dinsdag 6 mei 2014

De krokodillentranen van Jeugdzorg...

Veilige Publieke Taak 2.0

Erik Gerritsen 05 mei 2014

Professionals werkzaam in de jeugdbescherming werken onder moeilijke omstandigheden. Zij moeten per definitie pijnlijke beslissingen nemen over het lot van kinderen en gezinnen in de knel. Dit zijn vaak gezinnen waar heel veel aan de hand is en waar agressie aan de orde van de dag is. Waar andere organisaties kunnen stoppen vanwege complexiteit en agressie, moet jeugdbescherming in het belang van kinderen doorzetten. 

Als maatschappij en in afgeleide als organisatie, is het belangrijk om voor deze professionals de randvoorwaarden te creëren waarin zij dit complexe en soms gevaarlijke werk kunnen doen. Over de fysieke veiligheid zijn goede afspraken gemaakt en in het kader van het project “Veilige Publieke Taak” is de snelle vervolging van agressie tegen jeugdbeschermingsprofessionals goed geregeld. Net als bij agressie tegen bijvoorbeeld politie of ambulancepersoneel eist het OM standaard hogere straffen.

Jeugdzorg Dark horse: 'Mensen mogen van jeugdbescherming vinden wat ze willen, maar van medewerkers moeten ze afblijven', vindt Gerritsen. Maar begrijpt hij dan niet dat 'werk' in dit verband juist vaak betekent 'vals beschuldigen en kinderen afnemen'? Het is nu eenmaal geen gewoon werk, zoals brood bakken of haren knippen wat jeugdbeschermers doen. Er worden zware oordelen uitgesproken over echte mensen, met echte kinderen en het heeft jarenlang gevolgen voor een gezin.

Dat er ouders zijn die de opvoeding echt niet aankunnen is een eeuwig excuus voor jeugdzorg om ook gezinnen die normaal functioneren op het schandblok te zetten en ze te treiteren tot ze psychisch breken of geen financiën meer hebben om de strijd vol te houden.

Zonder waarheidsvinding, zonder persoonlijke aansprakelijkheid van medewerkers van BJz, zal agressie en bedreiging altijd een deel van het werk zijn. Dat is de keerzijde van de macht die ze over gezinnen uitoefenen en een beetje gaan zitten miezeren dat ze het ook niet makkelijk hebben, daar trapt de buitenwacht misschien in (of zo' n leeghoofd van een minister) maar dat zal de spanning in het systeem nog meer doen opvoeren. Hoe meer repressie, zonder naar de oorzaken ervan te kijken, hoe fataler de incidenten i.v.m. medewerkers straks zullen zijn. Jeugdzorg en politiek roepen dit over zichzelf af door geen echte aansprakelijkheid te aanvaarden, maar de wal zal altijd het schip keren. 

Het meest trieste aan dit systeem, is dat juist de mensen die jeugdzorg op een beschaafde manier tot de orde proberen te roepen en om enige clementie en humaniteit vragen, tegen een muur aanpraten en jeugdzorg zich maar blijft verschuilen achter protocollen. Ze hebben het altijd 'goed' gedaan, hoe slecht het resultaat ook was. En het ligt altijd aan de 'beleving' van de slachtoffers, nooit aan de feiten. In mijn beleving proberen sommigen de humaniteit erbij de jeugdzorgmedewerkers ‘in te rammen’, maar jeugdzorg blijft zich met grote ogen van (gespeelde) verbazing afvragen waar al die agressie toch vandaan komt?...  

Sven Snijer

10 opmerkingen:

  1. De namen van deze medewerksters zijn puur genoemd in relatie tot hun functie. Bij mijn weten zijn er geen mededelingen gedaan inzake hun privéleven. Deze medewerksters bekleden een publieke functie daar bjz een semi overheidsinstelling is. Waar is hun privacy dan in geschonden?

    Mensen met een medisch beroep staan ingeschreven in een BIG register. Daar is bv ook te vinden of iemand geschorst is. Dit register is vrij toegankelijk voor burgers. Dat wordt ook niet beschouwd als schending van de privacy.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bord voor je kop 2.0?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In de organisatiepsychologie worden vaker de volgende stadia herkend bij mensen in organisaties die voor grote veranderingen staan - die onvermijdelijk worden - omdat de situatie onhoudbaar wordt:

    1. Ontkenning: Er is niets aan de hand, kritiek is overdreven, betreft incidenten etc.

    2. Verzet, defensief gedrag, nieuwe regels eisen, en procedures aanspannen.

    3. Acceptatie/berusting/overgave, maar nog geen actie. Verlamming, onzekerheid.

    4. Echte actie die leidt tot de onvermijdelijke transformatie.

    M.i. verkeren de politiek en de rechterlijke macht nog in fase 1, en jeugdzorg in fase 2.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, de jeugdzorg heeft het "zo moeilijk", aldus Erik G. en consorten. En de drukke politici trappen er in! Ach, die arme jeugdzorgwerkers....
      Ze hebben het zo druk.
      Het werk is zo moeilijk!
      Zo complex!
      Toch spreken ze zich tegen:
      Jeugdzorgwerkers mogen (en dat is voor een kind beter, vlgs IVRK artikel 24) doorverwijzen naar een echte deskundige, een diagnost, een specialist, die veel meer geëigend is dan een softe HBO/MBO-jeigdzorgwerster een medisch valide behandelplan te maken. (De gedragswetenschapper in BJZ ziet de cliënt niet, onderzoekt dus niet naar behoren van diens beroepsethiek en is tuchtrechtelijk aanspreekbaar!).
      Goed doorverwijzen naar hoogstaander diagnostischer hulpverlening, eschermend voor het kind!
      Zo ontlast je het niveau jeugdzorgwerksters tegen complexe moeilijke problemen, zoals zij dat ervaren naar hun zeggen. Specialisten weten veel beter de weg naar de juiste therapie of ouderbegeleiding!
      Tips geven, VIB met nabesprekingen, achtergrondinformatie geven ter ondersteuning, is beter voor de kind-ouderband dan uithuisplaatsen en ouders bedreigen met een spook-OTS.

      Die specialisten blijken goedkoper omdat ze effectiever werken en doorverwijzen naar de juiste therapeut.
      Een gemiddeld psycho-medisch hulptraject kost gemiddeld 470 dagen, en dat is ca. 6.000 euro/effectief-traject.
      Dit tegenover:
      De pseudohulptrajecten van jeugdzorg met contraproductieve dwang duurt gemiddeld ruim 4 jaren, en kosten daarbij tegen de 100.000 euro/traject.

      Wel is waar dat dit werk levert aan de deskundigen búíten BJZ, dus de werkgelegenheid staat bij BJZ dan ietsje op de tocht.

      Erik G. blijft ondanks dat hij dit alles nu wel dient te weten, zeuren over het zgn. "moeilijke" van jeugdzorg.
      Waarschijnlijk als smoes om veel dwangzorg aan te vragen, want dàt wordt door de overheid gefinancierd, zonder controle op effectiviteit! Dàt is inkomen voor BJZ!

      "Het kind centraal"? Ja, als werkgelegenheidsobject. Geen bescherming voor diens toekomstige belangen, want daarover toonde BJZ in de praktijk geen kennis; ook al is er onafhankelijke wetenschap die wijst dat jeugdzorg veelal nadelig is voor een kind. Deze inzichten worden niet geaccepteerd door BJZ.
      Vele bezorgde ouders worden gediskwalificeerd in plaats van geholpen en ondersteund (BW1:257). Dat is de 'oplossing' van BJZ, de doorgang tot dwangzorg, die vaak niet past bij de opgroeiende. (meer daarover op deze site).

      Verwijderen
    2. Vooral het tuchtrechtelijk aanspreken van de onzichtbare gedragsdeskundigen bij de beroepsgroepen is een aanradertje naar mijn idee. Laat de toezichthouders van deze beroepsgroepen maar weten welke plaats hun lid inneemt binnen de multi disciplinaire teams en tot welke gezamenlijk genomen besluiten worden genomen binnen deze teams zonder dat deskundigen kinderen hebben gezien en het eveneens niet nodig vinden van het inschakelen van een andere gedragsdeskundige voor onderzoek ( want het is protocol dat een onderzoek door een andere gedragsdeskundige gedaan moet worden dan de deskundige die zitting heeft in het MDO van de jeugdzorg organisatie cq RvdK ) .Zelfs in geval van uit huis plaatsingen ( echt heel ziek !! ).
      Zonder uw klachten en bezwaren kunnen deze toezichthouders de noodzaak tot het communiceren hierover naar hun leden toe niet onderbouwen met cijfers en statistieken. Deze procedure wordt naar mijn idee veel te weinig toegepast.
      Als je nog in staat bent om het op te brengen om je te verzetten tegen deze organisaties dan zou ik willen adviseren ook de tuchtrechtelijke route een kans te geven . Indien er wensen zijn met betrekking tot advies dan ben ik best bereid hier mijn ervaringen over te delen. De heer Snijer zal ik hierover een mail verzenden met mijn e-mail gegevens

      Verwijderen
    3. Herstel, jeugdzorg ook in fase 1:

      Jeugdzorg Nederland erkent dat het aantal klachten is toegenomen. 'Wij hebben geen aanleiding om te denken dat het ligt aan de kwaliteit van de jeugdzorg,' verklaart persvoorlichter Stijn Verbruggen. De brancheorganisatie wijdt de stijging onder meer aan het gemak waarmee klachten gemeld kunnen worden. Ook de toename van het aantal vechtscheidingen is volgens jeugdzorg een verklaring. 'Welke keuze hier ook gemaakt wordt, meestal zal tenminste één van beide ouders dit ervaren als onrechtvaardig.'

      Verwijderen
  4. Zou Erik G. beginnen te begrijpen dat het handelen van Bjz zó onbehoorlijk en zó onrechtmatig is dat zou kunnen worden betoogd dat sprake is van uitlokking van gebruik van klassieke 'argumenten'?

    In dat verband zou je kunnen stellen dat de rechtspraak in voorkomend geval medeplichtig is: Handelen kan ook bestaan uit nalaten, en de rechter laat na rechtsbescherming en onderzoek naar de feiten te bieden, evenals het verzekeren van verdragsrechten.

    De gecreëerde omstandigheden kunnen de trigger zijn voor 'noodweer' door ouders.

    Aangezien de rechter de enige in het huidige systeem is die er iets aan zou kunnen doen zou je ook kunnen stellen dat er sprake is van zeer ernstige taakverwaarlozing aan de zijde van de rechtspraak ..

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De kers op de taart is dat jezelf als gezinsvoogd een ots krijgt en monddood wordt gemaakt. Publicatie van 6 jarig dossier wordt openbaar gemaakt.

    Vr groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  6. inspectiewoordvoerder Kees Paling:

    What's in a name?!

    BeantwoordenVerwijderen