‘In dat tehuis was alles mogelijk. Je kon daar drugs gebruiken zonder dat iemand het merkte.
Jongens konden er gewoon ’s nachts bij de meisjes op de kamer komen. Sommige van die jongens wilden seks met me en dreven hun zin door. Ik ben daar seksueel misbruikt.’
Uitzending van Zembla:
‘Thuis had ik nooit aandacht gekregen, ook van mijn moeder niet. Daarom zocht ik aandacht bij de jongens daar in de groep. Van hen kon ik zeker aandacht krijgen, maar niet het soort aandacht dat goed voor me was. Ze vroegen of ik mee uit ging ’s avonds. Als de groepsleider sliep, klommen we over het balkon en gingen we de stad in. Dan namen ze me mee naar het huis van een vriend van hen en daar werd ik dronken en stoned. En dan hadden ze seks met mij.
Dat gebeurde verschillende keren. Ik liet het gewoon gebeuren. Door alles wat ik had meegemaakt, wist ik niet meer wat mijn grenzen waren. Het was voor mij normaal geworden mijn lichaam te geven in ruil voor aandacht. Dat was al begonnen met mijn vader, die zei: “Als je mij bevredigt, krijg je een telefoon.” Daardoor was ik in de war geraakt. Die jongens maakten daar misbruik van.’
Volgens Roxane was zij niet het enige meisje dat in dat tehuis seksueel werd misbruikt door groepsgenoten. ‘Er waren meer meisjes die door jongens werden misbruikt. Dat kon daar gewoon op de kamers gebeuren. Je mocht je kamerdeur niet op slot doen. Dan gingen de jongens ’s nachts naar de kamers van meisjes en dan hadden ze seks.
Lees
verder…
Anders leren denken zou helpen om meisjes alert te maken. Meisjes hebben aandacht en spullen nodig, en dat weten deze jongens én mannen maar al te goed. Voorts is het bewezen dat meisjes al op zeer jonge leeftijd geslachtsrijp worden met de nodige hormonenspel dat pieken en dalen kent. Jongens hebben dat niet. Die materiele dingen gaan kapot net als de eigenwaarde. Is dat nieuwe mobiel, die ketting, die brommer of verkrachting het echt de moeite waard? Zolang meisjes erop afgaan zal deze vorm van omkoperij, opvang (instelling) en voortzetting van onderdrukking door blijven gaan. Het is maar net wat je wilt.
BeantwoordenVerwijderenHet IVRK verwacht dat kinderen op dit soort gebiedenn mondiger worden gemaakt om bijvoorbeeld aangifte te doen of het aan iemand te vertellen voor hulp. Ouders en scholen zouden dit beter moeten weten. GGD moet maar eens beter werk gaan doen voor dit soort zwarte vlekken in de maatschappij.
Omdat het wel eens mis ging rond het suggereren van een 'bedreiging' in de zin der wet, BW1:254 lid 1, wordt er bij BJZ tegenwoordig gehamerd op "veiligheid".
BeantwoordenVerwijderenJa, ze hebben tegenwoordig Save-werkers in huis!
Gewoon ondeskundige gezinsvoogden met een nieuwe naam, vanwege de nieuwe insteek:
beweer naar de rechter dat het kind niet veilig is, en je krijgt zo een gefaxte Uithuisplaats-machtiging....
Save zou 'veilig' betekenen?!...
Je ziet het, je leest het:
100 x meer kans op seksueel misbruik onder toezicht van de gezinsvoogdij dan thuis; dàt is de realiteit.
http://www.youtube.com/watch?v=OKelzO3eiMM&hd=1 = als een reeks aan voorbeelden!
Er wordt veel wat mis is toegedekt bij BJZ!!!!
Save je deur niet op slot mogen doen als je slaapt met hitsige testo-jongens in huis.
Zo 'veilig' is jeugdzorg met z'n dwangtrajecten!
Maar therapeutische hulp, die burgers verwachten..., die wordt niet gegeven omdat het te duur zou zijn.
Zo blijven problemen, en
zo blijven de inkomsten bij BJZ met dwangmachtigingen binnenkomen!
De Kinderombudsman en prof. Jo Hermanns en Nico Mul noemden dit: de 'perverse prikkel'.
BJZ krijgt niet geld op effectieve zorg maar op etiketten plakken en dwang.
Zo 'objectief' werkt jeugdzorg!
Seks is dus van latere zorg, bij BJZ. Als het kind 18+ is geworden en niet meer geld oplevert.
Is dit nu wat jeugdzorg met ´een veilige omgeving´ bedoelt?
BeantwoordenVerwijderenJa, waarschijnlijk zijn de jeugdzorgwerkers niet verder gekomen met hun kennis dat alleen ouders gevaarlijk en 'bedreigend' kunnen zijn.
VerwijderenDat jeugdzorg en pleegzorg een groot risico in het leven van kinderen zeker inhoudt, wordt al niet meer aan gedacht en afgewogen.
Wetenschappers zoals Joseph J. Doyle jr. (2007) vonden dat pleegkinderen een (veel) grotere kans hebben (dan 'thuis') op allerlei gevolgschades in de psyche.
Ook commissie Samson en statistische gegevens gaven aan dat seksueel misbruik 100 x vaker voorkomt onder toezicht van een gezinsvoogd (dan thuis/omgeving).
DUS: omdat men bij BJZ niet verder wil kijken dan de neus lang is, heet pleegzorg veiliger dan thuis.
Daarom vergeet men in BJZ ook artikel 257 van BW1.
Hulp en ondersteuning aan alle gezinsleden is een unicum! Uithuisplaatsen heet hulp te zijn aan het kind, de kind-ouderband en familiebanden vergetend.
Zo blij mogen we met BJZ zijn, alhoewel er natuurlijk zoiets bestaat als echte jeugdgezondheidszorg met tuchtrecht en beroepsethiek en second opinion (niet onder OTS)!