Pleidooi voor herstel van respect voor het ouderschap in Nederland

Beste Sven,

Ik lees sinds een aantal weken de blog Jeugdzorg Dark horse. 

In deze maatschappij ontbreekt het steeds meer aan lucht, vrijheid, vertrouwen in de mens dat hij het zelf kan.

In Nederland wordt je van jongs af aan wijs gemaakt dat je het niet zelf kan, en vooral veel gespecialiseerde hulp nodig hebt.

Maar ieder mens kan het in principe zelf, ieder mens is gemaakt om ouder te zijn.

Ik heb eens een aantal zaken op een rijtje gezet, hoewel het niet veel toevoegt aan wat er al geschreven is.

Ik heb documenten gezocht, die ik ook als docent en mentor krijg om mishandeling vroeg te signaleren.

Als mentor krijg ik ook regelmatig te maken met leerplicht, BJZ/AMK en het is schrikbarend hoe ze met hun macht omgaan en mensen intimideren.

Vaak jonge meiden zonder kinderen, die wel uit een boekje geleerd hebben hoe ouders het moeten doen.

Hierbij mijn Pleidooi voor herstel van respect voor het ouderschap in Nederland

Het aantal ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen is schrikbarend hoog in Nederland en stijgt exponentieel. Dat moet veranderen, want het veroorzaakt veel leed.

De mens is gemaakt om kinderen te krijgen en op te voeden. Overal ter wereld gebeurt dit. Mensen krijgen kinderen en voeden deze naar eer en geweten op. Ouders en kinderen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en die enorm sterke, basale band moet gerespecteerd worden.

Dat gebeurt ook overal ter wereld.

Behalve in Nederland.

In Nederland worden steeds meer ouders gewogen en te licht bevonden voor het ouderschap. Steeds meer gezinnen worden jarenlang onder toezicht gesteld en steeds meer kinderen worden jarenlang uit huis geplaatst. 
 

Steeds sneller

Ook gebeurt het steeds sneller. Het aantal OTS-en en UHP-en stijgt schrikbarend snel en zelfs tijdens zwangerschappen worden steeds meer OTS-en uitgesproken. Nederland loopt op kop met het aantal OTS-en (OnderToezichtStellingen) en UHP-en (UitHuisPlaatsingen) en UitBuikPlaatsingen (geen officiële term, voor ouders die al tijdens de zwangerschap onder toezicht gesteld worden)

Cijfers in 2012:

<     Aantal OTS-en:  32.565

<     Aantal UHP-en: 27.102 waarvan bijna 3.000 opgesloten in een gesloten instelling.

Kennelijk kunnen Nederlandse ouders de meest basale levenstaak die een mens heeft niet aan.

Of is er iets anders aan de hand?

Zorgen en risico’s in kaart brengen
 

In Nederland wordt ieder gezin, zodra een vrouw zwanger is, gevolgd. Er wordt onmiddellijk in kaart gebracht of er problemen te verwachten zijn in een gezin. Is er kans op spanningen, taalproblemen, financiële problemen, drankproblemen, opvoedproblemen. Men wil dit in kaart brengen om bv. kindermishandeling vroegtijdig te signaleren, of tenminste, de kans op kindermishandeling. 

 

Een zeer verontrustend en benauwend pleidooi om iedereen te volgen en in kaart te brengen en onder controle te houden vindt men in VoorveiligenveiligverderWEB.pdf, door een aantal instanties geschreven. Deze instanties gaan ervan uit dat de cijfers over mishandeling kloppen, en dat het goed is iedereen argwanend te volgen. Want ouders kunnen het echt niet zelf. Het Nederlands Jeugdinstituut stelt dat steeds meer gespecialiseerde hulpverlening nodig is. Als je alles problematiseert, is dat ook zo.

Als blijkt dat er problemen verwacht kunnen worden, of er is sprake van (vermoedens van) mishandeling moeten er stappen ondernomen worden. Iedere toekomstige ouder moet verplicht worden een opvoedcursus te volgen, volgens de Triple P methode, hoewel deze niet onomstreden is en waar je leert je kind als een puppy op te voeden. Een kind op een waarachtige manier opvoeden is veel meer dan consequent regels van anderen toepassen, die niet de jouwe zijn. Maar dat is een ander verhaal.

Wie brengen deze zorgen en risico’s in kaart?

Hoogopgeleide professionals? Supermensen, die het beter zien dan de gemiddelde ouder?

Helaas….

Neem consultatiebureaumedewerkers. Zij moeten zaken vroegtijdig signaleren. Vaak werken hier jonge vrouwen, die uit een boekje geleerd hebben hoe ouders het zouden moeten doen.

Zelf maakt ik o.a. het volgende mee:  

Toen mijn oudste kind 10 maanden was, liep het best lekker. Ik gaf borstvoeding en daar ontspande hij goed van. Als hij huilde werd hij ontspannen van borstvoeding en dat vond hij fijn om dan zo in slaap te vallen. Moeder en kind beiden tevreden.

Maar volgens de consultatiebureaumedewerkster, een jonge meid zonder kinderen, deed ik het FOUT. Mijn kind moest zelf leren in slaap te vallen. Ik moest hem laten huilen tot hij sliep.

Inmiddels weten we dat als je jonge kinderen vaak laat huilen, zich stresshormonen vormen in de hersenen, angsten zetten zich vast in de amygdala, wat heel ongezond is. Ook lezen we in de Meldcode kindermishandeling (pagina 7) dat als ouders hun jonge kind laten huilen, dit een signaal van mishandeling is.

In feite stimuleerde het consultatiebureau mij tot kindermishandeling. En dat gebeurt dagelijks tientallen malen met hun goed bedoelde, dwingende tips, waar ze zelf niet over nadenken.
 

Scholen moeten alles in kaart brengen

Ook scholen brengen van alles in kaart. Docenten, die hier niet voor opgeleid zijn, krijgen een kleurenkaart Meldcode. Hierin wordt een stappenplan beschreven hoe om te gaan met vermoedens van kindermishandeling. Het valt op dat de ouders pas in stap 3 op gesprek komen. Eerst moet al een melding gedaan zijn bij een AMK. Dan zijn de ouders tenminste in beeld bij AMK. Omdat er met steeds meer wantrouwen naar ouders wordt gekeken, worden ze gemakshalve liever genegeerd. Er wordt over de ouders gesproken, maar niet met ze.

ZAT-team

Omdat ons jongste kind niet meer naar school gaat, werd hij besproken in het zogenaamde ZAT-team. We hebben daar totaal geen informatie over gekregen, de vergadering werd bijgewoond door mensen die ons totaal niet kennen, de contactpersoon van BJZ had ons nog nooit gesproken. De mentor van ons kind zat er ook bij, een collega van mij. Toen ik hem vertelde dat ik dit een amateuristische knoeiboel vond was hij gepikeerd en deed daar niets mee.
 

Klikken

Ook worden buren, familieleden enz. gestimuleerd vermoedens van mishandeling, eventueel anoniem, te melden. En als je argwanend, met beschermers ogen en de lijsten in de hand, om je heen kijkt zie je inderdaad allerlei vormen van mishandeling.

Maar wat is kindermishandeling? Volgens de wet op de Jeugdzorg is kindermishandeling:

 “elke vorm van voor een minderjarige bedreigende of gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard, die de ouders of andere personen ten opzichte van wie de minderjarige in een relatie van afhankelijkheid of van onvrijheid staat, actief of passief opdringen, waardoor ernstige schade wordt berokkend of dreigt te worden berokkend aan de minderjarige in de vorm van fysiek of psychisch letsel”.  

Om kindermishandeling te ontdekken zijn een risicotaxatie en een bijbehorende Meldcode kindermishandeling ontwikkeld. 

In de Meldcode kindermishandeling staan lijsten signalen, die kunnen duiden op mishandeling.

Een greep hieruit:

      Hoofdpijn

      Slapeloosheid
     Houterige lichaamsbeweging

     Pijn aan bovenbenen

     Overijverig
     Extreem zorgzaam

      Verstandelijk reageren, gevoelens niet tonen

Enz.

Natuurlijk zijn dit signalen die kunnen duiden op mishandeling, maar deze signalen kunnen ook heel normaal zijn. 

Kunnen diegenen, die dit in kaart moeten brengen, dit onderscheiden?

Wordt dat “in kaart brengen” op professionele wijze gedaan? Nee, want bij scholen werken docenten, bij consultatiebureaus en BJZ/AMK vooral sociaal werkers, die niet voor deze taak berekend zijn.

Geen enkel gezin ontsnapt

In 2010 zijn door de AMK’s, Advies- en Meldpunten Kindermishandeling bijna 23.000 gevallen van kindermishandeling gerapporteerd. Natuurlijk, want als je deze risico-taxatie en Meldcode leest, wordt al snel duidelijk dat eigenlijk geen enkel gezin zou mogen ontsnappen aan minimaal een OTS.

De normale problemen die zich in ieder leven voordoen worden steeds meer geschaard onder de noemer kindermishandeling en zijn steeds meer reden om zich te bemoeien met de opvoeding en een gezin onder toezicht te stellen of kinderen uit huis te plaatsen.

De weg vrij voor OTS en UHP  

Maar kinderen worden toch niet zomaar onder toezicht gesteld of uit huis geplaatst? Als dat gebeurt, zal dit toch wel zorgvuldig gebeuren?

Dit lijkt zo, maar is niet zo..

Stappen, die leiden naar OTS en UHP:

       Signalen die duiden op mishandeling worden opgevangen

       Er komt een melding bij BJZ/AMK

       Deze instelling doet onderzoek
      Er komt een rapport met een aanbeveling

        Rapport gaat naar de Raad voor de Kinderbeschermin
      Deze doet ook weer onderzoek en brengt rapport uit

        Dit rapport komt bij de kinderrechter

        Deze bepaalt of een gezin een OTS, UHP of niets krijgt

Wat gaat hier allemaal mis? Als je dit zo bekijkt moet het toch goed gaan? Er zou voldoende controle moeten zijn en voldoende stappen moeten zijn om na te gaan of een kind echt mishandeld wordt.

Helaas…. 

BJZ/AMK, RvdK en kinderrechters doen niet aan waarheidsvinding. Dit geven ze zelf toe. De rapporten  van BJZ/AMK staat vaak vol met aannames, die als feiten gepresenteerd worden. Vaak wordt geen enkele werkelijk professionele diagnostiek gepleegd.

Maar het rapport van BJZ/AMK wordt meestal klakkeloos overgenomen door RvdK en de kinderrechter. Omdat dit niet onder het strafrecht, maar onder het civiele recht valt en dus niemand van deze keten onder het tuchtrecht valt, niemand onder ede staat, kan er niet geklaagd worden. Het gaat tenslotte niet om straf (waarom voelt dat wel zo, als je kind je ontnomen wordt, op grond van aannames van een willekeurige sociaal werker van BJZ) maar om 'hulp'. 

En omdat de rechtszittingen achter gesloten deuren plaatsvinden, kan er van alles tegen de ouders, die in het beklaagdenbankje zitten, gezegd worden, zonder dat iemand terecht wordt gewezen.

En voordat de ouder er erg in heeft wordt een OTS of UHP uitgesproken.

De gezinsvoogd/jeugdbeschermer

Als een OTS wordt uitgesproken wordt uit de eigen gelederen van BJZ een gezinsvoogd, tegenwoordig jeugdbeschermer, benoemd, die “leiding moet gaan geven aan verandering”.

Wie zijn die superpowers van gezinsvoogden, die “leiding moeten gaan geven aan verandering”? En die veel beter weten, hoe ouders hun taak moeten invullen?

Je kunt gezinsvoogd worden als je een HBO-opleiding MWD of SPH hebt gedaan. Voor gezinsvoogd bestaat geen aparte opleiding.  Maar gelukkig is er een dik handboek: De gezinsvoogd als jongleur.

Als je dit boek leest, bekruipt je een zeer akelig gevoel.

In dit boek wordt weliswaar gewezen op het feit dat ouders en kinderen tegenwoordig meer rechten hebben, maar,  (pagina 38) hoewel deze (rechten) van groot belang zijn, moet de betekenis ervan ook weer niet worden overschat. Rechten van cliënten krijgen pas werkelijk betekenis als zij er in de rol van actief burger gebruik van kunnen maken. Daarvoor moet men niet alleen zijn rechten kennen, maar ook nog eens de beschikking hebben over de nodige sociale vaardigheden en zelfvertrouwen. En dat is voor de doorsnee cliënten populatie waarover het hier gaat veel gevraagd…..

De gezinsvoogd krijgt vrij spel

Meer informatie over dit boek is te vinden op http://www.stichtingkog.info/pages/publicaties/jongleur-over-de-schreef.php

een gedeelte van dit boek staat op: http://books.google.nl/books?id=7esn1IqXcy0C&pg=PA8&lpg=PA8&dq=gezinsvoogd+als+jongleur&source=bl&ots=sLLlx4ih-S&sig=qLxEjwBzjmhKQShySavL32voCvk&hl=nl&sa=X&ei=aBXoUPC4MfCR0QXgoIDAAw&ved=0CDIQ6AEwAA#v=onepage&q=gezinsvoogd%20als%20jongleur&f=false

Jonge gezinsvoogden die het idee hebben dat ze gezinnen gaan redden en kinderen van hun ouders, geloven dit natuurlijk allemaal. Dat zou ik 30 jaar geleden ook gedaan hebben.

Maar helaas, de superpower-gezinsvoogd bestaat niet.

Alleen, ze denken zelf van wel. Gesteund door een amateuristische organisatie zijn ze vrij in het intimideren van ouders en kinderen. En dat wordt, gezien de enorme hoeveelheid negatieve verhalen hierover, ook vrijelijk gedaan.

Opgedrongen 'hulp'

Het is bekend dat opgedrongen hulp of veranderingen niet werken. Bij kinderen valt dit zelfs onder de definitie kindermishandeling.

Maar als de onvrijwillige OTS niet helpt, wat volgens jeugdzorg altijd de verantwoordelijkheid is van niet-meewerkende ouders, hangt het gezin een volgende stap boven het hoofd: De uithuisplaatsing.

Sinds de moord op de peuter Savanna is jeugdzorg panisch en inmiddels worden kinderen, met politiegeweld (= weer kindermishandeling) uit huis gehaald, op geheime plekken gevangen gezet. In jeugdinstellingen worden kinderen niet behandeld, maar aan hun lot overgelaten.

Volgens het EVRK heeft een kind recht op “Family Continuity”, recht op een gezinsleven. Dan maar een pleeggezin. Dat is kennelijk altijd beter dan het eigen gezin. Als jonge kinderen weggerukt worden bij hun ouders (sommigen terwijl ze aan de borst liggen) krijgen de ouders het kind nauwelijks meer te zien, omdat dat de hechting aan het pleeggezin in de weg staat!

Hechting aan de ouders is het aller-aller-belangrijkste, maar daar gaat BJZ aan voorbij.

Het is duidelijk uit alle verhalen dat BJZ zowel te vroeg als te laat ingrijpt. In beide gevallen maken ze er een knoeiboel van. En dat is gezien het niveau van de medewerkers niet verwonderlijk.

Waarom wordt er zo omgegaan met gezinnen?

Geld – Een grote stimulans om zo veel mogelijk OTS-en en UHP-en te krijgen

Voor ieder OTS krijgt BJZ € 8.000.

Voor iedere UHP krijgt Bureau Jeugdzorg het dubbele. Wie een gezinshuis begint voor uithuisgeplaatste kinderen krijgt per kind per jaar € 36.000.
Een directeur van een BJZ verdient al gauw een ministerssalaris.

Het genereert enorm veel leed, ook op de langere termijn. Dat is handig, zo verzekeren BJZ’s zich van veel werk in de toekomst.

Ook als pleegouder kun je een aardig centje verdienen. Per kind krijg je meer dan je zelf als ouder te besteden hebt aan je kinderen.
 

Betere besteding van het geld

      Voor dit geld kan een gezin heel veel hulp inkopen, die niet opgedrongen is en veel  beter past bij de gezinssituatie.

      Een gescheiden moeder met een uitkering zou zeer geholpen zijn met zo’n inkomen, maar daar halen ze liever de kinderen van weg!

Klachten en toch iets goeds
 

Op internet zijn honderden klachten te vinden over de krakkemikkige, schadelijke manier waarop met gezinnen omgegaan wordt. BJZ/AMK doen al deze klachten af met “incidenten”, en “we werken onder moeilijke omstandigheden”, en ze “hebben te weinig tijd (=geld) om degelijk werk te doen”. Zelfreflectie is hen vreemd. Ze leveren continu kritiek op ouders, maar als ze zelf aan kritiek blootgesteld worden, geven ze niet thuis. Als er kritiek op ouders is, die bv. aanwijzingen van hun voogd niet opvolgen, weten ze de ouders goed te straffen, door bijvoorbeeld bezoekregelingen terug te draaien, of ouders uit het gezag te ontheffen.

Er is een oneindige stroom klachten, die al jaren doorgaat.

Behalve over Bureau Jeugdzorg Zeeland.

In Zeeland worden veel minder OTS-en en UHP-en uitgesproken. Hoe komt dit?

In Zeeland wordt, na een melding, een familienetwerkberaad gehouden om de zorgen in kaart te brengen. Er wordt veel beter gekeken naar de eigen kracht van het gezin en het gezin wordt met veel meer respect behandeld. OTS en UHP blijken vaak helemaal niet nodig te zijn. Het aantal plaatsen om kinderen weg te stoppen is in deze provincie dan ook gehalveerd.

Als een aanpak succesvol is, waarom wordt deze dan niet toegepast in de rest van Nederland?

Of scheelt dat teveel geld?

Ouders

Steeds meer ouders, ook hoogopgeleid, raken klem in de Jeugdzorg. De beste tip die men kan krijgen is: Blijf bij de jeugdzorg vandaan, want voor je het weet ben je je kind kwijt.

Er is een steeds sterker wordend waarschuwingscircuit op gang aan het komen.

Steeds meer ouders zoeken hun toevlucht in het buitenland.

Wat zou er moeten gebeuren?

     Bureaus Jeugdzorg leveren zulk prutswerk, dat ze opgeheven moeten worden.

     De gigantische sommen geld die hieraan uitgegeven worden, zouden beter besteed kunnen worden aan de gezinnen zelf.

Er moet een verbod komen op OTS en onvrijwillige UHP.

      Er is ongelooflijk veel leed veroorzaakt en dagelijks lijden heel veel gezinnen onder Jeugdzorg. Mocht er een andere situatie komen, dan is dit leed niet zomaar geleden. Er zou a lá Afrika een waarheids- en verzoeningscommissie moeten komen, waarin iedere OTS en UHP bekeken gaat worden. Als ouders en kinderen aangeven het zelf te kunnen, moet daarop vertrouwd worden. Hier zouden mensen in moeten komen te zitten, oma’s, opa’s met levenswijsheid, mededogen, liefde en vertrouwen. Er zou een politieke partij opgericht moeten worden, De Partij voor het Gezin.   
      

Relevante sites:

      http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl: Veel verhalen, niet 1 is positief over BJZ

      http://www.stichtingkog.info: Hoe kun je omgaan met instellingen die op je nek zitten

      www.klacht.nl
 

Marjolein (Leerkracht)

[contactgegevens bekend bij Jeugdzorg Dark horse]

              Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html