dinsdag 4 maart 2014

Lanceert u maar!

 De transitie:

-Nooit eerder werd een gigantische transitie als deze in Nederland uitgevoerd.

-De gegevens van de meeste onderzoeken en Proeftuinen waren nog niet bekend toen de Eerste en Tweede Kamer er mee instemden.

-Veel professionals waren er op tegen.

-Veel ouders waren er op tegen.

-Veel zaken zijn nog onduidelijk op het gebied van verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid.

-Rechten van ouders en kinderen zijn niet geborgd.

-Waarheidsvinding is nog steeds een ontbrekende schakel in de jeugdzorg die voor veel ellende zal blijven zorgen voor ouders en kinderen.

-De privacy wordt verder onder druk gezet.

-Normale gezinnen staan opeens onder curatele van een Ouder & Kindadviseur/Sociaal wijkteam, ook zonder hulpvraag.

-Scholen krijgen de zoveelste bemoeienis vanuit de (lokale) overheid, terwijl ze toch al nauwelijks aan lesgeven toekomen (O&K).

-Een belangrijke tussenschakel in het onderwijs, het Speciaal Basisonderwijs wordt wegbezuinigd, zodat kinderen nog moeilijker een goede school kunnen vinden.

-Dat is nog meer werkgelegenheid voor de Leerplichtambtenaar en jeugdzorg.

-De invoering van de Meldcode die overal wordt toegepast heeft de blik waarmee men naar ouders en kinderen kijkt ingesteld op ‘mishandeling’.

-Voor het Advies en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) zijn feiten en meningen één en het zelfde.

-Medische oorzaken van problematisch gedrag bij kinderen zijn de grote blinde vlek bij jeugdbeschermers (autisme, streptokokken, pandas, vitamine d –tekort, allergieën, etc).

-Huisartsen worden onderworpen aan gemeenteambtenaren/ budgetregisseurs en colleges om te beoordelen of ze wel ‘goed’ doorverwijzen.

-Kinderen worden gediscrimineerd ten opzichte van volwassenen waar het gaat om het recht op geestelijke gezondheidszorg.

-De ‘Gecertificeerde instelling’ straks door de gemeenten ingekocht, is in de meeste gevallen gewoon weer Bureau Jeugdzorg in een ander jasje, maar met dezelfde streken.

-‘Eigen Kracht’, bedoeld om ouders zelfstandiger te maken en onafhankelijker van dwangzorg, wordt nu ingelijfd door dezelfde amateurs van jeugdzorg met hun cliëntonvriendelijke bemoeizorg van laag niveau.

-Geestelijke aandoeningen zijn van de één op de andere dag een ‘opvoedingsprobleem’ en het hele gezin is meteen disfunctioneel als één kind een gedragsstoornis heeft, volgens wethouders die er ‘zin in hebben’.

-De voorzitster van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten Jorritsma vindt voetbal een goede therapie bij psychiatrische problematiek.

-Een Tweede Kamerlid informeert in een JGGZ-instelling of het autisme van de kinderen al over is?…

-Een gezinsvoogd van Bureau Jeugdzorg stelt eveneens een moeder voor, om haar kind te laten onderzoeken om te zien of het autisme al over is…

(Mensen die wél hersens hebben weten dat autisme nooit over gaat.)

De transitie….

-Een riskante onderneming waar weinig concreet onderzoek aan vooraf ging.

-Waar verschillende experts hun hart bij vast houden.

-Waar ouders en kinderen (waar het om hóórt te gaan) met mooie beloften en kalmerende woorden worden gesust.

-Waar veel raadsleden die geen flauw benul hebben van hoe jeugdzorg in de praktijk ‘werkt’, een verantwoordelijkheid in de schoot geworpen krijgen waar ze niet klaar voor zijn.

-Waar geen vernieuwing uit voort zal komen, omdat ze uit angst het verkeerd te doen alles weer doorschuiven naar de oude vertrouwde instanties, met een nieuwe naam.

-Waar zelfs een stad als Amsterdam (waar ze zo vooruit lopen naar eigen zeggen; E.Gerritsen) het nog niet aandurft als gemeente om actief leiding te geven aan het jeugdbeleid en daarom Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam alvast een contract heeft gegeven voor drie jaar zodat er niets wezenlijk zal veranderen.

-Waar het geld dat is uitgegeven aan de transitie-training voor lokale bestuurders in het water is gegooid, als een groot deel ervan na de verkiezingen van 19 maart is ingeruild voor nieuwe mensen die dan ook weer naar een peperdure cursus moeten.

-Waar is gebleken dat er bij veel kleinere gemeenten heel weinig mensen zijn die echt verstand hebben van financiën, zodat het verdelen van gemeentegelden tussen hulp aan de jeugd en andere projecten aan hen wel is ‘toevertrouwd’.

-Waar bij gemeenten als Amsterdam de rekensom gemaakt kan worden hoeveel gezinnen er straks in de kou komen te staan, om bijvoorbeeld het nieuwe logo van de stad voor  € 100.000 te bekostigen, (plus het geld voor ambtenaren-cursussen om te leren ‘omgaan’ met het nieuwe stadsimago. Nee, dit is géén grap!).

Lanceren maar…

De transitie is als een raket van een enorme omvang, die is gebouwd met het materiaal dat afkomstig is van verschillende oudere raketten die (gedeeltelijk) zijn gesloopt.
De raket is niet goed getest en de cijfers van een aantal testsituaties zijn nog niet binnen. De astronauten ‘denken’ dat ze de raket wel zullen kunnen besturen…Het grondpersoneel is blij dat zij zelf niet mee hoeft naar boven…
Niet alle schroeven en moeren zijn nog aangedraaid en sommige platen zitten los…De communicatie met het commandocentrum vertoont storingen en tussen de verschillende ondersteunende diensten bestaat onduidelijkheid over wie nu eigenlijk het gezag heeft…Het doel is de maan, maar ze weten niet zeker of daar leven mogelijk is…

Maar….

De investeringen door de belanghebbende partijen zijn reeds gedaan en het is daarom zaak om het plan met alle geweld door te drukken, tegen elke ethiek en gezond verstand in, want vooraf had niemand verwacht dat een megalomaan plan als deze transitie op zoveel tegenstand kon rekenen. De algemene indruk was dat dit godsgeschenk een warm welkom zou krijgen, want in de retoriek heette het steeds dat ouders meer ‘eigen regie’ zouden krijgen (precies het omgekeerde is waar) en dat de professionals van jeugdzorg meer gewaardeerd zouden worden en bevrijd van overbodige regeltjes (bureaucratie) veel meer ruimte zouden krijgen voor hun ‘professionaliteit’ en eigen inzichten (waar het ze juist aan ontbreekt), dus wie kon er op tegen zijn?

Jammer alleen dat het de politiek aan de basislogica ontbrak om te begrijpen dat meer eigen regie voor ouders juist volkomen haaks staat op meer sociale controle door een Wijkteam, een Ouder-Kindadviseur met drangbevoegdheid (in de scholen van hun kinderen) en een meer bepalende rol voor gezinsvoogden die nog minder gecontroleerd worden door afschaffing van ‘papierwerk’. Met daarbij het schenden van de privacy door dossiers elektronisch aan elkaar te koppelen en onbevoegden toegang te geven tot zeer persoonlijke informatie en nog wat kleinigheden als het blokkaderecht voor pleegouders na één jaar, waardoor je uit huis geplaatste baby (terecht of onterecht) gegarandeerd nooit meer thuis komt…Het gaat er voor politici tenslotte om dat de slogans goed klinken, niet wat er in de praktijk van terecht komt. Met feiten win je geen verkiezingen, wel met een goede indruk maken!

Schending van afspraken

Een indicator voor de ‘kwaliteit’ van het komende stelsel is dat een aantal gemeenten zich nu al niet houden aan de afspraken die zijn gemaakt met betrekking tot de nieuwe jeugdwet. In Rotterdam vragen de wijkteams maar liever geen toestemming aan ouders, want die zouden wel eens kunnen weigeren! (Dan kun je het maar beter achter hun rug om doen.) En huisartsen moeten tegen de afspraken in toch hun doorverwijzing voor specialistische hulp voorleggen aan het college (want die hebben kennelijk medicijnen gestudeerd in Rotterdam).

Tot zover de betrouwbaarheid en de geruststelling voor ouders.

Alles bij elkaar genomen lijkt het me nu een kwestie van grote zorgvuldigheid betrachten bij het veilig stellen van de gedane investeringen, zodat er straks geen vriendjes van beleidsmakers/ bestuurders het schip in gaan met hun lucratieve bureautjes en iedereen gewoon door kan gaan met geld verdienen. Want we kunnen toch niet een paar kinderen met hun zeurende ouders de werkelijke belangen van de mensen die ertoe doen, in de weg laten staan?

Ik zou zeggen, lanceer die raket maar gauw, want hoe eerder hij uit elkaar spat, hoe beter.

Sven Snijer

Kinderombudsman Marc Dullaert: 18 maart 2016  

Jeugdhulp nog steeds niet op orde.
Zorgen over de deskundigheid van de wijkteams zijn niet verdwenen https://www.perssupport.nl/persbericht/98074/kinderombudsman-jeugdhulp-nog-steeds-niet-op-orde.  






Update 25 december 2015:


"We kennen meerdere gevallen van druk en soms zelfs intimidatie. Mensen die te horen krijgen: bezwaar aantekenen of in beroep gaan kan gevolgen hebben voor toekomstige indicaties, dus denk er nog maar eens goed over na.”

Precies een jaar geleden stond Nederland aan de vooravond van grote zorgveranderingen. Per 1 januari 2015 kregen gemeenten meer zorgtaken. Veel mensen waren ongerust. Staatssecretaris Van Rijn zette vooraf tien veelgehoorde zorgen op een rij die volgens hem gebaseerd waren op misverstanden over wat er stond te gebeuren. Nu, een jaar later, ging belangenvereniging Ieder(in) na of die zorgen terecht waren.

Update: 21 december 2015:

'Pgb-systeem van de SVB is failliet':


Update: 7 december2015:

Zorgvisie - ‘Kennis wijkteams slecht geborgd’ http://www.zorgvisie.nl/Kwaliteit/Nieuws/2015/12/Kennis-wijkteams-slecht-geborgd-2728672W/


UPDATE: 26 april 2015

Telegraaf

Ambtenaar schendt het beroepsgeheim

Zondag, 26 april 2015

Medische gegevens gezin massaal opgevraagd
Amsterdam | Hans Kuitert

De medische gegevens van jongeren en hun ouders dreigen op straat te belanden, nu veel gemeenten voor zij rekeningen betalen onder het beroepsgeheim vallende gegevens willen hebben. Gemeenten kunnen dat eisen omdat de nieuwe jeugdwet de privacy slecht heeft geregeld.

De crème de la crème van jeugdzorgverleners (zo’n 300 vooraanstaande psychologen, psychiaters, kinderartsen en hoogleraren) luidt de noodklok in een brandbriefpetitie aan verantwoordelijk staatssecretaris Van Rijn.

Veel gemeenten eisen ten minste een minimaal inzicht in de zorgproblematiek van een gezin voordat de nota’s van zorginstanties worden uitgekeerd. Op de declaratie aan de gemeente, sinds 1 januari van dit jaar voor de zorg de hoofdverantwoordelijk, dienen ook medische indicaties van jongeren, en niet zelden ook van hun ouders, te staan, anders wordt de nota niet betaald. 

Medische gegevens mogen echter alleen worden verstrekt met uitdrukkelijke toestemming van ouders en boven de 12 jaar ook de kinderen.

Deze schending van het medisch beroepsgeheim is nu duidelijk geworden, doordat gemeenten de eerste nota’s hebben ontvangen en niet in medische of psychiatrische problematiek geschoolde ambtenaren het medische of psychologische naadje van de kous willen weten, zo blijkt uit een inventarisatie van de beroepsgroep.

Al eerder wees het College Bescherming Persoonsgegevens erop dat gemeenten geen medische persoonsgegevens mogen opvragen. Toch gebeurt het, stellen de ondertekenaars van de petitie.

Ambtenaren die het zorgbetalingsinfuus beheren gaan daarmee hun boekje te buiten. Onduidelijk is ook welke sancties er bestaan voor ambtelijk misbruik van de onder het beroepsgeheim vallende informatie over burgers. Ook is er geen zicht op de mogelijkheden deze gegevens te koppelen aan andere persoonsgegevens.

Saillant is een noodkreet gisteren van een aantal burgemeesters en bestuurders, die op de website van Binnenlands Bestuur zeggen dat veel gemeenten, waterschappen en provincies hun digitale dossiers en archieven niet op orde hebben.

Als er geen maatregelen worden genomen om digitale informatie van overheden op lange termijn toegankelijk te houden, kan dat schadelijk zijn voor burgers, ondernemers en de overheden zelf, zo staat in hun brief.

Het ministerie van VWS heeft aangekondigd de ’weeffout’ in de jeugdwet te zullen repareren. In het jeugdzorgveld hebben weinigen daar vertrouwen in. Privacy is een onderschoven kind in de nieuwe zorgwerkelijkheid zoals het kabinet die vorm heeft gegeven, maar de zorgverleners denken dat financiële controle van declaraties door gemeenten wel mogelijk is zonder beroepsgeheimen te doorbreken. 

Als voorbeeld geven zij de regeling die vrijgevestigde psychotherapeuten hebben opgesteld met de zorgverzekeraars. De controle wordt daarbij getoetst door onafhankelijke professionals.  

2 maart 2016


Veilig Thuis is zichzelf aan het uitvinden. Het lastige is: dat geldt ook voor de wijkteams, …

In werkelijkheid laat de deskundigheid van die teams inzake mishandeling vaak te wensen over, zeggen directeuren van Veilig Thuis. Wijkteams hangen geregeld aan de lijn bij Veilig Thuis – „klopt onze aanpak voor dit gezin zo?” – en ook dat kost tijd.


Update 14 december 2015:

ADHD zorg door kinderarts in 2016 niet meer vergoed! http://www.ggznieuws.nl/home/adhd-zorg-door-kinderarts-in-2016-niet-meer-vergoed/
Update 27 juli 2015:


Opvangcentra voor crisisjeugd zitten tjokvol

De crisisopvang voor kinderen met psychoses, zelfmoordneigingen en andere ernstige gedragsproblemen zit overvol. Ze moeten te lang wachten op de juiste zorg, waardoor de situatie escaleert.
Als er niet snel geld bijkomt, gebeuren er ongelukken

Door extra bedden te plaatsen of elders een plek te zoeken, weten instellingen jongeren die à la minute hulp nodig hebben nog net op te vangen. Maar als er niet snel geld bijkomt, gebeuren er ongelukken, waarschuwen diverse aanbieders van crisisopvang.

Robert Vermeiren, hoogleraar kinder- en jeugdpsychiatrie en directeur patiëntenzorg van Curium LUMC, noemt de situatie 'nijpend'. ,,We worden heel vaak gebeld door instellingen uit andere delen van het land die jongeren willen plaatsen, maar zelf geen plek hebben.''

De extra toestroom wordt volgens hulpverleners grotendeels veroorzaakt door de overheveling van jeugdzorg naar de gemeenten.

Sinds 1 januari moeten wijkteams kinderen doorverwijzen. ,,Maar die functioneren op veel plekken nog niet optimaal, waardoor kinderen niet bij de juiste hulp terechtkomen.

Uiteindelijk belanden ze dan in de crisisopvang," bevestigt een woordvoerder van Jeugdzorg Nederland.

Opnamestop

Directeur Ronald Buijs van Yulius, een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie in Dordrecht, vangt nu 10 procent extra kinderen op, maar krijgt daar niet volledig voor betaald. ,,De gemeentes in Zuid-Holland-Zuid hebben zelfs een opnamestop afgekondigd. Absurd! Deze kinderen zijn een risico voor zichzelf of hun omgeving. Die kun je niet wegsturen."

De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) zegt geen weet van opnamestops te hebben, maar gaat onderzoeken of daar landelijk sprake van is.


Update: 23 november 2015


Ik ben misselijk - Menno Oosterhoff






Nadat de Jeugdwet een feit was geworden, besloot ik er niet veel meer over te schrijven. Dat zou een voortdurende variatie worden op het thema: Zie je wel? Hadden we toch gezegd? Daar wordt een mens zuur van. Maar als ik nu mijn gal niet spuug dan word ik bitter.

Het oude zeer lag mij nog zwaar op de maag. De Jeugdwet was aangenomen ondanks een negatief advies van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, ondanks 96.000 handtekeningen van onder meer 1100 hoogleraren, ondanks verzet van werkelijk elke betrokken organisatie.

Dat politici niet in alles experts zijn, nam ik hen niet kwalijk. Dat ze niet luisteren naar mensen die wél verstand van zaken hebben wel.

Als nu alles wat de politiek deed zo’n succes was… Maar de Tweede Kamer grossiert in parlementaire enquêtes waarvan de conclusie is dat er ten onrechte niet naar experts is geluisterd.

Begin deze week begon mijn maag weer op te spelen. Ik werd misselijk. Ik had het verslag van de commissievergadering VWS van 16 november niet moeten lezen.
Begin deze week begon mijn maag weer op te spelen. Ik werd misselijk. Ik had het verslag van de commissievergadering VWS van 16 november niet moeten lezen.

Privacyschending van kinderen met psychische problemen maakt veel los


Moeizame democratische controle gemeenteraad
 
1 december 2015

Gemeenteraadsleden maken zich zorgen over de mogelijkheden om controle uit te oefenen op de nieuwe zorgtaken van de gemeente.

Om die taken uit te voeren zijn veel gemeenten samenwerkingsverbanden met andere gemeenten aangegaan, maar die maken het voor raadsleden heel ingewikkeld om het beleid te beïnvloeden. 

Ruim driekwart van alle raadsleden zegt dat in een enquête van Nieuwsuur. De enquête werd ingevuld door 1655 leden van gemeenteraden in het hele land.
Bijna een jaar na de invoering van de decentralisatie heeft Nieuwsuur in samenwerking met deVereniging van Raadsledenaan alle raadsleden in Nederland gevraagd hoe het er in de gemeenten voor staat met de democratische controle. Vanavond deel 2: beperken samenwerkingsverbanden de controle op de gemeenteraad?

Tien miljard

Sinds 1 januari dit jaar zijn de gemeenten verantwoordelijk voor nieuwe taken op het gebied van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, de Jeugdwet en de Participatiewet. Met die zogeheten drie decentralisaties verschoof er tien miljard euro van het Rijk naar de gemeenten.

Zeven van de tien gemeenteraden in onze regio Haaglanden wilden iets veranderen aan de contracten met zorgaanbieders, maar dat kon op korte termijn niet, zo zeiden de wethouders.

VVD-raadslid Hatte van der Woude, Delft

Het VVD-raadslid Hatte van der Woude uit Delft vertelt hoe moeilijk het is om als raadslid invloed uit te oefenen op besluiten die al zijn genomen in een samenwerkingsverband. “Zeven van de tien gemeenteraden in onze regio Haaglanden wilden iets veranderen aan de contracten met zorgaanbieders, maar dat kon op korte termijn niet, zo zeiden de wethouders die met elkaar samenwerken in het regioverband. Dat toont aan dat de democratische controle op dit soort afspraken heel erg moeilijk is."

Samenwerkingsverband

In de regio rond Dordrecht zeggen ze hier iets op gevonden te hebben. Ze hebben een speciale Drechtraad opgericht, waarin raadsleden van zes gemeenten vroegtijdig worden betrokken bij de besluiten in het samenwerkingsverband. ”Doordat het op deze manier in ingericht, heb je als raadslid toch voldoende invloed”, zegt Laura Kroes, raadslid voor GroenLinks in Zwijndrecht.

De enquête

Zijn de gemeenteraadsleden in staat deze ingewikkelde beleidsterreinen te volgen? Is er voldoende informatie beschikbaar over de besteding van de budgetten? Zijn er obstakels die een goede democratische controle door de raadsleden bemoeilijken? En in hoeverre is de regionale of lokale pers in staat om de vinger aan de pols te houden.

Raadsleden moeten hun bestuurders kunnen blijven controleren, ook al overstijgt het onderwerp hun gemeentegrens.

GroenLinks-Kamerlid Linda Voortman

D66-Kamerlid Fatma Koser Kaya is niet verbaasd dat er een wildgroei is ontstaan aan samenwerkingsverbanden tussen gemeenten. "D66 heeft hier eerder voor gewaarschuwd. Samenwerking klinkt mooi, maar niet als dit ten koste gaat van de invloed van de democratisch gekozen raadsleden. Deze raadsleden moeten hun controlerende taak kunnen uitvoeren, maar kunnen dat nu niet."
"Bij het deelnemen in een samenwerkingsverband begint het uiteraard met het qua beleid goed sturen aan de voorkant. De verantwoordelijke wethouder een opdracht meegeven. Dit gebeurt lang niet altijd. Dat in een samenwerkingsverband ook compromissen moeten worden gesloten tussen de deelnemers is logisch. Samenwerken betekent geven en nemen", zegt VVD-Kamerlid Hayke Veldman.

Positie versterken

GroenLinks ziet de voordelen van regionale samenwerking. "Maar dat mag het democratisch proces niet belemmeren", zegt GroenLinks-Kamerlid Linda Voortman. 

"Raadsleden moeten hun bestuurders kunnen blijven controleren, ook al overstijgt het onderwerp hun gemeentegrens. Ik vind het aan de ene kant de verantwoordelijkheid van bestuurders om raadsleden toegang te verlenen tot hun regionale besluiten, maar aan de andere kanten moet de minister van Binnenlandse Zaken, de heer Plasterk, ook kijken naar vormen om de positie van raadsleden te versterken."
Veel mensen willen graag politiek actief zijn in hun eigen stad of dorp, om lokale problemen op te lossen. Maar mensen willen niet avond aan avond papier doorschuiven, over zaken waar ze uiteindelijk toch weinig over te zeggen hebben.

SP-Kamerlid Ronald van Raak

Minister Ronald Plasterk denkt dat regionale samenwerking soms nodig is. "Denk aan regionale milieudiensten, veiligheidsregio’s of sociale werkvoorzieningen. Raadsleden hebben eerder het signaal afgegeven dat ze hier meer invloed op willen hebben. Samen met de Vereniging van Griffiers, Raadslid.nu en de VNG heeft BZK daarom de handreiking ‘Grip op regionale samenwerking’ ter beschikking gesteld. Ook vinden er trainingen plaats. Raadsleden raken zo geïnformeerd over de mogelijkheden tot invloed die er zijn buiten de wettelijke waarborgen (zoals begrotingsbehandeling en mogelijkheid tot informatie vragen) om", zegt de minister.

"Vaak is er namelijk geen juridische grondslag voor nodig. Raadsleden hebben de mogelijkheid om met andere raden in een samenwerkingsverband af te stemmen, om vooraf kaders mee te geven aan bestuurders, om bij elke raadsvergadering ook aandacht te besteden aan de samenwerkingsverbanden."

Ondoorzichtig

Volgens SP-Kamerlid Ronald van Raak zijn er op dit moment meer dan 500 samenwerkingsverbanden. "Een nieuwe, ondoorzichtige bestuurslaag, waar lokale bestuurders compromissen moeten sluiten, over zorg en ondersteuning van hun eigen bewoners. Compromissen die lokale bestuurders daarna moeten verdedigen in hun eigen gemeenteraad, die aan die afspraken meestal niets meer kan veranderen."

Van Raak: "Zo wordt lokale democratie een farce en de volksvertegenwoordiger tot een volksambtenaar, die nog één keer door de stapel papieren gaat. De oplossing van de minister - dan gaat u maar opschalen en herindelen - is geen oplossing. Niet voor de financiële problemen, maar zeker niet voor dit democratisch tekort."

"We hebben nu al gemeenten met tientallen kernen. Veel mensen willen graag politiek actief zijn in hun eigen stad of dorp, om lokale problemen op te lossen. Maar mensen willen niet avond aan avond papier doorschuiven, over zaken waar ze uiteindelijk toch weinig over te zeggen hebben." 

Drie decentralisaties

Gemeenten zijn sinds 1 januari verantwoordelijk voor taken die eerst bij de Rijksoverheid of de provincie lagen.

1.Ondersteuning aan zieken of ouderen

Gemeenten moeten ervoor zorgen dat mensen zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. Mensen die dat niet meer zelfstandig kunnen, krijgen van de gemeente begeleiding en ondersteuning. Deze hulp valt onder de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO).

2. Zorg voor kinderen en jongeren

Met de invoering van de nieuwe Jeugdwet zijn gemeenten per 1 januari verantwoordelijk voor alle vormen van jeugdhulp. Het kan gaan om het bieden van opvoedondersteuning, de behandeling van een psychische aandoening of verblijf in een specialistische instelling.

3. Hulp bij het vinden van werk

Iedereen die kan werken maar daarbij ondersteuning nodig heeft, valt sinds 1 januari onder de Participatiewet. Die is er om zoveel mogelijk mensen met of zonder arbeidsbeperking werk te laten vinden. De Participatiewet vervangt de Wet Werk en Bijstand, de Wsw en een groot deel van de Wajong.



Waar halen ze de arrogantie vandaan om experts te blijven negeren? Ze negeren gewoon ook alle negatieve gevolgen van hun beslissingen.

Dus konden we in het verslag van die vergadering lezen: ‘Waardering van ouders en kinderen voor de wijkteams en de hulp. De overgang is rustig geland’, zegt Van der Burg (VVD). ‘Veel gaat goed’, constateert ook Bergkamp (D66). Huh???

• Niet gehoord wat de kinderombudsman zegt? ‘Ik vrees, dat de jeugdhulp binnen afzienbare tijd in een crisis belandt met de omvang van de pgb-crisis.’
• Niet gezien wat voorzitter van de Landelijke Huisartsenvereniging (LHV) Ella Kalsbeek zegt? ‘Huisartsen worden onder druk gezet medische gegevens te geven aan de gemeente.’
• Niet gelezen wat de Nederlandse vereniging van psychiatrie schrijft? ‘We hebben zorgen over de privacy, de herindicatie, het beroepsgeheim, de kwaliteit en de toegankelijkheid.’
• Niet op de hoogte van de brandbrief van de 234 wethouders? ‘De forse bezuinigingen op de jeugdzorg gaan ten koste van kwetsbare burgers en de rek is eruit.’
• Niet onder de indruk van de zorgen over de overgang na het 18de jaar, over het verlies van samenhang met de kindergeneeskunde, over dat de gemeente op de stoel van de zorgverlener gaat zitten, over lange wachttijden, over sluitende instellingen, over tweedeling in de zorg, over de gouden tijden voor de bureaucratie?

Naast het zuur en bitters leek er ook iets zoets te zijn. Na 11 (sic!) maanden heeft ook staatssecretaris Van Rijn begrepen, wat iedereen in januari al wist: Het opnemen van je kind bespaart je geen geld. Dus de ouderbijdrage wordt ingetrokken. Hoera, maar er is een adder onder het gras.

Mevrouw Van der Burg(VVD) van de zachte landing heeft een initiatiefnota ingediend om de aanpak van kindermishandeling te verbeteren, door het invoeren van een meldplicht. Dat voorstel heeft volgens alle experts een averechts effect. De KNMG meldt ontzet te zijn dat VVD en PvdA een verkapte meldplicht willen invoeren. Dat is dus de prijs voor afschaffing van de ouderbijdrage: een meldplicht die het erger maakt voor mishandelde kinderen.

De KNMG is ontzet. Ja, we verkeren in constante ontzetting over het zorgbeleid. Marktwerking, vrije artsenkeuze, privacy, beroepsgeheim, bureaucratie, noem maar op. Maar het blijft bij woorden.  Zijn we niet te netjes, te tam?
‘Het Malieveld blijft leeg.’

Een vriend van me suggereerde dat laatst als blogtitel om onze onmacht aan te geven. Laten we zorgen dat hij ongelijk krijgt.

Nette mensen van de Federatie Medisch Specialisten, de KNMG, GGZnederland, NVvP. Enkele suggesties voor vakbondstaal:

- ‘We pikken het niet langer. Geen pgb-drama met de jeugdhulp’
- ‘Meldplicht, die het slechter maakt voor mishandelde kinderen? Over ons lijk’
- ‘Poten af van het beroepsgeheim’
- Actie, actie, harde actie. De zaak gaat plat, we stappen uit elk overleg, we roepen onze leden op tot selectief staken.

Of het helpt, weet ik niet. Maar als het niet werkt, hebben we in elk geval onze tanden laten zien.

Ik hou erover op. Ik raak mijn gal zo wel kwijt, maar nu stijgt mijn bloeddruk. Ik meende dat ik de overheveling van de jeugd-ggz naar de gemeente had geslikt. Maar het blijkt lastig te verteren. Ik krijg er het zuur van, of ik spuw bittere gal.

Oh, nog een laatste oprisping: zachte landing? Ja, in het moeras.

Nawoord: ‘De goeden niet te na gesproken’ sprak een vroegere leraar van mij altijd, nadat hij een tirade tegen de hele klas had gehouden. Dus: Met name de SP heeft zich krachtig verzet tegen de Jeugdwet. In de Eerste Kamer heeft ook GroenLinks tegengestemd.

4 opmerkingen:

  1. En dit alles, zo weet ik, is wetenschappelijk onderbouwd, volgt uit dossieronderzoek, en meldingen met ervaring, dat gecontroleerd is.

    Hoe eerder de wachtlijsten ontstaan in j-GGZ (waar jeugdzorg niet naar wil doorverwijzen) omdat j-GGZ-deskundigen failliet gaan, hoe eerder men kan beginnen aan het jarenlang opleiden van nieuwe specialisten, en dan wachten totdat dezen weer ervaring hebben opgedaan, de kennis niet weer verwatert in een te brede en ondiepe jeugdzorg, hoe beter.

    Het blijft vreemd dat de politiek zo leugenachtig mag blijven van burgers, apathisch over de jeugdwet-inhoud.
    Vreemd dat echte wetenschappers en specialisten (hoger en medischer opgeleid dan jeugdzorgwerksters) genegeerd worden door de politiek.
    Dat ouders dat goed vinden.... vreemd!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. http://www.dekinderombudsman.nl/70/ouders-professionals/nieuws/reactie-kinderombudsman-op-rapport-tsj/?id=361

    BeantwoordenVerwijderen
  3. http://goedenieuws.nl/vandaag/2014/03/10/aangifte-kinderhandel-jeugdzorg

    BeantwoordenVerwijderen
  4. 2 maart 2016

    http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/03/02/geweld-achter-de-voordeur-toch-op-de-wachtlijst-1596873

    Veilig Thuis is zichzelf aan het uitvinden. Het lastige is: dat geldt ook voor de wijkteams, …

    In werkelijkheid laat de deskundigheid van die teams inzake mishandeling vaak te wensen over, zeggen directeuren van Veilig Thuis. Wijkteams hangen geregeld aan de lijn bij Veilig Thuis – „klopt onze aanpak voor dit gezin zo?” – en ook dat kost tijd.

    BeantwoordenVerwijderen