, alsof het allemaal één grote
verbetering gaat worden:
“Scholen
krijgen de plicht om ervoor te zorgen dat een kind dat niet op hun school kan
worden geplaatst, elders een passende plek vindt Om deze zogeheten zorgplicht waar te kunnen
maken, moeten schoolbesturen gaan samenwerken in een regionaal netwerk:
basisscholen gaan samenwerken met cluster 3 en 4, …“
Passend
Onderwijs?
Wat
hier eigenlijk te lezen valt is dat reguliere basisscholen die kinderen uit het
SBO krijgen die ze niet kunnen plaatsen, mogen dumpen op cluster 3 en
4-scholen. En dit is automatisch ‘passend’, omdat wanneer ze het normale niveau
niet aankunnen (omdat het tussensegment SBO waar ze eigenlijk thuis horen is
weggehaald), in het nieuwe stelsel een school met lager niveau het enige is wat
voor ze overblijft. Deze kinderen moeten dus onder hun niveau gaan
functioneren, terwijl andere SBO-ers op hun tenen mogen gaan lopen op het
regulier basisonderwijs en hun autisme -of ADHD-‘knopje’ maar even moeten
uitschakelen als ze naar een klas gaan met dertig leerlingen.
Goedkoper?
Het
meest lachwekkende aan deze operatie, die voor een groot deel natuurlijk door
bezuinigingen is ingegeven, is dat het SBO-onderwijs helemaal niet zoveel
duurder is dan het reguliere onderwijs, terwijl het Speciaal Onderwijs (cluster
3 en 4) wel twee maal zoveel kost per leerling als het SBO! Met andere woorden,
de gepromoveerde kinderen worden niet veel goedkoper, maar de gedegradeerde
kinderen worden wel twee maal duurder. Knap rekenwerk. Voor SBO-onderwijs
kunnen kinderen dicht bij huis terecht en voor speciaal onderwijs moeten ze
vaak ver reizen, wat weer kosten geeft voor busjesvervoer, etc.
Tweedeling in het onderwijs
In plaats van het normaliseren van kinderen die een
beetje anders zijn, creëert het kabinet juist een hardere scheidslijn tussen
kinderen die normaal zijn (of zich zo moeten gedragen) en de kinderen die ‘niet
normaal’ zijn. Met het weghalen van het SBO is bovendien de mogelijkheid
weggenomen voor ZMLK-kinderen om door te groeien naar SBO-niveau, zodat hun
emancipatie alleen maar wordt bemoeilijkt. Een noodzakelijke tussenschakel wegnemen die
voor de broodnodige geleidelijkheid zorgt bij het opschalen en afschalen van de
onderwijsgraad voor kinderen bij wie het leren niet vanzelf gaat, zorgt voor
een tweedeling van wel of niet ‘goed genoeg’.
Onze dochter was een half jaar terug moeilijk te
testen, omdat ze het belang van een test niet inzag. Ze deed daarom een jaartje
over zodat ze meer de tijd kreeg voor het ontwikkelen van de cognitieve
vaardigheden, nadat ze sociaal-emotioneel eerst flinke vooruitgang had geboekt.
Haar leervermogen ging opeens enorm vooruit en komende test-resultaten kunnen
wij met gerust hart tegemoet zien. Dit is de school waar ze thuis hoort, want regulier onderwijs is te hoog gegrepen. Nu al staan er klassen
leeg op de SBO van ons kind, omdat er geen indicaties meer worden afgegeven
voor SBO-onderwijs. Een trieste ontwikkeling waardoor veel kinderen straks
tussen de wal en het schip zullen vallen. Je zult zien, straks komen er binnen het reguliere onderwijs weer aparte klassen voor hoogbegaafde kinderen of kinderen met een beperking. Zoals vroeger, jantje die niet goed kon meekomen zat achterin de klas. Ik denk dat veel reguliere scholen kinderen met een beperking gaan weigeren, omdat het te zwaar voor ze is en zij de middelen niet hebben om deze kinderen te begeleiden of omdat ze als school een goede reputatie willen blijven behouden, niet teveel 'probleem' kinderen. Tegelijkertijd kan het voorkomen dat reguliere scholen niet meer snel doorverwijzen naar SBO of SO omdat het geld er niet voor is. Doorverwijzen kan in de toekomst moeilijker zijn en de kinderen die onze speciale aandacht nodig hebben zullen hiervan de dupe zijn.
Sven Snijer
Sven Snijer
Update
23 april 2015:
Scholen moeten thuisonderwijs betalen
21 april 2015
Een school
die een hoogbegaafd of autistisch kind geen passend onderwijs kan geven, moet
voor dat kind tijdelijk onderwijs thuis organiseren én betalen. Dat zegt
staatssecretaris Dekker van Onderwijs in ZEMBLA. 'Dat zijn allemaal kinderen
waar iets bijzonders mee is, dan moet je soms ook bijzondere dingen organiseren
en dan vind ik het niet erg als dat een tijdje thuis is'. Dat kan
volgens de staatssecretaris met een docent die aan huis komt, via onderwijs op
afstand of door begeleiding van de ouders. 'Als we de scholen verplichten om
kinderen een passende plek te geven, dan vind ik het niet gek dat die scholen
dat organiseren en dus ook betalen', aldus Dekker.
De
staatssecretaris wijst in ZEMBLA op de speciale regelingen die er voor
chronisch zieke kinderen bestaan. Voor hoogbegaafde of autistische kinderen
kunnen die ook gelden, al is Dekker kritisch op thuisonderwijs. 'Maar als
kinderen dat niet vijf dagen per week kunnen, bijvoorbeeld door schoolangst,
dan moet je kijken of onder verantwoordelijkheid van school thuis iets geregeld
kan worden'.
Uit cijfers
van het ministerie van Onderwijs blijkt dat er bijna 8000 leerplichtige
kinderen niet naar school gaan. Daarnaast zijn er circa 4.500 kinderen vrijgesteld
van de leerplicht omdat ze lichamelijk of geestelijk gehandicapt zijn. Volgens
Kinderombudsman Dullaert worden veel kinderen nu onterecht afgeschreven: 'Ik
ben ervan overtuigd dat veel meer kinderen leerbaar zijn'. Dullaert is een
onderzoek gestart naar de effecten van de Wet Passend Onderwijs. Scholen zijn
sinds 1 augustus vorig jaar verplicht kinderen een plek te geven. De
Kinderombudsman pleit voor onderwijs thuis als kinderen niet naar een school
kunnen.
Onderwijsjuriste
Katinka Slump, al jaren voorvechtster van onderwijs thuis voor leerbare
kinderen die vastgelopen zijn, maakt in ZEMBLA haar rapport 'Van Miep ziek naar
Miep op maat' openbaar. Het is een pleidooi voor eenduidige regels om voor alle
thuiszitters onderwijs mogelijk te maken. Slump bracht twee jaar geleden het
bestaan van geheime contracten (zogenaamde Miep Ziek contracten) in de
publiciteit, waarin het ministerie thuis onderwijs voor ruim vijftig
thuiszitters regelde. Zo’n regeling moet voor veel meer thuiszittende kinderen
mogelijk worden, aldus Slump: 'Er zijn ouders die een moord zouden doen voor
zo’n contract. Het wordt tijd dat het ministerie hier meer openheid over geeft'.
Het rapport 'Van Miep ziek naar Miep op maat' geeft een blauwdruk voor
langdurige thuiszitters om onderwijs buiten de school te volgen.
ZEMBLA:
‘Thuiszitters’, woensdag 22 april om 20:25 uur bij de VARA op NPO 2.
Update: 26 maart 2014
Bureaulades vol Ritalin...
door IRIS COHEN - Telegraaf
EDE, woensdag
Een bureaulade vol Ritalintabletten en insulinespuiten en een klas vol schuimbekkende kinderen. Veel leraren liggen wakker van de invoering van het ‘passend onderwijs’. Vanaf komend schooljaar krijgen alle basis- en middelbare scholen de plicht om ieder kind – of het nu een autist, adhd’er, of een leerling met lichamelijke handicap is – een plek te bieden. Het gaat voor veel docenten gepaard met spookbeelden, maar kloppen die eigenlijk wel?
„Nee”, weet Joany Krijt, vicevoorzitter van vakbond CNV Onderwijs. „Sommige leerkrachten vrezen dat per 1 augustus busladingen kinderen in rolstoelen en met psychische stoornissen voor hun school staan. Dat is onzin.” Het speciaal onderwijs blijft voor de kleine groep kinderen die dat écht nodig heeft gewoon bestaan. Toch mogen in de toekomst nog maar zo min mogelijk leerlingen naar dat speciale onderwijs doorverwezen worden en juist dát baart docenten zorgen. Want hoe ga je om met een kind met een lichamelijke beperking of een gedragsprobleem?
Middels een rits aan bijeenkomsten moeten deze week, de Week van het Passend Onderwijs, alle doemscenario’s de kop worden ingedrukt. Uit een enquête die de Algemene Vereniging van Schoolleiders (AVS) onlangs onder haar leden afnam, blijkt dat maar liefst een op de vijf schooldirecteuren zich onvoldoende voorbereid voelt op het passend onderwijs.
Zo ook Wil Fritz, directeur van de Edese Schoolvereniging. Zijn school, midden in het bos tegen een Veluwse heuvelrug opgebouwd, is helemaal niet toegerust op leerlingen met een speciale zorgbehoefte. „Het pand zit vol smalle trappen, waardoor het opvangen van een kind in een rolstoel niet mogelijk is. Wij zitten met volle klassen van 32 leerlingen en laten geen kamer onbenut. Leerlingen met adhd en autisme moet je een timeout kunnen geven, maar daar is geen ruimte voor.”
Rap tempo
Fritz is een voorstander van passend onderwijs, maar vreest dat Haagse beleidsmakers het systeem in veel te rap tempo willen doorvoeren. „Ik ben zelf leerkracht geweest op een tyltylschool (een school voor kinderen met een meervoudige handicap, red.). Als docent leid je een groep van acht, negen kinderen. Daar krijg je een verzorger bij, plus een team ondersteunend personeel als fysiotherapeuten en pedagogen. Hier hebben leraren een klas van dertig leerlingen, zonder ook maar een onderwijsassistent.”
Dat leraren een zware kluif krijgen aan het passend onderwijs, weet leerkracht Katalin de Kleuver wel zeker. Zij geeft sinds tien jaar les op een basisschool in het Gelderse Meteren, en komt nu al ogen en oren tekort. „Klassen van dertig leerlingen worden steeds normaler, maar al die kinderen dien je stuk voor stuk en continu in de gaten te houden. Ondertussen moet je controleren of de een zijn werk wel heeft gedaan en moet je de ander een beetje aandacht geven. Dat vraagt om veel inspanning, zeker als er leerlingen bij komen die speciale zorg nodig hebben.”
Bovendien, zegt De Kleuver, worden docenten op de pabo er maar mondjesmaat op voorbereid hoe ze moeten omgaan met bijvoorbeeld adhd’ers. „Een module in een leerboek leert je niets over hoe het is als er straks drie kinderen met adhd of een autismestoornis in je klas zitten. Ik maak me daar echt zorgen over.”
door IRIS COHEN - Telegraaf
EDE, woensdag
Een bureaulade vol Ritalintabletten en insulinespuiten en een klas vol schuimbekkende kinderen. Veel leraren liggen wakker van de invoering van het ‘passend onderwijs’. Vanaf komend schooljaar krijgen alle basis- en middelbare scholen de plicht om ieder kind – of het nu een autist, adhd’er, of een leerling met lichamelijke handicap is – een plek te bieden. Het gaat voor veel docenten gepaard met spookbeelden, maar kloppen die eigenlijk wel?
„Nee”, weet Joany Krijt, vicevoorzitter van vakbond CNV Onderwijs. „Sommige leerkrachten vrezen dat per 1 augustus busladingen kinderen in rolstoelen en met psychische stoornissen voor hun school staan. Dat is onzin.” Het speciaal onderwijs blijft voor de kleine groep kinderen die dat écht nodig heeft gewoon bestaan. Toch mogen in de toekomst nog maar zo min mogelijk leerlingen naar dat speciale onderwijs doorverwezen worden en juist dát baart docenten zorgen. Want hoe ga je om met een kind met een lichamelijke beperking of een gedragsprobleem?
Middels een rits aan bijeenkomsten moeten deze week, de Week van het Passend Onderwijs, alle doemscenario’s de kop worden ingedrukt. Uit een enquête die de Algemene Vereniging van Schoolleiders (AVS) onlangs onder haar leden afnam, blijkt dat maar liefst een op de vijf schooldirecteuren zich onvoldoende voorbereid voelt op het passend onderwijs.
Zo ook Wil Fritz, directeur van de Edese Schoolvereniging. Zijn school, midden in het bos tegen een Veluwse heuvelrug opgebouwd, is helemaal niet toegerust op leerlingen met een speciale zorgbehoefte. „Het pand zit vol smalle trappen, waardoor het opvangen van een kind in een rolstoel niet mogelijk is. Wij zitten met volle klassen van 32 leerlingen en laten geen kamer onbenut. Leerlingen met adhd en autisme moet je een timeout kunnen geven, maar daar is geen ruimte voor.”
Rap tempo
Fritz is een voorstander van passend onderwijs, maar vreest dat Haagse beleidsmakers het systeem in veel te rap tempo willen doorvoeren. „Ik ben zelf leerkracht geweest op een tyltylschool (een school voor kinderen met een meervoudige handicap, red.). Als docent leid je een groep van acht, negen kinderen. Daar krijg je een verzorger bij, plus een team ondersteunend personeel als fysiotherapeuten en pedagogen. Hier hebben leraren een klas van dertig leerlingen, zonder ook maar een onderwijsassistent.”
Dat leraren een zware kluif krijgen aan het passend onderwijs, weet leerkracht Katalin de Kleuver wel zeker. Zij geeft sinds tien jaar les op een basisschool in het Gelderse Meteren, en komt nu al ogen en oren tekort. „Klassen van dertig leerlingen worden steeds normaler, maar al die kinderen dien je stuk voor stuk en continu in de gaten te houden. Ondertussen moet je controleren of de een zijn werk wel heeft gedaan en moet je de ander een beetje aandacht geven. Dat vraagt om veel inspanning, zeker als er leerlingen bij komen die speciale zorg nodig hebben.”
Bovendien, zegt De Kleuver, worden docenten op de pabo er maar mondjesmaat op voorbereid hoe ze moeten omgaan met bijvoorbeeld adhd’ers. „Een module in een leerboek leert je niets over hoe het is als er straks drie kinderen met adhd of een autismestoornis in je klas zitten. Ik maak me daar echt zorgen over.”
UPDATE:
Dé reden waarom autisten niet in het gewone
basisonderwijs en vervolgonderwijs thuishoren.
De 12-jarige Patrick, die de pesterijen op het Rotterdamse Einstein Lyceum aan de kaak wilde stellen bij het anti-pestprogramma Project P, zit al bijna een maand thuis. Hij mocht na de confrontatie met zijn medeleerlingen de klas niet meer in.
Evelien hoopte dat met de komst van RTL het tij voor haar zoon zou keren. 'Patrick kwam thuis met de schoenafdrukken op zijn jas en een tand door z'n lip. Als ik dit meldde op school, kreeg ik te horen dat dit in een vrij moment in de pauze is gebeurd.
'Een directielid zei tegen de kinderen: jullie moeten niet boos zijn op RTL, maar op Patrick.'
Patrick kreeg, volgens de woordvoerder, hulp via een ambulant begeleider van de school omdat hij PDD NOS, een vorm van autisme, heeft. 'Dit is van invloed op hoe hij zich in de klas gedraagt.'
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/3654174/2014/05/13/Patrick-12-mocht-klas-niet-meer-in-na-pestprogramma.dhtml
De 12-jarige Patrick, die de pesterijen op het Rotterdamse Einstein Lyceum aan de kaak wilde stellen bij het anti-pestprogramma Project P, zit al bijna een maand thuis. Hij mocht na de confrontatie met zijn medeleerlingen de klas niet meer in.
Evelien hoopte dat met de komst van RTL het tij voor haar zoon zou keren. 'Patrick kwam thuis met de schoenafdrukken op zijn jas en een tand door z'n lip. Als ik dit meldde op school, kreeg ik te horen dat dit in een vrij moment in de pauze is gebeurd.
'Een directielid zei tegen de kinderen: jullie moeten niet boos zijn op RTL, maar op Patrick.'
Patrick kreeg, volgens de woordvoerder, hulp via een ambulant begeleider van de school omdat hij PDD NOS, een vorm van autisme, heeft. 'Dit is van invloed op hoe hij zich in de klas gedraagt.'
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/3654174/2014/05/13/Patrick-12-mocht-klas-niet-meer-in-na-pestprogramma.dhtml
Verhaal van een moeder:
Net gesproken met de directeur van Het Mozaïek. Onze
kinderen worden geofferd. Blijkbaar zijn ze al door ministerie en gemeente
opgelegd geen zorg meer te mogen verlenen. Het is prestatiegericht onderwijs
waarbij zorg ondersteunende taken, begeleiding die ze kennen om deze leerlingen
te leren organiseren wegbezuinigd is. Alles is er al af. Ze verwachten dat deze
leerlingen er aan onderdoor gaan. Ze verwachten dat ze uitvallen. Ze verwachten
dat een deel zal moeten worden opgenomen. Een stoornis hebben is al verboden.
Bestaat al niet meer. Vanuit specialistisch autistisch onderwijs is het ze al
verboden om zo te handelen of het te benoemen (ontlabelen, demedicaliseren).
Tygo heeft nu een angst voor toetsen, maar het is niet voldoende om via slechte
resultaten aan te tonen dat dit systeem niet werkt. De kinderen moeten er aan
onderdoor gaan. Want aan het einde van de dag is dat de sterkste boodschap.
Unglaublich
Er is mij meegedeeld dat na 2015 de indicatie voor hem
niet verlengt gaat worden. Er is al gezegd dat als hij sociaal emotioneel niet
mee komt. En als hij zijn werktempo niet kan aanpassen aan de norm, dat hij
geweigerd gaat worden op het VSO of nu met de zweep erover. En alle kennis en
begrip gaat overboord. Ze hebben alle kennis en expertise in huis. Ze hebben
jaren kinderen op fantastische wijze naar een hoger niveau geholpen, maar ze
mogen het niet meer gebruiken. Ze moeten nu als leerkrachten kinderen
frustreren, zodat de kinderen falen.
Mijn kind in de vuurlinie
Ik ben compleet uit het veld geslagen. Hier breng ik
mijn kind naartoe. Ik geef hem 's morgens een kus en boterhammetjes mee om
voorin de vuurlinie te gaan staan. Ga maar schat.
Ik had vertrouwen in deze school die zo stil al zijn
gehele koers heeft gewijzigd. Vanuit mijn werkervaring had ik ander gedachten goed.
Als targets onhaalbaar zijn en je werkt je half dood om er aan te voldoen.
Leert niemand dat targets onhaalbaar zijn.
De reactie van schooldirecteur Dick Grovenstein was:
“Maar dan presteren we onder de maat en zijn we een zwakke school. Dan krijgen
we niet voldoende geld meer. “
Dus het doel is om deze kinderen echt te laten falen.
Om echt thuissituaties te ontwrichten. Dat gebeurt niet vechtend, dat gebeurd
strategisch. Mijn kind is een strategisch doel voor een middel.
Ik heb aangegeven dat ik liever heb dat mijn kind dan
faalt op zijn niveau. Dan dat hij straks psychotisch met meerdere
angststoornissen thuis zit. De mededeling was: “maar mevrouw, dan kan hij
straks naar de sociale werkplaats.” En ook die is er dan niet meer. Ze
mogen niet meer ziek zijn.
Maar dat is hij wel. Dat is hij wel.
Soekys
Update: woensdag 02 juli 2014
Bovenkant formulierOnderkant formulier
Passend onderwijs soms gedoe
door Jan-Willem Navis
DEN HAAG -
Staatssecretaris Dekker (Onderwijs) kan niets doen
tegen scholen die kinderen met problemen weigeren te plaatsen. Veel scholen
willen zich pas op 1 augustus ontfermen over nieuwe leerlingen die extra
ondersteuning nodig hebben, omdat dan het nieuwe ’passend onderwijs’ begint.
De Tweede Kamer riep onderwijsinstellingen afgelopen
winter op om nu al de nieuwe werkwijze toe te passen. Daarbij wordt de school
verplicht om ouders te helpen om deze kinderen zoveel mogelijk in normale
klassen te plaatsen.
Kamerleden van alle politieke partijen worden de
laatste weken echter overspoeld met bezorgde brieven van ouders die soms bij
drie of vier middelbare scholen langs moeten, voor ze een plekje krijgen voor
hun kind. Het gaat hierbij om leerlingen die bijvoorbeeld gedragsproblemen
hebben.
Vanaf 1 augustus hebben scholen de plicht om te zorgen
dat een kind dat vanwege problemen op hun school niet geplaatst kan worden, op
een andere onderwijsinstelling in de buurt terecht kan.
De Kamer riep scholen op om ook voor de wettelijke
verplichting alvast in de geest van het nieuwe beleid te handelen. Dat doen een
hoop onderwijsinstellingen alleen niet. Dekker kan daar weinig aan doen, zegt
hij. „Er is een verschil tussen wat wettelijk is en wat wenselijk. Ik kan
scholen alleen maar oproepen om te handelen naar wat de Kamer wil”, zegt hij.
Vandaag voelt het parlement hem aan de tand over het
onderwerp. D66 laat al weten de houding van de staatssecretaris ’te
vrijblijvend’ te vinden.
DEN HAAG - Er komen nog steeds signalen dat scholen
kinderen die extra zorg nodig hebben buiten de deur houden. Ze overtreden
hiermee de nieuwe regels - voor Passend Onderwijs - die sinds 1 augustus 2014
van kracht zijn. Voor Kinderombudsman Marc Dullaert is dit aanleiding een
onderzoek te openen om de vinger aan de pols te houden.
Hij wil daarbij zoveel mogelijk mensen betrekken, van
ouders en leerlingen tot docenten en schoolbestuurders, om te horen waar ze
tegenaan lopen.
De Kinderombudsman heeft naast tientallen signalen de
afgelopen maanden 25 serieuze klachten gehad over kinderen die noodgedwongen
thuis zitten omdat geen school ze wil hebben.
Passend onderwijs moet er juist voor zorgen dat dit
niet meer gebeurt en per saldo minder kinderen tussen wal en schip raken.
Dullaert wil daarom zo snel mogelijk weten hoe het er voor staat. "Ik maak
me eerlijk gezegd toch lichtelijk bezorgd. Vooral door de grote regionale
verschillen die ik zie. Het roept de vraag op of dit komt door de
overgangssituatie of dat passend onderwijs niet de oplossing is voor het
thuiszittersprobleem."
Gigantisch
De omvang van het schoolverzuim is gigantisch.
Onderwijsjurist Katinka Slump zegt dat 20.000 kinderen door uiteenlopende
redenen geen onderwijs krijgen. Ongeveer 9.000 staan zelfs helemaal niet
ingeschreven, terwijl niet duidelijk is of ze nooit meer leerbaar zullen zijn.
Slump is 'heel blij' met het aangekondigde onderzoek.
Ze vindt het schandalig dat zoveel kinderen thuis zitten zonder goed onderwijs
terwijl scholen nog steeds veel geld krijgen voor kinderen die ze niet
onderwijzen. "Dit moet echt anders en snel ook."
Maatwerk
In de strijd tegen schoolverzuim heeft
staatssecretaris Sander Dekker donderdagavond nieuwe maatregelen afgekondigd.
Scholen moeten de verzuimregistratie verbeteren. De cijfers moeten per regio
openbaar worden gemaakt. Er wordt extra geld uitgetrokken voor scholing van
leerplichtambtenaren, met de nadruk op maatwerk zodat kinderen minder snel
vastlopen.
Kinderombudsman Dullaert is daar blij mee: "Als
het kan, moet een kind naar school. Maar dat is niet voor alle kinderen haalbaar.
Dan moet maatwerk mogelijk zijn om een kind voor het onderwijs te behouden en
te zorgen dat het krijgt waar het recht op heeft: goed onderwijs."
Update: 21 februari 2015 De
brief is een reactie op de problemen die ouders van ernstig gehandicapte
kinderen ervaren als zij zorg op school willen regelen. De problemen zijn
ontstaan na de veranderingen in de zorg van begin dit jaar en de verandering in
het systeem voor passend onderwijs, dat in augustus werd aangepast.
http://nos.nl/artikel/2025932-centraal-loket-voor-zware-zorg-in-de-klas.html
Update: 24 maart 2015
Update: 24 maart 2015
Krista schreef van de week een rake blog op Mantelzorgelijk: sinds
begin van het schooljaar vallen steeds meer kinderen die passend
onderwijs nodig hebben tussen de wal en het schip. In plaats van maatwerk
levert de nieuwe situatie ellende en onzekerheid op – en natuurlijk draait het
allemaal om geld. Ouders en belangenorganisaties reageren vandaag teleurgesteld
op de
oplossingen die de staatssecretarissen Dekker (onderwijs) en Van
Rijn (zorg) bieden voor de problemen die ouders ervaren met zorg in de klas.
http://www.mantelzorgelijk.nl/onderwijsalarm-passend-onderwijs-het-knelt-aan-alle-kanten/
Update 2 april 2015: http://www.omroepgelderland.nl/web/nieuws-1/2087910/kinderen-te-laat-verwezen-naar-speciaal-onderwijs.htm#.VRzoouHsH1h
Update 2 april 2015: http://www.omroepgelderland.nl/web/nieuws-1/2087910/kinderen-te-laat-verwezen-naar-speciaal-onderwijs.htm#.VRzoouHsH1h
DOETINCHEM - Kinderen die extra zorg en aandacht nodig
hebben, worden te lang op een gewone basisschool gehouden. Hierdoor lopen ze
emotioneel schade op en wordt uit hen onderwijskundig 'niet alles gehaald wat
er in zit.'
Het Speciaal Onderwijs in Oost-Nederland maakt zich
grote zorgen. 'De kinderen komen nog steeds naar speciaal onderwijs, maar wat
wij merken is dat niet zoals in het verleden ouders rustig komen praten,
afwegen wat het beste is voor hun kind, maar dat er steeds vaker sprake is van
snelle plaatsingen waarbij het woord crisis valt', aldus Jos Oude Maatman van
het Speciaal Onderwijs Twente Oost-Gelderland (Sotog).
Emotionele schade
Volgens hem is er dan al te lang gewacht om kinderen
te verwijzen, met alle gevolgen vandien. 'Kinderen worden buiten gesloten, zijn
de uitzondering en lopen emotionele schade op'
Met de invoering van Passend Onderwijs in augustus
kost het scholen direct geld als ze een kind verwijzen naar speciaal onderwijs.
De bedoeling is dat kinderen de zorg die ze nodig hebben krijgen op de school
dichtbij huis. Dat is beter voor het kind en goedkoper, zo luidt de visie van
Passend Onderwijs.
Financiële prikkel
De meeste mensen uit 'onderwijsland' zijn het daarmee
eens, maar vinden de bezuinigingen in Oost-Nederland fnuikend. "Er is nu
een financiële prikkel die kinderen op een reguliere basisschool moet houden en
dat lijkt mij niet de juiste prikkel. We moeten vooral blijven kijken naar wat
een kind nodig heeft', aldus Oude Maatman.
Het geld voor Passend Onderwijs is het afgelopen jaar
herverdeeld. Alle regio's in Nederland hebben recht op evenveel geld. Dat
klinkt eerlijk, maar voor veel scholen in Gelderland betekent die herverdeling
minder geld. In onze provincie is in het verleden meer verwezen naar het
duurdere speciaal onderwijs dan bijvoorbeeld in de Randstad.
Inleveren
Gevolg is nu dat voor die extra verwijzingen geen geld
meer beschikbaar is. In totaal moeten de basisscholen in onze provincie vanaf
2020 zo'n 8,5 miljoen euro inleveren.
Met de invoering van Passend Onderwijs zijn de
zogenoemde 'rugzakjes' afgeschaft. Kinderen die extra zorg nodig hebben op een
gewone basisschool krijgen geen individuele begeleiding meer, geld voor zorg is
niet langer apart gezet (geoormerkt). Het geld van de rugzakken wordt in het
totaal van het onderwijs geïnvesteerd. Kinderen die zowel excellent presteren,
lekker meehobbelen of moeilijk kunnen leren; allemaal hebben ze recht op een
'passende plek'.
Scholen hebben zich inmiddels allemaal aangesloten bij
een samenwerkingsverband. Per regio wordt het Passend Onderwijs vorm gegeven.
Uit een rondgang blijkt dat basisscholen in Gelderland het afgelopen jaar fors
hebben ingezet op Passend Onderwijs.
Verschillen
Wel zijn er grote verschillen: sommige samenwerkingsverbanden
zetten de eerste stappen, terwijl andere samenwerkingsverbanden al ver zijn in
hun streven naar onderwijs voor álle kinderen binnen het reguliere onderwijs,
ook kinderen met een verstandelijke of lichamelijke handicap en kinderen met
gedragsproblemen.
Een aantal samenwerkingsverbanden in Gelderland heeft
inmiddels het aantal verwijzingen naar speciaal onderwijs teruggebracht. Meer
probleemkinderen dan in het verleden krijgen dus les op een reguliere school.
Directeuren geven aan dat dat vooral komt door de financiële prikkel: elke
verwijzing kost een schoolbestuur direct geld.
Knelpunten
De verschillende samenwerkingsverbanden geven aan dat
er nog veel knelpunten moeten worden aangepakt voor Passend Onderwijs een
succes kan worden. Er wordt veel geklaagd dat er wel erg veel 'ligt op het
bordje van de leerkracht'. 'We hebben te maken met een vergrijzend
lerarenkorps, er komt weinig 'nieuwe' energie vrij', laat één van de
directeuren weten. 'Daar komt bij dat in het verleden al enorm is bezuinigd op
onderwijs, er zit geen vet meer op de botten. Leerkrachten zien passend
onderwijs vooral als een kille bezuiniging.'
Update 4-4-2015
http://linkis.com/www.destentor.nl/reg/GSuV6
Update 4-4-2015
http://linkis.com/www.destentor.nl/reg/GSuV6
ZWOLLE - Een 15-jarige scholier uit Zwolle gaat al
sinds acht weken niet meer naar school. De jongen heeft autisme en ADHD.
De Thorbecke Scholengemeenschap aan de Russenweg biedt
hem niet de beloofde begeleiding, waardoor hij volledig stukgelopen is, zegt
zijn moeder Alida de Weerd. Ook werd hij volgens haar ernstig gepest op school.
Zij legt een link met de invoering van passend
onderwijs, waardoor meer zorgleerlingen in het reguliere onderwijs kunnen
blijven. Maar volgens haar hebben zijn docenten niet genoeg
verstand van autisme. De jongen is nu aangemeld bij de school voor speciaal
onderwijs De Ambelt, maar volgens haar wil de Thorbecke Scholengemeenschap hem
niet uitschrijven omdat die van mening is wél passend onderwijs te kunnen
bieden.
Directeur Ankie van der Werf van Thorbecke Russenweg
wil uit privacy-oogpunt niet ingaan op de kwestie. In algemene zin zegt ze dat de
school vanwege de invoering van het passend onderwijs samenwerkt met de
organisatie Kentalis en een speciale zorgklassen heeft ingericht voor
leerlingen met een taal- en ontwikkelingsstoornis.
Intake-gesprek
Veel schrijnende verhalen rond wet ’passend onderwijs’
'Scholen
leven zorgplicht niet na met doorschuiven probleemkinderen'
Scholen
blijven worstelen met de omgang met probleemleerlingen en schuiven de kinderen
nog steeds op elkaar af. De wet op de zorgplicht wordt daardoor in veel
gevallen niet nageleefd door de onderwijsinstellingen.
Negen
van de tien scholen schrijven probleemleerlingen niet meteen in als ouders hen
aanmelden op school, blijkt uit een peiling van de Algemene Vereniging
Schoolleiders.
"Een
ernstige en pijnlijk conclusie uit een peiling die we hebben laten uitvoeren
onder bijna vierhonderd schooldirecteuren", zegt AVS-voorzitter Petra van
Haren donderdag in de Telegraaf.
"We
moeten de hand in eigen boezem steken; scholen pakken de handschoen niet op en
sturen inderdaad ouders van het kastje naar de muur. De signalen die ouders
afgeven kloppen."
Intake-gesprek
In
plaats van kinderen meteen in te schrijven krijgen ouders eerst te maken met
een intake-gesprek waarin wordt bepaald of hun kind wel het juiste onderwijs
kan krijgen op de school. Vervolgens verwijzen scholen veel ouders met hun
kinderen door naar een andere school.
"Dat
doen ze met de beste bedoelingen overigens, want ze menen oprecht dat het
zorgkind elders beter af is. Schoolleiders dénken dat ze goed met passend
onderwijs bezig zijn door op deze wijze te handelen, maar dat zijn ze helaas
niet. Het kind mag niet geweigerd worden. Onbedoeld voeren ze de wet niet
uit", aldus Van Haren.
Telegraaf
3 september 2015
’Ouders
worden in de steek gelaten’
Veel schrijnende verhalen rond wet ’passend onderwijs’
Van
onze onderwijsredactie
Voorbeelden
van weigering van zorgkinderen ondanks de wet ’passend onderwijs’ zijn er te
over, alsmede van het gebrek aan zorg als zo’n kind met gedragsproblemen
uiteindelijk toch wel op een reguliere school terecht komt.
Directeur
Peter Hulsen van de ouderorganisatie Ouders en Onderwijs herkent het beeld en
heeft regelmatig wanhopige ouders aan de lijn. „Goed dat de schoolleiders dit
nu toegeven.”dat de schoolleiders dit nu toegeven.”
In
Utrecht is al twee jaar ervaring met passend onderwijs, want daar startte men
een jaar eerder. Sandra Muller en Suzanne Boomsma richtten de Stichting
AutiPassend Onderwijs Utrecht op en kwamen tal van voorbeelden tegen. „Wij
horen veel schrijnende verhalen van ouders van kinderen met autisme of vergelijkbare
problematiek die door scholen en samenwerkingsverbanden in de regio Utrecht in
de steek worden gelaten."
Utrecht
heeft de zorgplicht voor middelbare scholen al vanaf 2013, maar naast reguliere
scholen met grote klassen heeft Utrecht voor kinderen met autisme op
havo/vwo-niveau nauwelijks aanbod. Voorbeelden die Sandra en Suzanne zo kunnen
noemen: „Een jongen van 12 met autisme uit Utrecht die al een tijd thuis zit,
wil beginnen in de brugklas van een reguliere havo/vwo. Zijn ouders bellen de
ene na de andere school in de regio Utrecht maar die geven allemaal aan dat
zijn geval te moeilijk is. Resultaat is dat de jongen nog langer thuis zit,
terwijl een ggz-specialist aangeeft dat hij alleen in een onderwijssituatie uit
zijn dal kan klimmen.”
Een
andere jongen van 12 had een gymnasiumadvies. „De meeste scholen in de buurt
blijken wel een beleid voor dyslexie te hebben, maar niet voor autisme. Het
brugjaar gaat moeizaam, vanwege sociaal-emotionele overbelasting. Als hij
instort, vragen de ouders de school om extra ondersteuning. Wat ze uiteindelijk
– na de diagnose autisme – aangeboden krijgen, is één uur extra begeleiding
buiten schooltijd. Dat is zo mager dat de ouders zich genoodzaakt zien om te
kiezen voor particulier onderwijs, waar hij in een kleine klas vwo kan volgen.”
Soms
komt iemand toch terecht op een speciale school. Sandra: „Een jongen van 13 op
een reguliere school loopt vast. Hij heeft geen diagnose en krijgt geen extra
ondersteuning volgens de Wet Passend Onderwijs en er wordt ook niet onderzocht
hoe hij misschien op school kan blijven. Het samenwerkingsverband adviseert het
speciaal onderwijs gaat, waar ze hem vanwege zijn dossier inschalen op een
lager niveau dan hij had. De ouders zien geen andere keus.”
Telegraaf
3 september 2015
Scholen
negeren massaal zorgplicht
Probleemkind
van kastje naar muur gestuurd
Arianne
Mantel en Jan Willem Navis
Scholen
schuiven probleemleerlingen nog steeds op elkaar af. Daarmee leven
schoolleiders de wet op de zorgplicht massaal niet na.
Hoewel
ze in het kader van het vorig jaar ingevoerde ’passend onderwijs’
zorgleerlingen meteen móeten inschrijven als ouders hun kind aanmelden, blijkt
90 procent dat niet te doen.
„Een
ernstige en pijnlijke conclusie uit een peiling die wij hebben laten uitvoeren
onder bijna 400 schooldirecteuren”, zegt voorzitter Petra van Haren van de
Algemene Vereniging Schoolleiders (AVS). „We moeten de hand in eigen boezem
steken; scholen pakken de handschoen niet op en sturen inderdaad ouders van het
kastje naar de muur. De signalen die ouders afgeven, kloppen.”
In
plaats van meteen inschrijven, voeren de scholen eerst een kennismakingsgesprek
en wordt dan met een team bepaald of het kind op hun school wel goed en passend
onderwijs kan krijgen.
Vervolgens
verwijzen veel scholen de ouders met een advies naar een andere school. „Dat
doen ze met de beste bedoelingen overigens, want ze menen oprecht dat het
zorgkind elders beter af is. Schoolleiders dénken dat ze goed met passend
onderwijs bezig zijn door op deze wijze te handelen, maar dat zijn ze helaas
niet. Het kind mag niet geweigerd worden. Onbedoeld voeren ze de wet niet uit”,
licht Van Haren toe.
Knelpunten
Uit
het onderzoek onder de schoolleiders komt verder naar voren dat zo’n 80 procent
nog knelpunten ervaart bij de invoering van passend onderwijs. „Zorgelijk”,
zegt Van Haren. „Gedacht moet worden aan onjuiste indicatie en
plaatsingsmogelijkheden, gebrek aan samenwerking, veel bureaucratie, grote
reguliere klassen, te weinig handen in de klas en onduidelijkheid over
procedures of bekostiging. En er zijn legio nieuwe (digitale) formulieren
ontstaan over passend onderwijs.”
Ook
de dit jaar ingevoerde Wet op Jeugdzorg, waarbij er op gebied van onderwijs en
jeugdzorg één plan voor gezin en kind moet worden gevormd, is nog niet op orde
als het gaat om passend onderwijs. „Stel, het lukt je maar niet om via die
jeugdzorginstantie een budget te krijgen voor je kind en dan weigert de school
ook eens een inschrijving. Zo komen die vermoedelijke 16.000 thuiszitters er.
Dan denk ik: het zal je kind maar zijn.”
In
de Tweede Kamer nemen de zorgen over de moeizame invoering van passend
onderwijs voor de naar schatting ruim 200.000 probleemleerlingen met de dag
toe. D66 vergelijkt de invoering ervan zelfs al met de ellende die is ontstaan
rond de persoonsgebonden budgetten voor zorg.
Veel
parlementariërs verwijten staatssecretaris Dekker (Onderwijs) te laconiek te
zijn over de aanloopproblemen. Die erkent wel dat er nog veel moet gebeuren om
te zorgen dat iedere leerling de zorg krijgt die hij verdient, zonder dat
onderwijzers hierdoor in de knel komen bij de begeleiding van andere
leerlingen.
https://blendle.com/…/scholen…/bnl-telegraaf-20150903-1_04_1
'Passend onderwijs nog lang
niet passend'
http://www.nu.nl/binnenland/4121310/passend-onderwijs-nog-lang-niet-passend.html
Update 23 juni 2016:
Uit onderzoek aan het einde van dit tweede schooljaar blijken vooral leraren van middelbare scholen in mineur. Ze hebben het gevoel dat ze de leerling niet die aandacht kunnen geven die hij nodig heeft. Gemiddeld hebben ze vijf 'rugzakkinderen' in klas.
Het gros van de docenten vindt dat er onvoldoende expertise in de school is om scholieren, die extra ondersteuning nodig hebben, goed te helpen. Ook stellen zij dat er te weinig geld voor is. Het vertrouwen in passend onderwijs, waarbij zoveel mogelijk leerlingen met een psychische of lichamelijke beperking in gewone klassen moeten komen, is dramatisch laag.
Geen vertrouwen
Slechts 3 procent van de leraren op basis- en middelbare scholen gelooft er twee jaar na de invoering nog in. Meer dan de helft van de docenten in het voortgezet onderwijs heeft er geen vertrouwen in dat zorgleerlingen beter af zijn in een gewone klas, op basisscholen is dat 43 procent.
Ook op basisscholen voelen de leerkrachten dat ze tekortschieten. Daar stelt 86 procent van de juffen en meesters dat ze zorgleerlingen niet genoeg kunnen helpen. En die extra hulp gaat bij 75 procent ten koste van de rest van de klas.
Branchevertegenwoordiger PO Raad herkent de problemen. ,,Scholen geven aan dat passend onderwijs een complex proces is'', zegt een woordvoerder. ,,Door de stille bezuinigingen in het PO nam de werkdruk onevenredig toe. Daar hebben docenten last van." Volgens de PO Raad is er tijd en geld nodig om de zorg voor alle leerlingen terug te krijgen.
Onmogelijke opdracht
In de Tweede Kamer reageren de partijen verschillend. De SP ziet het onderzoek als bevestiging dat passend onderwijs een verkeerd idee is. ,,Dit is een onmogelijke opdracht voor scholen'', zegt Kamerlid Siderius. ,,De klassen zijn te groot. We moeten leerlingen niet per se van speciale naar reguliere scholen willen duwen.''
Een Kamermeerderheid vindt dat het systeem tijd nodig heeft. ,,We weten dat het nog niet perfect loopt'', zegt VVD'er Straus. ,,We kunnen nog veel winnen door leraren beter te ondersteunen.''
Update 23 juni 2016:
Uitkomst onderzoek: Geen goede
scholing voor zorgleerling
Bijna alle
docenten op middelbare scholen zeggen zorgleerlingen geen goed onderwijs te
kunnen bieden. Dat zijn er twee keer zo veel als vorig jaar. Het vertrouwen in
passend onderwijs is schrikbarend laag. Dat blijkt uit onderzoek van DUO.
Ellen
van¿Gaalen 23-06-16, 03:00
Leraren merken dat de problemen
blijven bestaan
Liesbeth van
der Woud, onderzoeker
91 procent
van de docenten in het voortgezet onderwijs zegt te weinig tijd te hebben om
leerlingen die extra hulp nodig hebben, goed te kunnen helpen. Het gaat
bijvoorbeeld om leerlingen met autisme, adhd of een lichamelijke handicap.
78 procent kan minder tijd besteden aan de rest van de klas, omdat de energie naar de extra zorg gaat. Die percentages zijn hoger dan vorig jaar (47 en 42 procent). Toen maakten DUO Onderwijsonderzoek en het AD de balans op na een jaar passend onderwijs.
Leraren in mineur
78 procent kan minder tijd besteden aan de rest van de klas, omdat de energie naar de extra zorg gaat. Die percentages zijn hoger dan vorig jaar (47 en 42 procent). Toen maakten DUO Onderwijsonderzoek en het AD de balans op na een jaar passend onderwijs.
Leraren in mineur
Uit onderzoek aan het einde van dit tweede schooljaar blijken vooral leraren van middelbare scholen in mineur. Ze hebben het gevoel dat ze de leerling niet die aandacht kunnen geven die hij nodig heeft. Gemiddeld hebben ze vijf 'rugzakkinderen' in klas.
Het gros van de docenten vindt dat er onvoldoende expertise in de school is om scholieren, die extra ondersteuning nodig hebben, goed te helpen. Ook stellen zij dat er te weinig geld voor is. Het vertrouwen in passend onderwijs, waarbij zoveel mogelijk leerlingen met een psychische of lichamelijke beperking in gewone klassen moeten komen, is dramatisch laag.
Geen vertrouwen
Slechts 3 procent van de leraren op basis- en middelbare scholen gelooft er twee jaar na de invoering nog in. Meer dan de helft van de docenten in het voortgezet onderwijs heeft er geen vertrouwen in dat zorgleerlingen beter af zijn in een gewone klas, op basisscholen is dat 43 procent.
“Dit is een
onmogelijke opdracht voor scholen”
Tjitske
Siderius, SP-Kamerlid
,,Leraren
merken dat de problemen blijven bestaan'', verklaart onderzoeker Liesbeth van
der Woud. Volgens koepelorganisatie VO Raad ontstaan de problemen vooral door
een opstapeling van werk. ,,De werkdruk is een probleem. Er worden veel nieuwe
dingen van docenten verwacht'', aldus een woordvoerder. De VO Raad pleit voor
minder lesuren.
Tekortschieten
Tekortschieten
Ook op basisscholen voelen de leerkrachten dat ze tekortschieten. Daar stelt 86 procent van de juffen en meesters dat ze zorgleerlingen niet genoeg kunnen helpen. En die extra hulp gaat bij 75 procent ten koste van de rest van de klas.
Branchevertegenwoordiger PO Raad herkent de problemen. ,,Scholen geven aan dat passend onderwijs een complex proces is'', zegt een woordvoerder. ,,Door de stille bezuinigingen in het PO nam de werkdruk onevenredig toe. Daar hebben docenten last van." Volgens de PO Raad is er tijd en geld nodig om de zorg voor alle leerlingen terug te krijgen.
Onmogelijke opdracht
In de Tweede Kamer reageren de partijen verschillend. De SP ziet het onderzoek als bevestiging dat passend onderwijs een verkeerd idee is. ,,Dit is een onmogelijke opdracht voor scholen'', zegt Kamerlid Siderius. ,,De klassen zijn te groot. We moeten leerlingen niet per se van speciale naar reguliere scholen willen duwen.''
Een Kamermeerderheid vindt dat het systeem tijd nodig heeft. ,,We weten dat het nog niet perfect loopt'', zegt VVD'er Straus. ,,We kunnen nog veel winnen door leraren beter te ondersteunen.''
http://www.arbeidsmarktplatformpo.nl/arbeidsmarktplatform-po/nieuws/detail/article/krimp-speciaal-basisonderwijs-zet-door.html?cHash=e55a7d12e2c98530d2c976cf6cd87762
BeantwoordenVerwijderenIn het speciaal basisonderwijs daalt het leerlingaantal nog sneller. Van leerlingen die lichte extra zorg nodig hebben, waren er 1.760 leerlingen minder. Dat is 4,4 procent lager dan op 1 oktober 2012. Het speciaal basisonderwijs daalt hiermee harder dan het basisonderwijs en ook het doorverwijzingspercentage neemt af.
http://www.bd.nl/regio/den-bosch-en-omgeving/s-hertogenbosch/speciaal-onderwijs-krimpt-in-1.3747064
BeantwoordenVerwijderenJongeren met een autismestoornis, dyslexie of gedragsproblemen moeten dan gewoon mee kunnen in het regulier onderwijs. Het rijk wil met passend onderwijs een stop op de groei van speciaal onderwijs, vanuit de visie dat het beter is samen naar school te gaan én het goedkoper moet.
Net gesproken met de directeur van Het Mozaïek. Onze kinderen worden geofferd. Blijkbaar zijn ze al door ministerie en gemeente opgelegd geen zorg meer te mogen verlenen. Het is prestatiegericht onderwijs waarbij zorg ondersteunende taken, begeleiding die ze kennen om deze leerlingen te leren organiseren wegbezuinigd is. Alles is er al af. Ze verwachten dat deze leerlingen er aan onderdoor gaan. Ze verwachten dat ze uitvallen. Ze verwachten dat een deel zal moeten worden opgenomen. Een stoornis hebben is al verboden. Bestaat al niet meer. Vanuit specialistisch autistisch onderwijs is het ze al verboden om zo te handelen of het te benoemen (ontlabelen, demedicaliseren). Tygo heeft nu een angst voor toetsen, maar het is niet voldoende om via slechte resultaten aan te tonen dat dit systeem niet werkt. De kinderen moeten er aan onderdoor gaan. Want aan het einde van de dag is dat de sterkste boodschap.
BeantwoordenVerwijderenUnglaublich
Er is mij meegedeeld dat na 2015 de indicatie voor hem niet verlengt gaat worden. Er is al gezegd dat als hij sociaal emotioneel niet mee komt. En als hij zijn werktempo niet kan aanpassen aan de norm, dat hij geweigerd gaat worden op het VSO of nu met de zweep erover. En alle kennis en begrip gaat overboord. Ze hebben alle kennis en expertise in huis. Ze hebben jaren kinderen op fantastische wijze naar een hoger niveau geholpen, maar ze mogen het niet meer gebruiken. Ze moeten nu als leerkrachten kinderen frustreren, zodat de kinderen falen.
Mijn kind in de vuurlinie
Ik ben compleet uit het veld geslagen. Hier breng ik mijn kind naartoe. Ik geef hem 's morgens een kus en boterhammetjes mee om voorin de vuurlinie te gaan staan. Ga maar schat.
Ik had vertrouwen in deze school die zo stil al zijn gehele koers heeft gewijzigd. Vanuit mijn werkervaring had ik ander gedachten goed. Als targets onhaalbaar zijn en je werkt je half dood om er aan te voldoen. Leert niemand dat targets onhaalbaar zijn.
De reactie van schooldirecteur Dick Grovenstein was: “Maar dan presteren we onder de maat en zijn we een zwakke school. Dan krijgen we niet voldoende geld meer. “
Dus het doel is om deze kinderen echt te laten falen. Om echt thuissituaties te ontwrichten. Dat gebeurt niet vechtend, dat gebeurd strategisch. Mijn kind is een strategisch doel voor een middel.
Ik heb aangegeven dat ik liever heb dat mijn kind dan faalt op zijn niveau. Dan dat hij straks psychotisch met meerdere angststoornissen thuis zit. De mededeling was: “maar mevrouw, dan kan hij straks naar de sociale werkplaats.” En ook die is er dan niet meer. Ze mogen niet meer ziek zijn.
Maar dat is hij wel. Dat is hij wel.
Soekys
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen