Dag,
NJI,
Met
alle commotie rondom wat er misgaat bij Jeugdzorg, vraag ik me af in hoeverre
jullie als instituut op de hoogte zijn van de misstanden en hoe jeugdzorg op
het eerste niveau beleefd wordt, namelijk daar waar alles zich afspeelt, bij de
ouders en kinderen. Op jullie website staat dit geschreven: "Hoe kunnen we
de gezonde ontwikkeling van jeugdigen bevorderen en hun leefomgeving
verbeteren?
En hoe kunnen we kinderen, jongeren, ouders en andere opvoeders
helpen als er problemen zijn bij het opvoeden en opgroeien? Dat is een
uitdaging waar diverse overheden en professionals dagelijks voor staan."
Maar
daar horen ook de ouders en kinderen bij over en voor wie beslissingen worden
genomen die verstrekkende en niet altijd fijne gevolgen hebben. Wordt hun stem
ook gehoord en gerespecteerd? De mensen die ik tag, Sven Snijer, Via Von, Ada Busman, Ilja NB, Nora Yorukseven,
Maria Bog, Mascha Roedelof
zijn als ervaringsdeskundigen, hulpverleners, slachtoffers of belangstellenden
en meedenkers (met gezond verstand) betrokken bij discussie over diverse
kwesties rondom (Bureau) Jeugdzorg en jeugdzorg in het algemeen. Zij hebben hun
eigen kennis die niet onderschat mag worden!
Als
jullie op de pagina's Stop Jeugdzorg
Leugens en Jeugdzorg
slachtoffers lezen, dan zie je onopgesmukte en vaak recht uit het hart
geschreven ervaringen van mensen die met jeugdzorg te maken hebben (gehad), als
ouder, als kind, als opgroeiende tiener, als ooit uithuisgeplaatst maar wel
beschadigd voor het leven. De meeste verhalen zijn schrijnend, en het wordt ook
duidelijk dat er in diverse lagen van de bevolking problemen door een falend
jeugdzorgsysteem zijn, met alle frustraties en verdriet van dien.
Van
ongeschoold tot universitair opgeleid, ze delen allen dezelfde nare ervaring
met Bureau Jeugdzorg! Mij lijkt niet dat je vraagstukken als verbetering van
leefomgeving en een gezonde ontwikkeling van jeugdigen alleen met professionals
en overheden kunt bespreken, als diezelfde overheden en professionals er mede
debet aan zijn dat er zaken misgaan, toch?
Is
het niet raadzaam om een D I A L O O G te starten, juist ook met hen, of met
vertegenwoordigers en belangenbehartigers, die het in hun dagelijks leven
treft, wat er besloten wordt voor hun leven, hun toekomst, hun welzijn en
emotionele/geestelijke gezondheid.
Dat
laat gezien de vele reacties op boven vernoemde pagina's toch echt nog te
wensen over, namelijk. Wat ik zie, is een kloof tussen het gesoebat over de
transitie van de zorg, de daarbij horende budgetten, het "productie
draaien" enerzijds, en oprechte aandacht voor de mensen, de ouders,
kinderen en andere familieleden en/of vrienden die door gemaakte fouten allen
geraakt worden, in hun dagelijks leven. Dit zijn de mensen die er baat bij
hebben dat er instanties zijn waar ze op kunnen bouwen, dat er kinderrechters
zijn die naar waarheidsvinding streven en oordelen, dat als er hulp gevraagd
wordt, men ook kan rekenen op hulp, en niet op de nachtmerrie die door velen
als oneindig wordt gezien of ervaren. Er zijn vele getuigenissen, artikelen, video's, reportages in omloop over de misstanden in de jeugdzorg.
Wil
je constructief werken aan je doelstellingen, als instituut, om de
dienstverlening te verbeteren, dan dien je ook open te staan voor al dat er
fout gaat. En te luisteren naar hen bij wie er fouten worden gemaakt! Vergeet
niet, ondanks al het gepraat over kostenplaatjes, budgetten en productie, gaat
het nog altijd om mensen. Om kinderen, en het welzijn van kinderen. Leg je oor
dan ook daar te luister waar het nodig is, waar het telt.
Met
vriendelijke groet,
Gina
Vodegel
Gina.
Truus Xhofleer
BeantwoordenVerwijderenHoi allemaal,
Ik doe het nou juist niet anoniem gewoonweg omdat ik niet fout ben.... Mijn 2 kindjes maken nu hetzelfde mee en zitten allebei in een pleeggezin, ook nog apart en ze zien elkaar maar heel zelden. Wat ik erg vind, heel erg zelfs door het vele wisselen van de ene gezinsvoogd naar de andere gezinsvoogd ben ik de dupe, maar mijn kindjes helemaal!! Het is nu al zo ver dat mijn dochter van 9 al helemaal is bekeerd door de kerk en haar eigen familie niet eens meer wil zien pfff. En dat allemaal door die ene kl..t. gezinsvoogd Gonny F.
Gelukkig heb ik het voor elkaar gekregen dat zij uit haar macht is gezet en niet meer terug hoeft te komen bij Bjz. Nu komt er weer een andere gezinsvoogd en ja dan begint alles weer van voor af aan. Krijg ik afgelopen week te horen ja sorry mevrouw, maar ik ga ook weer weg pffff. Hoe lang gaat het door zo? Nu word het overgedragen naar de gemeente en inmiddels al 2 jaar mijn eigen kindjes al niet gezien.
Hoe ver moet het gaan? .... soms zie ik het niet meer zitten, maar blijf doorvechten tot ik ze weer in mijn armen kan sluiten.... En het allerergste is dat mijn ex die alles heeft aangericht met zijn mishandelingen naar mij toe......(en een kind maken bij een ander en die is ook door bjz afgenomen ivm mishandelingen) wel elke maand de kinderen mag zien pfffffffff Wie moet hier nu zijn ogen openen? Dit was mijn verhaal in het kort en ik denk dat er velen met mij bjz wel willen opblazen.....
Op twitter reageert Lou Repetur dat het NJI achter dit verhaal staat. Maar in de praktijk overlegt het NJI alleen maar met de jeugd-GGZ ouders, gaat het dus weer om bestuurders en om geld. Want de jeugd-GGZ gebruikt deze ouders voor hun lobby, het zijn ouders die de jeugd-GGZ verdedigen en van geen kritiek daarop willen horen. En het zijn ouders die weinig tot niets weten van jeugdzorg en dat is ook hun missie niet. Wel doen deze ouders alsof ze ook jeugdzorg-ouders vertegenwoordigen maar de NJI zou daar doorheen moeten prikken, immers de standpunten van deze ouders met wie zij aan tafel zitten komen niet overeen met de standpunten en de speerpunten van de ouders genoemd in bovenstaand artikel. En dus zijn deze ouders wel degelijk NIET vertegenwoordigd bij de overleggen over de transitie en bij de NJI.
BeantwoordenVerwijderenBeste Gina,
BeantwoordenVerwijderenInderdaad is het de opdracht van het Nederlands Jeugdinstituut om een gezonde ontwikkeling van jeugdigen en hun leefomgeving te bevorderen. We zijn het met je eens dat ouders en hun kinderen daarin een belangrijke partij zijn. Bij de verdere ontwikkeling van jeugdhulp mag hun ervaringsdeskundigheid niet ontbreken. Daarom betrekken we ze ook actief bij verschillende projecten. Zo werken we in opdracht van beroepsverenigingen aan de ontwikkeling van richtlijnen in de jeugdzorg. Daarbij hebben we ook een cliëntentafel ingericht om de stem van ouders en jongeren hierin mee te nemen. Aan tafel zitten ouders die jeugdzorg ontvangen, onder wie ouders van wie de kinderen onder toezicht staan/hebben gestaan of uit huis geplaatst zijn. Ook jongeren zijn vertegenwoordigd aan de tafel. Zij denken met ons mee over wat er in een richtlijn moet staan, maar ook over de ouderversie die voor elke richtlijn wordt geschreven. Ook tijdens het op 16 juni gehouden congres ‘Transformeren doe je samen’ deden ouders van verschillende groeperingen actief mee aan verschillende gesprekken over verbetering van de zorg voor jeugd.
Ook wij vinden het belangrijk dat de stem van ouders en hun kinderen beter gehoord wordt. Daarom is het zo goed dat cliëntenorganisaties die rol inmiddels met verve vervullen en we in de jeugdsector aanvullend op elkaar kunnen opereren. Het NJi wil helpen de kwaliteit en effectiviteit van de jeugdhulp in de volle breedte te verbeteren (van preventie, passend onderwijs, zorg en opvoeding, jeugdbescherming, jeugd-ggz etc.). Hierbij spelen diverse perspectieven en vraagstukken, die nogal eens met elkaar botsen en om verdieping vragen. Het NJi probeert daarin een rol te spelen door bruggen te slaan tussen de verschillende partijen en een dialoog tot stand te brengen om met elkaar de jeugdhulp steeds beter te maken. En die verbeterbeweging met kennis uit onderzoek en praktijk (waaronder die van ervaringsdeskundigen) te voeden. We nodigen je dan ook van harte uit om mee te doen aan verschillende discussies die in dit kader gevoerd worden op http://kennisnetjeugd.nl/. Uiteindelijk gaat het erom ouders in staat te stellen om zoveel mogelijk zelf hun kinderen gezond en veilig te laten opgroeien.
Marjan de Lange
Nederlands Jeugdinstituut
In een notedop de papieren werkelijkheid van de overheid. Goed gedaan Marjan. En ja, ouders mogen meepraten, terwijl ondertussen 'hard wordt gewerkt aan verbetering'.
VerwijderenGezien de klachten van ouders, kinderen en anderen blijft intussen alles zoals het was.
Na ~ 30 jaar 'verbeteren' moet het intussen wel hemels zijn in de jeugdzorg, maar waarom hoor je daar niemand over?
Zelfs uit onderzoeken van de overheid zelf blijkt 'dat niemand de regie voert' (De positionering van de jeugdrechter, p 34 e.v.), dat er niet aan waarheidsvinding wordt gedaan (Nationale Ombudsman). Rechters geven zelf toe dat zij het ook niet weten en daarom de beweringen van de 'professionals' (ja, ze worden ervoor betaald) volgen (AD 17 augustus 2013). De kinderombudsman heeft vastgesteld dat ook als ouders of advocaten aantonen dat beweringen in rapporten onjuist zijn, deze onjuiste beweringen steeds blijven terugkomen in rapportages.
Belangrijk knelpunt is dat het gebazel van vele deskundigen nauwelijks of geen verband houdt met de gang van zaken op de werkvloer van jeugdzorg, waar beoordelingen worden gemaakt door personen die daar de opleiding niet voor hebben (Prof. J. Hermanns), maar wel hun handelen baseren op die beoordelingen, en door personen die de ouders en kinderen waarover zij beslissen nooit hebben gezien (MDO).
Tegenover het bekende liedje is de vraag gerechtvaardigd waar die beweerdelijke verbeteringen eigenlijk uit bestaan. Er zouden na 30 jaar 'verbeteren' toch belangrijke verbeteringen aangetoond moeten kunnen worden?
Helaas is de praktijk dat de discrepantie tussen de jeugdzorgterreur in de praktijk en de papieren werkelijkheid van de overheid alleen maar groter is geworden in de afgelopen decennia.
Of wordt eigenlijk het (verbeteren van) carrièreperspectief van de 'professionals' in en rond de jeugdzorg bedoeld?
De Overheid moet gewoon uiterste terughoudendheid betrachten bij gezinssituaties. De onvoorstelbaar hondse arrogantie van de Staat die echt denkt ook maar enige sjoege te hebben van de subtiele emotionele/systemische situaties in gezinnen is compleet belachelijk. Helemaal gestoord. Dat inzicht hebben ze niet.
BeantwoordenVerwijderenAnthony Migchels
Ik denk dat we de professionals heel goed kunnen helpen als we de meldcodes afschaffen. Door ouders van 'kindermishandeling' te beschuldigen en 'zorgmeldingen' te doen wordt de relatie tussen hulpverlener en ouder ondermijnd. Als er dan echt iets aan de knikker is los je het zelf op of je belt een vertrouwensarts, maar ik denk dat de relatie ouder hulpverlener daar een stuk van zou opknappen!
BeantwoordenVerwijderenHet is voor ouders namelijk wel belangrijk wat het NJI doet, maar met die onveiligheid die in gang gezet is door de kindermishandelingshysterici is een goede ouderbetrokkenheid gewoon niet mogelijk.
Even Marjan de Lange opgezocht. En jawel hoor, er komen een paar foto's op en de dame met de meest verkrampte crisisuitstraling blijkt deze Marjan te zijn.
BeantwoordenVerwijderenMevrouw heeft eerder bij de Inspectie voor de Jeugdzorg gewerkt, en zit dus tot aan de oksels in de jeugdzorgkliek. U weet wel, de inspectie, die club die op protocollen controleert en alleen echt onderzoek doet als er kinderen onder toezicht zijn gedood, wat helaas jaarlijks meermalen voorkomt.
Blijkbaar wordt het ook voor het NJI steeds moeilijker nu inmiddels bijna iederéén door heeft tot welke 'kwaliteit' alle 'verbeteringen' intussen hebben geleid. GS had het eerder al volkomen terecht over 'doodenge' overheidsinstanties*.
Intussen is het een geruststellende gedachte dat alle schade die onder het mom van 'bescherming' wordt toegebracht aan kinderen uiteindelijk wordt gedragen door dezelfde samenleving die kinderen en ouders geen kwaliteit en deugdelijke rechtsbescherming biedt. Bij elkaar gaat het jaarlijks om vele miljarden.
Tegelijkertijd worden rechters gehoond en uitgelachen omdat beslissingen niet zijn gebaseerd op feiten, maar op verzinsels en beweringen van maatschappelijk werkers. Een buitengewoon beschamende situatie die maakt dat betrokkenen op verjaardagen en elders steeds moeilijker kunnen melden welk werk zij doen.
Gezien de reactie van Marjan (op InHolland PR en Communicatie-niveau: werkwoorden en positieve formuleringen, maar feitelijk slechts niet onderbouwde beweringen), zijn er met het eindniveau van psychologiestudenten ook al langer problemen. In elk geval waren de onderdelen m.b.t. academische vaardigheden duidelijk niet aan mevrouw besteed.
* ''doodenge overheidsinstanties die andermans bloedjes gebruiken om het bestaansrecht van hun jeugdtraumamachine mee te legitimeren''
Kenmerkend. Intussen heeft het kabinet besloten dat in de Grondwet moet worden opgenomen dat Nederland een rechtstaat is.
BeantwoordenVerwijderenTypisch Nederlandse (Rijks-)overheid; als iets niet waar is wordt beweerd dat het zo is, zoals alle burgers die met jeugd'zorg' te maken hebben gehad wel weten.
(Er wordt verbeterd, er zijn waarborgen, er wordt zorgvuldig gewerkt, er wordt geluisterd, er worden professionals ingeschakeld, de rechter toetst, de inspectie controleert, het is moeilijk werk, het belang van kinderen staat voorop, er wordt gestreefd naar terugplaatsing, er wordt gezocht naar gezinnen met culturele en godsdienstige gelijkenis, er wordt ... WHOEHAHAHAHAHAHHA!)
#Anoniem22 juni 2014 17:14
BeantwoordenVerwijderenWant de jeugd-GGZ gebruikt deze ouders voor hun lobby, het zijn ouders die de jeugd-GGZ verdedigen en van geen kritiek daarop willen horen. En het zijn ouders die weinig tot niets weten van jeugdzorg en dat is ook hun missie niet."
Beste Anoniem: laten we elkaar als gedupeerde ouders respecteren. Iedereen heeft last van de schijntegenstelling tussen ouders. Of je nu voor de ggz bent of niet, daar is echte deskundigheid aan de orde. Veel ouders in de ggz hebben net zo hard te maken met structurele zorgmeldingen, rechtzaken, OTS en UHP. Het volstaat met de constatering dat jeugdzorgouders niet vertegenwoordigd zijn. Neemt niet weg dat ik als jeugd ggz-ouder altijd ouders waarschuw voor het onvermogen tot deskundige hulp en het verwoestende gereedschap van OTS en UHP door medewerkers van de bureaus jeugdzorg. Die rechtzaak heb ik, net als velen met mij met een kind in de ggz, wel gewonnen.