Wordt de advocaat in jeugdzaken geëlimineerd?

[Reactie op het schrappen van het tableau van Jan van Ruth.]

Steun aan Jan van Ruth

Bij deze wil ook ik steun betuigen aan Jan van Ruth, die als advocaat geschrapt is van het tableau, omdat hij over een gezinsvoogd gezegd heeft tegen een cliënt in het bijzijn van een hulpverleenster (niet zijnde de gezinsvoogd): “Ze moesten haar aan de hoogste boom opknopen en vierendelen”. Ik zal mij maar niet bekend maken, want voor ik het weet word ik zelf opgeknoopt aan de hoogste boom. Iedereen die dit leest, zal snappen dat ik hiermee niet bedoel dat ik bang ben dat ik werkelijk naar de hoogste boom gesleurd word en aldaar de dood door ophanging krijg. Er is sprake van een hyperbool: een overdrachtelijke wijze van uitdrukken met een overdrijving om hetgeen ik wil zeggen, kracht bij te zetten. Datzelfde lijkt mij bij Jan van Ruth aan de hand te zijn geweest. Als ik het goed begrijp, is die gezinsvoogd er niet eens bij geweest en heeft de hulpverleenster geklikt tegen de gezinsvoogd. De gezinsvoogd lijkt daarna naar de deken van de advocaten te zijn gestapt. Het zou mij niet verbazen als zij dit eerder triomfantelijk dan gegriefd heeft gedaan.

Klikspaan boterspaan

Ik vind het idioot dat de door Jan Ruth gebruikte hyperbool met betrekking tot de gezinsvoogd tot gevolg heeft dat deze advocaat van het tableau geschrapt is. Ik kan zijn uitingen hooguit als een indirecte vorm van schelden zien. “Schelden doet geen zeer, poeliepoeliepeer” riepen wij als kinderen als wij uitgescholden werden. Ons werd door de volwassenen altijd geleerd, dat klikken erger was dan schelden. Ik denk ook dat dit klopt. Die hulpverleenster heeft een heel kwalijke rol gespeeld als zij inderdaad degene is die dit aan de gezinsvoogd heeft verteld. Zij is mijns inziens degene die de samenwerking tussen ouders en gezinsvoogd (verder) heeft verslechterd. Zij had als vertrouwenspersoon van ouders haar mond te houden tegen de gezinsvoogd, want haar geklets heeft de samenwerking tussen ouders en gezinsvoogd waarschijnlijk nog verder verslechterd. De Raad van Discipline heeft ouders vervolgens hun advocaat ontnomen en daarmee zal de samenwerking tussen ouders en de gezinsvoogd ook echt niet beter worden.

Als we het dan toch over grieven hebben

Ik weet niet wat er in de zaak van Jan van Ruth heeft gespeeld, maar wat medewerkers van Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming soms doen, is veel erger dan wat Jan van Ruth gedaan heeft. Zonder aantoonbaar bewijs mogen zij suggereren dat een kind door zijn vader of broer seksueel misbruikt wordt, dat het verwaarloosd wordt, dat het mishandeld wordt, dat het een hechtingsstoornis heeft etc. Dit soort beschuldigingen leiden dagelijks tot een uithuisplaatsing van kinderen. Dat is zo traumatisch voor zowel ouders als de kinderen. Dat gaat veel verder dan schelden! Het heeft grote gevolgen, maar het leidt zelden tot ontslag van een hulpverlener. Dat mag ongestraft blijven gebeuren. In dat soort gevallen lukt het ouders soms (pas na veel procederen) om de uithuisplaatsing te beëindigen, maar het is bij mijn weten nog nooit gelukt om het aangedane leed ongedaan te maken en ook niet om een rechter zover te krijgen dat er vast komt te staan dat de aantijgingen onzin of laster of smaad waren. Het beste dat ouders op dat punt kunnen bereiken, is dat in een beschikking wordt opgenomen dat niet vastgesteld is kunnen worden dat er sprake is geweest van mishandeling, seksueel misbruikt etc. Als ouders blijf je dus gestigmatiseerd, want er wordt dan al gauw gedacht: “waar rook is, is vuur”.

Wijziging gezinsvoogdij-instelling

Natuurlijk is het het beste om als ouders de samenwerking op te zoeken met gezinsvoogden, maar soms is of wordt dat domweg onmogelijk. Herhaaldelijk is het contact tussen ouders en gezinsvoogd ernstig verstoord doordat er zoveel onwaarheden verkondigd zijn en doordat ouders onterecht hun kinderen zijn afgepakt. Een redelijk gesprek met een gezinsvoogd is vaak niet mogelijk vanwege de tunnelvisie van de gezinsvoogd: de enige weg is die van Bureau Jeugdzorg. Wat men als ouders kan proberen, is om wijziging van de gezinsvoogdij-instelling te vragen. Als er werkelijk blanco naar een probleem gekeken wordt, blijkt namelijk dat de situatie totaal anders kan worden. Er zijn zaken bekend waar kinderen na wijziging van een gezinsvoogdij-instelling teruggeplaatst zijn naar ouders, waar het gezag is teruggegeven. Probleem is dat een dergelijk verzoek zelden wordt toegewezen. Als ouders ben je eigenlijk dus gewoon veroordeeld tot een gezinsvoogd en het enige wat je meestal kunt bereiken is het toegewezen krijgen van een andere gezinsvoogd uit dezelfde club, die precies hetzelfde beleid uitvoert. 

Jeugdzaken in strijd met rechten van de mens

De bedoeling van een OTS is dat er samengewerkt wordt tussen ouders en de gezinsvoogd. Helaas is er vaak helemaal geen sprake van samenwerking. Als ouders geschoffeerd worden, zonder respect behandeld worden, niet worden betrokken in beslissingen, kan ik mij zo goed voorstellen dat ouders woest worden op gezinsvoogden en vanuit onmacht verwensingen uiten of dingen zeggen zoals advocaat Jan van Ruth heeft gedaan. Ook voor advocaten valt het niet mee om mee te moeten maken dat de OTS-procedure in strijd is met de rechten van de mens maar dat de rechters daar vaak maling aan hebben. Het is lastig om te ervaren dat vaak heel domme gezinsvoogden, die niet eens een fatsoenlijke brief kunnen schrijven, het voor het zeggen hebben en geloofd worden zonder dat zij bewijs hoeven aan te dragen voor hun stellingen. Een uiting van onmacht en frustratie is dan snel gemaakt, ook door de advocaat van die ouders.

Onderonsjes rechtspraak en hulpverleners

De gezinsvoogd is oppermachtig, want rechters slikken maar al te vaak voor zoete koek de onzin die de gezinsvoogd voorschotelt. Er is zelfs met regelmaat overleg tussen de gezinsvoogdij-instelling, de raad voor de kinderbescherming en de Rechtbank. Dat wordt tripartitenoverleg genoemd. Een vertegenwoordiger vanuit ouders is daar niet bij. Verder wordt er ook in specifieke zaken met regelmaat telefonisch overleg gevoerd tussen de Rechtbank en de gezinsvoogd zonder dat (de advocaat van) ouders of kind hierbij worden betrokken. Rechters souffleren voorafgaand aan de zitting aan de gezinsvoogd dat er nog een verklaring gedragswetenschapper moet komen of dat het indicatiebesluit niet op orde is. De gezinsvoogd heeft dan wel een juridisch apparaat tot haar beschikking, maar daar mag ook niet teveel van verwacht worden. Indicatiebesluiten zijn dus vaak ondanks souffleren en ondanks dat juridisch apparaat op zitting nog steeds niet in orde. De rechter geeft dan zonder blikken of blozen nogmaals een kans aan de gezinsvoogd om te voldoen aan de wettelijke vereisten en als het dan nog niet in orde is, dan wordt evengoed ten nadele van ouders beslist, ook al is dat in strijd met de wet en jurisprudentie. Er is dus helemaal geen onafhankelijke rechtspraak, geen eerlijk proces, geen equality of arms in jeugdzaken. 

Wordt de advocaat in jeugdzaken geëlimineerd?

Met de uitspraak van de Raad voor Discipline in de zaak van Jan van Ruth worden de kansen voor ouders nog kleiner. De gezinsvoogd mag zo onnodig grievend zijn als hij/zij wil. De voor de gezinsvoogd lastige advocaat kan –naar ik vrees- vanaf nu door de gezinsvoogd worden geëlimineerd. In de zaak van Jan van Ruth staat vast wat hij gezegd heeft. Het is maar één stapje verder en geheel in de lijn van de jeugdzorgzaken dat dit niet meer vast hoeft te staan. En dan is het hek helemaal van de dam. Want waarom zou de gezinsvoogd enkel onwaarheden verkondigen over ouders? Dit kan toch net zo goed en misschien nog wel veel beter over de advocaten van ouders?

Advocatenorde voor de advocaat?

Ik heb geen enkele illusie dat de advocatenorde het dan voor de advocaten op zal nemen. Mij lijkt namelijk dat de advocatenorde geen idee heeft hoe het er aan toe gaat in jeugdzorgland. Jeugdzorgzaken zijn zaken die nagenoeg altijd op basis van door de overheid gefinancierde rechtsbijstand moeten worden verricht. Als ik mij niet vergis, bestaat de advocatenorde uit de advocaten van de grote kantoren, die grof geld verdienen en die zich absoluut niet kunnen inleven in hoe het moet zijn om als ouders op basis van een oneerlijk proces het kind uit huis geplaatst te zien worden en evenmin hoe het moet zijn voor de advocaat van die ouders om voor heel weinig geld heel veel werk te moeten verrichten, waarna de rechter alle redelijke argumenten van tafel veegt en toch de voorkeur geeft aan de niet onderbouwde onzin die de gezinsvoogd voorschotelt.

Fout Jan van Ruth

Wat mij betreft heeft Jan van Ruth in deze kwestie wel een fout gemaakt: hij heeft zijn uitingen gedaan waar de hulpverleenster bij was. Dat was niet verstandig, want feit van algemene bekendheid is dat hulpverleners elkaar wel vaker op de hoogte stellen van gebeurtenissen over ouders. Gelukkig kan Jan van Ruth nog in beroep. Het is te hopen dat het Hof van Discipline de beslissing vernietigt, zodat de heer van Ruth verder kan gaan met het bijstaan van ouders in de vaak oneerlijke strijd tegen jeugdzorg.

Anoniem

Redactie Jeugdzorg Dark horse:  Jan van Ruth gaat naar alle waarschijnlijkheid niet in hoger beroep, aangezien hij na twintig jaar ervaring met Jeugdzorgzaken, zijn buik vol heeft van het jeugd- en familierecht. Helaas voor ouders...

Update 14-01-2013

Jan van Ruth komt toch wel in verweer tegen de beslissing van de Raad van Discipline. Maar hij gaat niet meer werken als advocaat.

Hij blijft zich wel inzetten om iets te doen aan het verrotte Jeugdzorgsysteem.
 

                      Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html